Είναι «ευχή και κατάρα» να έχεις τα δύο «εύκολα» ματς του ομίλου στο ξεκίνημα. Ευχή γιατί αν επιβάλλεις την ανωτερότητά σου μπορείς να κάνεις και κάποια τεστ ενόψει των δυσκολότερων αγώνων που ακολουθούν (οι Εθνικές μέσα από τους αγώνες βελτιώνονται, δεν είναι σύλλογοι για να έχουν 9-10 μήνες «μαζί»), ενώ το 2-0 πάντα δίνει ψυχολογικό αβαντάζ. Κατάρα, διότι αν γίνει η… στραβή (σε μεγάλη διοργάνωση τίποτα δεν είναι «δεδομένο»), πρέπει κόντρα σε πιο δυνατούς αντιπάλους να τρέχεις για να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα. Και σε φάση «εξπρές» (ήτοι, καθημερινών αγώνων) δε θέλει και πολύ για να σε πάρει από κάτω.
Η Εθνική μας έκανε το καθήκον της, πετυχαίνοντας το «2 στα 2» απέναντι σε Σενεγάλη και Φιλιππίνες. Το «αυτονόητο» έκανε, από τη στιγμή που η πρόκριση στην επόμενη φάση θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ. Ένα «αυτονόητο» βέβαια που μας… έριξε στα τάρταρα κάποιες φορές (βλέπε Νιγηρία). Τώρα, θέλει νίκη με το (πιθανόν ελλιπές) Πουέρτο Ρίκο για να εξασφαλίσει την πρόκριση και στη συνέχεια να δει τι «ψάρια» μπορεί να «πιάσει» αναφορικά με το πλασάρισμα στον όμιλο. Με δεδομένα το «2Χ2» και το ότι το τρίτο ματς είναι με την πιο αδύναμη ομάδα από την τριάδα Κροατία – Αργεντινή – Κροατία, Πουέρτο Ρίκο, φαίνεται ότι το πρόγραμμα μας βοηθά. Βέβαια, η άλλη όψη του νομίσματος λέει ότι πας στην επόμενη φάση (που πλέον είναι νοκ άουτ) έχοντας παίξει στα τελευταία με τους πιο δυνατούς αντιπάλους του ομίλου, μην έχοντας δηλαδή ένα ματς για να πάρεις «στο πιο χαλαρό». Υπάρχει, όμως, «εύκολο» αν δεν το κάνεις εσύ στο παρκέ; Οι Κροάτες κόντεψαν να χάσουν από τις Φιλιππίνες και μια μέρα μετά κέρδισαν την Αργεντινή…
Αναφορικά με το αγωνιστικό, οι 169 πόντοι σε δύο ματς είναι θετικός απολογισμός, πρέπει να ληφθεί υπόψιν όμως ότι στο ματς με τις Φιλιππίνες για να έρθουν οι 82 πόντοι χρειάστηκαν 65 σουτ και 30 βολές. Βέβαια… παίζει κι ο αντίπαλος στο παρκέ. Τα 5/22 τρίποντα… θέλουμε να «μεταφραστούν» σε κακή μέρα, αφού στην πρεμιέρα μπήκαν 13/24.
Τα έτερα θετικά είναι η καλή άμυνα, ότι «βγήκαν» διαφορετικοί πρωταγωνιστές στα δύο ματς, η καλή κατάσταση των πάουερ φόργουορντ (Καϊμακόγλου, Πρίντεζης) και η σταθερά του Μπουρούση στο «5». Στον αντίποδα, φάνηκε αδυναμία αντιμετώπισης των αντιπάλων ψηλών (Ντίενγκ, Μπλατς), κάτι που μπορεί να στοιχίσει περισσότερο απέναντι σε ομάδες με σαφώς καλύτερους περιφερειακούς, όπως οι προσεχείς αντίπαλοί μας. Η μέτρια κατάσταση του Βουγιούκα δεν είναι σύμμαχος, ενώ ο Γλυνιαδάκης θα βοηθήσει στα επόμενα ματς, κάτι που δεν ήταν δυνατόν να κάνει με τους… κοντοπίθαρους Φιλιππινέζους. Επίσης, τα αρκετά λάθη οφείλονται στο ότι η Εθνική μας σε κάποια σημεία παρασύρθηκε και… βιάστηκε να «τρέξει».
Το «2 στα 2» έγινε, η ομάδα συνεχίζει προς το στόχο της και περισσότερα και πιο ασφαλή συμπεράσματα θα βγουν απέναντι σε δυνατότερους αντιπάλους. Είναι καλό ότι η άμυνα δε «ρίχνει στροφές» και σίγουρα θα μας χρειαστεί αρκετά όταν… σφίξουν τα γάλατα.