Ημέρα: 20 Αυγούστου 2016

Kανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο φετινός ΠΑΟΚ θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Έστω και αν λειτούργησε όπως κάποιος που κόβει το τσιγάρο… Δεν μπορεί παράλληλα να κάνει και δίαιτα, δεν γίνεται αυτό. Εξηγούμαστε… Με την έλευση του Νοεμβρίου του 2015 η ομάδα δεν είχε άσο και «πέντε». Φέτος έχει και μάλιστα από Ιούλιο μήνα. Ε, με βάση τις δυνατότητες και τις προτεραιότητες δεν θα μπορούσε να στελεχώσει στο 100% όλο το ρόστερ.

H εντυπωσιακή ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έκανε το 10/10 σε Ολυμπιακά μετάλλια. Έτσι, μετά τα χρυσά το 1984, το 1988, το 1996, το 2000, το 2004, το 2008 και το 2012, καθώς και το ασημένιο του 1976 και το χάλκινο του 1992, οι ΗΠΑ πρόσθεσαν ακόμα ένα χρυσό στην πλούσια τροπαιοθήκη τους. 

Το BasketPlus.Gr ξεκινά από σήμερα μια νέα ενότητα που λέγεται Coach’s Eye (Το μάτι του προπονητή) στην οποία φιλοδοξούμε να φιλοξενούμε αναλύσεις αγώνων και τακτικές από προπονητές, καθώς και scouting reports για παίκτες και ομάδες από ειδικούς αναλυτές, μπασκετικούς scouters κλπ.

 Η θεματολογία θα είναι ελεύθερη, θα την επιλέγει ο κάθε προπονητής, και στόχος της στήλης θα είναι να μάθουμε να προσεγγίζουμε τεχνικά και τακτικά το πιο όμορφο σπορ του πλανήτη, αλλά χωρίς δύσκολους όρους, χωρίς προσκόλληση στους ξενικούς όρους (αν και απαραίτητο, αφού το μπάσκετ είναι άθλημα που εφευρέθηκε στις ΗΠΑ και οι όροι προέρχονται από εκεί – η πλούσια ελληνική γλώσσα όμως μπορεί να υποκαταστήσει τέλεια πολλούς απ’ αυτούς) και με στόχο να καταλάβει ο αναγνώστης τι έγινε π.χ. σε μια τελευταία επίθεση, πώς θα μπορούσε να αμυνθεί μια ομάδα έναντι μιας άλλης σε ένα κρίσιμο σημείο κ.ο.κ.. 

Σήμερα ξεκίνημα κάνει ένας καλός φίλος και προπονητής, νέος και εξελίξιμος προπονητής, ο Παναγιώτης Κουβάτσης, προπονητής στον ΑΓΣ Ιωαννίνων και στον Βίκο Ζαγοροχωρίων, ο οποίος στο σημείωμα του μας αναλύει τους δύο ημιτελικούς του Ολυμπιακού τουρνουά που γίνεται στο Ρίο. Ο κόουτς Κουβάτσης θα γράφει – ελπίζουμε – συχνά στο  BasketPlus.Gr για τέτοια θέματα, τακτικής και τεχνικής ανάλυσης, όπως θα γράφουν, ελπίζουμε, κι άλλοι προπονητές. Προσβλέπουμε σε αυτή μας την προσπάθεια και στη βοήθεια του ΣΕΠΚ, που είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε… 

Πάμε…

Γράφει ο Παναγιώτης Κουβάτσης

“Στο πρώτο μας άρθρο θα αναλύσουμε τους δύο ημιτελικούς του Ολυμπιακού Τουρνουά όχι μόνο από τεχνικής άποψης αλλά και γενικότερα. Άλλωστε, τις περισσότερες φορές στο μπάσκετ και ειδικά σε τέτοιους αγώνες η τακτική έρχεται σε δεύτερη μοίρα και προέχουν άλλα στοιχεία που πρέπει να έχει μια ομάδα για να πάρει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό. Σε αυτό θα αναφερθούμε παρακάτω. Ας μην χάνουμε όμως χρόνο και πάμε να δούμε τους δύο αγώνες ξεχωριστά.

