Αυτά είδα στο Μέτσοβο…

Εγώ θα γράψω αυτά που είδα, είναι η υποκειμενική μου άποψη, δεν διεκδικώ βραβείο αντικειμενικότητας, ούτε Πούλιτζερ, γι’ αυτό το κείμενο, οπότε ο καθένας το διαβάζει υπ ευθύνη του. Δεν είναι δεοντολογικό, αλλά εγώ το κάνω. Δεν είναι, άλλωστε, ρεπορτάζ, δεν δίνω είδηση, κάνω ένα υποκειμενικότατο σχόλιο. Τιμωρήστε με. Μπορεί να πέσω έξω σε όλα, αλλά θέλω να γράψω όσα είδα, και θα το κάνω. Κι ελπίζω να μην αποκτήσει ο κόσμος μας λανθασμένη εικόνα απ’ αυτα που θα διαβάσει, αλλά να έρθει έστω κι έτσι, πιο “κοντα” σε κάτι νέο που χτίζεται. Απ’ το ’93 γράφω και πιστεύω ότι πλέον γνωριζόμαστε καλά, οπότε επιτρέψτε μου… 

Είμαι μέλος του μπασκετικού Ηρακλή, περήφανο κιόλας, αλλά επειδή υπάρχει έλλειμμα, δικαιολογημένο, τέτοια εποχή, για την εικόνα της νέας μας ομάδας, σκέφτηκα να γράψω κάτι κι ας κατηγορηθώ ότι πάω να ωραιοποιήσω τα πράγματα, όπως ίσως είναι η δουλειά του υπεύθυνου επικοινωνίας μιας ομάδας. Λάθος το αντιλαμβάνεται αυτό ο κόσμος, αλλά δε θα τα αλλάξουμε όλα τώρα με ένα κείμενο. Και δεν είναι και της παρούσης να αναλύσουμε το ρόλο του υπεύθυνου επικοινωνίας. Πιστεύω ότι ο καθένας τον γνωρίζει τον ρόλο, απλά άλλος βάζει άλλα δεδομένα πιο πάνω από… άλλα. 

Κι επειδή δε θέλω να συνεχίσω τη βλαβερή – για όλους – συνήθεια να μιλάμε στο Φέισμπουκ σε ερωτήματα και απορίες, αλλά και σε αδικίες ή υπερμετρους ενθουσιασμούς, σκέφτηκα να παραβώ τη δεοντολογία και να γράψω όσα είδα ή τέλος πάντων μια εικόνα, στο Μέτσοβο, εκεί όπου για τρεις ημέρες η ομάδα δούλεψε καλά. Τουλάχιστον αυτό λένε οι προπονητές, αυτό διαπίστωσα κι εγώ, παρά τις 30άρες από τον Ολυμπιακό. “Από ομάδα Α2 απαγορεύεται” είπαν πολλοί αστειευόμενοι. Κι εγώ γέλασα, καλό ήταν όντως, αλλά η ομάδα των “κόκκινων” που είδα, μόνο για… Α2 δε μου φάνηκε. 

Αλλά για τον Ολυμπιακό ας γράψουν οι ρεπόρτερ του, ή ο μέγιστος Χρήστος Μπαφές, που τα λύνει όλα για τους “ερυθρόλευκους”. Οι μεγάλες ομάδες προσέχουν τα πάντα κι ο Χρηστάρας το κάνει. Παρεπιπτόντως, ευχαριστούμε την ΚΑΕ Ολυμπιακός για τη φιλοξενία στο όμορφο Μέτσοβο. Όλα πολύ καλά, το ξενοδοχείο φυσικά απίστευτο, η θέα το ίδιο, το γήπεδο ωραίο, οι άνθρωποι φιλόξενοι, όλα μια χαρά. Μια φορά μπήκε, βέβαια, μέσα στο παρκέ ο μέγιστος Ντέιβιντ Μπλατ για να φωνάξει στους… διαιτητές, μετά από ένα φάουλ, σε ματς 30 πόντων, όπου τα πάντα σφυρίζονταν… κόκκινα, αλλά οκ, τώρα τελευταία το συνηθίζει και τον δικαιολογούμε. Και είναι μάγκας και ξέρουμε όλοι, πλέον, γιατί… 

