ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Avatar

Η άμεση αντίδραση και το momentum αισιοδοξίας

 

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η διαχείριση μιας ήττας όπως αυτή που υπέστη ο Παναθηναϊκός πριν από 48 ώρες από την Ρεάλ και με τον τρόπο που ήρθε, δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανέναν. Στο κορυφαίο επίπεδο όμως δεν υπάρχει χρόνος για πολλές σκέψεις, αναλύσεις και επεξεργασίες. Η άμεση αντιμετώπιση και η προσαρμογή στα επερχόμενα δεδομένα είναι «εκ των ων ουκ άνευ».

Αυτό ακριβώς έπραξαν οι «πράσινοι», οι οποίοι παρουσιάστηκαν με την ίδια σκληράδα απέναντι στην επικίνδυνη Άλμπα του Αίτο Ρενέσες, φτάνοντας εύκολα στην επικράτηση. Το +23 δεν αποτυπώνει σίγουρα την διαφορά των ομάδων (οι Γερμανοί προερχόντουσαν από τέσσερεις συνεχόμενες νίκες) επιβεβαιώνει όμως την θέληση και την διάθεση του Παναθηναϊκού να βγάλει αντίδραση.

Το σάλπισμα για ένα βράδυ χωρίς αγωνίες και καρδιοχτύπια, έδωσε ο Ιωάννης Παπαπέτρου με 12 πόντους στην πρώτη περίοδο, αναλαμβάνοντας για πολλοστή φορά φέτος και τον ρόλο του δημιουργού. Ταυτόχρονα η διάβαση προς το καλάθι για την Άλμπα αποδείχθηκε καλά φυλαγμένη, με τον Παπαγιάννη να ελέγχει την εναέρια κυκολφορία(4 μπλοκ).

Η (λογική) επιλογή του Ρενέσες να δώσει το ελεύθερο σουτ στον Παναθηναϊκό δεν βρήκε εφαρμογή, καθώς οι «πράσινοι» τέλειωσαν το ματς με το διόλου ευκαταφρόνητο 15/34 έξω από την γραμμή των 6.75.

Στο δεύτερο μισό οι Γερμανοί ανέβασαν το tempo του παιχνιδιού και με τους Γκιφάι και Σίβα να «πυροβολούν» από μακριά έδωσαν νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι. Το «ξύπνημα» του Νέντοβιτς ήρθε την κατάλληλη στιγμή, με τον Σέρβο να βάζει τέλος στις οποιεσδήποτε υπόνοιες νέου θρίλερ.

Η απουσία του Σέλβιν Μακ πέρασε απαρατήρητη και αυτό οφείλεται στον Χάουαρντ Σαντ-Ρος. Ο Κουβανός γκαρντ του Παναθηναϊκού πραγματοποίησε ένα από τα καλύτερα του παιχνίδια (13π, 4ας, 2κλ) με την φανέλα των «πρασίνων» δείχνοντας παράλληλα και το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένος, όταν μετά από τον τραυματισμό του, επανήλθε σφίγγοντας τα δόντια.

Το τέλος του παιχνιδιού βρίσκει τον Παναθηναϊκό να επιστρέφει στις νίκες, αλλά παράλληλα να δημιουργεί και ένα momentum καλών εμφανίσεων και σταθερότητας.

Με εξαίρεση την εικόνα με την Ζαλγκίρις, η απόδοση της ομάδας του Βόβορα στα τρία από τα τέσσερα τελευταία παιχνίδια (Αρμάνι, Ρεάλ και Άλμπα) δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον. Η νίκη σε ένα κομβικό ματς όπως το σημερινό έχει διπλή σημασία, καθώς αφενός συμβάλλει στην διατήρηση της καλής ψυχολογίας, αφετέρου πιστοποιεί ότι οι «πράσινοι» αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να πορευτούν. Και αυτός είναι μέσα από την έμφαση στο αμυντικό κομμάτι. Το επόμενο δεκαπενθήμερο είναι «φωτιά» για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος θα επισκεφθεί κατά σειρά Τελ Αβίβ και Βελιγράδι, παιχνίδια που θα ενισχύσουν ή θα αποδυναμώσουν την αυτοπεποίθηση του.

Υ.Γ:1 Εξαιρετική εμφάνιση από τον Κασελάκη, ο οποίος κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό σε ένα σημείο που οι Γερμανοί έδειχναν να επιστρέφουν.

Υ.Γ.2: Η ουσία της νίκης επί της Άλμπα δεν βρίσκεται σε αυτό καθαυτό το αποτέλεσμα. Δεν είναι και κανένα μεγαθήριο οι Γερμανοί εδώ που τα λέμε. Έρχεται όμως μετά από μία ήττα, η οποία έτσι όπως ήρθε,  θα μπορούσε να δημιουργήσει δύσκολες καταστάσεις και εσωστρέφεια. Ο Παναθηναϊκός έδειξε χαρακτήρα και αυτό πρέπει να του πιστωθεί.

Υ.Γ:3 Σημαντικές βοήθειες από Γουάιτ και Φοστερ και στις δύο πλευρές του παρκέ.

 

Το αίσθημα της χαρμολύπης

 

Σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι που κρίνεται μετά από δύο παρατάσεις, σίγουρα υπάρχουν πολλά σημεία που θα μπορούσε να σταθεί κάποιος και να τα προσδιορίσει ως βασικά για την έκβαση του αποτελέσματος. Μια λανθασμένη άμυνα, ένα χαμένο ριμπάουντ, μία άσχημη επίθεση, ένα κακό διαιτητικό σφύριγμα κλπ. Όλα έχουν την αξία τους, αλλά δύσκολα μπορεί να γίνει η εστίαση σε ένα μόνο.

Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έκανε ότι μπορούσε για να κερδίσει. Οι παίκτες του Γιώργου Βόβορα κατέθεσαν και την ψυχή τους μέσα στο γήπεδο απέναντι σε μία ποιοτικά ανώτερη ομάδα, βγάζοντας απίστευτα αποθέματα ενέργειας και αυταπάρνησης. Δεν υπάρχουν πολλές ομάδες στην διοργάνωση με το βάθος και την ομοιογένεια της Ρεάλ και ακόμα λιγότερες με την ικανότητα της ν’ απεγκλωβίζεται όταν βρίσκεται στα σχοινιά.

