Ο διεθνής μπασκετμπολίστας του Παναθηναϊκού, Μίροσλαβ Ραντούλιτσα μίλησε αποκλειστικά στα κανάλια Novasports σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Ο Σέρβος σέντερ αναφέρθηκε στην παρουσία του στο “τριφύλλι” και αποκάλυψε την επιθυμία του να συνεχίσει την καριέρα του στους 6 φορές πρωταθλητές Ευρώπης, μίλησε για το Final Four της Euroleague BasketbalL, ενώ αναφέρθηκε και σε προσωπικές του στιγμές. Ακολουθεί ολόκληρη συνέντευξη: Για τη νέα αρχή που επιχειρεί ο Παναθηναϊκός μετά τις 3 σερί νίκες και την έλευση των δύο νέων παικτών: Ναι, είναι μια νέα αρχή. Σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από την κατάσταση της ομάδας, όταν έρχονται νέοι παίκτες δίνουν κάτι καινούργιο. Είναι κάτι καλό, ειδικά οι συγκεκριμένοι παίκτες που ήρθαν στην ομάδα που είναι πολύ καλοί παίκτες. Μπορεί να μην είναι ακριβώς μια νέα αρχή, αλλά σίγουρα θα δώσουν κάτι φρέσκο.
Για το αν νιώθει πίεση στους ώμους του:
Όχι, δεν νιώθω επιπλέον πίεση, γιατί εμπιστεύομαι αυτή την ομάδα. Η ομάδα πρέπει να είναι το επίκεντρο: αν δεν ήταν η ομάδα, δεν θα έπαιζα καλά. Κάποιος χρειάζεται να σου πασάρει τη μπάλα. Προφανώς υπάρχει ποιότητα σε κάθε έναν από εμάς, αλλά η ομάδα είναι αυτή που βοηθάει κάθε παίκτη, σε κάθε παιχνίδι. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι, για αυτό μας διάλεξαν και με αυτή τη λογική δουλεύουμε. Αυτή είναι η νοοτροπία μας, αυτό που προσπαθούμε όλοι να πετύχουμε. Έχει να κάνει πάντα με την ομάδα. Ναι, έκανα κάποιες καλές εμφανίσεις, αλλά το ίδιο συνέβη και με άλλους παίκτες.
Για το είναι εξαιρετικός post -up , ενώ θεωρείται ευάλωτος στην προσωπική άμυνα:
Κάθε παίκτης έχει τις καλές και τις κακές του πλευρές. Το θέμα είναι να βελτιώνεσαι στα ελαττώματά σου. Δεν υπάρχει παίκτης, ούτε άνθρωπος που είναι τέλειος. Ναι, ίσως έχω ταλέντο, ίσως και όχι, αφού είμαι 28 ετών πια, ξέρεις, στη χώρα μου λέμε ότι ταλέντο είσαι μέχρι τα 18! Αλλά είναι δεδομένο ότι ποτέ δεν τα παρατάω. Αν είμαι κακός σε ένα κομμάτι του παιχνιδιού μου, ή σε κάτι που αφορά το χαρακτήρα μου, θα προσπαθώ συνέχεια να το βελτιώνω.
Για το αν σκέφτεται το F 4, στο οποίο δεν έχει πάει ποτέ:
Ναι, σκέφτομαι το Final-4. Κάθε παίκτης το κάνει, θα έλεγα ψέμματα αν έλεγα ότι δεν το σκέφτομαι ή ότι δεν το ονειρεύομαι. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να παρακολουθώ την Ευρωλίγκα και γενικά το επαγγελματικό μπάσκετ ήθελα να βρεθώ στο Final-4. Είναι το όνειρο μου και ο προσωπικός μου στόχος, μαζί με αυτούς της ομάδας, που έχουν πάντα προτεραιότητα.