Ο πρώτος ημιτελικός ήταν ακριβώς όπως τον περιμέναμε οι περισσότεροι, χωρίς καμία έκπληξη. Οι Αμερικάνοι έπαιξαν όπως ακριβώς και στην φάση των ομίλων, αλλά οι Ισπανοί δεν μπόρεσαν να είναι στο επίπεδο που ήταν πριν 4 ή 8 χρόνια στους τελικούς των Ολυμπιακών Αγώνων και να κάνουν την υπέρβαση, όσο κι αν προσπάθησαν. Οι παίκτες του Σκαριόλο δεν μπόρεσαν από τα φιλικά προετοιμασίας τους να ξεπεράσουν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα, την εξασφάλιση του ριμπάουντ και μάλιστα απέναντι σε μια ομάδα που ζει από το επιθετικό ριμπάουντ.

Παρά τον εκπληκτικό για μια ακόμη φορά αρχηγό τους, Πάου Γκασόλ, αυτό δεν έφθασε για να προκριθούν. Σε όλο τον αγώνα ήταν πίσω με 3-11 πόντους και σε καμία στιγμή δεν μπόρεσαν να φέρουν το παιχνίδι έστω στην ισοπαλία για να αγχώσουν περισσότερο τους Αμερικάνους. Τα μεγάλα σουτ από τους εξαιρετικούς περιφερειακούς τους δεν μπήκαν ποτέ, ενώ η ζώνη που αρχικά έπαιξε ο coach στο δεύτερο δεκάλεπτο για να χωρέσει μαζί τους Κλαβέρ (3), Ρέγιες (4) και Ερνανγκόμεθ (5) απέδωσε προσωρινά, αλλά δεν έφερε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, όσο πολύ κι αν φάνηκε να το ήθελαν οι Ισπανοί, τελικά δεν μπορούσαν…

Όσο για τους Αμερικάνους, μέχρι στιγμής παραμένουν αήττητοι, βρίσκονται στον τελικό και όλα καλά θα μπορούσε να πει κάποιος που δεν βλέπει τους αγώνες. Δεν είναι έτσι όμως. Το πρόβλημα που έχουν στην χημεία τους ακόμη, δεν τους έχουν κοστίσει και δεν ξέρουμε αν θα γίνει αυτό, αλλά κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Παίζουν μόνο με το φοβερό επιθετικό ταλέντο ορισμένων παικτών (χθες ήταν κυρίως ο Τόμσον και ο Ντουράντ πριν φορτωθεί με φάουλ), υστερούν πάρα πολύ στο παιχνίδι μισού γηπέδου είτε αμυντικά είτε επιθετικά στο θέμα κίνησης και συνεργασιών, και μέχρι στιγμής δεν είναι η καλύτερη ομάδα, αλλά οι υπόλοιπες είναι χειρότερες από αυτήν.

Το γεγονός του πόσο σοβαρά αντιμετώπισαν τον αγώνα χωρίς ίχνος αλαζονείας και παρ όλα αυτά σε καμία περίπτωση δεν ‘τρόμαξαν’ με την εμφάνισή τους, δείχνει ότι ξέρουν κι οι ίδιοι ότι κάτι δεν πάει καλά. Η διαιτησία όποτε χρειάζεται βάζει το χεράκι της υπέρ τους και οι δεύτερες και τρίτες επιθέσεις χάριν των επιθετικών ριμπάουντ αποτελούν το φάρμακο μέχρι στιγμής στα προβλήματά τους.

Στο άλλο ημιτελικό που έλαβε χώρα με αντιπάλους την Σερβία και την Αυστραλία, θα ήταν μεγάλο λάθος κατά την άποψή μου να το δούμε πρώτα από τεχνικής πλευράς. Σε τέτοιους αγώνες το σκάουτιγκ, ή τα σχήματα μέσα στον αγώνα, ή οι άμυνες παίζουν πολύ μικρότερο ρόλο από την πνευματική ετοιμότητα που θα πρέπει να έχουν οι παίκτες τη στιγμή που θα μπούν να παίξουν.