Εμείς; 

1. Η ομάδα έχει ολοκληρώσει τις μεταγραφές της. Ο Γκάρετ έρχεται για να συμπληρώσει τον Καββαδά στο “5” και η αλήθεια είναι ότι θα τον θέλαμε νωρίτερα. Έρχεται Τετάρτη βράδυ, θα κάνει μια προπόνηση την Πέμπτη, Παρασκευή έχουμε φιλικό, που δε θα παίξει φυσικά πολύ, μπορεί και καθόλου, μετά θα έχει ρεπό, οπότε καλή Κυριακή θα μπει. Είναι μια καλή προσθήκη, για πολλούς λόγους. Ξέρει τη Λίγκα, είναι σούπερ στην άμυνα, είναι διψασμένος, είναι αλτικός, έχει καλό κασέ, είναι έμπειρος. Μαζί με τον Ντέιβις, που έκανε και πάλι εντύπωση με το αέρινο παιχνίδι και τα εντυπωσιακά του κοψίματα και καρφώματα (έχασε και δύο, που θα γκρέμιζαν τη μπασκέτα, η αλήθεια είναι) και τους έμπειρους και δικά μας παιδιά, Κακαρούδη, Μανωλόπουλο, και τον τσιμεντένιο Καββαδά πιστεύω ότι το “4” και το “5” είναι καλυμμένα. 

2. Παίξαμε χωρίς τρεις βασικούς, λοιπόν, στο Μέτσοβο, που για εμάς αναλογικά είναι σαν… έξι για τον Ολυμπιακό. Χωρίς Ζάρα, που προφυλάχθηκε, και Καββαδά, ομοίως, και χωρίς τον Γκάρετ. Με τραυματία στο 2ο τεστ και τον Γεωργάκη που ήρθε να μας βοηθήσει κι ευχόμαστε να πάνε όλα καλά με τον αυχένα του. Κι ο Ολυμπιακός είχε πολλές απουσίες, βέβαια, αλλά ακόμη και τώρα το ρόστερ του, είναι τοπ Ευρωλίγκας. Μπράντον Πολ, Σπανούλης (δεν έπαιξε στο 2ο), Ρούμπιτ, Τσέρι, Μπάλντγουιν, ο φοβερός Πάντερ, που στο 2ο φιλικό τα έβαλε όλα, Τσάπμαν (θα φύγει αυτός), Ίθαν Χαπ, ο τρομερός μικρός Ποκουσέφσκι, που ήδη αγγίζει το ΝΒΑ, φαίνεται το παιδί, ο Χαραλαμπόπουλος που θα δοθεί στον Ιωνικό και ήταν από τους… καλύτερους παίκτες, ο Χρηστίδης, ακόμη κι ο μικρός Νικολαίδης που έβαλε τρίποντο με τη λήξη του αγώνα και έκανε το 82-55. 

3. Η πίεση που “φάγαμε” και στα δύο φιλικά ήταν ό,τι καλύτερο αν και η ομάδα είναι κουρασμένη μετά από τόσες προπονήσεις. Πολύ ξύλο, μπασκετικό εννοείται, πολύ σπρώξιμο, πολύ πρέσινγκ, πολύ… ωφέλιμο για εμάς όλο αυτό. Αυτό θέλαμε, αυτό θέλουμε και με τον ΠΑΟ, αυτό θέλουμε σε όλα τα φιλικά. Να τρώμε ξύλο… Και να ρίχνουμε σιγά – σιγά κι εμείς… 