Οι «πράσινοι» κράτησαν την ομάδα του Πάμπλο Λάσο στους 68 πόντους στην κανονική διάρκεια, αναγκάζοντας την παράλληλα να τα «σπάσει» έξω από τα 6.75 (6/33τρ), ενώ στο τέλος του δρόμου είχαν την ευκαιρία τους, αλλά ο αφηνιασμένος Νεμάνια Νέντοβιτς εγκλωβίστηκε από τον εξαιρετικό αμυντικό Τζέφρυ Τέιλορ. Νωρίτερα βέβαια, ο Σέρβος σταρ του Παναθηναϊκού είχε φροντίσει για την επιστροφή των «πρασίνων» από το -14, διαλύοντας το οποιοδήποτε αμυντικό σύστημα της «βασίλισσας».

Ο Βόβορας διάβασε σωστά το ματς και σημάδεψε όλα τα miss-match στο ζωγραφιστό με αιχμή του δόρατος τον Μπέντιλ, ο οποίος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι στην διοργάνωση, κερδίζοντας σχεδόν όλες τις μάχες από τον άπειρο Γκαρούμπα και τον «γερόλυκο» Τόμπκινς. Την ίδια στιγμή ο Παπαπέτρου αποδείκνυε τον λόγο που αποτελεί την «ραχοκοκαλιά» του φετινού Παναθηναϊκού, κάνοντας σχεδόν τα πάντα μέσα στο γήπεδο.

Ο Πάμπλο Λάσο συνηθίζει να βγάζει «λαγούς από το καπέλο» διαλέγοντας αυτή την φορά τον εορτάζοντα (κυριολεκτικά αφού είχε τα γενέθλια του) Αλμπέρτο Αμπάλδε και δίνοντας του την μπαγκέτα στο δεκάλεπτο της παράτασης, αφήνοντας παράλληλα τον έτσι κι αλλιώς αδιαμφισβήτητο ηγέτη της «βασίλισσας» Σέρχιο Γιούλ στην άκρη του πάγκου.

O Ισπανός γκαρντ της Ρεάλ πιστοποίησε το φετινό αγωνιστικό του step-up και με προσωπικές ενέργειες στην παράταση, έκανε την έλλειψη του Φακούντο Καμπάτσο να μοιάζει πια μακρινή ανάμνηση και υπέγραψε την νίκη της ομάδας του. Η μονομαχία των γιγάντων ανάμεσα στους Ταβάρες και Παπαγιάννη έβγαλε στα σημεία νικητή τον πρώτο, αλλά στην παράταση ο ψηλός του Παναθηναϊκού κυριάρχησε.

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού έριξε στο ματς τον ολιγόλεπτο μέχρι εκείνη την στιγμή Λευτέρη Μποχωρίδη απόντος του τραυματία (κατά την διάρκεια του παιχνιδιού) Μακ και ο πρώην παίκτης του Άρη στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων σκοράροντας μάλιστα και δύο βολές για το 79-79, όταν η μπάλα «ζεματούσε». 

Το τέλος του πενηνταλέπτου βρήκε την Ρεάλ με το «ροζ φύλλο» της νίκης και τον Παναθηναϊκό πικραμένο για την ήττα, αλλά με τεράστια αυτοπεποίθηση και περηφάνια. Το κλισέ της «ήττας σαν νίκη» αποτυπώνει ακριβώς την κατάσταση έστω κι αν δεν έχει βαθμολογικό όφελος.

Συμπερασματικά, αν ο Παναθηναϊκός έχει αυτή την εικόνα, τότε είναι βέβαιο ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον οποιοδήποτε αντίπαλο. Το να κερδίσεις την Ρεάλ δεν είναι εύκολη υπόθεση για κανέναν, πόσο μάλλον για μία ομάδα που τώρα χτίζεται. Την Πέμπτη οι «πράσινοι» αντιμετωπίζουν την Άλμπα του αειθαλή Αίτο Ρενεσες, ο οποίος διανύει αισίως το 48ο έτος της προπονητικής του καριέρας και η σημερινή εμφάνιση αφήνει σημάδια αισιοδοξίας.

Υ.Γ: Την τελευταία φορά που είχα αναφερθεί στην διαιτησία, ήταν την περίοδο 2017-2018, όταν ο Παναθηναϊκός έχασε με 3-1 στη σειρά των play-off και πάλι από την Ρεάλ. Σήμερα όμως, οι διαιτητικές αποφάσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του παιχνιδιού και θα πρέπει να σημειωθούν.

1) Δεν υπάρχει κανένα επιθετικό φάουλ του Νέντοβιτς στον Ρούντι στην δεύτερη παράταση στο 82-85.

2) Στο τζάμπολ του Παπαγιάννη με τον Ταβάρες, υπάρχει ξεκάθαρο φάουλ του Τόμκινς στον Μπέντιλ και η μπάλα είναι για τον Παναθηναϊκό.

Υ.Γ:2 Ο Γιώργος Παπαγιάννης κοίταξε στα μάτια τον Έντι Ταβάρες ,αποδεικνύοντας την δεδομένη πλέον αλλαγή του αγωνιστικού του επιπέδου και την μετατροπή του σε πυλώνα των «πρασίνων».

Το τρενάκι του «τρόμου»

Οι εναλλαγές στην απόδοση του φετινού Παναθηναϊκού είναι κάτι το οποίο τείνει να γίνει συνήθεια. Κάτι που άλλοτε φέρνει χαμόγελα και άλλοτε κατήφεια και προβληματισμό. Και φυσικά δεν είναι το αποτέλεσμα που προσδιορίζει το συναίσθημα, αλλά η εικόνα της ομάδας. Εννοείται ότι το αποτέλεσμα καθορίζει την διάθεση, αλλά η ουσία είναι στην εμφάνιση.

Μετά την πολύ μεγάλη νίκη στο Μιλάνο κόντρα στην Αρμάνι, οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν νωχελικοί και ασύνδετοι κόντρα στην Ζαλγκίρις, δίνοντας της την ευκαιρία να επιστρέψει στον δρόμο των επιτυχιών μετά από έξι συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Το αμυντικό φίλτρο της ομάδας του Γιώργου Βόβορα δεν κατάφερε να βγει στην επιφάνεια, με εξαίρεση τα πρώτα έξι λεπτά της τρίτης περιόδου.

