Στο σημερινό μου κείμενο θα προσπαθήσω να ασχοληθώ με όλα όσα ο Λάσκαρης έθιξε, χρησιμοποιώντας υψηλότατους τόνους και βγάζοντας έναν εκνευρισμό και ένα τσαμπουκάλεμα που, ειλικρινά, μου άρεσαν πάρα πολύ. Όμως, επειδή έχουμε ξαναπεί ότι από αυτό εδώ το blog θα διαβάζετε την αλήθεια μέσα από τα δικά μου μάτια και την δική μου καρδιά, πάρτε ένα καφεδάκι και… αράξτε. Είμαι σίγουρος ότι θα σας πάρει λίγο περισσότερο χρόνο, αφού στο σημερινό κείμενο θα υπάρχουν ενότητες και μια έκπληξη για επίλογος.
Για το αγωνιστικό σκέλος του Άρης – Παναθηναϊκός. Τακτικά και αμυντικά, είδα στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό τον καλύτερο φετινό Άρη από άποψη ενέργειας και θέλησης. Το πλάνο του Πρίφτη, να οδηγήσει δηλαδή τον αντίπαλό του στην «ρουλέτα» των μακρινών σουτ, ήταν πέρα για πέρα σωστό, γνωρίζοντας ότι μέσα στην ρακέτα και με τα ισχύοντα αγωνιστικά δεδομένα, οι «πράσινοι» θα έκαναν ανελέητο πάρτι.
Οι άμυνες με αλλαγές στα μαρκαρίσματα και βοήθειες από την αδύνατη πλευρά «θωράκισαν» σε μεγάλο βαθμό το «ζωγραφιστό», έδωσαν όμως μοιραία πολλά ελεύθερα σουτ στον Παναθηναϊκό που, δυστυχώς για τον Πρίφτη, είχε μέχρι τα μισά του 3ου δεκαλέπτου 8/15 εύστοχα τρίποντα.
Τα μεγάλα προβλήματα του Άρη ήταν αλλού ωστόσο. Στην επίθεση και το ριμπάουντ. Ο ΠΑΟ έκλεισε το πρώτο ημίχρονο με 25-10 ριμπάουντ υπέρ του και η επιθετική έκφραση της ομάδας του Πρίφτη, πλην Μπάκνερ που εκμεταλλεύτηκε απόλυτα το ότι ο Πασκουάλ ανέβασε ψηλά την πίεση στην άμυνά του και άφησε ελεύθερη την ρακέτα του, δεν ήταν επαρκής.
Μέχρι το 32-47 του 26΄ όλα κυλούσαν ομαλά (για τους φιλοξενούμενους) και όλοι πίστευαν ότι το απόγευμα θα κυλούσε χωρίς συγκινήσεις. Ήταν το σημείο που ο Παναθηναϊκός χαλάρωσε και έχασε κάποια σουτ, που οι Κάμινγκς και Τζένκινς βρήκαν τέσσερα εύστοχα τρίποντα και που ξαφνικά, ο Άρης έφτασε στο -1 (50-51) του 32΄. Εκεί ανέλαβαν δράση Δεσλής και Καρακατσούνης που, με την ανοχή Αναστόπουλου, έκαναν… διαγωνισμό σφυριγμάτων και καθάρισαν την «μπουγάδα».
Δυο ανύπαρκτα φάουλ στον Τζένκινς που αποβλήθηκε, μπόνους βολών στον Παναθηναϊκό στο 32.30 με μηδέν παθητικό φάουλ και… γεια σας. Μπουρούσης και Σίγκλετον κατασκήνωσαν στην γραμμή της φιλανθρωπίας, το ματσάκι πήγε στο 58-50 και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Στο ίδιο έργο θεατές, με λίγα λόγια, για έναν Παναθηναϊκό που φυσικά και είναι δυο κλάσεις ποιοτικότερος και καλύτερος από τον φετινό Άρη, αλλά που χρειάστηκε – έστω και για λίγο – το «στραγάλι» των απεσταλμένων της ΚΕΔ.
