Κάλλιστα μπορεί ο πιο ψαγμένος να πει… «ΟΚ αφού ξέρουμε ότι στο τέλος η ομάδα θα βρίσκεται εκεί που μπορεί, τι να αγχωθούμε τώρα με μια στραβή;». Ε, δεν είναι ακριβώς έτσι σύντροφοι. Απλά ο ΠΑΟΚ δεν είναι μια νορμάλ ομάδα όπου μπορεί να λειτουργήσει το συνηθισμένο σύστημα. Για παράδειγμα… Μπορεί η διοίκηση να εγκαλέσει το προπονητή η τα μέλη του σταφ για μια σκληρή ήττα. Ποιος να καλέσει σε «απολογία» τον Σούλη ή κατ΄ επέκταση το Νίκο Σταυρόπουλο ως τεχνικό διευθυντή; Τον τύποις χορηγό σου τον τιμάς, δεν του ζητάς να απολογηθεί. Αυτά στον ΠΑΟΚ του Μπάνε Πρέλεβιτς και της διοίκησης πρωτοδικείου δεν γίνονται.
Που να κτυπούν όλοι οι απέξω το πισινό τους… δεν γίνονται. Για αυτό και κάθε φορά αφήνεται η κατάσταση να εκτονωθεί και με την δουλειά να φτάσει η ομάδα εκεί που μπορεί. Άλλωστε κάθε καλοκαίρι φροντίζουν να μας θυμίζουν ότι βασική προτεραιότητα είναι η εξυγίανση. Και όταν (και αν…) θα έρθει και η αγωνιστική επιτυχία, μάγκες θα είναι, όπως ήταν αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Κι όσοι περιμένουν Οκτώβρη μήνα… «φταίω, αποχωρώ, θέτω την παραμονή μου στην διάθεση της διοίκησης», το ‘παμε. Αυτά νορμάλ για τον ΠΑΟΚ δεν είναι, δεν λειτουργεί έτσι το σύστημα. Aπλά τους παίκτες επηρεάζει αυτό καθώς υπάρχει κίνδυνος συνήθειας στο «χάνω».
Ωστόσο το ερώτημα δεν θα απαντηθεί ποτέ. Μας πως γίνεται να κάνεις τέτοια εμφάνιση (άσε την ήττα) με αντίπαλο μια ομάδα που εδώ και 3-4 μέρες βρέθηκε με πλήρη σύνθεση. Και στο φινάλε, αν διέθετε τον Ολάζουγιον και τον Μπάρκλει, ε και μια μια ώρα προπόνηση, θα κέρδιζε. Δεν τους είχε όμως ούτε στο μικρό τους νυχάκι… Λάθος η προσπάθεια να εμφανιστεί η Δόξα ως η… Μπαρτσελόνα της Δυτικής Ελλάδας, μέγα λάθος.
Θα ήταν προτιμότερο να εμφανιστεί ο ΠΑΟΚ ως μια μικρομεσαία ομάδα που αν έχει στόχο την 4άδα, πολύ εύκολα τον ίδιο θα έχει και το Ρέθυμνο και ο Προμηθέας, ακόμα και ο Κολοσσός. Αλλά και πάλι… τέτοια εμφάνιση; Μια εξήγηση υπάρχει, πέρα από την αρχική λογική ως βάση ότι ο φετινός ΠΑΟΚ δεν μπορεί να παίζει χωρίς τα 2/5 της βασικής του 5άδας. Τόσο αδύναμος είναι. Και η συνολική; Η ομάδα δεν έχει φέτος προσωπικότητα, δεν έχει παίκτη-σημείο αναφοράς, δεν έχει αρχές (ακόμα), είναι μια σοφτ, φοβισμένη ομάδα που ακόμα δεν γνωρίζει που βρίσκεται. Μετά το 29-0 επί της Ουσάκ μπάσκετ δεν έχει παίξει, με εξαίρεση κάποια διαστήματα με τον Παναθηναϊκό.
Και όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις στο Basketplus.gr, από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι αυτοί οι έξι ξένοι παίκτες δεν έχουν μέσα τους την αμυντική λογική, δεν μπορούν (ή δεν τους ενδιαφέρει) να πιέσουν την μπάλα, να κάνουν ένα σκληρό φάουλ βρε αδελφέ, να στείλουν το μήνυμα στους αντιπάλους τους, ότι «εδώ είμαστε εμείς, εσείς δεν χωράτε, πάτε σπίτια σας». Μπα, που τέτοια τύχη… Αυτό φάνηκε και από τα όποια εκτεταμένα στιγμιότυπα προλάβαμε να παρακολουθήσουμε από την Λευκάδα. Σάιμπερτ, Τέιλορ, Κλάντον, Πέινερς άτολμοι, φοβισμένοι, εκτός κλίματος… Ε, αν κάποιος πιστεύει ότι το ματς θα το πάρει ο Φαστ Τρακ της Λέγκα Ντούε με τα ξεσπάσματα του… η νύκτα είναι βαριά.
