Κατάθεση ψυχής του Μιχάλη Πελεκάνου στο BasketPlus.gr: «Έχω να δώσω πολλά ακόμη στο μπάσκετ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΣΜΑΡΩ ΠΑΥΛΟΥ

Ο Μιχάλης Πελεκάνος συνεχίζει να έχει το ίδιο πάθος για το μπάσκετ, όπως πρωτοξεκίνησε, πραγματοποιώντας όπως μας λέει το όνειρό του. Μετά από μια διαδρομή ετών, η συνέχεια της καριέρας του δεν μπορεί παρά να τον βρει στα παρκέ.

Ο 39χρονος φόργουορντ, μιλά στο BasketPlus.gr για την πρόσφατη εξέλιξη με τον Ήφαιστο Λήμνου, ομάδα που μέχρι πρότινος αγωνιζόταν, για το πώς επέλεξε να πάρει μετεγγραφή σε κάθε μία από τις ομάδες που αγωνίστηκε, τη διαφορετική νοοτροπία στη Ρεάλ, τον πρώτο τίτλο με τον Ολυμπιακό, ενώ ευχαριστεί θερμά τον Αργύρη Πεδουλάκη.

– Πώς θα χαρακτηρίζατε τη φετινή μπασκετική χρονιά, που δυστυχώς ποτέ δεν ολοκληρώθηκε τυπικά;

«Ήταν μια χρονιά με τα καλά και τα άσχημα. Για την ομάδα του Ηφαίστου ήταν μια επιτυχημένη χρονιά καθώς βρισκόταν στην 5η θέση της βαθμολογίας και θα μπορούσε ακόμη και στην 4η υπό προϋποθέσεις. Άσχημη χρονιά ήταν γιατί έληξε έτσι άδοξα για όλους, κάνοντας το έργο των παιχτών δυσκολότερο από οικονομική και ψυχολογική άποψη, γιατί είχαμε μπροστά μας ακόμη 4 μήνες περίπου για ενεργό δράση….».

«Πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, δεδομένης της επιτυχίας της ομάδας».

-Όσο υπήρξε αγωνιστική δραστηριότητα, ο Ήφαιστος διέγραψε πολύ καλή πορεία στο πρωτάθλημα. Αυτό όμως δεν συνοδεύτηκε και με το να συνεχίσει η ομάδα στην Basket League, λόγω της απόφασης των ιδιοκτητών. Πως ήταν αυτή η εξέλιξη για σας; Είχατε ενημερωθεί για την απόφαση;

«Είναι πολύ δυσάρεστη εξέλιξη, δεδομένης της επιτυχίας της ομάδας. Προσωπικά δεν ήθελα να συμβεί αυτό, ήθελα να συνεχίσω στην ομάδα αυτή. Οι φίλαθλοι γέμιζαν το γήπεδο στους αγώνες δείχνοντάς μας πως είναι και θα είναι δίπλα μας. Ο κ.Μπούμπουρας έκανε ότι ήταν δυνατό, αλλά δυστυχώς δεν βρήκε την κατάλληλη στήριξη, όπου τη ζητούσε από το νησί. Μην ξεχνάμε πως είχε αναλάβει την ομάδα εξ’ ολοκλήρου…».

– Τι κρατάτε από τη σεζόν που ολοκληρώθηκε με τον Ήφαιστο;

«Κρατάω την πορεία της ομάδας, το άριστο κλίμα, γιατί δύσκολα το συναντάς σε μια ομάδα. Είχαμε εξαιρετικό προπονητικό τιμ. Επίσης θα κρατήσω τις φιλίες με τους ανθρώπους της Λήμνου, απλοί, φιλόξενοι και πρόθυμοι να σου προσφέρουν οτιδήποτε χρειαζόσουν».

