Όπως και στον προηγούμενο αγώνα, μέσα στο Ιβανώφειο, όπως και στους άλλους αγώνες στην Αθήνα αλλά ακόμη και εντός έδρας, ο Ηρακλής, όπως δήλωσε ο προπονητής του, Βαγγέλης Αλεξανδρής, είχε να αντιμετωπίσει άσχημες διαιτησίες και αυτό μια διαπίστωση που προέρχεται από την εικόνα των αγώνων – ευτυχώς υπάρχουν και τα βίντεο. Η προσπάθεια μιας ομάδας δεν μειώνεται όταν κάποιος καταγράφει διαιτητικά σφάλματα, ιδίως μονόπλευρα. Αυτά ήταν δεδομένα και σήμερα και το χειρότερο είναι ότι ο Ηρακλής γνώριζε όλη τη χρονιά πως το κλίμα γι’ αυτόν δεν ήταν καλό. Όταν ένας διαιτητής κάνει λάθη, ένας δημοσιογράφος οφείλει να το γράψει. Το μπάσκετ είναι απλό άθλημα, δεν αγοράζεται η γνώση με μαύρες σακούλες, ούτε μαθαίνεται με linguaphone. Ο Ηρακλής έπαιξε με μια πολύ καλή ομάδα αντίπαλο, αλλά είχε και κόντρα διαιτησία. Ετσι το βλέπουμε, αυτό γράφουμε…
Στο 10-17 οι διαιτητές δίνουν ανύπαρκτο φάουλ και τεχνική ποινή, ενώ στο τέταρτο δεκάλεπτο, χάθηκε η… μπάλα, τη στιγμή που ο Φάρος έδινε συνεχώς ευκαιρίες για να μειωθεί το σκορ. Η τεχνική ποινή στον Γκαγκαλούδη με σκορ στους -3 πόντους και αυστηρό φάουλ εκτός φάσης ενώ οι γηπεδούχοι έχουν πετάξει τη μπάλα άουτ, είναι μία ακόμη απόδειξη. Ας τα δουν οι αρμόδιοι της ΚΕΔ κι ας συνεχίσουν τον ασφαλή ύπνο τους στα τσιπουράδικα του Βόλου, ικανοποιημένοι για την αποστολή τους. Να εκπαιδεύουν δηλαδή διαιτητές και να μεταχειρίζονται ίσα όλες τις ομάδες. Στη θεωρία…
Είχε, βεβαίως, τις ευκαιρίες του στον αγώνα, ο Ηρακλής τις οποίες έχασε απ’ την κούραση και τον εκνευρισμό, αφού με 17/29 βολές σε τελικό ανόδου δεν μπορείς να ζητάς πολλά. Η προσπάθεια, πάντως, ήταν καλή, και μην ξεχνάμε ότι υπήρχε και η σημαντική απουσία, όπως φάνηκε, του Κώστα Τότσιου. Ιδίως στην επίθεση, όπου χάθηκαν πολλά ελεύθερα σουτ στο β’ ημίχρονο και έμενε μόνο ο Ρουτκάουσκας να παλεύει μέσα στη ρακέτα με τον φοβερό Σκορδίλη.
Η άνοδος “κλάπηκε” και στον αγώνα της κανονικής περιόδου στο Κερατσίνι με παρόμοια διαιτησία, από τον… διεθνή Καρακατσούνη (που ήθελε να πάρει και το… δελτίο του Γκαγκαλούδη μετά), χωρίς να παραγνωρίζεται με αυτή την αναφορά η δεδομένη αγωνιστική αξία της ομάδας του Φάρου, που ήταν για εμάς η καλύτερη ομάδα του β’ γύρου και δε χρειαζόταν να κλείνουν τα μάτια οι διαιτητές στις συνεχείς μεταφορές μπάλας και στα βήματα των γκαρντ του.
Σαφώς ο Ηρακλής έκανε την υπέρβασή του, με μια ομάδα με το 6ο μπάτζετ στην κατηγορία, χάρη στον κόσμο του και στην ευψυχία των παικτών του. Με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας έκανε μια φοβερή σεζόν 35 αγώνων, όπου όλοι τον περίμεναν με το “μαχαίρι στα δόντια”, και μετά έδιωχναν τους παίκτες τους, με δεδομένες αγωνιστικές αδυναμίες, που κάποια στιγμή ήταν επόμενο ότι θα “βγουν” στο παρκέ και θα τις “διαβάσουν” και οι αντίπαλες ομάδες. Θα πρέπει όμως να μάθει απ’ τη φετινή σεζόν, τόσο σε επιλογές, όσο και σε θωράκιση και οργάνωση της ομάδας, η οποία με 2-3 παράγοντες δεν μπορεί να αισιοδοξεί ότι θα φτάσει στο επίπεδο που χρειάζεται.
Είναι, για παράδειγμα, απαράδεκτο να μην ακολουθεί την ομάδα σε τελικό ανόδου ο υπεύθυνος Τύπου, που θα είχε εικόνα από κοντά για το τι έγινε και θα μπορούσε να καλύψει την ομάδα επικοινωνιακά και να ενημερώσει τα ΜΜΕ για τις θέσεις του Ηρακλή και για όσα έγιναν σήμερα, όπως έγινε και σε άλλους κρίσιμους εκτός έδρας αγώνες. Η επικοινωνία και το μάρκετινγκ είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για κάθε ομάδα που θέλει να λέει ότι πρωταγωνιστεί.
Τα δεκάλεπτα: 32-30, 50-49, 67-64, 86-75. Διαιτητές: Μπήτης-Παναγιώτου-Παντελίδης (Καρούσης)
Φάρος (Συμεωνίδης): Σκορδίλης 17, Βασιλόπουλος 9 (1), Κουντουράς, Καράμπουλας 5 (1), Μπατής 3 (1), Πετροδημόπουλος, Λιακόπουλος 11 (2), Κακαρούδης 10 (3), Λιαδής, Δημάκος 26 (5), Κατούφας 5 (1), Παπαδόπουλος.
Ηρακλής (Αλεξανδρής): Αγγελακόπουλος 13 (1), Γιαννακίδης, Ονάσογλου 4, Δέσπος, Χρυσόπουλος 6 (2), Γκαγκαλούδης 16 (3), Κάτσιος, Ταουσάνης, Ρουτκάουσκας 22, Χείλαρης 7 (2), Καλαϊτζίδης 7 (1).