Κλείνοντας το αγωνιστικό, στέκομαι σε δυο – τρία πράγματα που πρέπει να υπογραμμίσω. Ξεκινώντας από το προπονητικό επιτελείο που δούλεψε πολύ καλά το παιχνίδι, τακτικά, αλλά που είχε κάποιες «παραφωνίες». Την μεγαλύτερη, αν και δεν έγινε αντιληπτή από πολλούς, την διαπίστωσα στο 5ο φάουλ του Τζένκινς.
Μόλις έγινε, γύρισε ο Πρίφτης στους βοηθούς του και τους ζήτησε τον λόγο, γιατί δεν τον ενημέρωσαν ότι έχει 4 φάουλ για να τον προστατεύσει. Είναι προφανές ότι τα αντανακλαστικά δεν δούλεψαν και η επικοινωνία του πάγκου έχει κάποια κενά ακόμη.
Ένα άλλο θέμα αφορά τα ριμπάουντ. Προκαλεί αλγεινή εντύπωση το ότι ο Μπάκνερ (των 14 πόντων και των 3 μπλοκ, βεβαίως – βεβαίως) είχε 2 ριμπάουντ σε 28 λεπτά, ο Σίμτσακ 1 σε 11 λεπτά, ο Τσαϊρέλης 4 σε 18 λεπτά, ο Γιάνκοβιτς 3 σε 27 λεπτά και ο Ντραγκίσεβιτς κανένα ριμπάουντ σε 13 λεπτά. Όταν η φροντ λάιν πέντε παικτών σου έχει άθροισμα δέκα ριμπάουντ σε ένα ολόκληρο παιχνίδι, τότε κάτι δεν λειτουργεί και χρειάζεται διόρθωση.
Τέλος, θα ακουστεί χαζό, αλλά αν οι περσινοί ημιτελικοί του Nick Galis Hall με τον Παναθηναϊκό ήταν «οδηγοί» για το χθεσινό παιχνίδι με τους «πράσινους», τότε κακώς γυάλιζε ξανά τον πάγκο ο Δημήτρης Φλιώνης. Ειδικά την δεδομένη στιγμή, που ο Ξανθόπουλος φαίνεται ότι περνά μια περίοδο ντεφορμαρίσματος, ο «μικρός» πρέπει να πάρει λεπτά συμμετοχής και να αποκτήσει ουσιαστικό ρόλο στο rotation της ομάδας.
Και μετά το… ορεκτικό, προχωράμε στο κυρίως πιάτο και τις δηλώσεις του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Άρης, προσπαθώντας να τις καταγράψουμε, να τις σχολιάσουμε και να τις ερμηνεύσουμε.
Λάσκαρης και διαιτησία: Είναι η πρώτη φορά στο σύγχρονο μπάσκετ που ιδιοκτήτης ομάδας, πλην των περιπτώσεων Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού που κάθε χρόνο στους τελικούς «σκοτώνονται» για πέντε σφυρίγματα, χρησιμοποιεί τόσο σκληρή γλώσσα για την ΚΕΔ και τους διαιτητές.
Ο Λάσκαρης μίλησε για χρηματισμό. Για μετόχους που τα δίνουν και διαιτητές που τα παίρνουν. Μίλησε για «δωράκια» ιδιοκτητών στον χώρο της διαιτησίας. Αποκάλυψε ότι τον πλησίασαν για να μπει στον… χορό των πληρωμών και ότι αυτός αρνήθηκε. «Δεν θα υποκύψουμε σε εκβιασμούς» είπε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ και καλά έκανε. Μαζί σου Νίκο Λάσκαρη. Αλλά…
Επειδή οι δηλώσεις σου έχουν τεράστιο βάρος και επειδή οι καταγγελίες είναι πολύ σοβαρές, πρέπει να είσαι έτοιμος να προχωρήσεις και σε αποκαλύψεις. Ποιοι τα δίνουν και ποιοι τα παίρνουν; Ποιοι κάνουν τα δωράκια και ποιοι τα δέχονται; Ποιος και με πιο τρόπο σε εκβίασε και του αρνήθηκες; Νίκο Λάσκαρη, προσωπικά, θα είμαι μαζί σου δημοσιογραφικά ως το τέλος του δρόμου. Και ο κόσμος του Άρη επίσης. Αλλά τόλμησε. Μίλησε. Αποκάλυψε. Δώσε ονόματα και διευθύνσεις και χρησιμοποίησε τις – εύχομαι αποδείξεις και όχι ενδείξεις – που έχεις, για να βγεις δημόσια και να χρησιμοποιήσεις έναν τόσο καταγγελτικό λόγο.
Οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν. Όλοι, λίγο – πολύ, έχουμε μια αίσθηση του τι συμβαίνει στην ελληνική διαιτησία. Όμως εσύ Νίκο Λάσκαρη, έχεις μια επένδυση και μια ομάδα να προστατεύσεις. Κάντο και να είσαι σίγουρος ότι θα σε στηρίξουν χιλιάδες άνθρωποι, Αρειανοί και μη.
Λάσκαρης για ΕΣΑΚΕ: Μύδρους εξαπέλυσε ο ιδιοκτήτης και κατά της διοργανώτριας αρχής και των μηχανισμών της. Μίλησε για αυθαιρεσίες, για αεροπειρατείες, άφησε να εννοηθεί ότι ο νέος ΕΣΑΚΕ του Μελή είναι ένας οργανισμός που χωρίζεται σε παιδιά (τις ομάδες που ψήφισαν Μελή στις περασμένες εκλογές) και αποπαίδια (τις ομάδες που ψήφισαν Χαλβατζάκη), μίλησε για στοχοποίηση του Άρη από συγκεκριμένες ομάδες με συγκεκριμένα αγωνιστικά συμφέροντα.
Καταρχήν, ρίχνοντας μια ματιά στην νέα σύνθεση του ΕΣΑΚΕ, δεν χρειάζεται πολύ για να καταλάβεις ότι ο Άρης είναι… φτωχός συγγενής της διοργανώτριας αρχής. Κάτι που δεν θα έπρεπε να ισχύει λόγω δυναμικής, εμπορικότητας, ειδικού βάρους, αξιοπιστίας, ιστορίας. Ο Δημήτρης Παπακυριάκης, εκπρόσωπος της ΚΑΕ Άρης στον ΕΣΑΚΕ, έχει τον… φοβερό ρόλο του εκπροσώπου του ΕΣΑΚΕ στην Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών (Ε.Ε.Ο.Δ.Α.Κ). Τρίχες κατσαρές, με λίγα λόγια.
Αντίθετα, ανταγωνίστριες ομάδες του Άρη στο πρωτάθλημα, παίζουν «μπάλα» σε όλα τα καλά πόστα του ΕΣΑΚΕ. Πάρτε το παράδειγμα του Σταύρου Δουβή, αντιπροέδρου της ΚΑΕ ΑΕΚ. Βρίσκεται στην 5μελή επιτροπή πρωταθλήματος (μαζί με τον Σταυρόπουλο του Ολυμπιακού, τον Παπαδόπουλο του Παναθηναϊκού, τον Γαλατσόπουλο του ΠΑΟΚ και τον Κεφαλογιάννη του Ρεθύμνου). Την επιτροπή, με λίγα λόγια, που ορίζει το αγωνιστικό πλαίσιο του πρωταθλήματος και που αναγκάζει τον Άρη για 2η συνεχόμενη εβδομάδα, να παίζει 4 ματς σε 8 μέρες.
Τον Δουβή τον συναντάς (μαζί με τον Μελή και τον Γαλατσόπουλο) και στην επιτροπή του ΕΣΑΚΕ που τον εκπροσωπεί στην ΕΟΚ, στην οποίας την δικαιοδοσία βρίσκεται η ΚΕΔ, που σημαίνει ελληνική διαιτησία. Τον Δουβή τον συναντάς και ως εκπρόσωπο του ΕΣΑΚΕ στην ΔΕΑΒ (Διαρκής Επιτροπή Αντιμετώπισης Βίας), που ελέγχεται από την Γ.Γ.Α και που παίζει ρόλο για αποφάσεις της Αθλητικής Δικαιοσύνης. Α, για να μην ξεχάσω, τον Δουβή τον συναντάς και ως αναπληρωτή του Παπακυριάκη, όταν ο εκπρόσωπος του Άρη δεν μπορεί, στην ΕΕΟΔΑΚ. Αυτός δεν είναι Δουβής, ο… Σούπερμαν του ΕΣΑΚΕ είναι!
