Το μεγάλο κέρδος της Εθνικής
Σε μία διοργάνωση… εξπρές όπως είναι το (κάθε) Ευρωμπάσκετ, είναι λογικό η εναλλαγή συναισθημάτων να αποτελεί must. Από την κορυφή στα τάρταρα και… πάλι στην κορυφή η Εθνική μας, μόλις σε διάστημα 8 ημερών. Για να σοβαρευτούμε λίγο…
Όσο εξπρές κι αν είναι μία διοργάνωση, το «έχει ψωμί ακόμα» δεν είναι υπερβολή. Αυτό ίσχυε μετά το αρχικό 3-0, δεν έπαψε να ισχύει και μετά το 0-2. Το γεγονός ότι το 0-2 κόστισε και βαθμολογικά (θέλουμε να πιστεύουμε ότι) ώθησε πολλούς στην υπερβολή για αυτήν την Εθνική. Μία ομάδα που έχει τα ατού της και τις αδυναμίες της. Και που (όπως έχουμε ξαναγράψει) σε καμία περίπτωση δεν ήταν ούτε φαβορί για το χρυσό, ούτε για να γυρίσει σπίτι της πριν την ώρα της. Παν μέτρον έλεγαν οι αρχαίοι, αλλά για την Ελλάδα μιλάμε…
Κρίνοντας εκ του (χθεσινού) αποτελέσματος (κάτι όχι αγαπημένο, αλλά απαραίτητο για τον παρακάτω συλλογισμό), καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα! Πώς έτσι; Που η ομάδα μας έχασε από την Ιταλία και τη Φινλανδία και κέρδισε τους πρωταθλητές Ευρώπης. Αν γινόταν το «φυσιολογικό» (με δεδομένο ότι μια ήττα θα ερχόταν στην πρώτη φάση) και έχανε από την Ιταλία, κέρδιζε τη Φινλανδία και έχανε από τους Ισπανούς, η βαθμολογική κατάσταση θα ήταν η ίδια (έστω κι αν οι Φινλανδοί θα ήταν «τελειωμένοι», αλλά και τώρα σε τι ελπίζουν;). Σαφώς η ομάδα μας θα είχε μεγαλύτερη ηρεμία, όμως τώρα μπορεί να έχει ένα έξτρα κέρδος, μία έξτρα ώθηση. Γιατί; Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών υπέστη ψυχρολουσία και επανήλθε δριμύτερη. Το ψυχολογικό «καμ μπακ» δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην έτσι κι αλλιώς μεγάλη νίκη επί του κακού μας δαίμονα. Και απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι η ομάδα έχει «καρύδια» αλλά και το σθένος να «επιστρέφει» μετά από επώδυνες ήττες και να αντέχει τη (συνήθη, δυστυχώς) κατακραυγή που τις ακολουθεί. Αυτή ήταν η νίκη που μπορεί να μας δώσει φόρα για τη συνέχεια. Γιατί ήρθε απέναντι στην καλύτερη ομάδα του τουρνουά. Γιατί ήρθε μετά από δύο άσχημα αποτελέσματα. Και γιατί ήρθε χωρίς η Εθνική να παίξει μεγάλο μπάσκετ.