Για το αν η περίοδος μετά το Ευρωμπάσκετ ήταν δύσκολη, σωματικά και πνευματικά:
Ναι, η περίοδος μετά το Ευρωμπάσκετ είναι δύσκολη. Ειδικά με τον τρόπο που χάσαμε στα ημιτελικά, όλοι οι παίκτες, και εγώ, επηρεαστήκαμε περισσότερο ψυχολογικά αλλά και σωματικά. Αλλά δεν υπάρχει χρόνος για να παραπονιόμαστε, είναι μια σκληρή δουλειά, ένα σκληρό παιχνίδι. Πρέπει να είμαστε παρόντες από την αρχή, σωματικά και πνευματικά, να δουλεύουμε με την ομάδα χωρίς παράπονα.
Για τις διαφορές εθνικής ομάδας και συλλόγου και τη σχέση του με τον Τζόρτζεβιτς:
Όπως είπες, υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ της εθνικής ομάδας και της σεζόν. Η σεζόν είναι πολύ πολύ μεγαλύτερη, στην εθνική ομάδα, είναι συμπατριώτες σου. Εδώ, υπάρχουν διαφορετικές προσωπικότητες, από διαφορετικές χώρες.
Η ομάδα είναι περισσότερο δουλειά και η εθνική ομάδα είναι περισσότερο σαν οικογένεια;
Δεν θα το έλεγα αυτό, όχι. Γιατί εδώ περνάμε περισσότερο χρόνο, 10 μήνες το χρόνο, σχεδόν 24 ώρες την ημέρα. Οι συμπαίκτες σου δω είναι σαν οικογένεια, αλλά γενικά είναι δύο τελείως διαφορετικές ομάδες. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω, μερικές φορές η εθνική ομάδα είναι μια πολύ συναισθηματική κατάσταση, μερικές φορές δεν μπορείς να εξηγήσεις τα συναισθήματα. Η σχέση μου με τον κόουτς εδώ είναι η ίδια, αν όχι καλύτερη.
– Έχει εξελιχθεί;
– Ναι, έχει εξελιχθεί. Πιστεύω ότι οποιαδήποτε σχέση χρειάζεται χρόνο για να χτιστεί.
Για το κοινό του Παναθηναϊκού:
Το αντιλαμβανόμαστε ότι οι φίλαθλοι μας κατανοούν το μπάσκετ. Μας σέβονται σαν ανθρώπους και σαν προσωπικότητες. Έτσι, ακόμα και αν κάποιες φορές δεν δίνεις το καλύτερο, δεν έχεις την καλύτερη εμφάνιση, είναι και πάλι κοντά σου και σε επευφημούν. Αυτό σημαίνει πολλά και για τους παίκτες και για την ομάδα.
Για το επερχόμενο παιχνίδι με τη Φενερμπαχτσέ και τους προσεχείς αντιπάλους του, Ούντο και Βέσελι:
Το να παίζεις απέναντι σε ταλαντούχους αντιπάλους βγάζει πάντα το καλύτερο εαυτό σου, και έχεις το περιθώριο να μάθεις κάτι από αυτούς. Αυτός ήταν πάντα ο τρόπος σκέψης μου, δεν αποφεύγω τις προκλήσεις, δεν ψάχνω δικαιολογίες. Είναι εξαιρετικοί παίκτες. Έχω παίξει αντίπαλος και με τους δυο, με τον Ούντο ήμασταν συμπαίκτες στο Μιλγουόκι για ένα χρόνο, είναι πολύ καλό παιδί και είμαι χαρούμενος για αυτόν και για τις εμφανίσεις του. Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να περιμένω. Είναι ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι για μας, ελπίζω ότι θα χρησιμοποιήσουμε το μομέντουμ από τις τελευταιες νίκες για να ανεβάσουμε το παιχνίδι μας. Μπορούμε να πάμε μόνο καλύτερα όσο περνάει ο χρόνος, ειδικά με τους δύο νέους παίκτες που ήρθαν στην ομάδα θα δώσουν ενέργειες.
