Συνθήκες…
-Απόντες Λοβ, Κάρτερ.
-Ανέτοιμος και ουσιαστικά απών και ο Καμπερίδης.
-Κακός επιθετικά ο Γκρίφιν, δεν άντεξε την πίεση του Παπαδάκη, ενώ στο 25΄ έκανε 4ο φάουλ και ξανάπαιξε μόνο στο τέλος.
-Ρεκόρ 0-2, πολύ άγχος και πίεση εντός και εκτός ομάδας. Για… τελικό στην 3η αγωνιστική έλεγαν άσχετοι του χώρου. Φυσικά και η έκρηξη Λυκογιάννη στο τέλος με τις σφιγμένες γροθιές και τις πανηγυρικές χειρονομίες μπροστά στο κόσμο. Πολύ στρες…
Αποτέλεσμα…
Ο ΠΑΟΚ τα κατάφερε. Ήταν ντέρμπι, κακό ματς σε θέαμα, αλλά ο ΠΑΟΚ τα κατάφερε και το κρέντιτ είναι μεγάλο. Ουσιαστικά κέρδισε τον Ηρακλή με plus 4 παίκτες και αυτό δεν μπορεί παρά να προσφέρει τεράστια ποσά αυτοπεποίθησης σε μια ομάδα που άρχισε την σεζόν με μπόλικη ταλαιπωρία.
Αντίπαλος…
“Σιγά μωρέ τον Ηρακλή κερδίσαμε…” είπαν (ευτυχώς λίγοι) μετά το τέλος του αγώνα και με αφορμή τους έντονους (είναι αλήθεια) πανηγυρισμούς των νικητών. Προφανώς και όσοι αναφώνησαν τα παραπάνω, δεν γνωρίζουν από το σπορ. Οι κυανόλευκοι ήταν πλήρεις, έχουν τρεις Έλληνες της Εθνικής των παραθύρων και μια εξάδα Αμερικανών, που εύκολα έπαιζαν όλοι βασικοί στον ΠΑΟΚ. Ο καθένας… μια αξία, έστω και αν στο Ιβανώφειο υπάρχουν ζητήματα που καπελώνουν τις αξίες και την ομαδική εικόνα. Και στο φινάλε οι γηπεδούχοι εκμεταλλεύτηκαν την δική τους ηρεμία σε αυτό το κομμάτι. Δεν φοβούνται τιμωρίες με απώλειες βαθμών, δεν ακούν οπαδούς να τα βάζουν με προέδρους, που ακολουθούν δικούς τους δρόμους με άσχημα αποτελέσματα.
Συμπέρασμα…
Και οι τόσο έντονοι πανηγυρισμοί υπερβολικοί ήταν. Ωστόσο η επιτυχία γίνεται μεγαλύτερη με βάση τις συνθήκες, οπότε “συγχωρείται” και το κάτι παραπάνω. Ο χθεσινός ΠΑΟΚ με αυτό το ελλειματικό ρόστερ στο παρκέ και με τα προβλήματα στην διάρκεια του ματς έφτασε στο πικ του, στο ζενίθ. Δεν μπορεί παραπάνω έτσι, ίσως με την ίδια σύνθεση και ανάλογα θέματα (περί Γκρίφιν ο λόγος…) να μην κερδίσει ξανά ακόμα και τα πιο βατά ματς.
Η νίκη βέβαια του δίνει χρόνο να γιατρέψει πληγές και, όπως αποκάλυψε το “Μένουμε μπάσκετ” του Basketplus, να περιμένει από Τετάρτη και μετά Λοβ, Κάρτερ (θα κάνει νέα μαγνητική). Με προοπτική να παίξουν στις 26/10 με την Γαλατά ως πρόβα για να τα βάλουν με το Περιστέρι πέντε μέρες αργότερα. Στο “Παλατάκι” κι εκείνο το παιχνίδι, απαραίτητη η νίκη… Ο χθεσινός ΠΑΟΚ βέβαια (σε ρόστερ), όσο και να “πεθάνει” στην άμυνα, το Περιστέρι έχει πολύ λίγες πιθανότητες να το κερδίσει. Εκτός και αν βρεθούν στο γήπεδο 8000 “τρελλοί”. Άλλωστε και χθες το 50% (λίγα λέμε;) της νίκης σε άλλους 3.500 “τρελλούς” οφείλεται, όταν μάλιστα πολλοί από αυτούς ούτε ασχολήθηκαν με μέτρα και απαγορεύσεις για να βρεθούν στις κερκίδες και να στηρίξουν την ομάδα τους.
