Μια για την κορυφή, που άλλοτε έχει έναν ξεκάθαρο πρωταγωνιστή κι άλλοτε όχι. Μια στην αδιάφορη μέση, όπως παντού. Και μια χαμηλά, εκεί στη μάχη της σωτηρίας. Και συνήθως οι ομάδες που κάτι (το οτιδήποτε) έχουν να επιδείξουν, είναι κι εκείνες που πετυχαίνουν και τους στόχους τους. Ενώ αντίθετα εκείνες που περνάνε δίχως να επιδείξουν κάτι συγκεκριμένο, στο τέλος είναι ξεκάθαρα εκτός στόχων.
Η σεζόν 2018-19 ξεκίνησε χωρίς ξεκάθαρο (όπως συνήθως) φαβορί για την κορυφή, αλλά στην πορεία (και μάλιστα αρκετά νωρίς) το Ανατόλια έδειξε πως θα αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Η μάχη της ανόδου ήταν η πιο αμφίρροπη της χρονιάς με Ελευθερούπολη και Αγρίνιο να μάχονται μέχρι τέλους σώμα με σώμα και παρόλο που τελικά πήραν το εισιτήριο και οι δυο τους, η πρώτη φάνηκε πως είχε μεγαλύτερη ποιότητα και δίκαια κατέκτησε τη 2η θέση. Ο τρίτος της παρέας (παρέας πρόσφατα, αφού έμαθε Σεπτέμβρη μήνα πως θα παίξει α2) ήταν η Βέροια που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί έκπληξη, όσο έκπληξη μπορεί να ναι μια ομάδα που το χει ξανακάνει πολλές φορές.
Στην αδιάφορη (ας πούμε) μέση βρέθηκε οριακά ο Λαγκαδάς (και λέμε οριακά γιατί απείχε ελάχιστα από τους πάνω), που ξεκίνησε με βλέψεις ανόδου, αλλά τις ξέχασε πολύ νωρίς. Η ΧΑΝΘ, που περισσότερο επέλεξε να μείνει αδιάφορη παρά ήταν από την αρχή, αφού η χρονιά της πήγε περισσότερο από τέλεια μέχρι ένα σημείο. Η Χαλκηδόνα, που βρέθηκε εκεί και ανέλπιστα αποχώρησε το καλοκαίρι. Και οι Μαχητές Πεύκων που αρχικά ζορίστηκαν αλλά στο τέλος κατάφεραν να κρατήσουν την ηρεμία τους αλώβητη.
Στην ουρά έγινε ίσως ο μεγαλύτερος κ πιο αμφίρροπος χαμός. Λαμία, Γέφυρα σώθηκαν ελάχιστα πριν το τέλος. Φάρσαλα και Στρατώνι γλίτωσαν από του χάρου τα δόντια και μαζί από το δώρο της Κέρκυρας να αποχωρήσει νωρίς. Η Νίκη Βόλου βούλιαξε στο έλεος των αποχωρήσεων και τραυματισμών, σε μια χρονιά που έως ένα σημείο ήταν ονειρική, ενώ Ίκαροι Σερρών και Μακεδονικός, πάλεψαν τίμια μέχρι ένα σημείο και μετά παρέδωσαν…πνεύμα και μετά και όπλα.
ΑΝΑΤΟΛΙΑ
Πήρε επιτέλους αυτό που τόσα χρόνια χτίζει με υπομονή και συνέπεια. Σε μια χρονιά που οι τραυματισμοί ήταν ξανά αρκετοί αλλά αυτή τη φορά το βάθος του ρόστερ ήταν τέτοιο που το άφησαν ανεπηρέαστο. Το DNA του κολλεγίου (που τόσα χρόνια προσπαθεί να αλλάξει ο κόουτς Γκαιτατζής) άλλαξε και μαζί με το εξαιρετικό ταλέντο και πλούσιο σκοράρισμα μπροστά, διέθετε και πολλή σκληράδα πίσω, τόση ώστε να μην επιτρέπουν κακές μέρες και άτυχες Κυριακές.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΗ
Η μάχη της 2ης θέσης είχε ίσως περισσότερη σκληράδα από κάθε άλλη μάχη της κατηγορίας (γι αυτό και η σκληράδα του Ανατόλια ήταν ζωτικής σημασίας). Ομάδα Α2 από την αρχή, σε στήσιμο, νοοτροπία και στόχους, πέτυχε αυτό που τόσο πολύ ήθελε και που δείχνει ότι μπορεί να διατηρήσει και φέτος στην πάνω κατηγορία. Σκληρή από την αρχή μέχρι το τέλος, με περίσσιο και στοχευμένο ποστ από πολλές θέσεις και παίχτες, είχε τον τρόπο να πάει την μπάλα κοντά και να κυριαρχήσει εντός κι εκτός έδρας.
