Ο Γιαννάκης έδωσε τις δυο τελευταίες επιθέσεις σε Γουίβερ και Βασιλόπουλο, ποντάροντας στην εμπειρία και όχι στην αθλητικότητα ή τον παρορμητισμό και δικαιώθηκε. Το Λαύριο πίστεψε ότι είτε ο Βον είτε ο Αθηναίου θα πάρουν την ευθύνη και ο ΑΡΗΣ, πήρε ένα ροζ φύλλο αγώνα που με την εικόνα του στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού δεν έδειχνε ότι θα πάρει.
Το να μιλήσουμε για τις αγωνιστικές αδυναμίες της ομάδας δεν έχει νόημα. Τις βλέπει ακόμη και ο πιο άσχετος από μπάσκετ. Ο ΑΡΗΣ στερείται ενός έμπειρου πόιντ γκαρντ και ενός ακόμη ποιοτικού παίκτη ρακέτας, αλλά με τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας δεν είναι ζητούμενο να χρεωθεί περισσότερο το ήδη χρεωμένο ταμείο. Γι’ αυτό και πρέπει να τελειώσουμε με τα μπινελίκια σε Μούρτο, Τσαϊρέλη και οποιονδήποτε άλλο, γιατί και δεν βοηθούν αλλά και αδικούν (ηθικά και όχι μόνο) μια δύσκολη προσπάθεια.
Για μένα, μια υγιής και φυσιολογική αντίδραση του κόσμου του ΑΡΗ, θα ήταν να «τιγκάρει» το Nick Galis Hall στο ευρωπαϊκό παιχνίδι μεσοβδόμαδα με την Ναντέρ. Όχι μόνο για να στηριχθεί ηθικά ο Γιαννάκης, οι συνεργάτες και οι παίκτες του, αλλά και για να σταλεί ένα μήνυμα σε κάθε υποψήφιο επενδυτή ή χορηγό, κανονικό ή «γιαλαντζί», ότι σε αυτήν την ΚΑΕ αξίζει να στηριχθεί οικονομικά και έχει παρόν και μέλλον.
Για τα εξωαγωνιστικά μας θέματα θα πω λίγα και κρατήστε τα. Ο Τούρκος επιχειρηματίας που εμφανίστηκε ως υποψήφιος χορηγός, σαν οικονομική οντότητα, δεν είναι καθόλου άσχημη περίπτωση. Η προοπτική, ωστόσο, γελοιοποιείται από τους ίδιους τους συντελεστές της που, υποτίθεται, θέλουν να ευοδωθεί.
Πρώτη φορά στην ζωή μου παρακολουθώ από μια ΚΑΕ επίσημη… προαναγγελία υποψήφιας χορηγίας. Την στιγμή που ο Λάσκαρης, όταν ήταν να αναλάβει, έβαζε άπαντες να υπογράψουν ρήτρες εμπιστευτικότητας, έρχεται ο ίδιος και οι συνεργάτες του να «λανσάρουν» μια χορηγία που ΘΑ υπογραφεί. Με φωτογραφίες, βίντεο, επίσημα δελτία Τύπου και άλλα «καλούδια».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο άνθρωπος που έκανε την «επαφή» του Τούρκου επιχειρηματία με την ιδιοκτησία της ΚΑΕ. Προσπερνώ τις όποιες πληροφορίες αφορούν το παρελθόν του κ. Ηλία Κολοβέτσιου και τις όποιες δικαστικές του διαμάχες και επικεντρώνομαι στην ουσία. Ο μεσολαβητής, που κάνει εγκαίνια σε κατάστημά του στην Θεσσαλονίκη σε μερικές μέρες (sic) «οργιάζει» με δημοσιεύσεις στο fb, σχολιάζει κείμενα δημοσιογράφων που αφορούν την πιθανή χορηγία και φιγουράρει με φωτογραφίες από ρέστοραν – μπαρ όπου γίνονται οι συναντήσεις του για το deal.
Πόση σοβαρότητα αποπνέουν όλα αυτά; Πόση λογική και υπευθυνότητα; Και πως θέλουν οι εμπλεκόμενοι να πιστέψει ο κόσμος του ΑΡΗ ότι, ο τρόπος προσέγγισης και δημοσιοποίησης του θέματος, δεν έγινε για καιροσκοπικούς ή παραπλανητικούς λόγους και όχι για την ουσία; Δεν περιμένω απαντήσεις και ξέρω ότι πάλι, οι μαλωμένοι με την αλήθεια, θα χρεώσουν οποιαδήποτε αποτυχία στους «κακούς δημοσιογράφους».
Σε κάθε περίπτωση, κάθε κατεργάρης μπαίνει στον πάγκο του σε λίγες μέρες. Τότε που ο κ. Λάσκαρης θα κληθεί να αποδείξει εμπράκτως το αν η ΚΑΕ ΑΡΗΣ αποτελεί για εκείνον ένα «αλεξίσφαιρο γιλέκο» ή όχι. Τότε που άπαντες θα κληθούν να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεων και των λόγων τους. Τότε που θα γνωστοποιηθεί επίσημα η εκδήλωση ενδιαφέροντος για την απόκτηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΚΑΕ ΑΡΗΣ.
Από έναν επιχειρηματία πραγματικό. Με κανονική εργασία. Με φυσιολογικό κοινωνικό προφίλ. Με διαπιστευτήρια προσωπικής και επαγγελματικής αξιοπιστίας. Ας ελπίσουμε τότε, όπως έκανε στο Λαύριο η ομάδα, να μην υπάρξουν… αιχμάλωτοι. Και κυρίως, να μην παραμείνει αιχμαλωτισμένη στο ψέμα η ΚΑΕ ΑΡΗΣ.
Υ.Γ: Όσοι τολμούν να ανέχονται την κουβέντα ότι ο ΑΡΗΣ μπορεί να αποτελέσει το «πλυντήριο» για οποιουδήποτε βρωμιές, εμένα προσωπικά, θα με βρουν απέναντί τους. Αν, πάλι, δεν τους ενδιαφέρει το συγκεκριμένο ζήτημα, υπάρχουν πολλές ομάδες τριγύρω, έτοιμες να τους προσφέρουν αυτό το «όραμα». Τα 103 χρόνια Ιστορίας αυτής της ομάδας καθορίζουν την άποψή μου αυτή, που πρέπει να είναι και στάση ζωής για τον Σύλλογο και για τους πραγματικούς του συνοδοιπόρους.