«…οφείλω πολλά στον Πεδουλάκη»

– Περιστέρι, ΑΕΚ, Πανελλήνιος, Ρεάλ, Ολυμπιακός, Μαρούσι, Άρης, Πλοϊέστι, Πανιώνιος, Οίακας Ναυπλίου, Ήφαιστος. Τι ξεχωρίσατε σε κάθε ομάδα και πραγματοποιήσατε την εκάστοτε μεταγραφή;

«Για το Περιστέρι δε χρειάζεται να πω πολλά. Ξεκίνησα από τις ακαδημίες και είναι η ομάδα που με ανέδειξε. Έπειτα στην ΑΕΚ δεν είχα και πολλά να σκεφτώ. Μια ομάδα από τις καλύτερες στην Ελλάδα, είπα ναι χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο λόγος που πήγα στον Πανελλήνιο ήταν ο coach Πεδουλάκης. Του οφείλω πολλά. Θα μπορούσα να τον ακολουθήσω σε οποιαδήποτε ομάδα.

Ρεάλ Μαδρίτης; Ποιος αθλητής θα έλεγε όχι σε μια κορυφαία ομάδα της Ευρώπης… Η συνέχεια ήταν ότι καλύτερο για εμένα καθώς στον Ολυμπιακό συνδύασα την επιστροφή μου στην χώρα μου, αλλά και την συμμετοχή μου στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδας και μια από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Στο Μαρούσι πήγα δανεικός από τον Ολυμπιακό όπου και επέστρεψα για αλλά δυο χρόνια… Μετά την λήξη του συμβολαίου μου ήρθε η πρόταση από τον Άρη. Ο Άρης για εμένα έχει ξεχωριστή θέση. Είναι η ομάδα που ‘έφερε’ το μπάσκετ στην Ελλάδα, που είχε παίχτες θρύλους, που με έκανε να αγαπήσω το μπάσκετ.

Στη Ρουμανία πήγα στην πρωταθλήτρια ομάδα όπου έμεινα ένα χρόνο κατακτώντας άλλον ένα τίτλο. Στη συνέχεια επέστρεψα στον Άρη για ένα χρόνο και μετά ήρθε η πρόταση από τον Πανιώνιο. Στον Πανιώνιο πήγα ώστε να συμβάλλω και εγώ στην προσπάθεια η ιστορική αυτή ομάδα να επιστρέψει στην Basket League. Η απόφαση για να πάω στον Οίακα Ναυπλίου προέκυψε, γιατί αρχικά είχα συμφωνήσει με άλλη ομάδα, αλλά δυο μέρες πριν την έναρξη της προετοιμασίας ο πρόεδρος χάλασε την συμφωνία. Έτσι χάρη στον αείμνηστο Mike Ευαγγελίτση και τον Παύλο Νωντα ήρθα σε επαφή με την ομάδα του Ναυπλίου, όπου έμεινα δυο χρόνια κατακτώντας δυο τίτλους-δυο ανόδους. Έπειτα από τις επιτυχίες με τον Οίακα ήθελα να επιστρέψω στην Α1. Ο Ήφαιστος Λήμνου και ο coach Μανωλόπουλος μου έδωσαν αυτή την ευκαιρία».

– Είπατε ότι ο πρώτος επίσημος αγώνας σας, ήταν κόντρα στη Νήαρ Ηστ. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;

«Έπαιζα στο Περιστέρι. Θυμάμαι ότι όλη εκείνη την εβδομάδα με προετοίμαζε ο coach Πεδουλάκης να μαρκάρω τον Πανταζόπουλο αν χρειαζόταν να παίξω… Αυτό δε συνέβη στην κανονική διάρκεια του αγώνα, αλλά στα τελευταία δυο λεπτά της πρώτης παράτασης όπου σκόραρα 7 πόντους κ έτσι πήγαμε στην δεύτερη παράταση. Στη δεύτερη παράταση μαζί με τους 5 πόντους που έβαλα καταφέραμε να πάρουμε την νίκη. Στο τέλος του παιχνιδιού ένας συμπαίχτης μου ο Ιγκ Οκανσε με σήκωσε ψηλά, με ευχαρίστησε και χαθήκαμε στις αγκαλιές των φιλάθλων. Την επόμενη μέρα οι αθλητικές εφημερίδες έγραφαν για την επιτυχία και την συμβολή που είχα στο παιχνίδι, ο coach Πεδουλάκης μάζεψε όσες εφημερίδες μπορούσε από τα περίπτερα της περιοχής, λέγοντάς μου να μη διαβάσω τίποτα, να παραμείνω προσγειωμένος και να συνεχίσω να δουλεύω καθημερινά για να φτάσω ψηλά. Τον ευχαριστώ για αυτή την κίνηση, γιατί ήταν μάθημα για εμένα που συνεχίζω να το κρατάω. Με βοήθησε να κρατώ ακέραιο τον χαρακτήρα μου με όσες επιτυχίες και αν ήρθαν».