Αν και θεωρώ ότι η ΚΑΕ Άρης έπρεπε εξαρχής να αντιδράσει δυναμικά προς την διοργανώτρια αρχή και να μην περιμένει να γίνει το «πρόβατο» της υπόθεσης, ποτέ δεν είναι αργά. Στην συνάντηση που θα ζητήσει από τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ, τον Μελή, ο Νίκος Λάσκαρης πρέπει να απαιτήσει και να κερδίσει την ισονομία. Να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να δώσει στον έμμισθο πρόεδρο της διοργανώτριας να καταλάβει ότι με τον Άρη δεν παίζει κανείς. Και αν ακόμη χρειαστεί, να φτάσει στα άκρα. Ο ακρογωνιαίος λίθος της δημιουργίας του ΕΣΑΚΕ (πρώην ΕΣΑΚ) ήταν ο Άρης, γιατί να μην είναι και αυτός του γκρεμίσματος και της υγιούς ανακατασκευής του.
Λάσκαρης για αντιπολίτευση: Εδώ θα χρειαστώ την… βοήθεια του κοινού. Ο Νίκος Λάσκαρης ήταν πολύ «φτιαγμένος» και έκανε λόγο για ύπαρξη ενός κυκλώματος ανθρώπων από το φάσμα της οικογένειας του Άρη που τον πολεμούν. Τους χαρακτήρισε αντιπολίτευση.
Η αλήθεια είναι ότι όσο και αν έστυψα το μυαλό μου, δεν μπόρεσα να βρω δείγματα αντιπολιτευτικά στην μέχρι τώρα θητεία Λάσκαρη στην ΚΑΕ Άρης. Με εξαίρεση κάποια δικά μου κείμενα στο basketplus για διοικητικά και αγωνιστικά θέματα, που ασκούν κριτική για κάποιους – κατά την γνώμη μου – λάθος χειρισμούς, η οικογένεια Λάσκαρη δεν έχει αντιμετωπίσει ίχνος αντιπολίτευσης. Ούτε καν κριτικής.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι στο πλευρό της ιδιοκτησίας, προάγει όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων της εντός και εκτός Άρη, διαφημίζει την οικονομική φερεγγυότητα και αξιοπιστία της, προβάλει με τον πιο θετικό τρόπο όλα όσα ο Λάσκαρης έχει φέρει στην ΚΑΕ, στον Α.Σ, στον Σύλλογο γενικότερα.
Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου το ίδιο. Στηρίζει Λάσκαρη, αγοράζει διαρκείας και μεμονωμένα εισιτήρια, πηγαίνει μαζικά στο γήπεδο, μαλώνει με οποιονδήποτε θεωρήσει ότι είναι κακοπροαίρετος απέναντι στον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, αγνοεί επιδεικτικά (και καλά κάνει) δημοσιεύματα που δεν έχουν σχέση με τον Άρη και προσβάλλουν την οικογένεια Λάσκαρη.
Για πια αντιπολίτευση, λοιπόν, μίλησε ο Νίκος Λάσκαρης; Για ποιους χτυπούσε η καμπάνα; Ποιοι είναι οι Αρειανοί, όπως ο ίδιος είπε, που σκάβουν τον λάκκο του; Ποιοι είναι εκείνοι που ζούσαν από τον Άρη και είχαν οικονομική σχέση με την ΚΑΕ και θέλουν να επιστρέψουν επειδή αυτή η σχέση σταμάτησε; Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να φύγει ο Λάσκαρης από τον Άρη για να πάρουν την ΚΑΕ; Και αν ναι ποιοι είναι και ζήτησε ο ιδιοκτήτης να του καταθέσουν πρόταση για να την συζητήσει;
Οι τοποθετήσεις του Λάσκαρη μας γέμισαν με ερωτήματα. Με απορίες. Υπάρχει κάτι που δεν γνωρίζω ή δεν γνωρίζουμε όλοι μας; Επειδή η εσωστρέφεια σε αυτόν τον Σύλλογο ζει και βασιλεύει γενικότερα και επειδή ο Νίκος Λάσκαρης έδειξε ότι δεν είναι άνθρωπος που ρίχνει νερό στον μύλο της, πρέπει να δώσει απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα. Χωρίς υπόνοιες, χωρίς μισόλογα, χωρίς αιωρούμενες κατηγορίες.