4. Εμείς παίζαμε, λοιπόν, χωρίς ψηλό ουσιαστικά, με τον Ντέιβις να παλεύει μόνος του και φυσικά δε θα μπορούσε να παίζει όλο το ματς, ιδίως στο πρώτο δεν έπαιξε πολύ στο δεύτερο ημίχρονο, όταν και ανέβηκε η διαφορά, αλλά έχω την εντύπωση ότι δεν είναι το θέμα μας εκεί. Στο αποτέλεσμα. Κανέναν δεν ένοιαζε ή νοιάζει. Παίζαμε με ομάδα που έχει ρόστερ Ευρωλίγκας, τέλος, που κι αυτή ήθελε να δει πράγματα και οι παίκτες ήθελαν να δείξουν στο προπονητή. Κάθε σύγκριση είναι άδικη για μια ομάδα σαν τη δική μας, με δέκα προπονήσεις και χωρίς βασικούς παίκτες. Εμείς παίζαμε με Τσούκα, Νώτη, Φίλλιο κάποια στιγμή κι αυτοί με Χαραλαμπόπουλο, Τσέρι, Πάντερ, Χαπ και Χρηστίδη… 

5. Η ομάδα παλεύει πολύ στην άμυνα, όταν έπαιξε με τα βασικά της “σχήματα”, πήγε πολύ καλά, κέρδιζε κι εκείνα τα διαστήματα μάλιστα σε επί μέρους σκορ αρκετές φορές, έχει θέμα στο ριμπάουντ, αλλά είπαμε το “γιατί”. Ο Χάνλαν πολύ καλός (στο τέλος ψόφησε το παιδί), έχει όλο το πακέτο και η αλήθεια είναι ότι περίμενα πως και πως για να τον δω σε ματς με πίεση. Μιλάμε για παιδί που ήταν 42 στο ντραφτ του ΝΒΑ και τον διάλεξε η Ζαλγκίρις του Σάρας. Δεν έρχονται τυχαία αυτά. Έκανε τα ντράιβ του, έβαλε τα τρίποντα του, ήταν και στα δύο ο κορυφαίος. 22 και 20 με τον Ολυμπιακό δε βάζουν πολλοί. Ο Σούλερ ηγέτης από τώρα, μιλάει σε όλους, τους φωνάζει και μιλάνε μέσα στο γήπεδο, δεν έβαλε τα σουτ του, αλλά ξέρεις ότι θα τα βάλει, φαίνεται ότι είναι καλός παίκτης, έτρεξε, τον κυνήγησαν πολύ, πάλεψε σκληρά στην άμυνα, κυνήγησε κι αυτός πολύ τον Σπανούλη στο πρώτο και δεν τον άφησε να κάνει τίποτα, το ίδιο και με τον Πολ και τον παικταρά Πάντερ. Ο Σμιθ ήταν άστοχος κι αυτός, όμως επειδή πολλά λέγονται, θα πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε παίκτης λογίζεται ως “θέση” απ’ αυτό που μπορεί να μαρκάρει κι όχι απ’ αυτό που νομίζουμε εμείς απ’ τα… παλιά χρόνια.

Ίσως “τριάρι” να νομίζουμε ακόμη τον Αλβέρτη ή τον Σούμποτιτς, έναν σχετικά ψηλό δηλαδή που στέκεται στη γωνία και σουτάρει τρίποντα, αλλά πλέον το μπάσκετ δεν είναι έτσι. Αυτή τη στιγμή η θέση “3” για εμάς ίσως να είναι και η… καλύτερη, με Σμιθ, Ζάρα και Σούλερ υπό κάποια “σχήματα”. Ο Λενζέλ ποστάρει, σπρώχνει, τρώει και ρίχνει ξύλο, πάει στο ριμπάουντ, αν βάλει και τα σουτ, θα είναι άριστος.

Ο Οκερέαφορ ήταν όπως ακριβώς τον περιμέναμε και τον ξέραμε, οργανωτικός, παλεύει, μοιράζει, δε σουτάρει αχρείαστα. Στο 2ο όποτε χρειάστηκε, τα έβαλε, έκανε ντράιβ, έκανε και λάθη, αλλά με τέτοια πίεση και κούραση, λογικό. Ήταν θετικός και στο 2ο πολύ καλός.