Η ομάδα του νεοφερμένου στην Ευρωλίγκα Μάρτιν Σίλερ μπήκε στο ματς «τρώγοντας σίδερα» και με τον Μάριους Γκριγκόνις να αναδεικνύεται σε παίκτη-ορχήστρα, έβαλε από νωρίς τον Παναθηναϊκό στα σχοινιά. Με τον Λιθουανό φόργουορντ σε ρόλο δημιουργού είτε για τον εαυτό του είτε για τους συμπαίκτες του, η Ζαλγκίρις πήρε εξαρχής τα ηνία του παιχνιδιού, με τον Παναθηναϊκό να ψάχνει τρόπο αντίδρασης.

Το 33-43 του ημιχρόνου, έγινε 50-50 μέσα σε έξι λεπτά στην τρίτη περίοδο, με τους «πράσινους» να δείχνουν έτοιμη για την μεγάλη επιστροφή, αλλά στην συνέχεια έχασαν την συγκέντρωση τους και επιδόθηκαν σε μια αλληλουχία λανθασμένων επιθετικών επιλογών κυρίως με τους Νέντοβιτς και Παπαπέτρου. Στον αντίποδα, ο Αυστριακός προπονητής των Λιθουανών,έριξε στο παιχνίδι τον ξεχασμένο μέχρι εκείνη την ώρα Ρούμπιτ, ο οποίος κράτησε την Ζαλγκίρις στην θέση του οδηγού έχοντας ως άξιο συμπαραστάτη τον αμούστακο, αλλά με άγνοια κινδύνου, Ρόκας Γιοκουμπάιτις.

Ο Γιώργος Βόβορας έχει αποδείξει ότι «διαβάζει» τα παιχνίδια και διαθέτει πλάνο, γεγονός όμως που σήμερα δεν επιβεβαιώθηκε. Οι «πράσινοι» δεν εκμεταλλεύτηκαν την εξαιρετική κατάσταση του Παπαγιάννη και τον επιθετικό οίστρο (στο πρώτο μισό) του Μήτογλου  δεν πέρασαν την μπάλα στο ζωγραφιστό σχεδόν σε κανένα σημείο του ματς, με αποτέλεσμα να αναλωθούν σε ένα μπαράζ αστοχίας έξω από τα 6.75 (8/28τρ). Την ίδια ώρα, στην απέναντι πλευρά του παρκέ, οι αντίπαλοι του πετούσαν βότσαλα στον ωκεανό (13/20τρ). Σύμφωνοι, με τέτοια ποσοστά, είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να χάσει, αλλά η προσέγγιση του παιχνιδιού από πλευράς «πρασίνων»  αποδείχθηκε λανθασμένη.

Συμπερασματικά, τα συνεχή αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα του Παναθηναϊκού δημιουργούν έναν προβληματισμό κυρίως ως προς το κομμάτι της αγωνιστικής του ταυτότητας. Είναι προφανές ότι η χρονιά είναι εντελώς διαφορετική, αλλά καλώς η κακώς, ο δρόμος των επιτυχιών για τους «πράσινους» περνάει μέσα από την άμυνα και εκεί θα πρέπει να δοθεί το μεγαλύτερο βάρος. Η επόμενη «διαβολοβδομάδα» είναι προ των πυλών και ο χρόνος για ανασυγκρότηση είναι ελάχιστος.

Υ.Γ.1: Οι 69 πόντοι που πέτυχε ο Παναθηναϊκός αποτελούν την χειρότερη επιθετική συγκομιδή του την φετινή σεζόν.

Υ.Γ.2: Νέντοβιτς και Παπαπέτρου είχαν μαζί 6/20 σουτ, δείγμα της συνολικής κακής επιθετικής βραδιάς του Παναθηναϊκού.

Υ.Γ.3: Για τον Παπαγιάννη τα έχουμε πει. Διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και δείχνει πιο έτοιμος από ποτέ να γίνει το σημείο αναφοράς για την ομάδα του.

Τσιπάκι που αλλάζει

Όταν έχεις υποστεί μία τέτοιου είδους ήττα όπως αυτή της περασμένης Τρίτης από την Βιλερμπάν και μετά από 48 ώρες κερδίζεις μία ομάδα όπως η Αρμάνι και μάλιστα εκτός έδρας, σίγουρα έχεις κάνει την πνευματική προετοιμασία που χρειάζεται. Προφανώς σε τέτοιο επίπεδο αυτά γίνονται συχνά, αλλά όταν συμβαίνουν αξίζουν οπωσδήποτε να αναφέρονται.

Ο Παναθηναϊκός κατέθεσε στο παρκέ του «Μεντιολάνουμ Φόρουμ» τον αθλητικό του εγωϊσμό και έφυγε με το διπλό στις αποσκευές του, αφήνοντας την φανταχτερή αλλά στο τέλος άγευστη Αρμάνι στις «δάφνες» του πρώτου ημιχρόνου. Η ομάδα του Έτορε Μεσίνα κυριάρχησε στο πρώτο μισό εκμεταλλευόμενη κυρίως τα λάθη των «πρασίνων» που της έδωσαν παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο, αλλά στο τέλος οι εμπνεύσεις του Μάλκομ Ντιλέινι και Κέβιν Πάντερ στέρεψαν.

Μετά την ανάπαυλα, τα πράγματα άλλαξαν και η ομάδα του Γιώργου Βόβορα εμφάνισε την γνωστή αμυντική της σκληράδα που αυτή τη φορά συνοδεύτηκε από ορθολογικές επιθετικές επιλογές. Ο Σέλβιν Μάκ είναι αυτός, ο οποίος άναψε την σπίθα για την επιστροφή πραγματοποιώντας ένα πολύ μεστό παιχνίδι (8π, 3ρ, 5ασ) πριν αναλάβουν δράση οι Νέντοβιτς και Παπαπέτρου.

Η κίνηση του Βόβορα να ρίξει στο ματς τους Σαντ-Ρος και Μποχωρίδη μαζί στην ίδια πεντάδα αποδείχθηκε καθοριστική, καθώς η περιφερειακή αμυντική γραμμή των «πρασίνων» έγινε αίφνης απροσπέλαστη, δυσκολεύοντας την κυκλοφορία της Αρμάνι, ενώ στην γραμμή των ψηλών Γουάιτ (10ρ) και Μήτογλου (6ρ) ήλεγχαν τους αιθέρες. Μοναδική απειλή σε αυτό το διάστημα, ο απρόβλεπτος πλην εξαιρετικός Σαβόν Σίλντς.