Όσο για το άμεσο μέλλον; Η 100% επανένταξη των Λοβ, Καμπερίδη, Κάρτερ φυσικά αυξάνει το ροτέισον, την ατομική ποιότητα και το ένστικτο στην επίθεση. Παραμένει όμως το ερωτηματικό για το αν θα στηρίξει την προσπάθεια να βελτιωθεί το σύνολο σε συνεργασίες και δυναμική. Ο Λυκογιάννης έχει κάθε δικαίωμα να θέλει για 2-3 αγώνες να δει πλήρη την ομάδα του, πάνω στο πλάνο που εκπόνησε στο recruiting (με συν και πλην) το καλοκαίρι.
Δεν είναι κολλημένος. Αν δει οτι και έτσι θα παραμείνει το πρόβλημα σε ορισμένες θέσεις, θα επέμβει. Το είπε. Καλή η αγάπη στους παίκτες, απαραίτητη, αλλά πάνω απόλα η ομάδα, οι ανάγκες της, η εικόνα της και η προστασία της. Oπότε stay tuned for more rock n roll… προσεχώς.
*Έβγαλε και ορισμένες “ειδήσεις” το ματς για παίκτες. Η ανεκμετάλλευτη ταχύτητα του Τζόουνς, το πάθος που έβγαλε στην άμυνα και ειδικά στην απομόνωση στο ποστ ο Ντι Λέο (επιτέλους έπαιξε στα μετόπισθεν ως πραγματικό… τέσσερα), η απόφαση του Ηρακλή να μην μαρκάρει τον Χριστοδούλου που αν ήταν πιο προσεκτικός και λιγότερο “τσαπατσούλης” τεχνικά, θα έφτασε την 20άρα, η σταδιακή προσαρμογή του Γιάνκοβιτς, αλλά και το πόσο πίσω είναι ο Μιχάλης Καμπερίδης. Για τον Τολιόπουλο… άλλη φορά πιο εκτεταμένα.
*Για τον Ηρακλή τα είπε με κάθε λεπτομέρεια ο Κώστας χθες στην εκπομπή. Ακούσαμε προσεκτικά τον “Σκουρτό” για τον Γούλριτζ, αλλά δεν θα μάθουμε αν η επιστροφή του στο παρκέ, θα βοηθούσε την αναποτελεσματική επίθεση των κυανολεύκων στο 2ο ημίχρονο. Πάντως σε μια περιφερειακή γραμμή (ήταν πιεστική πολύ αμυντικά και σε μεγάλο βαθμό πέτυχε πράγματα αλλά με ελλειπές ρόστερ απέναντι της) με πέντε καλούς ατομικά παίκτες από το “1” ως το… “2.5” η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη όταν κανείς δεν κοιτά τον συμπαίκτη του. Είναι και το στρες που βγάζει στο πάγκο ο Θανάσης. Πρέπει να ηρεμήσει, δεν μπορεί να κτυπιέται σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια των παικτών του.
*Ήταν η πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια με τόσο κόσμο το “Παλατάκι” και το wi fi κατέρρευσε. Μόνο που η κατάρρευση ήρθε πριν αρχίσει ο κόσμος να μπαίνει στο γήπεδο.
*Είχε ωραίες σκηνές στις vip θέσεις πριν την έναρξη του ματς. Χρειάζονται και αυτά έτσι για… ποικιλία. Θέμα συζήτησης εκεί ήταν και η αυριανή διαδυκτιακή ΓΣ του Ερασιτέχνη με τον Θανάση Κατσαρή έτοιμο για την τελευταία (?) του θητεία.