Ο Ντέιβις έχει εκπληκτικά προσόντα, ένα νέο παιδί, διψασμένο, με απίστευτο άλμα, θα χαρίσει, πιστεύω, πολύ θέαμα στο Ιβανώφειο φέτος. Πολύ το κάρφωμα… Μαζί με τον Γκάρετ θα είναι η αεράμυνά μας, πιστεύω πολύ στα παιδιά αυτά, που μαζί με τον τρομερής δύναμης Καββαδά θα συνθέσουν μια πολύ δυνατή φροντλάιν.

5. Οι Έλληνες μας είναι το “βαρόμετρο” για εμένα. Όλοι παιδιά έμπειρα, ήδη έχουν “χημεία”, Κακαρούδης, Καλαιτζίδης οι παλιοί, συν Ζάρα, Μανωλόπουλο, Καββαδά και τους μικρούς Φίλλιο, Πετανίδη, Γεωργαλά (άτυχος αυτός, θα τα πούμε αργότερα), Τσούκα (θα δούμε αν θα μείνει ή θα δοθεί δανεικός για να παίξει, γιατί χρειάζεται παιχνίδια). Πιστεύουμε πολύ στην εμπειρία τους, στην προσωπικότητά τους, ακόμη και στην ικανότητά τους, οπότε τα υπόλοιπα στο γήπεδο. Άλλωστε τρία φιλικά είδαμε και περιμένουμε πως και πως το άλλο πολύ δυνατό φιλικό με τον Παναθηναικό, την Παρασκευή, στην Πορταριά. 

Το τριήμερο στο Μέτσοβο ήταν θετικό για την ομάδα μας για πολλούς ακόμη λόγους. Η οικογένεια το ξέρει. Η ομάδα χρειάζεται τη στήριξη του κόσμου της, θα πρέπει να πουληθούν ΟΛΑ τα διαρκείας, να μην πέφτει καρφίτσα στο γήπεδο και πιστεύω πως θα είναι το μεγάλο μας όπλο. Να το προστατεύσουμε αυτό και να κάνουμε όλη την Ελλάδα να λέει “ευτυχώς, γύρισε ο Ηρακλής κι έχουμε λίγο χρώμα στην Α1”. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να το πετύχουμε αυτοί. 

Εν κατακλείδι: όλα θα κριθούν στο γήπεδο, όπως πάντα. Τον Μάιο. Μέχρι τότε θα πρέπει να παλεψουμε, η χρονιά είναι πολύ δύσκολη, δεν είναι Α2, δεν είναι εύκολο κανένα ματς, όλες οι ομάδες είναι καλές, ακόμη κι αυτές που άργησαν να μαζευτούν, όλες είναι έμπειρες απ’ την κατηγορία, οπότε το έργο μας είναι πολύ δύσκολο. Έχουμε πολύ καλό προπονητή, πολύ καλό τεχνικό τιμ και η ομάδα είναι καλή. Το αν θα κερδίσεις, εξαρτάται από πολλά και το ξέρουμε όλοι. Γι’ αυτό ρεαλισμός, υπομονή, στήριξη, επιμονή και δύναμη. ΟΚ, και τύχη, θα χρειαστεί, είναι γεγονός. 

Ούτε ενθουσιαζόμαστε, ούτε μιρλιάζουμε. Στο γήπεδο, κοντά στην ομάδα, στα καλά της και ιδίως στα δύσκολά της. Στηρίζουμε τους παίκτες και τον προπονητή, στηρίζουμε τον θεσμό, τον σύλλογο, τη διοίκηση που ματώνει, τους ανθρώπους που παλεύουν, στηρίζουμε τον ΗΡΑΚΛΗ. Τόσο απλά. Περάσαμε τόσα, πέρασαν οκτώ – εννιά χρόνια για να ξαναπαίξουμε μαζί τους, και τώρα που μπορούμε, δε θα το χαρούμε; Θα είναι μια γιορτή κάθε Σαββατόβραδο στο Ιβανώφειο, να είστε σίγουροι… 

 

 

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on google
Share on pinterest
Share on email
Share on whatsapp
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
  • Τελευταία Νέα
Scroll to Top