Δεν ήταν η ήττα αυτή που προβλημάτισε, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ήρθε. Για κάτι παραπάνω από ένα ημίχρονο, οι «κιτρινόμαυροι» αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν. Ειδικά στο αμυντικό κομμάτι, το οποίο έχει να κάνει με το πάθος, τη μαχητικότητα, τη συγκέντρωση και την πνευματική ετοιμότητα. Τομείς που στο συγκεκριμένο διάστημα ο Άρης πήρε… μηδέν. Σαφώς έπαιζε με έναν αντίπαλο που υπερέχει σε ποιότητα και βάθος (ο Σαλούστρος έπαιξε μόλις τρία λεπτά, ο Μπουρούσης ήρθε από τον πάγκο και πάει λέγοντας), όμως αυτό δεν εξηγεί σε καμία περίπτωση το -26 με το οποίο βρέθηκε να χάνει ο Άρης.
Το γεγονός ότι ο Άρης κατάφερε να γυρίσει τέτοιο ματς εντείνει τον προβληματισμό. Με την άμυνα ζώνης και βρίσκοντας καλάθια μπροστά μετέτρεψε το -26 σε -6. Τι μαρτυρά αυτό; Ότι μπορούσε. Γιατί δεν το έκανε στο πρώτο μισό και πέταξε περισσότερο από ένα ημίχρονο, είναι κάτι που πρέπει να βρουν ο Σάββας Καμπερίδης και οι παίκτες του. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Άρης ξεκίνησε το ματς σαν να έκανε ζέσταμα. Συνέβη και στον αγώνα με τον Κολοσσό…
Είναι ένα σημαντικό ερώτημα γιατί ο Άρης δεν έχει τη «σπίθα» που τον διέκρινε νωρίτερα στη σεζόν. Την έδειξε κόντρα στον Ιωνικό, όμως εκεί τον πρόδωσε η επίθεση. Σε κάθε ματς κάτι γίνεται (με τον Κολοσσό ας μην τα επαναλαμβάνουμε, έχει κάθε δικαίωμα να φωνάζει), όμως η ούγια γράφει τρεις νίκες στο τέλος του πρώτου γύρου (εκτός αν συμβεί κάποιο θαύμα στον εξ αναβολής αγώνα με τον Παναθηναϊκό), όσες και πέρυσι, με ένα ματς λιγότερο φέτος.
Αμιγώς από πλευράς αποτελεσμάτων, δεν έχει έρθει η καταστροφή. Ο Άρης μετρά δύο «συν» νίκες, με Προμηθέα και Λάρισα και μία «πλην», από Κολοσσό στο Παλέ. Όμως στο δεύτερο γύρο πρέπει να καλλιεργήσει τους «καρπούς» του προγράμματος. Έχει εντός έδρας το Μεσολόγγι, το Λαύριο, τον ΠΑΟΚ, τη Λάρισα και τον Ιωνικό. Για να μην κινδυνέψει πρέπει να κάνει αυτές τις πέντε νίκες αλλά και να κερδίσει το Μεσολόγγι με διαφορά άνω των τριών πόντων. Αν καταφέρει τα παραπάνω, δύσκολα θα κινδυνέψει.
Το θέμα είναι να το κάνει. Ο Άρης των αγώνων με Προμηθέα, Ηρακλή, Λάρισας, μπορεί. Από τότε, όμως, πέρασε καιρός. Η εικόνα του προβληματίζει τελευταία. Μετά από κακές εμφανίσεις έδωσε απαντήσεις, καλείται τώρα να το ξανακάνει.
Ναι, ο Άρης δε φτιάχτηκε για να πετύχει κάποια σημαντική διάκριση, όμως η λογική λέει ότι μπορεί να παίξει καλύτερα. Για να το καταφέρει, πρέπει επιτέλους να δει όλους ή τους περισσότερους ξένους του να παίζουν καλά μαζί σε ένα ματς και όχι μία ο ένας μία ο άλλος. Είναι απορίας άξιον πώς τη μία είναι καλός ο Τσάλμερς, την άλλη ο Σούλερ και την παράλλη ο ΝτεΚόζι με τον Λιτλ.
Θέμα μεταξύ τους χημείας; Πολύ πιθανό, αλλά εδώ δεν μπορούν να γίνουν παρεμβάσεις, ήτοι αλλαγές. Η μόνη λύση είναι να ανεβάσουν απόδοση οι ξένοι του, γιατί όπως είναι δομημένο το πρωτάθλημα, αυτοί είναι που σηκώνουν το βάρος σε ομάδες κάτω από το πρώτο επίπεδο. Οι Έλληνες παίκτες έχουν συγκεκριμένους ρόλους. Πολλές φορές φέτος είτε λόγω της ανεπάρκειας των ξένων, είτε εξαιτίας τραυματισμών, κλήθηκαν να βγουν πιο μπροστά. Άλλες φορές το κατάφεραν, τελευταία όχι. Αλλά είναι σαφές ότι όταν έχεις έξι ξένους στην ομάδα σου, οι οποίοι μάλιστα απορροφούν περί το 70% του μπάτζετ σου, έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις απ’ αυτούς. Όπως οι ίδιοι απαιτούν, και πολύ σωστά, να πληρώνονται (και το έχουν εκφράσει πολλάκις και με αρκετούς τρόπους), έτσι και η ομάδα, όταν το πράττει όπως γίνεται τελευταία, απαιτεί να παίζουν όπως πρέπει. Κάτι που ως επί το πλείστον δε γίνεται στον Άρη.
Επιστρέφοντας στον αγώνα με το Περιστέρι, πολύς λόγος γίνεται για τα τελευταία λεπτά. Όταν ο Άρης έκανε τη μεγάλη επιστροφή, αναλώθηκε σε μακρινά σουτ των ψηλών του, κυρίως του Μιλόσεβιτς και δευτερευόντως του Κουζέλογλου. Η αλήθεια είναι ότι η άμυνα του Περιστερίου οδήγησε σ’ αυτό, ειδικά στα σουτ του «Μίνια» ο οποίος προερχόταν από μακρά αποχή. Είναι γεγονός ότι ο Άρης πάσχει σε δημιουργία και όταν δεν του βγαίνει το αρχικό πλάνο, έχει πρόβλημα να επιτεθεί.
Και πάλι, δυο σουτ να έβαζε ο Βόσνιος, θα βλέπαμε ντέρμπι ως το τέλος, όμως ο κανόνας λέει ότι η καλύτερη ποιοτικά ομάδα, κάποια στιγμή θα βρει 2-3 λύσεις μετά από ένα τόσο μεγάλο διάστημα κακής απόδοσης. Αυτό έκανε το Περιστέρι, με κύριο εκφραστή τον Ζώη Καράμπελα, ο οποίος μετέτρεψε σε πλεονέκτημα το μείον της απουσίας του Μάντζαρη και του τραυματισμού του Χάροου, εκθέτοντας τους γκαρντ του Άρη.
