Το Μιλγουόκι μετράει πέντε ήττες σε έξι παιχνίδια, ο πάγκος δείχνει «άδειος» και αρκετοί πιστεύουν ότι στο Ουισκόνσιν πρέπει να αρχίσουν να πανικοβάλλονται.
Τα δύο τελευταία χρόνια των ελαφιών δεν μπορούν να θεωρηθούν επιτυχημένα. Έχοντας τον MVP της λίγκας στην σύνθεση του γνώρισαν εύκολους (σχετικά) αποκλεισμούς από Τορόντο Ράπτορς και Μαϊάμι Χιτ. Φέτος ήθελαν να πιστέψουν ότι είναι η χρονιάς τους, και για μία ακόμη φορά ξεκίνησαν με όνειρα.
Το αρχικό 16-8 έδωσε για άλλη μία σεζόν θετικά μηνύματα, με το τελευταίο διάστημα όμως να μην έχει πάει καλά. Οι Μπακς έχασαν από Φοίνιξ, Γιούτα, Οκλαχόμα και Τορόντο (δύο φορές) και πυροδότησε μία μεγάλη συζήτηση για το τι μπορεί να καταφέρει την φετινή χρονιά.
Η απουσία του Χόλιντεϊ ξεχωρίζει
Αρχικά αν ψάξουμε τα αίτια του προβλήματος είναι ευδιάκριτα. Το πρώτο και μεγαλύτερο είναι η απουσία του Χόλιντεϊ. Ο έμπειρος guard έχει ρεκόρ 15-8 την φετινή σεζόν σε ματς που έχει παίξει, με την διαφορά με το 2-5 όταν λείπει είναι τουλάχιστον ευδιάκριτη.
Δεδομένα λοιπόν όταν σκεφτεί κάποιος ότι οι Μπακς δεν είναι καλοί, πρέπει να συνυπολογίσει ότι είναι άλλη ομάδα χωρίς τον 30χρονος καλαθοσφαιριστή. Αυτήν την στιγμή η ομάδα του Γιάννη θυμίζει τον περσινό της εαυτό. Δύο παίκτες που μπορούν να αποτελέσουν απειλεί στο σκοράρισμα, με έναν από αυτούς να μην είναι συνεπής.
Με την επιστροφή του Χόλιντεϊ το Μιλγουόκι θα έχει και πάλι τρεις παίκτες που αποτελούν άμεση απειλή επιθετικά, ενώ θα λυθούν και τα χέρια του Μπούντενχολζερ, ο οποίος θα μπορεί να εκτελέσει διάφορα plays που συμπεριλαμβάνουν τον βασικό του πόιντ γκαρντ. H ομάδα θα γίνει και πάλι επικίνδυνη και αμυντικά θα αποτρέπει τους αντιπάλους από το να πετυχαίνουν 25-30 πόντους για… πλάκα.
Χωρίς plan b, χωρίς βοήθεια από τον πάγκο
Παρόλα αυτά το πρόβλημα των Μπακς δεν περιορίζεται στην απουσία του Τζρου. Έχει να κάνει με δύο ακόμη σημαντικά πράγματα. Κατά πρώτο λόγο φάνηκε η αδυναμία προσαρμογής σε ειδικές καταστάσεις.
Με τον Χόλιντεϊ να λείπει δεν υπήρχε plan b, δεν υπήρχε μία λογική με την οποία θα μπορούσε η ομάδα του Γιάννη να συνεχίσει να πάρει νίκες. Δεν υπήρχαν «κρυφά χαρτιά». O Mπούντενχολζερ συνεχίζει να «ψάχνει» τρόπους να βελτιώσει την ομάδα -ειδικά στο αμυντικό κομμάτι- αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει βρει λύσεις.
Εδώ έρχεται και το ίσως σημαντικότερο πρόβλημα των Μπακς. Δεν υπάρχουν λύσεις στο σημερινό ρόστερ. Αν κάποιος κοιτάξει τον πάγκο της ομάδας θα πει ότι μάλλον αυτός που βοηθάει περισσότερο από όλους είναι ο Μπόμπι Πόρτις.