Οι τρίποντες «βόμβες των Νέντοβιτς και Παπαπέτρου έφεραν τον Παναθηναϊκό στην θέση του οδηγού, ενώ η τρομερή δημιουργία του Σέρβου για το κάρφωμα του Παπαγιάννη έδειξε και πάλι την στόφα και τις ηγετικές του ικανότητες.  Λίγο αργότερα, ο ψηλός του Παναθηναϊκού έκρυψε τον ουρανό από τον Μάλκομ Ντιλέινι δίνοντας συνέχεια στην κυριαρχία του στον αέρα (3μπλοκ) φέρνοντας τους «πράσινους» μισό βήμα από την επικράτηση.

Αντί επιλόγου: Η νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στην Αρμάνι σίγουρα του δίνει πίσω ένα κομμάτι της χαμένης του αυτοπεποίθησης και αλλάζει άρδην την ψυχολογία του. Δεν είναι ότι σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο βαθμολογικά, αλλά μπορεί ν’ αποτελέσει το εφαλτήριο για μία σταθερή πορεία χωρίς αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα. Το εντός έδρας παιχνίδι της επόμενης εβδομάδας κόντρα στην Ζαλγκίρις, θα μπορούσε να  συνεπικουρίσει στο επιστέγασμα μιας καινούργιας αρχής.

Υ.Γ.1:  Στο προηγούμενο σημείωμα αναφέρθηκε το επιθετικό πρόβλημα των «πρασίνων» όταν οι Νέντοβιτς και Παπαπέτρου είναι εκτός ρυθμού. Η απάντηση δόθηκε σήμερα στο παρκέ του «Μεντιολάνουμ Φόρουμ».

Υ.Γ.2: Τρομερή εμφάνιση του Μήτογλου, ο οποίος μαζί με τους Παπαγιάννη και Γουάιτ έδωσαν στον Παναθηναϊκό την ασφάλεια στα μετόπισθεν που τόσο χρειαζόταν.

Υ.Γ:3 Η αλλαγή της ψυχολογίας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δεν είναι εύκολη δουλειά για οποιονδήποτε προπονητή, καθώς αυτός έχει την ευθύνη του να προσπαθήσει να το κάνει. Αυτό θα πρέπει να πιστωθεί στον Γιώργο Βόβορα.

Ο εφιάλτης του «Αστρομπάλ»

 

To «Αστρομπάλ» αποδείχθηκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά αφιλόξενο για τον Παναθηναϊκό (79-78 ηττήθηκε πέρυσι), ο οποίος μετά την εξαιρετική εμφάνιση της προηγούμενης εβδομάδας κόντρα στην Μπάγερν, παραδόθηκε στην ασύλληπτη ευστοχία της Βιλερμπάν από την μεγάλη άρκτο, μη μπορώντας ν’ ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό της.

Εδώ που τα λέμε, το να προσπαθείς να παίξεις άμυνα και ο αντίπαλος σου να σουτάρει με τέτοια ποσοστά, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για την συνολική άσχημη εμφάνιση των «πρασίνων», καθώς πολλά από τα σουτ των Γάλλων ήταν ελεύθερα, δείγμα των κακών αμυντικών περιστροφών και την έλλειψη σκληράδας. Από την άλλη όμως δεν μπορεί κιόλας να αγνοηθεί, ούτε είναι κάτι που συμβαίνει με μεγάλη συχνότητα.

Η «δολοφονική» περιφερειακή γραμμή των Γάλλων, με τους Λάιτι, Κόουλ και Χάουαρντ, έβλεπε το καλάθι σαν βαρέλι με τα τρίποντα να πέφτουν βροχή (17/24 συνολικά για την ομάδα του Τι Τζέι Πάρκερ) σμπαραλιάζοντας παράλληλα την οποιαδήποτε προσπάθεια αναχαίτισης από την πλευρά των «πρασίνων».

Ο Γιώργος Βόβορας προσπάθησε ν’ ανακατέψει την τράπουλα κάνοντας συνεχώς αλλαγές ψάχνοντας γρήγορα και ευέλικτα σχήματα, αλλά τα ψυχολογικά αποθέματα είχαν ήδη σωθεί από το πρώτο μισό, όταν οι Γάλλοι έφυγαν για τ’ αποδυτήρια έχοντας αστοχήσει σε μόλις 3 σουτ(10/13 τρίποντα στο ημίχρονο). Το λες και εφιάλτη!

Η προσπάθεια επιστροφής στο ματς στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, προσέκρουσε και πάλι στους συνεχείς τρίποντους «πυροβολισμούς» των Γάλλων και σε συνδυασμό με την τραγική επίδοση των «πρασίνων» από μακριά (6/23 τρ) έδωσαν γρήγορα διαδικάστικό χαρακτήρα στην αναμέτρηση. Παπαπέτρου και Νέντοβιτς ήταν εξαρχής εκτός ρυθμού, με τους Μήτογλου και Παπαγιάννη να προσπαθούν να σώσουν ότι σώζεται.

Αναμφίβολα, η σημερινή ήττα του Παναθηναϊκού είναι βαριά και είναι σαφές ότι θα μπορούσε ν’ αποτελέσει πισωγύρισμα. Η Βιλερμπάν επ’ ουδενί δεν είναι κακή ομάδα, όμως οι «πράσινοι» έχουν μπροστά τους ένα εξαιρετικά πιο δύσκολο ματς την Πέμπτη, στο Μιλάνο κόντρα στην Αρμάνι και καλούνται για μία ακόμη φορά να δείξουν τα αντανακλαστικά τους και να παλέψουν βγάζοντας αντίδραση.

Υ.Γ.1: Η πραγματικότητα είναι ότι όταν ο αντίπαλος σου σουτάρει με τέτοια ποσοστά, δεν μπορείς να ζητάς και πολλά από αυτό το παιχνίδι. Δεν ξέρω πόσες ομάδες θα μπορούσαν ν’ αντιδράσουν, σίγουρα όμως θα ήταν ελάχιστες. Από την άλλη όμως, ο προβληματισμός έγκειται στο γεγονός ότι οι «πράσινοι» παρουσιάστηκαν για μία ακόμη φορά χωρίς αμυντική σκληράδα που αποτελεί και το μεγαλύτερο ατού τους την φετινή σεζόν.

Υ.Γ.2: Όταν οι Νέντοβιτς και Παπαπέτρου είναι εκτός ρυθμού, το επιθετικό πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό γιγαντώνεται και η συνολική λειτουργία αποδιοργανώνεται.

