Τα «βέλη» με τις ευθύνες, πέφτουν όλα πάνω στον Δημήτρη Πρίφτη, άσχετα εάν ο ίδιος προσπάθησε, να τις μοιραστεί, ανεπιτυχώς λέω εγώ, με τους διαιτητές και τους παίκτες του. Και ο κόσμος έχει κάθε δίκιο, να φωνάζει, πρώτον γιατί δεν βλέπει στον Δημήτρη Πρίφτη, βάση αποτελεσμάτων, τον προπονητή επαναστάτη, που θα πάρει τον απαλλαγμένο από οικονομικά προβλήματα, Άρη και θα τον επαναφέρει στην ελίτ του πρωταθλήματος. Γιατί μέχρι σήμερα, η δικαιολογία-καραμέλα ήταν «διαφορά μπατζετ» και τα «οικονομικά προβλήματα». Μετά απο πάρα πολλά χρόνια οι κίτρινοι επιχειρούν να σταθούν στα πόδια τους και να δουν το «αύριο» με αισιοδοξία. Ωστόσο τα αγωνιστικά «χαστούκια» δεν τους αφήνουν να… αγιάσουν. Πέρα από τον ημιτελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ και το εντός έδρας παιχνίδι με την Μπάνβιτ, έχουν χάσει όλα τα ντέρμπι.
Η «σκληρή» κριτική μεταλλάσσεται σε «άδικη». Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι καλός προπονητής. Όχι μόνο, κατά γενική ομολογία αλλά και από αξιολόγηση των «ειδικών» του αθλήματος. Τα αποτελέσματα τον αδικούν. Περισσότερο όμως τον αδικούν οι επιλογές του. Αυτές που έκανε, το καλοκαίρι. Πολύ καλός προπονητής, ο οποίος εξελίσσεται και όλοι πιστεύουν ότι θα φτάσει στο επίπεδο των Ελλήνων κορυφαίων (βλέπε, Μπαρτζώκας, Ιτούδης) ωστόσο για μάνατζερ και να κτίσει, από την αρχή, μια μεγάλη ομάδα… μένει μεταξεταστέος.
Είναι και το λάθος της διοίκησης, η οποία ενέδωσε στην πίεση του κόσμου και κατά το «Τσοβόλα δωστα όλα» έδωσε τα «κλειδιά» της ομάδας στον Δημήτρη Πρίφτη. Να είμαστε ειλικρινείς, αυτοί που σήμερα ζητούν… το κεφάλι του προπονητή, εαν αυτός πήγαινε στην Μπάνβιτ, θα είχαν «σταυρώσει» παραδειγματικά τους Λασκαραίους στην πλατεία Αριστοτέλους. Αποδεικνύεται ότι ο Δημήτρης Πρίφτης θέλει πολύ «φροντιστήριο» για να αποκτήσει «μάτι» και να βρίσκει τον παίκτη που θα του κάνει την δουλειά.
Θεωρώ άστοχη και άκαιρη την συζήτηση με θέμα «αντικατάσταση προπονητή». Μέσα σε τρεις εβδομάδες ο Άρης παίζει τα ρέστα του για τους δύο στόχους, τελικό Κυπέλλου και προκριματικά Τσαμπιονς Λιγκ. Εξ άλλου, είναι ικανός τεχνικός και μπορεί να καταφέρει, να είναι ο ίδιος προπονητής που μας απογοήτευσε, να μας γοητεύσει. Και όχι μόνο, να τον ερωτευτούμε σε τετοιο βαθμό, που θα του ζητήσουμε και… γάμο!
«Δυστυχώς, ηττηθήκαμε σύντροφοι, αλλά ευτυχώς δεν πεθάναμε».
Παρά τα «χαστούκια» και την κακή αγωνιστική πορεία της ομάδας ο Άρης παραμένει ζωντανός. Και στον τελικό Κυπέλλου παίζει και μάλιστα στην έδρα του. Και παίζει προκριματικά Τσαμπιονς Λιγκ. Αλλά και στο πρωτάθλημα, είτε πέμπτος βγει είτε τέταρτος με το νέο σύστημα των πλέι οφ, με τον ΠΑΟΚ θα παίξει. «Dum, spiro, spero», μετάφραση «όσο ζω, ελπίζω» και ο Άρης μπορεί να ελπίζει. Έχει καλό ροστερ και όταν ο Δημήτρης Πρίφτης το αξιοποιήσει, όλο και τους 12 παίκτες, ο Άρης μπορεί να ξεπεράσει, ολα τα αγωνιστικά εμπόδια. Εγώ σαν το μεγαλύτερο πρόβλημα στον Δημήτρη Πρίφτη, διακρίνω φόβο, να χειριστεί ροστερ 12 παικτών. Έχει μάθει, έχει συνηθίσει να δουλεύει με έξι, επτά, άντε με την βία, οκτώ παίκτες. Τώρα που έχει 12 και μάλιστα οι εννέα, για να μην πω οι δέκα, είναι απαιτητοί, όσον αφορά τον χρόνο. Για μένα αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του Άρη στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης. Δεν εκμεταλλεύτηκε όλες του τις δυνάμεις, το πλούσιο ρόστερ του, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε με «λύσεις ανάγκης». Για τις «λεπτομέρειες» που συζητάμε, στην εξέλιξη του αγώνα, τις είδε ο Δημήτρης Πρίφτης. Είπαμε μερικοί τον θεωρείται και τον χαρακτηρίζεται «κακό» προπονητή, αλλά δεν… κοιμήθηκε στον πάγκο. Απλώς ακολούθησε τη δική του λογική, τα «προπονητικά κολλήματα» που λένε οι μπασκετικοί αντί την δική μας, την πιο οφθαλμοφανή αλλά όχι έμπειρη τεχνικά.
Να λαμβάνουμε τα πάντα υπόψη, ότι, μαζί με την ΚΑΕ Άρης, την ομάδα και ο προπονητής εξελίσσεται. Ο Δημήτρης Πρίφτης δεν ήταν στην Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ Μαδρίτης και τους άφησε για τον Άρη… της καρδιάς του. Μαζί με τον Άρη και αυτός κάνει το βήμα εξέλιξης και προόδου.
ΥΓ. Πιστεύω παρα πολύ στην ποιότητα και την αξία του Τζαμόν Λουκάς. Πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα πάρει τα ηνία της ομάδας και θα ανεβάσει επίπεδο την ομάδα. Η αξία του φάνηκε στην 4η περίοδο του αγώνα.
ΥΓ02. Συγνώμη κόουτς, αλλά με χαροποιεί ότι επιτέλους επιλέχθηκε ένας παίκτης με γνώμονα τα αθλητικά και αγωνιστικά προσόντα του και όχι τον χαρακτήρα του. Εγώ προσωπικά, μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά βλέπω εξέλιξη στις αποφάσεις του προπονητή.