«Ποιο είναι το κακό με τον Πόρτις;» θα μπορούσε να είναι μία εύλογη απορία. Κανένα. Είναι καλός παίκτης και μία σημαντική λύση από τον πάγκο. Δεν μπορεί όμως να είναι ο έκτος καλύτερος παίκτης σε μία ομάδα που θέλει να πάρει πρωτάθλημα. Αν έχεις στην βασική σου πεντάδα δύο super star ίσως και να δουλέψει, αλλά αυτήν την στιγμή το second unit των Μπακς δεν δείχνει ότι μπορεί να στηρίξει την ομάδα στα πλέι-οφ.
O Όγκουστιν κάνει μετριότατη σεζόν, σουτάροντας με 34% μέσα στην ρακέτα, με τον (βασικό μεν αλλά συμπληρωματικό) Ντιβιντσένζο να μην κάνει βήματα μπροστά. Ο Κρεγκ είναι σχεδόν απαρατήρητος και ο Κόνατον κατά την… προσφιλή του συνήθεια κάνει 1,5 καλό ματς στα 10. Ο Φορμπς είναι η φωτεινή εξαίρεση ενός «οικονομικού» και εύστοχου παίκτη, αλλά συνεχίζει να μην συγκρίνεται με επιλογές που έχουν άλλες ομάδες από τον πάγκο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το Μιλγουόκι (35,3) παίρνει τέσσερις με πέντε πόντους λιγότερους από τον πάγκο σε σχέση με ομάδες όπως οι Λέικερς (39π.) και οι Κλίπερς (40,3π.), ενώ η Γιούτα, το Ντάλας, το Ντένβερ και το Γκόλντεν Στέιτ παίρνουν επίσης περισσότερη βοήθεια από τους αναπληρωματικούς. Ακόμη και οι Νετς, με βασική πεντάδα που αποτελείται από τους Ντουράντ, Ίρβινγκ και Χάρντεν έχουν μόλις 0,7 πόντους λιγότερη συνεισφορά ανά αγώνα από τον πάγκο.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι τώρα αλλά τον Μάιο
Παρόλα αυτά, σίγουρα -όπως είπε και ο Γιάννης- δεν έχει έρθει η καταστροφή του κόσμου. Ο Χόλιντεϊ θα επιστρέψει, οι νίκες θα έρθουν όπως και το πλεονέκτημα έδρας. Η φετινή σεζόν δεν θα έχει ρεκόρ, αλλά θα έχει και πάλι ένα αξιοπρεπές σημείο εκκίνησης για την φετινή postseason. Γιατί όσα προβλήματα και αν υπάρχουν, Γιάννης, Χόλιντεϊ και Μίντλετον θα μπορούν να βρίσκουν λύσεις απέναντι στους περισσότερους αντιπάλους.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να μπορέσουν τα «ελάφια» να κάνουν το βήμα παραπάνω. Να μπορέσουν να κυριαρχήσουν στην (πιο δυνατή φέτος) Ανατολή και να φτάσουν στην κορυφή του ΝΒΑ. Για να το κάνουν αυτό θα χρειαστεί να κάνουν σημαντικές κινήσεις πριν την trade deadline για να αποδείξουν ότι πιστεύουν αυτό που έχουν φτιάξει.
Οπότε στην ερώτηση αν χρειάζεται να πανικοβληθούν οι Μπακς η απάντηση είναι απλή. Χρειάζεται να πανικοβληθούν όσο χρειαζόταν και τις υπόλοιπες χρονιές. Δεν είναι και δεν θα είναι χειρότερο το φετινό Μιλγουόκι. Πιθανότητα μάλιστα θα αποδειχθεί καλύτερο. Ο Χόλιντεϊ αποτελεί μεγάλο upgrade στην θέση του Μπλέντσο, και δεν έχει και θέμα με τους συμπαίκτες του.
Το ζήτημα είναι ότι με τον Γιάννη στα 26 του χρόνια δεν αρκεί πλέον μία πορεία μέχρι τον τελικό της Ανατολής. Πρέπει να φτάσουν στους NBA Finals και μάλιστα να κατακτήσουν δαχτυλίδι. Δεν πρέπει λοιπόν να πανικοβληθούν για την Regular Season οι Μπακς, πρέπει να πανικοβληθούν για το τι θα συμβεί μετά το πέρας των πρώτων 72 αγώνων της σεζόν. Όπως έπρεπε να είχαν κάνει και πέρυσι, αλλά και πρόπερσι.
