Όταν ο τεράστιος Ντέιβιντ Μπάουι πρόσφερε στη μουσική το Space Oddity ο Μάσιμο Καντσελιέρι περίμενε υπομονετικά μια 3ετία για να έρθει στο κόσμο. Η μοναδικότητα του διαστήματος… Για τον Ιταλό κόουτς το “διάστημα”, ο χώρος δηλαδή φαίνεται οτι είναι έννοια μοναδική. Άλλωστε τον ακούσαμε να αναφέρει την λέξη space πάνω από 7-8 φορές το βράδυ της Δευτέρας μετά την μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Προμηθέα.
Space… Ο Κανγκελάριος προσπαθεί με νύχια και δόντια και εκτός παρκέ να στηρίξει το υλικό, γνωρίζοντας βέβαια τις αδυναμίες του. Μέχρι και το Λαύριο με τον Κολοσσό προχώρησαν χθες σε βελτιωτικές κινήσεις στο ρόστερ τους. Έμεινε τελευταίος ο ΠΑΟΚ. Και από ότι έλεγε ο Μαξ, θα μείνει για αρκετό καιρό ακόμα.
Space… Ο Κανγκελάριος προσπαθεί να αποφύγει το lost in space (η τρομερή ασπρόμαυρη σειρά των 70s με τον Δόκτωρα Σμιθ, τον μικρό Αινστάιν Ουίλιαμ και το συμπαθέστατο ρομπότ με την ατάκα φωτιά «Danger, Danger…”). Δίνει άπλετο χώρο ο κόουτς στους παίκτες του, αυτό τους υποσχέθηκε το καλοκαίρι, έτσι θέλει να κερδίσει και να έχει στα κόκκινα ένα μικρό ρόστερ σε ποιότητα και ποσότητα. Και περιμένει 12λεπτα από Ιατρίδη, Αντετοκούνμπο;… Θα περιμένει αρκετά.
Space… Η φιλοσοφία του Μάξιμου είναι τόσο μακριά από τα Ελληνικά δεδομένα, που ουσιαστικά αγγίζει τα όρια του ακατανόητου. Μπερδεύει κάθε έναν που θέλει να τον ερμηνεύσει, να μπει στο μυαλό του, να διαβάσει την φιλοσοφία του. Μοναδικός και πολύ μόνος σε ένα περιβάλλον αδηφάγο, στο οποίο κινδυνεύει να βιώσει και τις κατάρες των ατζέντηδων (το είχε κάνει στα πρώτα του χρόνια στην προεδρεία ο Μπάνε)… Θα αντέξει; Για την ομάδα και ουχί για την διατήρηση της μενταλιτέ του… Ωστόσο η μοναδικότητα του χώρου, του διαστήματος είναι το μότο του και δεν αλλάζει.
Space… Από τον Γουενμπανιαμά και τον Πάρκερ ως έναν αθλητικό τύπο σε καλό αγωνιστικό επίπεδο στα χαμηλά στάνταρτ του ΠΑΟΚ, έναν τύπο που να έρχεται από τον πάγκο και να είναι καλύτερος από τους παγκίτες της ομάδας; Έλα κόουτς, αστειεύεσαι. Και φυσικά μπορεί να βρεθεί ένα παιδί το οποίο να δημιουργεί μεγαλύτερο impact από τον 7ο, 8ο και 9ο παίκτη της ομάδας. Για να αντέξεις. Για να δώσεις ένα κίνητρο στον κόσμο, στην Ευρώπη κυρίως, για να μπορείς να αντιμετωπίσεις τα δύσκολα που θα έρθουν, για να γίνει πράξη αυτό που ανέφερες. Οι καλές εμφανίσεις να μην είναι μακριά από τις κακές… Εκεί το space έχει νόημα. Και βέβαια κανείς δεν δικαιούται να ζητήσει από τον Πρεζιντέντε να ξεχάσει την εξυγίανση και το στενό ταμείο και να βγει στην αγορά με 100άρια και 200άρια. Ναι αλλά αν θες παίκτη καλύτερο από τους βασικούς σου, ε τότε δεν υπάρχει λόγος συζήτησης. Μια καραμπόλα τύπου Πάρκερ, έστω και αν το Πάσχα αρνείται να εμφανίζεται κάθε μήνα στο Παλάτι.