Οι εσωτερικοί εχθροί του Άρη έχουν αποδειχθεί, στο πρόσφατο παρελθόν, πολύ πιο επικίνδυνοι και επώδυνοι από τους εξωτερικούς. Γι’ αυτό και προσωπικά, ως ένας δημοσιογράφος του Άρη που μέσα στις πολλές θετικές κρίσεις του για τον Λάσκαρη έχει ασκήσει και κριτική, έχω την απαίτηση από τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Άρης να προχωρήσει σε αποκαλύψεις.
Θέλω να ξέρω ποια είναι τα φίδια που κρύβω στον κόρφο μου. Θέλω να ξέρω από ποιους κινδυνεύω. Θέλω να ξέρει ο κόσμος του Άρη τα ονόματα εκείνων που πολεμούν τον Λάσκαρη εκ των έσω. Αυτά οφείλει να τα ξεκαθαρίσει ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, για να μην σπάει τσάμπα το κεφάλι του κάθε Αρειανού και να μην κοιταζόμαστε… στραβά μεταξύ μας.
Εύχομαι όλα όσα είπε ο Νίκος Λάσκαρης στην – άτυπη – συνέντευξη Τύπου που παρέθεσε, να τα υποστηρίξει με τις πράξεις του. Για να αποδειχθεί ότι υπάρχουν ακόμη επενδυτές στον χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού που δεν είναι αλεξιπτωτιστές, δεν είναι «πυροτεχνήματα» και έχουν την ποιότητα αλλά και την αποφασιστικότητα να αλλάξουν πραγματικά την ροή της ιστορίας του.
Και ο επίλογος που σας υποσχέθηκα. Σε ένα από τα προηγούμενά μου κείμενα στο basketplus, σας είχα αναφέρει μια προσωπική επιστολή που είχα στείλει στον Νίκο Λάσκαρη, λίγο καιρό μετά την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της ΚΑΕ Άρης. Δεν είχα ποτέ πρόθεση να την δημοσιοποιήσω αλλά θα το κάνω, γιατί από χθες έχω δεχθεί πολλά προσωπικά μηνύματα από Αρειανούς που με προτρέπουν να ξεκαθαρίσω το αν στηρίζω ή όχι τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ στο έργο του. Διαβάστε την, λοιπόν και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:
19 Αυγούστου 2015
Αγαπητέ Νίκο Λάσκαρη,
Ονομάζομαι Γιάννης Δασκάλου. Αρθρογραφώ στην εφημερίδα “ARENA PRESS” και είμαι ρεπόρτερ της ομάδας μπάσκετ του ΑΡΗ από το 1993. Αποφάσισα να σας στείλω αυτό το μακροσκελές mail, προσδοκώντας να σπαταλήσετε δέκα λεπτά από τον χρόνο σας για να το διαβάσετε.
Και αυτό γιατί ένιωσα την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας μεταφέρω με τον πιο ακριβή και ανάγλυφο τρόπο, τι σημαίνει για τον Σύλλογο και τον κόσμο του ΑΡΗ, η δική σας εμπλοκή στα κοινά του. Να σας υπογραμμίσω την σημασία του ρόλου σας και το πόσο, πλέον, οι κινήσεις οι δικές σας και των συνεργατών σας, μπορούν να επηρεάσουν το παρόν και το μέλλον ενός μεγάλου και ζωντανού οργανισμού που λέγεται ΑΡΗΣ.