Δεν ήταν κλισέ…
Ναι, αυτή η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερα απ’ ότι κόντρα στην Ισπανία. Το μπάσκετ είναι τόσο σύνθετο άθλημα, όπου το παραμικρό γεγονός έχει την αιτία του, όμως το κλισέ «μίλησε η ψυχή» ταιριάζει «κουτί» στη χθεσινή (12/9) αναμέτρηση. Μία ψυχή που αποτυπώθηκε τόσο στην επιστροφή του Νίκου Ζήση από τον τραυματισμό του και τη «σκυλίσια» άμυνα, όσο και στα μεγάλα σουτ που (αυτήν τη φορά) έβαλαν οι διεθνείς μας. Ειδικά στο δεύτερο δεκάλεπτο λέγαμε «πήγαινε τη γραμμή της βολής στα 6.75» γιατί ήμασταν πιο εύστοχοι στα τρίποντα απ’ ότι στις ελεύθερες βολές (οι οποίες συνεχίζουν να αποτελούν «πληγή»)! Η άμυνα ήταν, είναι και θα είναι το σήμα κατατεθέν αυτής της ομάδας. Πού να μη χάνονταν κάποια ριμπάουντ λόγω αδράνειας…
Ούτε μάγος, ούτε μάγειρας
Βέβαια, έναν αγώνα μπάσκετ δεν τον κερδίζει μόνο το πάθος. Και εδώ ξανάρχεται η κουβέντα για τον Αντρέα Τρινκιέρι. Ένας προπονητής δεν μπορεί την Παρασκευή να είναι «μάγος», τη Δευτέρα «μάγειρας» και την Πέμπτη πάλι «μάγος». Τίποτα από τα δύο δεν είναι ο Ιταλός. Όπως «έβαλε το χέρι του» στις δύο ήττες, έτσι το έκανε και στη χθεσινή νίκη. Κυρίως επειδή ανακάτεψε την τράπουλα περισσότερο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα ματς. Και ρίσκαρε. Η επιλογή του Καββαδά ήταν ρίσκο, όμως είχαμε ένα… προαίσθημα ότι τον φυλούσε για τέτοιο ματς, ώστε να «δείρει» τον Γκασόλ. Έτσι έγινε και η επιλογή αυτή σε γενικές γραμμές (ένα ξέσπασμα θα το έκανε ο εκ των κορυφαίων σέντερ του ΝΒΑ) δικαίωσε τον Ιταλό κόουτς. Την ίδια ώρα, έδωσε περισσότερο χρόνο στον (ωσεί παρόντα μέχρι χθες) πιο σκληροτράχηλο Μπράμο αντί του (πολύ καλού ως τώρα) Περπέρογλου και στο δίδυμο Καββαδά – Μπουρούση αντί του Μαυροκεφαλίδη. Με το δίδυμο αυτό είχαν καλύτερο πεδίο δράσης και τα «τεσσάρια» Πρίντεζης και Καϊμακόγλου. Όσο για τον Φώτση; Είναι φανερά εκτός ροτέισον. Περισσότερα λογικά θα γίνουν γνωστά μετά το τουρνουά…
Με τέτοιο Σπανούλη…
Το βασικότερο όμως είναι άλλο: Η Εθνική είναι «άλλη ομάδα» όταν έχει στο παρκέ τον καλό Βασίλη Σπανούλη. Ο Λαρισαίος γκαρντ έκανε μεγάλο ματς. Όχι, δεν απέφυγε κάποιες τραβηγμένες ενέργειες, έχασε και 8 από τα 13 σουτ που είχείρησε, αλλά και 3 βολές. Όταν όμως η μπάλα έπρεπε να μπει στο καλάθι, την έβαλε. Οι 8 σερί πόντοι του που μετέτρεψαν το 29-34 σε 37-34 και άλλαξαν την ψυχολογία λίγο πριν την ανάπαυλα, αλλά και οι 5 σερί που ξανάβαλαν μπροστά την ομάδα μας με 62-61, έδωσαν την ώθηση και στους υπόλοιπους. Απέναντι στη Φινλανδία ο Σπανούλης δεν ήταν καλός. Ίσως έφταιγε ο αντίπαλος, ίσως ότι δεν ήταν έτοιμος να παίξει 33 λεπτά…
Το κενό των τριών ημερών
Επίσης… Φάνηκε πόσο καλό ήταν για την Εθνική μας το διάστημα των τριών ημερών που είχε για να ηρεμήσει και να πατήσει το κουμπί της επανεκκίνησης. Αν έπαιζε με την Ισπανία την επομένη του αγώνα με τη Φινλανδία, πόση τύχη της δίνατε;
Η συνέχεια… Τίποτα δεν κρίθηκε με τη νίκη επί της Ισπανίας. Ο όμιλος έγινε… κουλουβάχατα μετά τα σημερινά αποτελέσματα, όμως η Εθνική μας μπορεί να λέει ότι κρατάει την τύχη της στα χέρια της. Γιατί ο «νόμος της ψυχολογίας» λέει ότι αφού κέρδισε την Ισπανία, μπορεί να κερδίσει τον οποιονδήποτε και διότι δεν υπάρχει πλέον ομάδα που να μην μπορεί να «βάλει από κάτω» αν κάνει το «2 στα 2». Ακόμα και την Ιταλία, πλέον…