«Το κύπελλο της Ευρωλίγκας του 2012 έχει ξεχωριστή θέση στο σαλόνι μου»

– Έχετε γράψει χιλιόμετρα στην Α’ κατηγορία, φτάνοντας στην 14 θέση με τους παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές. Ποια στιγμή από όλα αυτά τα χρόνια θυμάστε πιο έντονα;

«Υπάρχουν παρά πολλές στιγμές. Ποια να πρωτοθυμηθώ… Σίγουρα δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά στο παρκέ σε επίσημο αγώνα. Ήμουν 18 χρονών, αγωνιζόμουν στο Περιστέρι ενάντια στη Νήαρ Ηστ. Ακόμα έχω όλες τις εικόνες εκείνου του αγώνα στο μυαλό μου και νιώθω την ένταση που ένιωθα τότε. Επίσης σίγουρα θυμάμαι έντονα τις κατακτήσεις με τον Ολυμπιακό. Για αυτό και το κύπελλο της Ευρωλίγκας του 2012 έχει ξεχωριστή θέση στο σαλόνι μου, είμαι πολύ περήφανος και ευγνώμων που έζησα αυτή την εμπειρία».

– Το δικό σας σχόλιο για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στη Basket League, με δύο ομάδες να έχουν αποχωρήσει και αρκετές να αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.

«Δυστυχώς στην Basket League έχουν έρθει τα πάνω κάτω. Την φετινή χρονιά η πανδημία που ζήσαμε έφερε σε δύσκολη θέση όλες τις ομάδες. Χωρίς τη στήριξη και κάποια οικονομικά προβλήματα είδαμε δυο αποχωρήσεις. Σίγουρα χρειάζεται μια ανανέωση το πρωτάθλημα, μια κοινή πορεία του ΕΣΑΚΕ και της ΕΟΚ. Χρειάζεται να κάνουν αλλαγές ώστε το ελληνικό πρωτάθλημα να γίνει όπως παλιά που ήταν ένα από τα καλύτερα στην Ευρώπη».

«Δεν μπορώ να σκεφτώ τη στιγμή που θα σταματήσω να παίζω…»

– Μικρός ασχοληθήκατε και με άλλα αθλήματα, τι ήταν όμως αυτό που αγαπήσατε στο μπάσκετ και τι σημαίνει για εσάς αυτό το άθλημα;

«Από μικρός παρακολουθούσα στην τηλεόραση μπάσκετ, ειδικά όταν έπαιζε ο Άρης ήταν μια γιορτή για όλο τον κόσμο. Περίμενα να δω τον Γκάλη, τον Γιαννάκη πως και πως. Πάντα έλεγα μέσα μου μακάρι να καταφέρω να παίξω έστω και λίγο όπως αυτοί, να νιώσω ότι νιώθουν στους αγώνες, να νιώσω τον παλμό που σου δίνει ο κόσμος. Ήταν το όνειρο μου και το πέτυχα. Για εμένα το μπάσκετ είναι η ζωή μου, η καθημερινότητα μου. Το έχω ξαναπεί δεν μπορώ να σκεφτώ τη στιγμή που θα σταματήσω να παίζω».