Η αγάπη μου για την ομάδα και η επιρροή που άσκησε επάνω μου η εποχή του «Αυτοκράτορα ΑΡΗ», της ομάδας του Νίκου Γκάλη και των άλλων παιδιών, με οδήγησε στον δρόμο της επαγγελματικής αθλητικής δημοσιογραφίας. Υπηρετώ, λοιπόν, αυτό το επάγγελμα – λειτούργημα, τα τελευταία 22 χρόνια, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνέπεια και επαγγελματισμό.
Τις τελευταίες δυο δεκαετίες, το μπάσκετ του ΑΡΗ και ο Σύλλογος γενικότερα, πέρασαν καλές και κακές στιγμές. Την τελευταία πενταετία, δυστυχώς, ο περήφανος και ηρωϊκός κόσμος του ΑΡΗ, βίωσε εξαιρετικά δύσκολες και δυσάρεστες καταστάσεις. Είδε τον εγωισμό του να κουρελιάζεται, την ομάδα που αγαπά να ολισθαίνει, ανθρώπους τους οποίους πίστεψε και στήριξε να τον προδίδουν με τον πιο ψυχρό τρόπο.
Η δική σας εμπλοκή, αγαπητέ Νίκο Λάσκαρη, έμοιαζε με την σανίδα σωτηρίας που ολόκληρος ο Αρειανός λαός αποζητούσε. Ήρθατε σε μια πολύ δύσκολη εποχή, γεμάτη από αρνητικές συγκυρίες, όπου όλοι μας και κυρίως ο απλός φίλαθλος κόσμος, είχε χάσει την ελπίδα του ότι ο ΑΡΗΣ, μπορεί να προσελκύσει υγιείς επιχειρηματίες. Ανθρώπους τεχνοκράτες, με βαθιά γνώση σε εταιρικά ζητήματα, ανθρώπους αξιόπιστους με οικονομική επιφάνεια και διάθεση προσφοράς και δημιουργίας.
Ακόμη και για εμένα προσωπικά, που έζησα από κοντά τις αγωνιώδεις προσπάθειες της διοίκησης του Λευτέρη Αρβανίτη και των συνεργατών του, να κρατήσουν ζωντανή την ΚΑΕ ΑΡΗΣ από την προηγούμενη διοικητική λαίλαπα, ήταν δύσκολο να πιστέψω ότι ο Νίκος Λάσκαρης είναι… υπαρκτό πρόσωπο και αποτελεί πραγματικότητα για την ΚΑΕ.
Πλέον, σχεδόν τρεις μήνες μετά, μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πρώτα σας βήματα και δείγματα γραφής, είναι άκρως ενθαρρυντικά. Η σοβαρότητα και η αποφασιστικότητα με την οποία έχετε χειριστεί θέματα που αφορούν την ΚΑΕ ΑΡΗΣ (από τον τρόπο εμπλοκής σας, την εχεμύθεια που υπήρξε, αλλά και την προσπάθεια οικονομικής εξυγίανσης και αγωνιστικής βελτίωσης), φανερώνουν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον ακόμη «περαστικό» από τον χώρο του ελληνικού επαγγελματικού αθλητισμού.
Εύχομαι και ελπίζω να συνεχίσετε με την ίδια συνέπεια και σοβαρότητα, την πορεία της επιστροφής του ΑΡΗ εκεί όπου του αξίζει να βρίσκεται. Απλά, αν και είμαι πεπεισμένος ότι το γνωρίζετε, έχετε μπροστά σας έναν «μαραθώνιο» και θα χρειαστεί χρόνος, υπομονή, επιμονή, εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, επαγγελματισμός και φυσικά χρήματα, για να μπορέσει η ΚΑΕ ΑΡΗΣ να σηκώσει το ανάστημά της.
Αγαπητέ Νίκο Λάσκαρη, πιστεύω ακράδαντα ότι το τμήμα μπάσκετ του ΑΡΗ μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο και να συμπαρασύρει όλα τα υπόλοιπα τμήματα του Συλλόγου, σε μια ανοδική πορεία. Επιτρέψτε μου όμως, λόγω της πολυετούς εμπειρίας μου και τριβής μου με τα κοινά του ΑΡΗ, μια συμβουλή ή παραίνεση:
Εμπιστευτείτε μόνο τον εαυτό σας, τις δικές σας δυνάμεις, τους στενούς συνεργάτες σας και την διοίκηση που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τον δικό σας ερχομό. Κλείστε τα αυτιά σας σε όλους εκείνους, που θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν (με την καλή ή την… κακή έννοια) το κεφάλαιο Λάσκαρης, προκειμένου να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες και να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη.