Οι Αυστραλοί σε καμία περίπτωση δεν ήταν έτοιμοι να διαχειριστούν τον τίτλο του φαβορί και να παίξουν έναν ημιτελικό Ολυμπιακών Αγώνων, παρά το γεγονός ότι για τους περισσότερους είχαν παίξει μέχρι τώρα το καλύτερο μπάσκετ του τουρνουά. Μια ομάδα που διακρινόταν από την πολύ σκληρή και ‘διαβασμένη’ της άμυνα από το πρώτο δευτερόλεπτο, κάτι που βοηθούσε στο να τρέξει στο ανοικτό γήπεδο και να ανεβάσει ψηλά το σκορ της. Στο 5 εναντίον 5 είχε τρεις άξονες εκτέλεσης με τον Ντελαβεντόβα, Μιλς και Μπόγκουτ να αποτελούν φόβητρο μέχρι χθες με πολύ καλές συνεργασίες, με πολλά κοψίματα και σκριν στην αδύνατη πλευρά.

Χθες δεν είδαμε τίποτα από όλα αυτά. Από την άλλη, είδαμε τους Σέρβους από το πρώτο δευτερόλεπτο να γυαλίζει το μάτι τους και να ξέρουν τι θέλουν μέσα στο γήπεδο. Για μια ακόμη φορά στο πιο κρίσιμο παιχνίδι για αυτούς (όπως πριν από 2 χρόνια στον προημιτελικό με την Εθνική μας), έβγαλαν τον καλύτερό τους εαυτό κι έκαναν το παιχνίδι να μοιάζει πάρα πολύ εύκολο. Σε αυτό συνετέλεσε το γεγονός των πολλών παρόμοιας σημασίας αγώνων που έχει παίξει αυτή η ομάδα κι έχει πλέον την εμπειρία να τους διαχειριστεί σωστά.

Τεχνικά, προστάτεψαν περισσότερο το καλάθι τους στα μπακ σκριν των Αυστραλών και στα κοψίματά τους, άλλαζαν στα σκριν μακρυά από την μπάλα μεταξύ του 3-4, ενώ πίεσαν πάρα πολύ στην μια πάσα απόσταση. Ο Τεόντοσιτς για μια ακόμη φορά έδειξε το πόσο χαρισματικός παίκτης είναι, ενώ το μοναδικό μελανό σημείο για τους Πλάβι ήταν τα δυο time out που πήρε ο coach Τζόρτζεβιτς στο τέλος του αγώνα με τη διαφορά κοντά στους 30 πόντους.

Αύριο περιμένουμε να δούμε τους δυο τελικούς με μεγάλη αγωνία και την Δευτέρα θα τους σχολιάσουμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο basketplus για την συνεργασία και περιμένω τα μηνύματά σας είτε στο facebook (Kouvatsis Panagiotis) είτε στο mail (coachkouvatsis@gmail.com) για γόνιμο διάλογο σε περίπτωση διαφωνίας.”

Τα  γυναικεία τμήματα καλαθοσφαίρισης  του Ηρακλή ξεκινούν την προετοιμασία τους για την αγωνιστική περίοδο 2016-17. Για αύριο Κυριακή 21/08 στις 19.00 είναι η πρώτη συνάντηση των κορασίδων και την Δευτέρα 22/08 στις 19.30 θα ακολουθήσουν οι νεανίδες και οι γυναίκες.

Το BasketPlus.Gr ξεκινά από σήμερα μια νέα ενότητα που λέγεται Coach’s Eye (Το μάτι του προπονητή) στην οποία φιλοδοξούμε να φιλοξενούμε αναλύσεις αγώνων και τακτικές από προπονητές, καθώς και scouting reports για παίκτες και ομάδες από ειδικούς αναλυτές, μπασκετικούς scouters κλπ.

Ο Δούκας το απόγευμα της Παρασκευής (19/8), ξεκίνησε την προετοιμασία του ενόψει της νέας σεζόν στην Α2.