ΑΓΡΙΝΙΟ
Δεν είμαι σίγουρος για τις προσδοκίες των διοικούντων αυτής της σεζόν καθώς το Αγρίνιο είχε κι άλλες χρονιές που προσπάθησε να κάνει την υπέρβαση και δεν τα κατάφερε. Όπως και να χει η συγκεκριμένη τελικά ήταν πετυχημένη και οι κόποι των ανθρώπων του τελικά ανταμείφθηκαν. Άλλη μια σκληρή ομάδα στην κορυφή. Κι αν μπορεί να πει κανείς ότι η Ελευθερούπολη ήταν όντως σκληρή, το Αγρίνιο ίσως και να ήταν λίγο παραπάνω από το κανονικό!
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΒΕΡΟΙΑΣ
Αν αφήσουμε το Ανατόλια που χαιρόσουν να το βλέπεις, η επόμενη ομάδα που άξιζε πραγματικά να την παρακολουθήσεις αυτή τη χρονιά ήταν η Βέροια. Έπαιξε με τον δικό της συγκεκριμένο τρόπο όλη τη σεζόν, βασισμένη σε συνεχόμενα screen-rescreen μακριά από τη μπάλα, κάτι που έκανε με συνέπεια και αυταπάρνηση αλλά και με μεγάλη επιτυχία. Ξεχωριστό το στυλ που επέλεξε ο κόουτς Γκίμας, άξιο προσοχής και τροφής για σκέψη ίσως, σε μια σαιζόν που πήγε πολύ ψηλότερα από ότι περίμενε (ίσως, ίσως και όχι).
ΛΑΓΚΑΔΑΣ
Είπε από την αρχή πως είχε βλέψεις. Τίποτα όμως δεν του πήγε καλά σ αυτήν την αρχή κι έτσι το τρένο χάθηκε νωρίς και οι όποιες προσπάθειες για επάνοδο δεν έφταναν. Η χρονιά δεν είχε να δείξει και πολλά με κλασικό και παραδοσιακό ας πούμε παιχνίδι, δίχως παραπάνω ενέργεια που συνήθως έχει ο Λαγδακάς. Ο κόουτς Κυρούδης ανέλαβε να δώσει τη δική του πινελιά, αλλά οι βάσεις του μπήκαν πέρυσι και θα φανούν περισσότερο τη νέα χρονιά. Είδομεν!
ΧΑΝΘ
Άλλη μια ομάδα που ξεχώρισε μέχρι ένα σημείο. Κανείς δεν την υπολόγιζε ίσως από την αρχή. Οι άνθρωποι της προφανώς την πίστεψαν περισσότερο κι αυτό πολλές φορές αποδεικνύεται εξαιρετική συνταγή. Ο κόουτς Ζαφειρούδης έκανε τα δικά του μαγικά στην τακτική, οι μικροί τον ακολούθησαν με προσήλωση και μαζί απελευθέρωσαν το παιχνίδι τους όντας απολαυστικοί.
ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ
Η ομάδα που απέδειξε περίτρανα δυο ρητά. Το πρώτο είναι η τύχη του πρωτάρη (δεν ξέρω αν τελικά είναι τύχη ή απλά κεκτημένη ταχύτητα), με τον κόουτς Τέντσο να αναλαμβάνει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να το πετυχαίνει “με” για πολλούς και “χωρίς” για λίγους τύχη. Και το δεύτερο η συνοχή μια ομάδας που με το “μαζί” πετυχαίνει πολλά μα πολλά περισσότερα.
ΜΑΧΗΤΕΣ ΠΕΥΚΩΝ
Δύσκολη χρονιά για κρίση, δύσκολα και να κατανοήσει κανείς απ έξω τι πήγε και τι δεν πήγε καλά. Τρανό παράδειγμα ομάδας β’ εθνικής που αν δεν έχει να επιδείξει έστω κάτι, τελικά δεν πετυχαίνει τους στόχους της. Και όταν μιλάμε για τα Πεύκα, έναν σύλλογο που έχει κάνει τόσα χρόνια α2, σαφώς και δεν πέτυχε τους στόχους της όντας στην αδιάφορη ζώνη. Η νέα χρονιά Χατζηκυριακίδη θα φέρει νέα ή και παλιά δεδομένα.
ΛΑΜΙΑ
Τι να πει κανείς για την Λαμία. Ξεκίνησε τη χρονιά με τον τίτλο του φαβορί για να υποβιβαστεί. Αρχικά παρουσίασε κάτι περίεργες ζώνες, που κάποιοι δεν μπορούσαν να κατανοήσουν και δυσκολευόντουσαν και κάποιοι απλά εξέθεταν. Στη συνέχεια εξορθολογίστηκε και κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία σχετικά εύκολα. Κατσαρές και Παπαργυρόπουλος είναι ίσως τα “στοιχεία” που ξεχώρισαν περισσότερο.