Υ.Γ.3: Μοναδικό κέρδος από το σημερινό ματς, η εκ νέου εξαιρετική εμφάνιση του Γιώργου Παπαγιάννη, ο οποίος σιγά-σιγά μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς για τους «πράσινους».

Υ.Γ.4: Αν κάποιος πιστεύει ότι οι περισσότερες από τις υπόλοιπες ομάδες, θα περάσουν εύκολα από το “Αστρομπάλ”,καλύτερα να ξαναδεί το σημερινό ματς.

Η επιστροφή της χαμένης αυτοπεποίθησης και το πλάνο του Βόβορα

Το «πρέπει» του παιχνιδιού με την Μπάγερν ήταν μεγάλο, αλλά το «θέλω» των παικτών του Παναθηναϊκού ήταν πολύ μεγαλύτερο .Μετά από τα δύο ισπανικά «χαστούκια», οι «πράσινοι» έδειξαν τα δόντια τους απέναντι στην εξαιρετική ομάδα του Αντρέα Τρινκιέρι και βγάζοντας αντίδραση, επέστρεψαν μετά από καιρό στις νίκες, τονώνοντας παράλληλα την μέχρι πρότινος χαμένη τους αυτοπεποίθηση.

Το αμυντικό φίλτρο της ομάδας του Γιώργου Βόβορα επανήλθε στα φυσιολογικά του επίπεδα και με σημαιοφόρο τον Χάουαρντ Σαντ-Ρος εγκλώβισε τους Γερμανούς, επαναφέροντας την ηρεμία στο «πράσινο» στρατόπεδο που έδειξε σημάδια αντεπίθεσης.

Ο Κουβανός γκαρντ του Παναθηναϊκού ήταν ο Χ-factor της αναμέτρησης σε άμυνα και επίθεση και μαζί με τον (πολύ λογικό στις επιλογές του σήμερα) Νεμάνια Νέντοβιτς  δημιούργησαν τις προυποθέσεις για τον έλεγχο του ρυθμού από τους «πράσινους».

Η Μπάγερν ανήκει στις ομάδες που δεν έχουν συναισθήματα (υπό την έννοια ότι παίζει με τον ίδιο τρόπο είτε κερδίζει είτε χάνει) και προεξάρχοντος του εκπληκτικού φέτος Λούτσιτς, αλλά και με την επιθετική συνεισφορά των Ρέυνολντς και Μπόλντγουιν προσπάθησε να «κλέψει» το ματς, με την ομάδα του Γιώργου Βόβορα όμως να επιδεικνύει γρήγορα αντανακλαστικά και να αποσοβεί όλους τους κινδύνους που αίφνης δημιουργήθηκαν.

Παπαπέτρου και Παπαγιάννης συμπλήρωσαν ιδανικά τους Σαντ-Ρος και Νέντοβιτς, ενώ το παράσημο της εξαιρετικής συμμετοχής του Γιώργου Καλαιτζάκη πλην του ιδίου, πιστώνεται και στον τεχνικό του Παναθηναϊκού, ο οποίος συν τοις άλλοις αποτέλεσε και τον πρωτεργάτη της νίκης, διαβάζοντας εξαιρετικά το ματς και στοχεύοντας κατά βούληση τις αδυναμίες των Γερμανών και χτυπώντας τους στο ζωγραφιστό.

Συμπερασματικά, είναι φανερό ότι φετινός Παναθηναϊκός παίρνει ενέργεια μέσα από την άμυνα του. Η αθλητικότητα που διαθέτουν οι παίκτες του, η διάθεση και η συνέπεια στο αμυντικό κομμάτι είναι τα «κλειδιά» για πειστικές εμφανίσεις όπως η σημερινή. Η μεταβατική περίοδος στην οποία βρίσκονται οι «πράσινοι» είναι δεδομένη και η πίστωση χρόνου πιο απαραίτητη από ποτέ.

Υ.Γ.1: Συνήθως τις νίκες τις πιστώνονται οι παίκτες ενώ στις ήττες το ανάθεμα πέφτει κάτα κύριο λόγο στον προπονητή. Η σημερινή νίκη έχει ως καταλύτη της τον Γιώργο Βόβορα, ο οποίος έδειξε ότι είχε πλάνο και ότι είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για την σημερινή δύσκολη αναμέτρηση κόντρα στην Μπάγερν.

Υ.Γ.2:  Το καλάθι του Νέντοβιτς για το 77-70 αποδεικνύει το ένστικτο του σκόρερ που διαθέτει ο Σέρβος όπως επίσης και την στόφα που έχει σαν παίκτης. Αυτά ότι και να γίνει, δεν τιθασεύονται από κανέναν.

Υ.Γ.3 Ο Γιώργος Παπαγιάννης αποδίδει εξαιρετικά τόσο στο παιχνίδι «πάνω από το στεφάνι» όσο και στα αμυντικά του καθήκοντα, με την αδυναμία του στο low-post παιχνίδι να παραμένει ο τομέας που χρήζει βελτίωσης.

Υ.Γ.4: Δεδομένης της φετινής εξαιρετικής παρουσίας της Μπάγερν στην διοργάνωση, η σημερινή νίκη των «πρασίνων» αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία ενόψει της συνέχειας.

Τα απόνερα της καταιγίδας και ο μοχλός της ψυχολογίας

Σε όλες τις εκφάνσεις τις ζωής, το να γνωρίζεις τι θα μπορούσε να συμβεί από το να το βλέπεις να συμβαίνει έχει τεράστια διαφορά, όχι όμως τόσο μεγάλη απόσταση.

Η φετινή χρονιά για τον Παναθηναϊκό προμηνυόταν εξαρχής δύσκολη μετά από τις αλλαγές που έγιναν το καλοκαίρι, με την Βιτόρια ν’ αποτελεί το ηχηρό καμπανάκι για αυτοκριτική και ανασυγκρότηση.

Η «Φερνάντο Μπούεσα Αρένα» έχει τον τίτλο ενός εκ των πιο κατηφορικών γηπέδων της διοργάνωσης για όποιον δεν μείνει συγκεντρωμένος για 40 λεπτά και οι «πράσινοι» έπεσαν στην παγίδα της.

