Σήμερα επιλέγω να επικοινωνήσω μαζί σας για τελευταία φορά μέσα από το basketplus, το οποίο φιλοξενούσε τις απόψεις μου εδώ και περίπου δυο χρόνια. Και θέλω μέσα από αυτό το κείμενο, να καταθέσω τις απόψεις και τις προτάσεις μου σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να μπορέσει ο ΑΡΗΣ να βγει από αυτόν τον λαβύρινθο της τρέλας που βρίσκεται εδώ και έναν – τουλάχιστον – χρόνο.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ
Ξεκινάω από το αγωνιστικό, θεωρώντας ότι πρέπει σε αυτό το κομμάτι να ειπωθούν τα λιγότερα πράγματα. Σας είχα πει, άλλωστε, ότι για μένα δεν αποτελεί προτεραιότητα φέτος, γιατί υπάρχουν άλλα σοβαρότερα ζητήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν.
Ωστόσο, επειδή στις δημόσιες σχέσεις δεν είμαι πολύ καλός, θεωρώ ότι ήρθε η στιγμή να ειπωθούν πέντε πραγματάκια για το τι έγινε, τι βλέπουμε μέχρι τώρα και τι κατά την ταπεινή μου άποψη, θα έπρεπε να αλλάξει για να μπορέσει η ομάδα να «αναπνεύσει» αγωνιστικά.
Έχοντας ένα πολύ αξιόπιστο δείγμα 20 περίπου επίσημων αγώνων, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι βλέπουμε μια από τις χειρότερες ομάδες των τελευταίων 15 ετών στο παρκέ μέχρι σήμερα. Μια από τις πιο «μπερδεμένες», με κακή χημεία και νοοτροπία, ομάδες. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την επιλογή των παικτών, που θεωρώ – πλην της περίπτωσης Μπένσον – ότι δεν πρέπει να φοράνε την φανέλα του ΑΡΗ. Και μην ακούω χαζά για μπάτζετ και τέτοια, γιατί η ομάδα που κτίστηκε από τον «δράκο» κοστίζει περίπου 850 χιλιάδες ευρώ και είναι η 4η πιο ακριβή στην Ελλάδα.
Το ότι η ομάδα δεν βελτιώνεται πουθενά, είναι απόρροια της κακής επιλογής παικτών. Αλλά επειδή δεν μπορεί ο χρόνος να γυρίσει πίσω και να το ξαναπιάσουμε από τον Αύγουστο, νομίζω ότι ήρθε η ώρα για μερικές ακόμη αλλαγές ώστε να μπορέσει ο ΑΡΗΣ να παρουσιαστεί διαφορετικός στην συνέχεια.
Σήμερα κιόλας – μετά τους Μοράντ, Πέτγουεϊ, Βον – πρέπει να μας χαιρετήσει ο Γουίβερ και να λυθεί το συμβόλαιο ενός, τουλάχιστον, Έλληνα παίκτη. Δεν θέλω να πω όνομα γιατί τον συμπαθώ, τον ξέρω από πιτσιρίκο, αλλά μου δείχνει πια ότι δεν μπορεί να αντέξει το βάρος της φανέλας του ΑΡΗ. Την ίδια στιγμή να μπουν στην ομάδα ένα 4άρι πολυεργαλείο με ενέργεια και αθλητικότητα, αλλά και ένα 3άρι το οποίο θα βλέπει το καλάθι του αντιπάλου όπως βλέπετε εσείς τον Θερμαϊκό περπατώντας στην παραλία.
Με αυτές τις κινήσεις και με την ακόμη μεγαλύτερη επιμονή στην χρησιμοποίηση των νεαρών Ελλήνων που έχουμε, συν του ότι πλέον υπάρχει ο «Μποχώ» στο ρόστερ, ο ΑΡΗΣ θα πάει εύκολα στην εξάδα και πιθανότατα, θα ξανακοκκινίσει τον «σβέρκο» των αιώνιων πελατών του. Βορείων και Νοτίων.