Κανέναν δεν έχετε ανάγκη, αγαπητέ Νίκο Λάσκαρη. Μόνο τον κόσμο της ομάδας. Τον απλό και ανώνυμο Αρειανό, που βλέπει πλέον στο πρόσωπό σας έναν άφθαρτο, αξιόπιστο και αποφασισμένο να κάνει τα όνειρα πραγματικότητα, άνθρωπο και επιχειρηματία. Η δική σας τεχνοκρατική αντίληψη αλλά και η γλυκιά «τρέλα» που (φαίνεται) έχετε για τον μπασκετικό ΑΡΗ, μαζί με την λατρεία του κόσμου γι’ αυτήν την ομάδα και για ότι αυτή εκφράζει, μπορούν να σηματοδοτήσουν αυτό που μέχρι τώρα φαινόταν ακατόρθωτο: Την επιστροφή του Αυτοκράτορα του ελληνικού μπάσκετ στον θρόνο του.
Κλείνοντας το μακροσκελές – ίσως και κουραστικό – mail μου, θα ήθελα να ευχηθώ βίο ανθόσπαρτο σε εσάς και την σύζυγό σας, αλλά και χρόνια πολλά για τα γενέθλια που πρόσφατα γιορτάσατε. Τόσο εγώ, όσο φαντάζομαι και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου, ελπίζουμε να σας ανταμώσουμε σύντομα στην Θεσσαλονίκη και να ακούσουμε με προσοχή, όλα όσα έχετε διαμηνύσει ότι θα αναφέρετε, στην Συνέντευξη Τύπου που θα μας παραχωρήσετε.
Αγαπητέ Νίκο Λάσκαρη, σας καλωσορίζω στην οικογένεια του ΑΡΗ, με την ελπίδα να είστε ένας από τους λόγους που θα μεγαλώσει και θα δημιουργήσει νέες γενιές περήφανων Αρειανών.
Με εκτίμηση
Γιάννης Δασκάλου
Υ.Γ. 1: Η φυσική σας παρουσία στα παιχνίδια της ομάδας, θα είναι πολύ μεγάλης σημασίας. Γνωρίζοντας το βεβαρημένο και απαιτητικό σας επιχειρηματικό πρόγραμμα, εύχομαι και ελπίζω να φροντίστε ώστε να παρακολουθείτε την πλειοψηφία των εντός έδρας αγώνων της ομάδας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Είναι πολύ σημαντικό για τον κόσμο και για τους ίδιους τους συντελεστές της ομάδας, τους συνεργάτες σας, τους πάντες, να «νιώθουν» την φυσική παρουσία του ηγέτη της προσπάθειας του μπασκετικού ΑΡΗ.
Υ.Γ. 2: Ελπίζω και εύχομαι να μην ερμηνεύσετε το συγκεκριμένο mail, ως μια προσπάθεια να αποκτήσω σαν δημοσιογράφος… παρτίδες με τον «ισχυρό άνδρα» της ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Ένιωσα, απλά, την ανάγκη να σας μεταφέρω κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου, ελπίζοντας ότι θα σας βοηθήσουν να πιάσετε τον παλμό της προσπάθειας που έχετε ξεκινήσει. Ούτε προσδοκώ απάντησή σας, ούτε προνομιακή μεταχείριση. Διαβάστε το και μετά, διαγράψτε το. Και σας το λέω με πάσα ειλικρίνεια. Το μόνο που θέλω είναι να πετύχει η προσπάθειά σας, για να ομορφύνει η ζωή των Αρειανών και να δουν και τα δικά μου παιδιά στο μέλλον, έναν ΑΡΗ αντάξιο της Ιστορίας του.