Ενώ βρίσκονταν μέσα στο ματς για περίπου τρία δεκάλεπτα, στην τελευταία περίοδο η ομάδα του Γιώργου Βόβορα κατέρρευσε αγωνιστικά, δίνοντας την ευκαιρία στους Βάσκους για μία τόσο εύκολη επικράτηση που δεν πίστευαν ούτε οι ίδιοι. Λούκας Βιλντόσα και Πιέρα Χένρι έκαναν σμπαράλια την άμυνα του Παναθηναϊκού δημιουργώντας είτε για τον εαυτό τους είτε για τους συμπαίκτες τους, ενώ ο Άλεξ Πίτερς υπενθύμισε σε όλους τον λόγο για τον οποίο αγωνίζεται σε αυτό το επίπεδο «πυροβολώντας» έξω από τα 6.75 (4/5τρ). Στον αντίποδα ο Σέλβιν Μακ δεν θύμισε σε τίποτα τις δύο προηγούμενες εμφανίσεις (έχει λογική αυτό λόγω της πολύμηνης αγωνιστικής απραξίας), ενώ οι εκλάμψεις του Σαντ-Ρος δεν έφταναν για να αποτρέψουν την καταιγίδα που ερχόταν.

Το εξαιρετικό ξεκίνημα του Νεμάνια Νέντοβιτς δεν είχε συνέχεια, καθώς ο Σέρβος σταρ των «πρασίνων» εγκλωβίστηκε ανάμεσα στα δυναμικά hedge-out των ψηλών της Μπασκόνια και στην θέληση του ν’ αποδείξει τις ούτως ή άλλως δεδομένες αγωνιστικές του ικανότητες, με αποτέλεσμα τα πολλά λάθη (6) και τις άσχημες επιθετικές επιλογές.

Παπαπέτρου και Παπαγιάννης κράτησαν τον Παναθηναϊκό στο ματς μέχρι ένα σημείο, όμως η εικόνα της κατακόρυφης συνολικής αγωνιστικής πτώσης στο τελευταίο δεκάλεπτο του παιχνιδιού τους παρέσυρε στην δίνη της. Οι ευθύνες όλων είναι δεδομένες, με τον Γιώργο Βόβορα να επωμίζεται το μερίδιο που του αναλογεί, καθώς σε όλες τις φουρτούνες ο καπετάνιος είναι αυτός ο οποίος έχει το τιμόνι.

Όπως και να’ χει όμως, αυτό που προέχει τώρα είναι η περισύλλογη και η συσπείρωση. Όλες οι μεγάλες ομάδες οφείλουν να αντιδρούν σε τέτοιες περιπτώσεις και ο Παναθηναϊκός έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει. Χρειάζεται χρόνος για τις όποιες αποφάσεις πρέπει να παρθούν, αν πρέπει να παρθούν. Όχι εν βρασμώ, αλλά με σύνεση και λογική. Το έλλειμμα ποιότητας και εμπειρίας μπορεί να είναι εμφανές, όμως η έλλειψη σκληράδας, αποφασιστικότητας και διάθεσης που έδειξαν οι «πράσινοι» στα δύο τελευταία παιχνίδια δεν έχει να κάνει με αυτό. Έχει να κάνει με την ψυχολογία της ομάδας που είναι και ο τομέας που δέχεται αυτή την στιγμή την μεγαλύτερη πίεση. Το είχε πει άλλωστε και ο Θανάσης Γιαπλές μετά το παιχνίδι με την Βαλένθια: «Χρειάζεται δουλειά στον τομέα της ψυχολογίας»

Υ.Γ.:1 Πολλές φορές η ψυχρή λογική μπορεί ν’ αποτυπώσει καλύτερα από το οτιδήποτε την πραγματικότητα. Οι δυνατότητες του φετινού Παναθηναϊκού είναι συγκεκριμένες, όχι όμοιες με του παρελθόντος, αλλά ούτε αυτές που παρουσιάστηκαν στα τελευταία δεκάλεπτα απέναντι στην Βαλένθια και στην Μπασκόνια.

Υ.Γ.2: Η απόδοση ευθυνών την συγκεκριμένη χρονική στιγμή βοηθάει μόνο όταν συνοδεύεται από λογική και ψυχραιμία. Σε διαφορετική περίπτωση, ο κίνδυνος εκτροχιασμού είναι ορατός και τα βράχια θ’ αρχίσουν να αχνοφαίνονται.

Δεν φτάνει μόνο να θέλεις

Ο σοφός λαός λέει (και σωστά ) ότι «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω». Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού κόντρα στην Βαλένθια, αυτό δεν ίσχυσε, καθώς οι «πράσινοι» ήθελαν, προσπάθησαν, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Και δεν ήταν γιατί παρασύρθηκαν σε έναν ρυθμό που δεν τους ταιριάζει, δεν τον έχουν αφομοιώσει και δεν είναι βέβαιο ότι διαθέτουν τις δυνατότητες να τον υιοθετήσουν.

Η ομάδα του Ζαμέ Πονσαρνάου μπορεί να μην είναι Μπαρτσελόνα , Ρεάλ ή ακόμα και Μπασκόνια, όμως είναι μια καλά δομημένη ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, που αρέσκεται στον συγκεκριμένο τύπο παιχνιδιού (γρήγορο παιχνίδι, πολλές πάσες και μεγάλη έφεση στο σουτ από την περιφέρεια) με τον οποίο πορεύεται όλ’ αυτά τα χρόνια. Από την στιγμή λοιπόν, που η ομάδα του Γιώργου Βόβορα δεν κατάφερε να τον αλλάξει, η έκβαση του ματς όλο και έγερνε προς την πλευρά των Ισπανών.

Οι «πράσινοι» ήταν εξαιρετικοί επιθετικά (έστω και χωρίς τον Νέντοβιτς επί της ουσίας), όμως για πρώτη φορά την φετινή σεζόν δεν πήραν καλό βαθμό στο κομμάτι της άμυνας. Οι 95 πόντοι που δέχθηκαν, είναι ένα απαγορευτικό νούμερο για οποιαδήποτε ομάδα φιλοδοξεί να κερδίσει εκτός έδρας, πόσο μάλλον για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος έχει ως δυνατό του σημείο το πίσω μέρος του παρκέ και συνολικά δεν διακρίνεται (τουλάχιστον προς ώρας) για την έφεση του στο σκοράρισμα. Συν τοις άλλοις, τα 18 λάθη των «πρασίνων» αποτέλεσαν εξίσου τροχοπέδη, στην προσπάθεια για απόδραση από το «Λα Φοντέτα».

