Tο άτιμο το λάστιχο… Το τεντώνεις, το τεντώνεις και κάποια στιγμή σπάει, δεν φτάνει μέχρι εκεί που θέλεις γιατί μπορεί να είναι καλής ποιότητας και ανθεκτικό αλλά δεν είναι μακρύ. Το τέντωσε και ο ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ αλλά κοντό είναι το άτιμο και δεν άντεξε, έσπασε. Ζητούμενο λοιπόν…; Να μάθεις να τεντώνεις το λάστιχο μέχρι εκεί που αντέχει και αν σπάσει, έσπασε… Να φεύγεις από το γήπεδο με κομμένο το λάστιχο, να μην μένει ποτέ χαλαρό.
Και το λάστιχο του ΠΑΟΚ δεν χαλάρωσε ποτέ στο ματς με τον Παναθηναικό, το χρησιμοποίησε όπως έπρεπε, σε αντίθεση με άλλα παιχνίδι που στα όρια του δεν πήγε ποτέ. Η χρήση του ήταν λανθασμένη. Δεύτερο ζητούμενο και πιο δύσκολο…; Να παίρνεις κάθε φορά μεγαλύτερο λάστιχο. Για να μπορείς να διεκδικείς ένα ματς με τον Παναθηναϊκό μέχρι και το 40΄. Διαφορετικά… Ναι ο ΠΑΟΚ έκανε την καλύτερη του φετινή εμφάνιση και ήθελε ένα κλικ για να φύγει νικητής από το ΟΑΚΑ.
Έναν παίκτη παραπάνω στην περιφέρεια, είτε αντί του Χάτσερ, είτε ως προσθήκη. Δεν τον είχε, δεν άντεξε. Αυτό θα μπορούσε να ξεπεράσει και την έλλειψη αθλητικού Αμερικανού στην ρακέτα-ποιός να τα βάλει με Λάσμε και Γκιστ-και την πληγή του να δέχεσαι τρίποντα στη λήξη του δεκάλεπτου αλλά και την διάθεση των διαιτητών να βοηθήσουν τον πλούσιο και δυνατό, μήπως και χάσει και αυτή ακόμα την 2η θέση.
Τεχνικά ο ΠΑΟΚ ήταν διαβασμένος. Τα νταμπλ τιμ στον Σοφοκλή και η απομόνωση του χειρότερου σουτέρ (Ξανθόπουλος) ήταν ιδανικά, ο ρυθμός δεν ξέφυγε ποτέ, ο Παναθηναϊκός δεν έβγαλε αιφνιδιασμούς και έπαιξε με το ατομικό ταλέντο παικτών όπως ο Μασιούλις (10 χρόνια Ευρωλίγκα παίζει…) και ο Λάσμε, αλλά και με την φρεσκάδα στην άμυνα. Ξύλο και των γονέων… Βγες εσύ, μπες εσύ και τα εκατομμύρια “χόρευαν” στο παρκέ. Έτσι για να γίνεται η προπόνηση για τα ματς της Ευρωλίγκας. Ρεάλ η επόμενη…
Όλα αυτά όμως δεν δικαιολογούν τον Πηλοΐδη και τους υπόλοιπους. Έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους να επαναφέρουν τον Παναθηναικό στο ματς στο 2ο δεκάλεπτο και τα κατάφεραν. Το επιθετικό του Σόφο στον Καλλέ θα τον έδινε και ο Γιαννακόπουλος, τα φάουλ στον Χαριτόπουλο και στον Δέδα δεν θα τα έδινε ούτε ο… Δημητράκης, το επιθετικό του Λάσμε στις αρχές της 3ης περιόδου θα το σφύριζε και ο Αλβέρτης. Όταν βέβαια οι πράσινοι μπήκαν έτσι ανώδυνα και χωρίς κούραση στο ματς, ε, δεν ήθελε και πολύ…
Όσο περνούσε ο χρόνος, ο ΠΑΟΚ ένοιωθε κούραση, ειδικά στην περιφέρεια. Και όταν χρειάστηκε εκεί φρεσκάδα ο Δικέφαλος… που να την βρει; Ο Μαγκράθ θα κάνει μια δύο μέρες να συνέλθει, ο Χαραλαμπίδης δεν ήξερε ότι στα 37 του θα τρώει τόσο ξύλο ατιμώρητα, ο Χάτσερ, καλά… εντάξει, πέτυχε το πρώτο καλάθι του ματς και όταν αντικατέστησε το Ιρλανδό στις αρχές της 2ης περιόδου, λίγο έλλειψε να γυρίσει το ματς χωρίς επιστροφή. Δεν μπορεί το παλληκάρι… Και έμειναν οι υπόλοιποι δίμετροι (και) να κυνηγούν τον Μασιούλις, τον Γκιστ και τον Μπράμος. Και τι απέφερε η κούραση; Έλλειψη αντιδράσεων…
Δεν έγινε στο τελευταίο δίλεπτο προσπάθεια για ένα τρίποντο, μόνο καταδιασμένες ατομικές προσπάθεις-με το ξύλο που λέγαμε στον Χαραλαμπίδη-ενώ όταν έπρεπε να κυνηγηθούν οι πράσινοι για γρήγορα φάουλ, δεν υπήρχαν αντοχές για να γίνει κάτι τέτοιο. Όταν μάλιστα ο Παναθηναικός ανανέωσε πολλές επιθέσεις στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν απίθανο να αντιμετωπίσει περισσότερα προβλήματα.
Το ζήτημα είναι ένα και μοναδικό. Να μπορέσει ο ΠΑΟΚ να τραβήξει το λάστιχο και στα επόμενα ματς τόσο πολύ μέχρι να σπάσει. Και με τον Ολυμπιακό την Κυριακή στο Παλατάκι και ακόμα περισσότερο στα παιχνίδια με τον Ίκαρο και το Περιστέρι στην Αθήνα. Να μην χαλαρώσει όπως έγινε σε Δράμα και Νέα Σμύρνη. Να το έχεις το λάστιχο και να μην το χρησιμοποιείς; Αδικείς τον εαυτό σου… Είναι το άτιμο το λάστιχο.
*Το αν θα πληρωθεί η εφορία για την ενημερότητα είναι άλλο και αν θα πληρωθεί για να προλάβει ο ΠΑΟΚ να κάνει δικό του τον Χρυσικόπουλο είναι άλλο. Η προσθήκη παίκτη και μάλιστα σε θέση που δεν χρειάζεται, έστω και αν αφορά προοπτική 3ετίας, είναι άκαιρη και μακριά από την φιλοσοφία της διοίκησης περί εξυγίανσης. Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, ας βγει η διοίκηση να το πει.