Υποτίθεται οτι ο ΠΑΟΚ θα προσπαθούσε να άλλαζε την αγωνιστική λογική του Λαυρίου. Ούτε στο ελάχιστο… Έγινε το αντίθετο.
Μαύρη πρεμιέρα για τον Δικέφαλο που διαλύθηκε με 73-89 από την Αθηναϊκή ομάδα, η οποία κατάφερε να βγάλει τον ΠΑΟΚ από το δικό του παιχνίδι. Το πλάνο “άλφα” δεν υπήρξε, ενώ ποτέ δεν ενεργοποιήθηκε το “βήτα”. Εικόνα αποκαρδιωτική…
Δεν βγήκαν έξτρα πάσες, δεν υπήρξαν ελεύθερα τρίποντα, αυτόματα η ίδια η ομάδα αυτοαναιρέθηκε και το Λαύριο βγάζοντας τις δικές του αρετές (ένταση, ταχύτητα, άνεση στην ατομική κίνηση) έκανε μια μεγάλη και δικαιότατη νίκη. Το θέμα είναι πόσο μεγάλα σύννεφα δημιούργησε αυτή η εικόνα και αν όντως δεν απέχει πολύ από την πραγματική. Στην 2η περίπτωση… μπελάδες.
Αναμενόμενα τα ματς απ… Γκρίφιν-Μουράτος, Λοβ-Κάρτερ, Γκόινς-Ντι Λέο, αλλά μη αναμενόμενη η χαλαρότητα στην άμυνα από τους γηπεδούχους. Ο Λοβ ήταν απελπιστικός απέναντι στον Κάρτερ (12π στο 8΄), ο Μουράτος με τρίποντα… σκαλομαρία άφηνε τον Γκρίφιν να κοιτά, επιθετικά οι γηπεδούχοι πιέστηκαν πολύ και δεν ήταν αποτελεμσατικοί σε δημιουργία και σκορ και το Λαύριο προηγήθηκε 15-25 στο 7΄ με 5/6 δίποντα και 4/6 τρίποντα. Μάλιστα οι φιλοξενούμενοι με 6/8 δίποντα και 5/7 τρίποντα έφτασαν τους 30 πόντους στο 10λεπτο απέναντι στην χάρτινη άμυνα του ΠΑΟΚ.
Οι αλλαγές δεν διαφοροποίησαν το ρυθμό έστω και αν ο Σερέλης είχε στο παρκέ Νικολαίδη, Περσίδη, Γερομιχαλό, αφού η λειτουργία του ΠΑΟΚ χαρακτηρίζονταν από άγχος και καθόλου … μπάσκετ (20-38 στο 15.30). Πολλά λάθη, απουσία επιστροφών, καμιά δημιουργία στην επιθετική άμυνα, σουτ με το στρες ζωγραφισμένο, ο ΠΑΟΚ έκανε το Λαύριο να μοιάζει Ουόριορς ακόμα και με τους παγκίτες.
Ο Δικέφαλος έμεινε άποντος για έξι λεπτά στην 2η περίοδο με συνολικά 7/24 σουτ, δύο ασίστ και 6 λάθη κόντρα στα 14/25 σουτ και τις 10 ασίστ των παικτών του Σερέλη. Το κοντό σχήμα (Γκρίφιν, Τολιόπουλος, Καμπερίδης), οι 8 σερί πόντοι του Καμπερίδη και η αφέλεια των φιλοξενούμενων (μακρινά σουτ εν στάση) σταμάτησε κάπως τον κατήφορο (36-44 στο στα 5΄΄ ) πριν σκοράρει ο Κάρτερ από το κέντρο!!!
Στο 20λεπτο ο ΠΑΟΚ είχε 8/19 δίποντα, 3/11 τρίποντα, +9 βολές, +6 ριμπάουντ, -7 ασίστ και +5 λάθη κόντρα στα 12/16 δίποντα (αν είναι δυνατόν…) και 6/18 τρίποντα του Λαυρίου (11ασ, 3λ).
Στην 3η περίοδο ήταν φανερή η διάθεση να περάσει η μπάλα στον Τζόουνς, ωστόσο ο ΠΑΟΚ συνέχισε να έχει πρόβλημα στην ατομική άμυνα. Παράλληλα συνέχισε να μην βρίσκει ελεύθερα σουτ (στο πάγκο Κάρτερ, Ντι Λέο, Λοβ για ώρα) σε αντίθεση με το Λαύριο (45-53 στο 25΄). Με κλεφτοπόλεμο ο ΠΑΟΚ μειωσε 50-55 (27΄), αλλά συνέχισε να μην είναι η καλύτερη ομάδα στο παρκέ, αφού όλη η λογική στο μαρκάρισμα ήταν λάθος και στην επίθεση… άγχος και βιασύνη. Δύο τρίποντα του Σμιθ ένα λάθος του Τολιόπουλου… 52-67 και ουσιαστικά τέλος.
Ήταν πολύ ψηλό το βουνό, ο ΠΑΟΚ σε πολύ χαμηλά στάνταρτς και η αντίδραση δεν ήρθε ποτέ για ένα ολόκληρο 10λεπτο… με τον Σμιθ και τον Κάρτερ να κάνουν πάρτι ανενόχλητοι.
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν αυτός ο ΠΑΟΚ είναι ο πραγματικός η σχεδόν ο πραγματικός. Το θέμα είναι αν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου να διαπιστωθεί. Η εικόνα όλων απογοητευτική σε άμυνα και επίθεση, το κακό ήταν οτι η ομάδα υποτάχθηκε πολύ εύκολα, θυμίζοντας σύνολο από παιδάκια τοπικού (αυτό το χάλι με τα ελεύθερα λέι απ των παικτών του Σερέλη… ). Ή συνέρχονται γρήγορα αυτοί που είναι τώρα, ή μαντηλάκια και… σπίτι γρήγορα. Όταν μια ομάδα τα παρατά το 32΄, δεν είναι ομάδα. Μόνο θετικό στο γενικό χάλι…; Το “ΠΑΟΚ ολέ” των απογοητευμένων 2000 φιλάθλων στο -20.
Δεκάλεπτα: 20-30, 36-47, 52-67
Διαιτητές: Τσαρούχα, Πιτσίλκας, Ζαχαρής
ΠΑΟΚ (16/34δ, 6/22τρ, 23/31β, 41ρ, 12ασ, 18λ): Λοβ 10π, 4/8σ, Γκρίφιν 17π, 7/13σ, 5ρ, 7ασ, 3κλ, 4λ, Κάρτερ, Γ. Καμπερίδης 10π, 2/6σ, Μ. Καμπερίδης, Ντι Λέο 8π, 1/5σ, Ογκμπέιντε 5, Χριστοδούλου 3π, 0/5σ, Γιάνκοβιτς 6π, 2/9σ, 10ρ, Τζόουνς 14π, 5/6δ, 10ρ, Τολιόπουλος
Λαύριο (23/31δ, 12/35τρ, 7/10β, 28ρ, 22ασ, 11λ): Σμιθ 22π, 4/8τρ, 5/7δ, Μουράτος 14π, 4/10σ, 10ασ, Γκόινς 7, Κάρτερ 28π, 12/16σ, Γερομιχαλός 8π, 2/3τρ, Κακλαμανάκης 2, Περσίδης 4π, 5ρ, Νικολαίδης, Λιούις, Αμίνου 4