Οι Ισπανοί έχοντας ως καλύτερο δημιουργό τους τον Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς(6 ασίστ), εκμεταλλεύτηκαν όλα τα κενά που υπήρχαν στην άμυνα του Παναθηναϊκού, βρήκαν ρυθμό μέσα από την ευστοχία των Πρέπελιτς και Τόμπι και παγίδεψαν τους «πράσινους» σε ένα up-tempo game που δεν τους ταίριαζε. Η ομάδα του Βόβορα άντεξε, αλλά στην τελευταία περίοδο το ρεζερβουάρ άδειασε και τα αποθέματα ενέργειας σώθηκαν.

Για να είμαστε δίκαιοι, το ρόστερ του Παναθηναϊκού τώρα χτίζεται. Με την προσθήκη του (εξαιρετικού και χθες) Μακ, τα κομμάτια του πάζλ δείχνουν να συμπληρώνονται και το έλλειμμα χημείας που υπάρχει αυτή την στιγμή στην περιφερειακή γραμμή των «πρασίνων», θα δείξει (λογικά) οσονούπω σημάδια υποχώρησης.

Την Πέμπτη οι «πράσινοι» αντιμετωπίζουν στην χώρα των Βάσκων την Μπασκόνια, του παλιού γνώριμου Ντούσκο Ιβάνοβιτς, η οποία διανύει περίοδο φόρμας, διαλύοντας χθες την προβληματική (ειδικά μετά την απουσία του Ντε Κολό) Φενέρ του Ιγκόρ Κοκόσκοφ. Αν ο Παναθηναϊκός φύγει από την Βιτόρια με το διπλό στις αποσκευές του, τότε θα έχει ρεφάρει σε πολύ μεγάλο ποσοστό την ήττα από την Βαλένθια. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να ξαναβρεί το γνωστό, σκληρό αγωνιστικό του πρόσωπο και η άμυνα του να επανέλθει στα προ Βαλένθιας επίπεδα.

Υ.Γ.1:  Είναι εμφανές ότι με την προσθήκη του Μακ, ο Παναθηναϊκός αποκτά έναν επιπλέον επιθετικό πόλο και αποφορτίζει τόσο τον Νέντοβιτς όσο και τον Παπαπέτρου, καθώς ο Αμερικανός διαθέτει εξαιρετικό σουτ από την περιφέρεια και δυνατότητα για δημιουργία ρηγμάτων στις αντίπαλες άμυνες.

Υ.Γ.2: Ο Άαρον Γουάιτ θυμίζει ολοένα και περισσότερο τον παίκτη που πρωτοείδαμε στην Ζαλγκίρις και αυτό προιόντος του χρόνου είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό.

Υ.Γ:3 Δεν ξέρω πόση διαφορά ποιότητας υπάρχει ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στην Βαλένθια. Ταπεινή μου άποψη, η συνολική διαφορά δεν είναι μεγάλη, με μοναδική εξαίρεση τον Ντούμπλιεβιτς, ο οποίος συγκαταλέγεται στην ελίτ των ψηλών της Ευρωλίγκα.

Η εικόνα από το παρελθόν και το αντίδοτο που δεν βρέθηκε

 

Είναι αλήθεια ότι στη σημερινή εποχή, το μπάσκετ δεν είναι άθλημα του ενός εναντίον όλων. Αυτή η περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά υπάρχουν όμως κάποιες βραδιές που παραπέμπουν σ’ εκείνο το χρονικό διάστημα και αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα.

Μπροστά σε μία τέτοια περίσταση και εικόνα από το παρελθόν βρέθηκε σήμερα ο Παναθηναϊκός, ο οποίος είδε τον Βασίλιε Μίσιτς να ντύνεται Σέιν Λάρκιν, και πραγματοποιώντας παιχνίδι καριέρας στην Ευρωλίγκα, έκανε τον Εργκίν Αταμάν να τρίβει τα χέρια του.

Ο Σέρβος γκαρντ της Εφές βρισκόταν στη ζώνη του λυκόφωτος για τουλάχιστον 25 λεπτά σκοράρωντας με όποιο πιθανό και απίθανο τρόπο, οδήγώντας παράλληλα την ομάδα του σε μία πολύ μεγάλη νίκη σε ένα (βάση παράδοσης) αφιλόξενο γήπεδο. Την ίδια στιγμή, οι «πράσινοι» οι οποίοι στο πρώτο μισό, είχαν τον πλήρη έλεγχο του ματς, δεν μπορούσαν να βρουν το αντίδοτο για την εξουδετέρωση του και αποσυντονίστηκαν. Εδώ που τα λέμε, δεν είναι και πολύ εύκολο ψυχολογικά, να βλέπεις έναν παίκτη να σκοράρει όπως και όποτε θέλει ,ενώ εσύ προσπαθείς να τον σταματήσεις.

Ο Παναθηναϊκός συνολικά δεν ήταν κακός. Δεν είναι ότι υπήρχε κάποιο πλάνο που δεν ακολουθήθηκε ή ότι οι παίκτες δεν εκτελούσαν τις οδηγίες του προπονητή τους. Η απουσία του Νέντοβιτς δεν τον επηρέασε σημαντικά ,καθώς το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Σέλβιν Μακ ισορρόπησε την κατάσταση.O νεοαποκτηθείς Αμερικανός έδειξε να προσαρμόζεται πολύ γρήγορα στις απαιτήσεις των περιστάσεων, βοηθώντας σημαντικά τον Παναθηναϊκό κυρίως στο κομμάτι της εκτέλεσης. Όμως η ευκαιρία των «πρασίνων» χάθηκε, όταν ο Αταμάν αναγκάστηκε να τραβήξει στον πάγκο και τον Μίσιτς και τον Σίμον. Εκεί η ομάδα του Γιώργου Βόβορα, δεν «σκότωσε» την αντίπαλο της, η οποία στη συνέχεια βρήκε τον βηματισμό της και με οδηγό τον «σεληνιασμένο» Σέρβο έβαλε τις βάσεις για την απόδραση.