Ο Μαρκόπουλος το ‘πε. «Δεν ξέρω που μπορεί να βγάλει η σεζόν». Μάλιστα… Κάπου θα βγάλει αν οι ξένοι μάθουν έγκαιρα τι σημαίνει άμυνα, τι σημαίνει να παίζεις στην Ελληνική Λίγκα, αν μάθουν ότι ο ΠΑΟΚ δεν είναι η ομάδα που ανέχεται (λέμε τώρα…) τις σκληρές ήττες, το Παλατάκι δεν είναι γήπεδο του NCAA στο οποίο αν δεν κερδίσεις την Δευτέρα, ΟΚ, θα πας σε ένα άλλο της δίπλα κομητείας να προσπαθήσεις ξανά. Ε, και αν δεν τα καταφέρεις πάλι γιατί είχες το μυαλό σου μόνο στο σκορ και όχι στο πώς να εμποδίσεις τον αντίπαλο να σκοράρει, δεν έγινε και τίποτε, οι σκάουτερ του ΝΒΑ να είναι καλά για τους 20 πόντους σου.
Κάπου θα βγάλει η χρονιά αν ο ίδιος ο ΠΑΟΚ προστατέψει την ομάδα, αν προσπαθήσει το λάθος να το αντικαταστήσει με το σωστό και δεν επαναπαυθεί στα προβληματικά ταμεία και στην επιτυχία του άρθρου 99. Κανείς δεν ζήτησε πρωτάθλημα, κανείς δεν ζήτησε 4άδα – Τέλη μας – αλλά όλοι έχουν την απαίτηση να μην αφήνει ο ΠΑΟΚ την Δόξα να του ρίχνει 30 πόντους στο 1ο δεκάλεπτο και 84 στο 40λεπτο. Και αν δεν είχαν κουραστεί οι άνθρωποι, οι 95 θάταν “piece of cake”. Να το πόσο καλό ήταν το ότι η Λευκάδα δεν είχε προετοιμασία στα πόδια της. Αν είχε, όσο περνούσε ο χρόνος, θα γινόταν και καλύτερη, δεν θα έβγαινε κούραση, δεν θα γινόταν λάθη και το +15 θα γινόταν +25.
Α, και στο φινάλε… Είναι και στο DNA της ομάδας μπάσκετ. Ας θυμηθεί κάποιος αν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Άρης έχασαν πρωτάθλημα εξαιτίας ενός τρίποντου στην εκπνοή στα Πατήσια. Ας θυμηθεί κάποιος αν ένας από τους παραπάνω έχασε τελικό κυπέλλου στην έδρα του, αν αποκλείστηκε τόσες φορές από ομάδες Α2 και Β Εθνικής.
Πώς να ξεχάσεις τον Αίολο εκείνο το ωραίο και ζεστό απόγευμα του Σεπτεμβρίου του 2012 όταν ο Μπίδης, ο Λάζος, ο Μαγκράθ, ο Τσαϊρέλης, ο Κασελάκης, ο ο Χάτσερ και ο Μαργαρίτης έχασαν από τον Ψύρα, τον Γκιουλέκα, τον Φούντα, τον Κατσαρέ και τον Τσούτσο; Ή όταν η Νήαρ Ηστ και ο Πανελλήνιος απέκλεισαν τον ΠΑΟΚ στα μεγάλα του χρόνια και έστηναν 3ήμερες εορταστικές εκδηλώσεις; Είναι στο DNA ρε παιδί μου, δεν αλλάζει αυτό. Και δεν θα είναι έκπληξη ο ΠΑΟΚ της Λευκάδας να πάει να κερδίσει στο Αστρομπάλ…
* Δεν στέκει 100% η απορία… “μα με τον Παναθηναϊκό πως έπαιξαν καλά για 33΄”. Το ‘χαμε επισημάνει. Πας εκεί, δίνεις αυτά που μπορείς με έναν μεγάλο αντίπαλο, τον ενοχλείς πολύ και αδειάζεις από ενέργεια και ψυχολογία. Με τον επόμενο μικρότερο αντίπαλο δεν τρελαίνεσαι, νομίζεις οτι θα το πάρεις χωρίς να παλέψεις. Κλασικά κακή νοοτροπία…
