Ώρα αποδείξεων!
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Με φόντο την κατάκτηση του Κυπέλλου (που φέτος είχε ιδιαίτερη σημασία κυρίως λόγω ψυχολογικής πλευράς), ο Παναθηναϊκός έκανε το χρέος του απέναντι στη Χίμκι διατηρώντας τις (λιγοστές για να μην κρυβόμαστε)) ελπίδες του για πρόκριση στα play-off της διοργάνωσης. Το ΟΑΚΑ ούτως ή άλλως (με ελάχιστες εξαιρέσεις που όμως «πλήγωσαν») αποτελεί μία από τις πιο δυσκολοκατάβλητες έδρες για οποιονδήποτε αντίπαλο, πόσο μάλλον για μία ομάδα η οποία εδώ και πολύ καιρό αγωνίζεται χωρίς τους δύο καλύτερους της παίκτες (Σβεντ,Γκιλ) και παρόλ’ αυτά παραμένει ανταγωνιστική.
Σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα του Ρίκ Πιτίνο πραγματοποίησε ένα «διαστημικό» πρώτο ημίχρονο δείχνοντας αν μη τι άλλο ότι πιστεύει στον εαυτό της και ότι θα «πουλήσει» ακριβά το τομάρι της. Δεν είναι τόσο ότι σκόραρε 65 πόντους (απίστευτο για οποιαδήποτε ομάδα!), όσο ότι σχεδόν όλοι προήλθαν από πολύ σωστές επιλογές στην επίθεση. Δεν υπήρξε ούτε ένα miss-maτch που να μην σημαδεύτηκε με «χειρουργική» ακρίβεια από τον Καλάθη, με τους Τόμας και Παπαπέτρου να τελειώνουν τις φάσεις, δίνοντας στον Παναθηναϊκό την δυνατότητα να ελέγξει το ρυθμό του ματς και να προλάβει (οριακά) την ενδεχόμενη αντίδραση της Χίμκι.
Η λογική καθίζηση του (πρώτου πενταλέπτου) στο δεύτερο μισό, καθώς είναι σχεδόν ακατόρθωτο για οποιαδήποτε ομάδα να συνεχίσει επί 40 λεπτά στον ίδιο επιθετικό ρυθμό, έφερε την Χίμκι σε απόσταση διεκδίκησης του παιχνιδιού (65-61 στο 24’) εκμεταλλευόμενη ένα από τα άλυτα προβλήματα των «πρασίνων» την φετινή σεζόν, την άμυνα στο pick and roll. Μίκι και Τόμας έκαναν «πάρτυ» μέσα στη ρακέτα (τουλάχιστον 8 πόντοι χωρίς αντίπαλο) και αίφνης ο Παναθηναϊκός έδειχνε ανήμπορος ν’ αντιδράσει. Η είσοδος του Καλάθη και η επιθετική ενεργοποίηση του Κιλπάτρικ επανέφεραν τα κεκτημένα του πρώτου ημιχρόνου, το «νερό ξαναμπήκε στ’ αυλάκι» και το φάσμα της αμφισβήτησης της νίκης έδωσε την θέση του στην ηρεμία.
Από όποια σκοπιά και να το δει κανείς, ο Παναθηναϊκός σήμερα δεν έκανε κάτι περισσότερο πέραν του αυτονοήτου. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο να κερδίσεις την Χίμκι, όμως αν δεν μπορείς αν το κάνεις (ειδικά στην έδρα σου) δεν δικαιούσαι να έχεις βλέψεις πρόκρισης. Στα δύο επόμενα ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ (Γκράν Κανάρια, Νταρουσάφακα )παιχνίδια οι «πράσινοι» θα δείξουν αν μπορούν να διεκδικήσουν τις όποιες πιθανότητες τους έχουν απομείνει. Δεν είναι πολλές, όμως δεν είναι και αμελητέες. Οι 5 νίκες που χρειάζονται( θεωρητικά) μέχρι το τέλος του δρόμου, δεν είναι ακατόρθωτες. Δεν δείχνουν όμως εύκολα εφικτές…
Υ.Γ:1 Τρομερή εμφάνιση του ΝτεΣον Τόμας, ο οποίος δείχνει να μπορεί να μπορεί ν’ αποτελέσει επιθετικό στήριγμα στην προσπάθεια του Παναθηναϊκού για πρόκριση.
Υ.Γ.2: Είχα αναφερθεί σε προηγούμενο σημείωμα ότι δεν θεωρώ την εξάρτηση του Παναθηναϊκού τόσο μεγάλη από τον Καλάθη. Έχω κάνει ΛΑΘΟΣ ξεκάθαρα. Οι «πράσινοι» εξαρτώνται σε απίστευτο βαθμό από την από την απόδοση του. Να αποδίδουμε τα του «Καίσαρος τω Καίσαρι».
Υ.Γ: Εξαιρετικός για μία ακόμη φορά ο Παπαπέτρου. Τρομερή προσαρμοστικότητα για κάποιον (όχι τον Σπανούλη) που “διέβη τον Ρουβίκωνα”.