Επιλογικά, η ήττα από μία ομάδα από το πάνω ράφι της διοργάνωσης όπως η Εφές, δεν πληγώνει τόσο τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι προφανές ότι ψάχνει ακόμα τα πατήματα του. Άλλωστε σε μία τόσο ιδιαίτερη σεζόν, με διαφορετικούς στόχους, με τόσες αναβολές και σε ένα τέτοιο κλίμα, η προσαρμογή των ομάδων δεν είναι καθόλου εύκολη. Ο χρόνος και οι προυποθέσεις για βελτίωση υπάρχουν, με τον Γιώργο Βόβορα να έχει το πηδάλιο του καπετάνιου, σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη για όλους συγκυρία.

Υ.Γ:1 Εξαιρετικό ντεμπούτο από τον Σέλβιν Μακ, ο οποίος ίσως να αποτελεί την λύση στο εμφανέστατο, από την αρχή της σεζόν πρόβλημα του Παναθηναϊκού στην θέση του point-guard.

Υ.Γ:2 Σε μια βραδιά με τέσσερεις παίκτες να έχουν διψήφιο αριθμό πόντων, οι «πράσινοι» έπεσαν πάνω σε έναν εκπληκτικό Μίσιτς ο οποίος απλά δεν πιανόταν. Η ατυχία του Παναθηναϊκού είναι ότι ο Σέρβος το έκανε αυτό σήμερα, κάνοντας παράλληλα τις απουσίες των Λάρκιν, Μπομπουά (τραυματίστηκε στην αρχή και δεν ξαναέπαιξε) να μοιάζουν ασήμαντες.

Υ.Γ:3 Εκπληκτική εμφάνιση από τον Γιώργο Παπαγιάννη, ο οποίος για πρώτη φορά δείχνει σταθερότητα στην απόδοση του και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Η σταθερότητα της πυξίδας

Σε όλες τις μάχες, σε οποιοδήποτε επίπεδο και τομέα, συνήθως κερδίζει αυτός που έχει καλύτερο πλάνο και στρατηγική από τον αντίπαλο του. Αυτό ακριβώς συνέβη και σήμερα. Ο Γιώργος Βόβορας κέρδισε κατά κράτος στη «σκακιέρα» των προπονητών τον  Ιγκόρ Κοκόσκοφ, ο οποίος πολύ νωρίς άφησε την ομάδα του «ακέφαλη» λόγω της αποβολής του με δύο τεχνικές ποινές, κάνοντας έτσι ακόμα πιο εύκολο το έργο του συναδέλφου του.

Η φετινή Φενέρ στηρίζεται εν πολλοίς στον Νάντο Ντε Κολό και η χρησιμοποίηση  του Σαντ-Ρος πάνω στον Γάλλο γκαρντ με την λογική του deny (το παλιό over-play) αποδείχθηκε καταλυτική. Ο Κουβανός «κλείδωσε» τον  πρώην άσσο των Σπέρς και των Ράπτορς, ο οποίος δεν μπήκε ποτέ στο ματς επί της ουσίας, παρασύροντας έτσι την ομάδα του σε ένα παιχνίδι χωρίς δημιουργία, βασιζόμενη κυρίως στο επιθετικό ταλέντο του Λορέντζο Μπράουν. Το μοναδικό ίσως διάστημα που οι Τούρκοι έδειξαν κάποιο επιθετικό πλάνο και σχέδιο, ήταν όταν τροφοδοτούσαν τον εξαιρετικό στο ζωγραφιστό Ντουβερίογλου, ο οποίος όμως δεν έφτανε.

Η απουσία του Ιωάννη Παπαπέτρου δεν έγινε καν αισθητή, καθώς ο Νεμάνια Νέντοβιτς  υπενθύμισε τον λόγο για τον οποίο, παρά τους πολύ σοβαρούς τραυματισμούς του, παραμένει παίκτης από το πάνω ράφι. Ο Σέρβος έκανε ότι ήθελε στο παρκέ «διαλύοντας» τα πάντα στο τρίποντο (7/12) πέρασμα του. Χωρίς ιδιαίτερες περιττές ενέργειες και βαθμό δημιουργίας ικανοποιητικό, «έκρυψε» μαζί με τους εξαιρετικούς  Σάικς και Μποχωρίδη το πρόβλημα των «πρασίνων» στην θέση του point-guard, οικοδομώντας παράλληλα τα θεμέλια της νίκης.

Συμπερασματικά, τα πρώτα δείγματα του Παναθηναϊκού στην φετινή Ευρωλίγκα, είναι τουλάχιστον ικανοποιητικά.  Η εικόνα του αποπνέει υγεία, καλό κλίμα και δείχνει ξεκάθαρη αγωνιστική ταυτότητα. Σε μία σεζόν, χωρίς απαραίτητα ιδιαίτερη πίεση και με τον πήχη να μην έχει προσδιοριστεί, κάθε νίκη έχει την σημασία της. Στην φετινή Ευρωλίγκα άλλωστε και με τα προβλήματα που υπάρχουν λόγω της πανδημίας, η σταθερότητα στην απόδοση και στο εκάστοτε πλάνο, ίσως ν’ αποτελέσουν τον σημαντικότερο παράγοντα.

Υ.Γ:1 Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που έχει ξεκάθαρο πλάνο και σταθερές. Ο Γιώργος Βόβορας γνωρίζει τι μπορεί να κάνει η ομάδα του και επενδύει σε αυτό. Η άμυνα των «πρασίνων» θα αποτελέσει το δυνατό τους στοιχείο, γεγονός που αποδεικνύεται από τα 4 πρώτα παιχνίδια.

Υ.Γ:2 Ο Άαρον Γουάιτ δεν είναι κακός παίκτης και το απέδειξε σήμερα, βοηθώντας τους «πράσινους» σε κρίσιμα σημεία. Η ψυχολογική του ανάταση (εφόσον αυτή έρθει) θα είναι ένα πολύ σημαντικό επιπλέον «όπλο» στη φαρέτρα του Παναθηναϊκού.

Υ.Γ.3: Τα 9 μόλις λάθη του των «πρασίνων» στο σημερινό ματς, αποτελούν αναμφίβολα ένα νούμερο δυσανάλογο με το πρόβλημα που υπάρχει στο άσο. Από την άλλη όμως, δίνουν πολύ σημαντικό πλεονέκτημα νίκης, στην ομάδα που θα το καταφέρει.

Υ.Γ.4: Η αμυντική βελτίωση του Παπαγιάννη έχει φανεί από την αρχή της σεζόν, όμως επιθετικά χρειάζεται ακόμη πολύ δουλειά. Για έναν ψηλό του μεγέθους του, η αδυναμία στο low-post παιχνίδι είναι εμφανής.

Scroll to Top