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το οτι με αυτές τις συνθήκες η ομάδα έχει 11 νίκες σε 18 ματς, έξι εκ των οποίων είχαν στο ένα μισό του παρκέ Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Προμηθέα, Άρη στο Παλέ και Περιστέρι στο West End. Βάλε και λίγο Μαρούσι του μύριου στην Αθήνα και την πολύ πιο πλούσια Πετκίμ στην Τουρκία… Ε όποιος περίμενε τον Αύγουστο 11/18… drop dead gorgeous.
Βέβαια στον αντίποδα να θυμηθούμε τις εμφανίσεις με Πόρτο, Λαύριο και Άρη στο Παλέ, μια διαδικασία πολύ πιο κάτω και από τα φετινά χαμηλά στάνταρτ της ομάδας. Στο ζύγι όμως μέχρι τώρα; Ε ας πει κάποιος οτι ο ΠΑΟΚ μέχρι τώρα έχει αποτύχει. Και για να συνεχιστεί αυτό και για να συσπειρώνεται σταδιακά και αργά ο κόσμος γύρω από το κλαμπ, ε θέλει και ένα έξτρα μπουστ. Να μην νοιώθει ο ΠΑΟΚτσής μίζερος και τελευταίος τροχός της αμάξης της Λίγκα. Να αισθάνεται το «ναι» στην εξυγίανση, αλλά και το «επίσης» στην προσπάθεια αγωνιστικής κανονικότητας. Ε δεν είναι και λίγο εγωιστικό να καπελώνεται μια βελτιωτική κίνηση για το space του τάδε και του δείνα παίκτη που του χρόνου θα παίζουν δεξιά και αριστερά;
Όσο για το ματς με τον Προμηθέα που βάζει τον ΠΑΟΚ σε τροχιά 7άδας κυπέλλου (με ρεκόρ 5-6 στο 1ο γύρο η ομάδα μπορεί να είναι σε… εκλόγιμη θέση, ότι και αν σημαίνει αυτό)…; Ο Μπάρτλει υπέφερε μέχρι το 37ο λεπτό από τον Ιβούντου, για πρώτη φορά φέτος τελείωσε ματς χωρίς ασίστ, αλλά πήρε στο τέλος την σκυτάλη και οδήγησε τον ΠΑΟΚ. Ο Φόρεστερ την… είπε στον ευάλωτο και λιγότερο αθλητικό Άπσον για την μονιμότητα του ως βασικός, ο Χέντερσον στο κλασσικό του ταβάνι, ο Ρέινολντς πολύ μακριά από την εμφάνιση του στο Ταλίν, ο Κρούζερ υπήρξε μόνο στο 1ο 10λεπτο, ο Κατσίβελης πάνω από τα στάνταρ του είχε λόγο στην αλλαγή του μομέντουμ του αγώνα μετά την 1η περίοδο και για ένα σημαντικό διάστημα κράτησε όρθιο τον ΠΑΟΚ ποστάροντας εμπειρία και μέγεθος.
Όλοι οι παραπάνω όμως (με Περσίδη, Παπαδάκη να βγάζουν εντάσεις στην άμυνα) έκαναν ότι μπορούσαν στο δικό τους μισό παρκέ, η προσπάθεια διευκολύνθηκε από την έξοδο του σεληνιασμένου στην αρχή Ουόκερ (μεγάλο what if για το αν άντεχε σε ένα πιο σκληρό ματς όπως εξελίχθηκε μετά το 10΄), αλλά η ποιότητα και η ποσότητα του Προμηθέα δεν μπορεί να μένει σε τέτοιες δικαιολογίες. Οι γηπεδούχοι κατέθεσαν καρδιά και αντοχές στο παρκέ. Και πέτυχαν. Ειδικά όταν αποφάσισαν οτι χωρίς σκληράδα και χέρια σε μπάλλες, δεν θα μπορούσαν να φτάσουν πουθενά. Και ας έχαναν στο τέλος…
Μάλιστα ο Παπαθεοδώρου (που χάνει για ένα δίμηνο τον βασικό του σκόρερ και τώρα αναζητά δύο ξένους) θα πρέπει να προβληματίζεται για το πως ο ΠΑΟΚ αυτού του ποσοτικού (φυσικά και ποιοτικού) χαρακτήρα ανέβασε στροφές στο τέλος, σε διάστημα που η δική του ομάδα έδειξε να καταρέει. Το σπορ κάνει πλάκα μερικές φορές…