– Πώς ήταν για εσάς να αγωνίζεστε στο εξωτερικό και μάλιστα στη Ρεάλ Μαδρίτης;

«Για την Ρεάλ δε θα σταθώ στο αθλητικό κομμάτι αλλά στη νοοτροπία των φιλάθλων και της διοίκησης. Η διοίκηση ήταν πάντα δίπλα μας και δεν αναφέρομαι στο οικονομικό κομμάτι. Η διοίκηση μας είχε κάνει γνωστό πως είτε χάνουμε είτε κερδίζουμε να το ευχαριστιόμαστε. Ήταν απλά ένα παιχνίδι. Έπειτα από ήττες που είχαμε τύχει βγαίναμε όλοι μαζί διασκεδάζοντας με μέτρο, βλέποντας μόνο μπροστά το επόμενο παιχνίδι. Χαιρόμουν να βλέπω την νοοτροπία των φιλάθλων. Στις νίκες αλλά και στις ήττες ήταν δίπλα μας. Στις κερκίδες καθόντουσαν δίπλα – δίπλα στους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας. Ο καθένας φορούσε την αγαπημένη του φανέλα, χειροκροτούσε και φώναζε συνθήματα υποστήριξης και όχι με ύβρεις, όπως γίνεται δυστυχώς στη χώρα μας. Καθε παιχνίδι ήταν γιορτή».

– Λένε ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Από το δικό σας μέχρι στιγμής ταξίδι τι κρατάτε, τι θέλετε να αφήσετε πίσω και γιατί;

«Από αυτό το ταξίδι κρατάω τις εμπειρίες και τις γνώσεις σαν αθλητής αλλά και σαν άνθρωπος. Σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια μου έχουν δώσει μαθήματα ζωής .Μπασκετικα σίγουρα κρατώ τους πρώτους τίτλους που απέκτησα με τον Ολυμπιακό, καθώς ήταν οι πρώτοι μου. Πίσω μου θα άφηνα κάποιες δυσάρεστες στιγμές και κάποιους τραυματισμούς που δεν θέλει κανείς αθλητής να βιώνει, είτε είναι από ένα απλό διάστρεμμα, είτε μέχρι κάτι πολύ πιο σοβαρό».

– Όταν πλέον σταματήσετε το μπάσκετ, η συνέχεια θα σας βρει και πάλι στα παρκέ; Έχετε θέσει κάποιο όριο, μέχρι πότε δηλαδή θα συνεχίσετε στο μπάσκετ;

«Μπάσκετ θα παίζω όσο είμαι ακόμα υγιής, αντέχω κ μπορώ να προσφέρω. Δεν έχω θέσει κάποιο όριο. Σίγουρα στη συνέχεια θα με δείτε στο παρκέ, αλλά σε προπονητικό ρόλο. Έχω να δώσω πολλά».

– Κομμάτι της επαγγελματικής σας πορείας στη Θεσσαλονίκη, ήταν ο Άρης, που τα τελευταία χρόνια περνάει αρκετά δύσκολες καταστάσεις. Ένα σχόλιο;

«Με στεναχωρεί ιδιαίτερα η κατάσταση στην οποία έχει έρθει αυτή η ιστορική ομάδα. Εύχομαι να βρεθεί γρήγορα λύση ώστε να ξεφύγει από τη δύσκολη οικονομική κατάσταση που βρίσκεται και να επιστρέψει στις θέσεις που της αναλογούν».

– Τέλος δυο λόγια για το camp που συμμετείχατε το καλοκαίρι.

«Το MBCE για εμένα είναι ένα από το πιο γνωστά κ αξιόλογα camp στην Ελλάδα. Χαίρομαι που είμαι μέλος του προπονητικού τιμ κ συνεχίζουμε το έργο που ξεκίνησε ο Mike Ευαγγελίτσης με την ίδια όρεξη, αγάπη για το μπάσκετ. Η ανταμοιβή μας σαν προπονητές είναι την τελευταία μέρα του camp καθώς τα παιδιά δεν θέλουν να φύγουν και κάποια από αυτά μάλιστα κλαίνε. Εκτός από την πολύ καλή δουλειά που γίνεται από τους προπονητές και τα παιδιά, είναι η πειθαρχία και το δέσιμο των παιδιών μεταξύ τους ανεξαρτήτως ηλικίας. Γινόμαστε μια παρέα, μια οικογένεια. Καλώ όσα παιδιά αγαπούν πραγματικά το μπάσκετ του χρόνου να έρθουν να μπουν στην παρέα μας».

 

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on google
Share on pinterest
Share on email
Share on whatsapp
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
  • Τελευταία Νέα
Scroll to Top