Γιατί το να είσαι μπασκετμπολίστας είναι μια σκληρή δουλειά;
Ξέρεις, έχω ακούσει μια κουβέντα από ένα πολύ έξυπνο άνθρωπο: το μπάσκετ είναι ένα δύσκολο παιχνίδι, απλά το κάνουμε να φαίνεται εύκολο. Προφανώς όλοι οι άνθρωποι που είναι εκτός παρκέ, που μας υποστηρίζουν και μας επευφημούν, προφανώς περιμένουν να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, αλλά δεν καταλαβαίνουν τι υπάρχει πίσω από όλα αυτά. Πόσες ώρες προπόνησης, πόσοι τραυματισμοί, να παίζεις με πόνους ή με πολύ μεγάλη πίεση…Δεν ξέρω, είναι φυσιολογικοί άνθρωποι, αλλά και εμείς είμαστε φυσιολογικοί άνθρωποι, όχι ρομπότ. Δεν μπορούμε να είμαστε κάθε φορά στο υψηλότερο επίπεδο, ακόμα και αν θα έπρεπε. Αυτή είναι η δουλειά μας.
– Αυτού του είδους η πίεση;
– Ναι. Πρέπει να την αντιμετωπίζουμε, μαθαίνουμε να την αντιμετωπίζουμε.
Για το τι ακούει πριν μπει στο γήπεδο:
Ακούω περισσότερο Metallica, μιλώντας για διάσημες μπάντες. Αρκετά διαφορετικά πράγματα, γενικά με βοηθά να μπω στο παιχνίδι. Επίσης ακούω κάποιες μπάντες από τη Σερβία, αλλά και ραπ καλλιτέχνες από τη Σερβία. Κυρίως hard rock και heavy metal. Θέλω να κάνω έκκληση στους ανθρώπους στην ομάδα, βάλτε καλύτερη μουσική!!!
Για το αν έχει πάει στα μπουζούκια;
Όχι, δεν έχω πάει, δεν είχα το χρόνο ως τώρα. Αλλά θα πάω στα σίγουρα, γιατί είναι κομμάτι της κουλτούρας σας. Προσπαθώ να γνωρίσω την κουλτούρα σας, ακόμα και αν ξέρω πολλά πράγματα ήδη, πάντως προσπαθώ να έρθω πιο κοντά στη νοοτροπία σας.
Για τα τατουάζ στο αριστερό του χέρι, που είναι αφιερωμένα στον Στίβεν Κινγκ:
Είναι αλήθεια κατά το ήμισυ, γιατί στο μισό αριστερό μου χέρι είναι αφιερωμένο στον Στίβεν Κίνγκ. Ο Στίβεν Κίνγκ είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας και ο “Σκοτεινός Πύργος” είναι το αγαπημένο μου βιβλίο. Έτσι, αφιέρωσα το μισό μου χέρι σε αυτό το βιβλίο.
Για τη σχέση του με τη φιλανθρωπία:
Δεν διαφημίζω τις αγαθοεργίες μου γιατί δεν θεωρώ ότι είναι κάτι που πρέπει να διαφημιστεί. Αν θες να βοηθήσεις, μένεις σιωπηλός. Το βλέπω κάπως έτσι: αν το διαλαλείς, το κάνεις για τον εαυτό σου, για τη δική σου προβολή και συμφέρον. Αν δεν έχεις ανάγκη να το μάθουν άλλοι, τότε το εννοείς πραγματικά. Αυτή είναι η γνώμη μου. Δεν ισχύει πάντα, γιατί αν το προωθείς με ένα τρόπο που προσελκύει και άλλους στον ίδιο σκοπό, είναι οκ, αλλά αν το κάνεις για τη δική σου προβολή, όχι.
Για το αν θέλει να μείνει στον Παναθηναϊκό για αρκετά χρόνια μετά από ένα μεγάλο διάστημα περιπλάνησης σε πολλές ομάδες:
Ναι, το θέλω. Μερικές φορές ήμουν σε δυο ομάδες σε ένα χρόνο και έπρεπε να πακετάρω όλη την ώρα, σιχαίνομαι να πακετάρω!Θα το ήθελα πολύ όταν τελειώσει μια σεζόν να αφήσω τα μισά μου πράγματα στο ίδιο μέρος και να επιστρέψω εκεί. Προφανώς όχι μόνο για τα αντικείμενα μου, αστειεύομαι, αλλά ναι, θα ήθελα να να μείνω εδώ.
