Στο αγωνιστικό δεν πρέπει και δεν χρειάζεται να μείνουμε πολύ. Η ομάδα βρίσκεται ακόμη στο 50-60% του βαθμού ετοιμότητάς της, έπαιξαν παίκτες στον προημιτελικό κυπέλλου που βασίστηκαν στο ένστικτο και όχι στο γενικότερο πλάνο, θα χρειαστεί να κυλήσει ακόμη πολύ νερό στο αυλάκι για να έχουμε πραγματικά αξιόπιστα αγωνιστικά δείγματα από Άρη.
Δεν έχω λόγους να φοβάμαι για το αν η ομάδα θα πετύχει αγωνιστικά. Όταν παίζεις σαν Άρης, σκέφτεσαι σαν Άρης, αντιδράς σε νίκες και σε ήττες σαν Άρης, τότε σε αυτό το πρωτάθλημα με αυτές τις ομάδες, δεν μπορείς παρά να είσαι πρωταγωνιστής. Οι επιδράσεις του Παναγιώτη Γιαννάκη στο DNA των αποδυτηρίων θα είναι τέτοιες, που η ψυχολογία της ομάδας δεν πρόκειται ποτέ να ταυτιστεί με εκείνη των loosers.
Από το βράδυ της Τετάρτης όμως, έχω λόγους να ανησυχώ. Είδα ένα Nick Galis Hall διψασμένο και, όπως πάντα, «καυτό». Είδα μια ομάδα που μου άρεσε. Είδα παίκτες που σίγουρα θα αποκτήσουν υπεραξία φορώντας την κιτρινόμαυρη «πανοπλία». Είδα έναν προπονητή γεμάτο αυτοπεποίθηση, να επιδρά καταλυτικά στην νίκη επί του Π.Α.Ο.Κ. Αναρωτιέμαι λοιπόν: Θα μπορώ να δω όλα τα παραπάνω και σε τρεις μήνες;
Η σημερινή ομάδα του Άρη έχει ένα κόστος. Έχει κάποια συμβόλαια που πρέπει να πληρωθούν. Έχει καθημερινές υποχρεώσεις. Έχει «αμαρτίες» παλιές και νεότερες, που τις κουβαλά στα πόδια της όπως ο κρατούμενος σέρνει την σιδερένια μπάλα με την αλυσίδα. Και, δυστυχώς, δεν έχει αξιόπιστο ιδιοκτήτη και δεν έχει πλέον ούτε την διοίκηση που θα μπορέσει το καράβι, όταν θα έρθουν οι φουρτούνες, να το κουμαντάρει.
Φοβάμαι για την επόμενη μέρα και οφείλω να σας το καταθέσω τώρα. Μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας, μετά από μια νίκη – πρόκριση επί του «αιωνίου» αντιπάλου. Και οφείλω να επισημάνω ξανά την ανάγκη να τελειώσει ο Λάσκαρης και οτιδήποτε τον συνδέει με την ΚΑΕ Άρης, ώστε να βάλω «φως» στις σκέψεις μου για την επόμενη μέρα.
Θα είναι κρίμα να μην μπορέσουμε να απολαύσουμε μια ομάδα που θα φέρει την υπογραφή του Παναγιώτη Γιαννάκη. Θα είναι κρίμα να καταρρεύσουν όλα σε μερικούς μήνες σαν χάρτινος πύργος. Θα είναι αμαρτία να μην δώσουμε την ευκαιρία σε αυτά τα νέα Αρειανάκια που έβγαλαν γούστα την Τετάρτη στο Nick Galis Hall, να ζήσουν πολλές ανάλογες βραδιές στο μέλλον.
«Δράκο» έχω. Το «παραμύθι» μου ψάχνω, για να καταφέρω να ξαναγράψω την ιστορία όπως μόνο οι «Αυτοκράτορες» ξέρουν και μπορούν.
Υ.Γ: Σε λίγες μέρες επιστρέφω στα ερτζιανά. Με μια δίωρη δημοσιογραφική εκπομπή που θα ασχολείται αποκλειστικά με τα θέματα του Άρη. Λεπτομέρειες προσεχώς.