Αν θεωρούμαι ασεβής απέναντι στον Γιαννάκη εκφράζοντας τις παραπάνω απόψεις, επιτρέψτε μου να σας πω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο τον οποίο λατρεύω και τιμώ για όλα αυτά που πρόσφερε στο παρελθόν σαν παίκτης. Όμως σήμερα είναι εδώ ως προπονητής και έχω την υποχρέωση να τον κρίνω, πάντα με αγάπη και σεβασμό, γιατί περισσότερο απ’ όλα αγαπώ και σέβομαι τον ΑΡΗ. Και ειλικρινά πιστεύω ότι αν γίνουν δυο – τρεις αλλαγές και σε παίκτες και σε αγωνιστική νοοτροπία, ο Γιαννάκης θα πετύχει τον στόχο που είχε όταν αναλάμβανε την ομάδα.
Τέλος, αν ο «δράκος» έχει παράπονα από την διοίκηση και την ιδιοκτησία, αν θεωρεί ότι δεν στηρίχθηκε και δεν έγιναν τα πράγματα όπως του τα είχαν υποσχεθεί, οφείλει να βγει δημόσια και να τοποθετηθεί. Και αν χρειαστεί, να κόψει το σχοινί του «σωσιβίου» που τον συνδέει με τον Λάσκαρη από τον περασμένο Ιούλιο. Και ο νοών – νοείτο.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ – ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ
Έκανα πολύ μεγάλη προσπάθεια για να μείνω μακριά από το εμπόριο ελπίδας και το «Καπαλί Τσαρσί» που στήθηκε στην πλάτη του ΑΡΗ. Δεν θέλω να κρίνω τους κυρίους που εμφανίστηκαν στην ζωή μας από τα τέλη Οκτωβρίου και μετά. Έχουν ήδη κριθεί από τις πράξεις και τις συμπεριφορές «Ταμτάκου», που θυμίζουν κακόγουστη ελληνική βιντεοταινία στα τέλη της δεκαετίας του ‘80.
Με θλίβει η αφέλεια και η βλακεία ορισμένων συναρειανών, που κατέβασαν τα βρακιά τους από την πρώτη στιγμή για να υποδεχθούν «τους Αχαιούς και δώρα φέροντες». Με θλίβει και η ιδιοκτησία της ΚΑΕ ΑΡΗΣ, που χρησιμοποίησε την κατάσταση και επέτρεψε σε όλους αυτούς να αλωνίζουν, προσδοκώντας να έχει στραμμένο το ενδιαφέρον αλλού μέχρι την 11η Δεκεμβρίου.
Για να μην το κουράζω, όποιος θέλει πραγματικά να ανακαλύψει το προφίλ του καθενός, αρκεί να πάει μια βόλτα ή έστω να τηλεφωνήσει στα εμπορικά επιμελητήρια της Βορείου Ελλάδος. Το Ελληνοτουρκικό, αλλά και όλα τα υπόλοιπα επιμελητήρια των οποίων οι επιτελείς… γελούσαν καθημερινά με τους «υπέροχους ανθρώπους που δημιουργούν υπέροχα πρότζεκτ». Και πάμε στην ουσία.
Πριν από κανέναν μήνα μου το έλεγαν και δεν το πίστευα. Επειδή όμως δεν θέλω να είμαι άδικος, ο Λάσκαρης πλήρωσε όντως ένα ποσό κοντά στις 500 χιλιάδες ευρώ σε ΙΚΑ και εφορία για την ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Δεν έχει σημασία που τα μισά τα δημιούργησε ο ίδιος πέρυσι. Δεν έχει σημασία που αυτή του η κίνηση, ήταν στρατηγική επιλογή και εντολή του νομικού του επιτελείου, λίγο πριν παρουσιαστεί στην ανακρίτρια, ώστε να έχει «καθαρή θέση» απέναντί της σε σχέση με το ελληνικό δημόσιο. Δεν έχει σημασία το ότι τα χρήματα προέρχονται από την πώληση του ακινήτου του στην Μύκονο, το οποίο «σκότωσε» για 1.2 εκατομμύρια ευρώ, εκμεταλλευόμενος ένα λάθος της πλευράς του αντιδίκου του που δεν κατάφερε να το «μπλοκάρει» όπως όλα τα υπόλοιπα.
