Το άθλημά μας είναι το ταχέως μεταβαλλόμενο σπορ στον πλανήτη. Λόγω της συχνής αλλαγής των κανονισμών και όχι μόνο, το μπάσκετ αλλάζει δραματικά κάθε 5-10 χρόνια. Δεν έχει καμία σχέση το μπάσκετ που παιζόταν τη δεκαετία του 90 με του ’00 και φυσικά μετά το 2010. Ο κανόνας των 14 δευτερολέπτων για την ανανέωση της επίθεσης έκανε αναγκαία όσο ποτέ στο άθλημα την ταχύτητα και γενικότερα τα αθλητικά προσόντα. Από μόνο του πλέον το ταλέντο να βάζει κάποιος την μπάλα στο καλάθι ή να μοιράζει εντυπωσιακές ασίστ έρχεται καλώς ή κακώς σε δεύτερη μοίρα αν δεν υπάρχει όλο το υπόλοιπο πακέτο. Η ικανότητα στο “1 εν 1” σε άμυνα κι επίθεση, το καλό ποσοστό στο τρίποντο και η σωστή νοοτροπία αποτελούν βασικά θεμέλια για έναν αθλητή στο σύγχρονο μπάσκετ.
Όσοι προπονητές ασχολούνται με τις αναπτυξιακές ηλικίες επιτελούν ένα λειτούργημα αλλά ταυτόχρονα έχουν και μια πολύ μεγάλη ευθύνη. Διαχειρίζονται και πλάθουν χαρακτήρες, χτίζουν προσωπικότητες και μαθαίνουν μπάσκετ στα παιδιά που αποτελούν το αύριο της κοινωνίας μας. Είναι υποχρεωμένοι λοιπόν να μελετάνε καθημερινά την εξέλιξη του αθλήματος, να αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως προσωπικότητες με ξεχωριστό τρόπο τον καθένα και να ενδιαφέρονται πραγματικά για αυτά, να έχουν την κατάλληλη σχέση με τους γονείς τους (η σχέση προπονητή-αθλητή – γονέα αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο και μετά από 10η εμπειρία μπορώ να πω ότι αποτελεί ίσως την πιο βασική αιτία για αν ένα παιδί θα παίξει μπάσκετ σε υψηλότερο επίπεδο ή όχι) και τέλος, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό σε κάθε προπόνηση. Πώς όμως μπορούμε να έχουμε τους κατάλληλους προπονητές οι οποίοι θα αναπτύξουν την ελληνική σχολή μπάσκετ που θέλουμε να δημιουργήσουμε όταν δεν γίνονται ανά δύο χρόνια όπως προβλέπεται από τον νόμο οι σχολές προπονητών;
Τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας επαγγελματίας προπονητής έχει κατακτήσει το ανώτερο επίπεδο (πχ Ιτούδης στην ΤΣΣΚΑ, Μπαρτζώκας στην Μπαρτσελόνα, Σφαιρόπουλος στον Ολυμπιακό, Πεδουλάκης στον Παναθηναικό, Κατσικάρης στην Λοκομοτίβ, Δικαιουλάκος στην γυναικεία ομάδα της Φενέρ και άλλοι…). Θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε το γεγονός αυτό και να υπάρξει μια ουσιαστική συνεργασία μεταξύ του ΣΕΠΚ και της ΕΟΚ ώστε μέσα από μια οργανωμένη προσπάθεια να βγει ένας σύγχρονος οδηγός που θα πρέπει να ακολουθούν οι προπονητές σε κάθε ηλικία του παιδιού με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο παιχνίδι ώστε σε βάθος χρόνου να έρθουν επιτυχίες για την Εθνική ομάδα που μας έχουν λείψει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια και να είναι προϊόν συστηματικής δουλείας και όχι τύχης.