ΓΕΦΥΡΑ
Η Γέφυρα έκανε άλλη μια χρονιά καθιέρωσης στην κατηγορία. Δεν κατάφερε να επιδείξει κάτι συγκεκριμένο ως στυλ, παρόλο που η παρουσία Αποστολίδη την έκανε αξιοπρόσεχτη. Η νέα χρονιά δείχνει να ναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, με υψηλότερο μπάτζετ, ηχηρές μεταγραφές και κόουτς Μελετιάδη.
ΦΑΡΣΑΛΑ
Αν έβλεπε κανείς τα Φάρσαλα φέτος θα παρατηρούσε πολύ εύκολα πως είχε δυο τρόπους παιχνιδιού. Έναν με το Δέσπο παρόν, κι έναν δίχως αυτόν. Και θα μου πεις τώρα, “μα λογικό δεν είναι”, για να σου απαντήσω “προφανώς”. Ο Λεπενιώτης απέδειξε το άλλο ρητό που λέει “ο λύκος κι αν εγέρασε” και τα Φάρσαλα παραμένουν ξανά εδώ.
ΣΤΡΑΤΩΝΙ
Το Στρατώνι πρώτη φορά γλιτώνει από του Χάρου τα δόντια. Η δυσκολία φάνηκε από την αρχή καθώς ήταν μια ομάδα που είχε μόνο τρεις χειριστές και όλους τους άλλους παίχτες offball. Έτσι ζορίστηκε να βρει μια φόρμουλα για να παραμείνει εκεί που δικαιωματικά ανήκει. Η χρονιά είχε δυο διδάγματα. Το ένα αφορά τον σχεδιασμό, που τελικά είναι πολύ σημαντικός σε μια ομάδα. Και το άλλο το στυλ παιχνιδιού που επιλέγεις να παίξεις και πρέπει πάντα να ναι σε συνδυασμό με ότι έχεις σχεδιάσει το καλοκαίρι.
ΝΙΚΗ ΒΟΛΟΥ
Προσωπικά πιστεύω πως είναι η άτυχη ομάδα της χρονιάς. Ξεκίνησε ιδανικά, οδήγησε την κούρσα μέχρι ένα σημείο, έκανε μεγάλα διπλά αλλά μετά κατέρρευσε. Η αποχώρηση Γεωργίου και οι μετέπειτα τραυματισμοί, κατέστρεψαν μια χρονιά που έμοιαζε ξεχωριστή.
ΙΚΑΡΟΙ ΣΕΡΡΩΝ
Εξαιρετική προσπάθεια για τους Σερραίους που πάλεψαν μέχρι τέλους μα κυρίως έδωσαν μαθήματα ενότητας όλη τη χρονιά. Το ρόστερ δεν ήταν όπως την προηγούμενη και η έλλειψη κλασικών σουτέρ εγκλώβισαν τον Κακιούζη σε κλειστές άμυνες και ζώνες. Ο κόουτς Σίσκος έκανε ότι περνάει από το χέρι ενός προπονητή αλλά κάποιες φορές μερικά πράγματα είναι αξεπέραστα.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ
Άλλη μια ομάδα που δεν κατάφερε να δείξει κάτι συγκεκριμένο μέσα στο γήπεδο και γι αυτό αποχαιρέτησε την κατηγορία. Καθόλη τη χρονιά προσπάθησε να τρέξει πολύ, αλλά η έλλειψη ποστ παιχνιδιού τον ανάγκασε να παίξει μόνο run n gun. Παρόλα αυτά κράτησε την αξιοπρέπεια του μέχρι τέλους και έπεσε με ψηλά το κεφάλι. Η νέα χρονιά τους βρίσκει ενισχυμένους στη Γ εθνική και δεν αποκλείεται να τους δούμε να επιστρέφουν άμεσα.
Η νέα σεζόν βρίσκει την Β΄ εθνική με πολλές αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν υπάρχει πλέον Ανατόλια και Αγρίνιο που χρόνια είχε. Δεν υπάρχει Ελευθερούπολη και Βέροια. Επιστρέφει η Λευκάδα, το Πευκοχώρι και η Καβάλα από την Α2 καθώς και μετά από χρόνια ο Εύοσμος. Εμφανίζονται ξανά Κομοτηνή, Πολύγυρος και Ευκαρπία και μαζί Γιάννινα, Γρεβενά. Εντελώς καινούργια σύνθεση για τη νέα σεζόν, μένει να δούμε αν θα διατηρήσει και τα χαρακτηριστικά της.
Υγ Υγεία σε όλους τους αθλητές!!
“Κeep basketing”