Σημασία έχει ότι ο Λάσκαρης έβαλε μισό εκατομμύριο προς όφελος της ΚΑΕ ΑΡΗΣ, μειώνοντας το χρέος από τα 3.5 εκατομμύρια και βάλε, δίνοντας – έστω και από καραμπόλα – μια σημαντική ανάσα στην ΚΑΕ απέναντι στο δημόσιο ως το ερχόμενο καλοκαίρι. Αυτή του η κίνηση όμως, δεν εξασφαλίζει με τίποτα την βιωσιμότητα της ΚΑΕ. Και σίγουρα, δεν αλλάζει την τραγικά δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται η ομάδα με «κρεμασμένες» υποθέσεις στην ΦΙΜΠΑ, με τις προσφυγές να απειλούν και το μεταγραφικό ban να είναι προ των πυλών.
Βλέπετε τι πόλεμος ξεκίνησε σε Μ.Μ.Ε. που ελέγχονται από τον «νέο χαλίφη» και έχουν καθαρές πολιτικές προεκτάσεις και βλέψεις. Ο Λάσκαρης έχει μπει πια στο μάτι του κυκλώνα και δεν πρόκειται να ξεφύγει από αυτόν. Και μαζί του θα σέρνει και τον ΑΡΗ, ο οποίος θα δέχεται καθημερινά βέλη από παντού και δεν θα μπορεί να βρει ηρεμία, αξιοπιστία, διοικητική και αγωνιστική ισορροπία.
Άποψή μου, λοιπόν, είναι ότι σήμερα κιόλας, αν πραγματικά ενδιαφέρεται για το καλό του ΑΡΗ, ο Νίκος Λάσκαρης θα πρέπει να φωνάξει τον Λευτέρη Αρβανίτη και να του παραδώσει τα κλειδιά της ΚΑΕ μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι. Ότι έχει σχέση με το μάνατζμεντ, την διοίκηση, την διαχείριση. Να εξουσιοδοτήσει τον Αρβανίτη να είναι αυτός το απόλυτο αφεντικό της ΚΑΕ ΑΡΗΣ και στο τέλος της χρονιάς, να κάνει μια Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου με την δέσμευση να μην μετοχοποιήσει τα χρήματα που φέρεται να έχει λάβει, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για όποιον πραγματικά θέλει – αν υπάρχει – να πάρει το πλειοψηφικό πακέτο της ΚΑΕ. Και μαζί την ευθύνη όλων των χρεών.
Μόλις ο Λάσκαρης το κάνει αυτό και πάρει το χρίσμα ο Αρβανίτης, η επόμενη κίνηση θα πρέπει να γίνει από τον Λευτέρη. Ένα ραντεβού με τον Παναγιώτη Γιαννάκη και μια στενή συνεργασία των δυο, σε πλαίσια αγωνιστικής και οικονομικής ισορροπίας, ώστε ως το ερχόμενο καλοκαίρι να έχουν επιτευχθεί δυο πράγματα. Πρώτον, η βελτίωσης της θέσης του ΑΡΗ στην μπασκετική πιάτσα και η αποφυγή αύξησης του ήδη υπάρχοντος χρέους και δεύτερον, η συσπείρωση του κόσμου και η επαναφορά της ηρεμίας μέσα από μια αρμονική αγωνιστική και διοικητική λειρουργία του ΑΡΗ.
