«Αγόρασε» χρόνο, ηρεμία και ευκαιρία

Ο Άρης «αγόρασε» χρόνο για να δουλέψει και να βελτιωθεί μέσα στο παρκέ, ηρεμία τουλάχιστον μέσα στους κόλπους της ομάδας, αλλά και μια ακόμη ευκαιρία να επανακτήσει την εμπιστοσύνη των φιλάθλων του που είχε κλονιστεί σε… επικίνδυνο βαθμό. Δεν του χαρίστηκε κάτι στα τρία τελευταία παιχνίδια και δεν συμφωνώ με εκείνους που χαρακτηρίζουν τους αντιπάλους που κέρδισε «χωριά» ή «καφενεία». Η προσπάθεια να βγάλει η ομάδα αντίδραση είναι εμφανής και πρέπει να την αναγνωρίσουμε.

 

Δεν άλλαξαν και πολλά στον τρόπο παιχνιδιού και φιλοσοφίας της βέβαια, μετά το «κάζο» από τον συμπολίτη. Εκείνο που άλλαξε αρκετά είναι η αντιμετώπιση της αγωνιστικής πραγματικότητας των Αμερικανών του παικτών. Που ακόμη είναι μακριά από αυτό που θέλει ο Πρίφτης και η διοίκηση, αλλά τουλάχιστον δείχνουν περισσότερο «σφυγμό», θέληση και αποφασιστικότητα.

 

Το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, φυσικά, θα είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Ο Άρης καλείται να δώσει αγωνιστικές εξετάσεις απέναντι σε μια ομάδα που, προσωπικά, με έχει εντυπωσιάσει φέτος με τους αυτοματισμούς, την σοβαρότητα, την αγωνιστική της συνέπεια και την εξυπνάδα με την οποία «διαβάζει» το παιχνίδι. Πρόκειται για ένα σπουδαίο crashtest για τον Άρη και – κυρίως – τους Αμερικανούς του παίκτες, που θα πρέπει να τηρήσουν απαρέγκλιτα το πλάνο του προπονητή τους και να καταθέσουν μυαλό και καρδιά στο παρκέ.

 

Όσοι βρεθούν στο NickGalisHall την Δευτέρα θα πρέπει να επιδείξουν υπομονή, επιμονή και στήριξη στους παίκτες και τον Πρίφτη. Με την ελπίδα η ομάδα να δικαιώσει τις προσδοκίες τους και να φανεί άκρως ανταγωνιστική, απέναντι σε έναν πολύ ποιοτικότερο αντίπαλο όπως ο Ολυμπιακός. Που πάντα, όταν παίζει με τον Άρη εκτός έδρας, έχει υψηλό βαθμό ετοιμότητας και δεν πειραματίζεται.

 

Καλωσόρισες, Βλαδίμηρε

 

Θα ήθελα πολύ να γράφω αυτές τις γραμμές το περασμένο καλοκαίρι, αλλά έστω και έτσι η χαρά μου είναι μεγάλη. Η προσθήκη του Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς με την μορφή δανεισμού ως το καλοκαίρι, προσδίδει στον Άρη ποιότητα από όποια άποψη και αν το δει κανείς.

 

Ο Βλάντο δεν είναι ο μπασκετικός «Μεσσίας», δεν είναι ο άνθρωπος που θα πάρει τον Άρη από το χέρι και θα τον οδηγήσει στην γη της μπασκετικής επαγγελίας, αλλά διαθέτει στοιχεία που τα χρειάζεται η ομάδα. Είναι έξυπνος, έχει εκτελεστικές και δημιουργικές ικανότητες, ξέρει να «διαβάζει» το παιχνίδι και, κυρίως, δεν πρόκειται ποτέ να κρυφτεί όταν οι περιστάσεις θα απαιτούν από έναν παίκτη να αναλάβει την ευθύνη.

 

Μεγάλο χρόνο προσαρμογής δεν θα χρειαστεί, αλλά θα πρέπει να του δώσουμε σίγουρα ένα εύλογο διάστημα για να αισθανθεί καλά στο νέο του εργασιακό περιβάλλον και να προσαρμοστεί με τους καινούργιους του συνεργάτες. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα αργήσει να κάνει απόσβεση των χρημάτων που δαπάνησε η ΚΑΕ και ότι σίγουρα, θα ενισχύσει τον Άρη σημαντικά.

 

Τέλος, θα πρέπει να πω αυτό που αισθάνομαι για την υπόθεση του δανεισμού Γιάνκοβιτς από την Βαλένθια. Χαίρομαι που η ιδιοκτησία – και ο Δημήτρης Πρίφτης βέβαια – με την κίνησή τους αυτή, αναγνωρίζουν ένα από τα λάθη του καλοκαιρινού σχεδιασμού και το διορθώνουν. Και χαίρομαι διπλά που το συμφέρον της ομάδας μπαίνει πάνω από εντυπώσεις και εγωισμούς, γιατί αυτό δείχνει υγεία και φανερώνει πραγματικές προθέσεις. Λάθη κάνουμε όλοι, αλλά πρέπει να μαθαίνουμε από αυτά και να τα διορθώνουμε. Ο Γιάνκοβιτς αποτελεί χειροπιαστό παράδειγμα.

 

Υ.Γ: Ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος του Άρη «αγκάλιασε» την πρόσφατη δήλωση – απάντηση του Λευτέρη Αρβανίτη στους υπέρμετρα αλαζόνες και ανιστόρητους, ότι δηλαδή η Θεσσαλονίκη και ΑΡΗΣ είναι έννοιες άρρηκτα δεμένες, έρχεται να υπενθυμίσει κάτι που θεωρώ ότι εκλείπει τον τελευταίο καιρό από τον Σύλλογο γενικότερα.

 

Πέρα από χρήματα, τεχνογνωσία και επιχειρηματικότητα, οι ομάδες χρειάζονται ανθρώπους με συναίσθημα. Ανθρώπους που να μπορούν να μιλήσουν στον πληγωμένο εγωισμό του λαού τους. Ανθρώπους που να ξέρουν την Ιστορία της ομάδας και να μπορούν να την υψώσουν ως προστατευτική ασπίδα, σε προσπάθειες αλλοίωσης και παραποίησής της.

 

Ναι, οι ομάδες πρέπει να διοικούνται ως Ανώνυμες Εταιρείες γιατί τέτοιες είναι. Πρέπει να κινούνται με τους νόμους του εμπορίου, της αγοράς, την στυγνής και αμείλικτης οικονομικής πραγματικότητας. Κανένας δεν πρέπει να ξεχνάει, όμως, ότι οι ομάδες έχουν ψυχή. Και ειδικά για ομάδες σαν τον ΑΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, των οποίων το μέγεθος είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αποτυπώνεται σήμερα μέσα στις τέσσερις γραμμές των γηπέδων, η ανάγκη να υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Αρβανίτη που θα το υπενθυμίζουν αυτό, είναι πραγματικά τεράστια. Εύχομαι σε αυτό να συμφωνούν ακόμη και εκείνοι που δεν συμπαθούν τον Λευτέρη (και του το δείχνουν), για τους δικούς τους λόγους…

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on google
Share on pinterest
Share on email
Share on whatsapp
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
  • Τελευταία Νέα
Scroll to Top