Φανταστείτε αν σήμερα, γινόταν μια κοινή συνέντευξη Τύπου των Αρβανίτη και Γιαννάκη. Μέσα από την οποία θα στέλνονταν το μήνυμα της αλλαγής πλεύσης της ΚΑΕ. Φανταστείτε τους δυο προαναφερθέντες – χωρίς τον Λάσκαρη στο κάδρο για ευνόητους λόγους – να απευθύνουν κάλεσμα στον Νίκο Γκάλη, με τον Νικ να ανταποκρίνεται άμεσα και να είναι «παρών» στο επόμενο παιχνίδι της ομάδας στο Παλέ. Φανταστείτε πως όλοι εσείς θα υποδεχόσασταν ένα τέτοιο κάλεσμα συσπείρωσης, συστράτευσης, ενός γενικού ξεσηκωμού και συμπαράστασης στην ομάδα. Καρφί δεν θα έπεφτε στο Nick Galis Hall.
Καλώ για μια ακόμη φορά τον Νίκο Λάσκαρη να αποσυνδέσει τον εαυτό του από τον ΑΡΗ και διατηρώντας την κυριότητα των μετοχών και της ΚΑΕ μέχρι νεοτέρας, να ανοίξει τον δρόμο για να επιστρέψει η ομάδα μπάσκετ στην κανονικότητα. Χωρίς κατάρες, φασαρίες, μπινελίκια, εμφυλίους πολέμους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στο γήπεδο. Χωρίς άλλα ψέματα και υποσχέσεις. Χωρίς άλλους αόρατους εχθρούς. Χωρίς «μάγους» και γιαλαντζί χορηγούς και επενδυτές. Χωρίς την απαίτηση εμπλοκής από τους οργανωμένους, που πρέπει να μείνουν μακριά από οποιοδήποτε «χρέωμα» την δεδομένη στιγμή.
Αυτά είχα, εν ολίγοις, να σας πω. Με αυτές τις κινήσεις, τις οποίες δεν τις θεωρώ τόσο δύσκολες, με καλή πίστη από όλους, θεωρώ ότι μπορεί να γεννηθεί μια άξια προσπάθεια που θα μπορέσει να οδηγήσει σε ένα καλό αποτέλεσμα. Και να ξαναβρεί το τμήμα μπάσκετ την ηρεμία του. Και να ξαναβρούμε όλοι μας την χαρά και το χαμόγελο πηγαίνοντας στο γήπεδο. Και να μπουν στο χρονοντούλαπο όλες οι «ντροπές» που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό, εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Ήρθε η ώρα του επιλόγου. Ευχαριστώ τον Κώστα Κούση και το basketplus που φιλοξένησε τις απόψεις μου και συγνώμη αν προκάλεσα «τριγμούς» και προβλήματα, από την – πολλές φορές – ωμότητα με την οποία σας παρουσίασα την αλήθεια για την ΚΑΕ. Συγνώμη και από κάποιους από εσάς τους οποίους μπορεί να πίκρανα, να εκνεύρισα ή να απογοήτευσα, αλλά μοναδικό μου μέλημα μέσα από όλα μου τα κείμενα, ήταν η αλήθεια. Λυπάμαι που δικαιώθηκαν οι περισσότερες θέσεις που εξέφραζα από το καλοκαίρι του 2016, φωνάζοντας μόνος σαν τον «τρελό του χωριού» και εύχομαι ειλικρινά, σύντομα τα πράγματα να ξαναπάρουν τον (καλό) δρόμο τους.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Δεν θα έφευγα με το «χρέος» στην πλάτη. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το ξεπληρώσω. Ο «κανονικός» επενδυτής που σας έγραψα (και το έκανα γιατί τότε όλοι έβλεπαν ως μονόδρομο τους «γιαλαντζί χορηγούς» εξ Ανατολών και ήθελα να φρενάρω κάπως την τρέλα που επικρατούσε) ότι θα εμφανιζόταν στο τέλος Οκτωβρίου για να εκφράσει πρόθεση απόκτησης του πλειοψηφικού πακέτου της ΚΑΕ ΑΡΗΣ, ήταν ο Τομ Παπαδόπουλος. Ο ομογενής επιχειρηματίας που, ήδη, χρηματοδοτεί την ΠΑΕ μέσω χορηγίας, η οποία «τρέχει» κανονικά και ζεσταίνει τα ταμεία της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Η ιστορία με τον κ. Παπαδόπουλο γεννήθηκε με αφορμή την είσοδο του Νίκου Γκάλη στο Hall Of Fame. Ο ομογενής επιχειρηματίας, ως αθεράπευτα πατριώτης και λάτρης οτιδήποτε ελληνικού, συγκινήθηκε με τις εικόνες που έρχονταν από το Σπρίνγκφιλντ και έκαναν τον γύρο του κόσμου. Συγκινήθηκε με τις εκδηλώσεις της ελληνικής ομογένειας. Συγκινήθηκε στην θέα της Ελληνικής σημαίας και του σήματος του ΑΡΗ, που δίπλα – δίπλα κοσμούσαν τον ναό του παγκόσμιου μπάσκετ.
Κάποιοι άνθρωποι του έριξαν τον σπόρο της σκέψης του να επενδύσει στην ΚΑΕ, του εξέθεσαν τα προβλήματα που υπάρχουν και εκείνος έδειξε ζεστό ενδιαφέρον. Το ενδιαφέρον του έγινε ακόμη πιο ζεστό όταν παρέλαβε ένα δώρο και μια αφιέρωση με το αυτόγραφο του Νίκου Γκάλη, τον οποίο λατρεύει και θαυμάζει όπως κάθε Έλληνας που ζει στην Αμερική.
Ο κ. Παπαδόπουλος, λοιπόν, έριξε γέφυρες επικοινωνίας και άρχισε να συζητά το θέμα ΚΑΕ, χωρίς φυσικά να έχει πάρει τις οριστικές του αποφάσεις. Υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι του περιβάλλοντός του, αλλά και κάποιοι ποδοσφαιρικοί κιτρινόμαυρων αποχρώσεων (δεν θέλω να πω ονόματα) που θα ήθελαν να τον δουν να μπαίνει δυνατά στην ΠΑΕ και να βρουν μια θέση σε αυτήν, οι οποίοι του ζήτησαν να μην κάνει το βήμα προς το μπάσκετ. Ή τουλάχιστον, σε πρώτη φάση, να το ξανασκεφθεί.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο κ. Παπαδόπουλος δεν κινήθηκε τότε για την ΚΑΕ. Έκτοτε έτρεξαν και τρέχουν αρκετές δουλειές για τον ίδιο σε Αμερική και Ευρώπη (Αυστρία και πρόσφατα Αγγλία), που τον ανάγκασαν να ακυρώσει και το ταξίδι του στην Θεσσαλονίκη αρκετές φορές. Όμως ένα είναι δεδομένο. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος αποτελεί κεφάλαιο για τον ΑΡΗ γενικότερα. Έχει μια πολύ καλή σχέση εμπιστοσύνης με τον Καρυπίδη την δεδομένη στιγμή και καλό είναι να μην διαταραχθεί αυτή για κανέναν λόγο. Σε αυτήν την σχέση πολλά μπορούν να κτιστούν με όφελος και για την ΠΑΕ και για την ΚΑΕ.
Τώρα μπορείτε να δικαιολογήσετε – ή πάλι όχι – το γιατί τόσο καιρό απέφευγα να αναφερθώ στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο «μου έτριβαν στην μούρη» κάποια παιδιά στο διαδίκτυο αλλά και κάποια άλλα σε συγκεκριμένο μπλογκ, που μου έλεγαν ότι «κάνω την πάπια» αγγλιστί. Το όνομα Τομ Παπαδόπουλος συγκρατήστε το γιατί πιστεύω ότι θα μας απασχολήσει ευχάριστα. Και να ξέρετε ότι το ενδεχόμενο εμπλοκής του στην ΚΑΕ, με οποιονδήποτε τρόπο, δεν έχει κλείσει.
