Περίοπτη θέση σ’ αυτήν την κατηγορία έχει η κατάκτηση του Κυπέλλου το 1998. Ένας Άρης χωρίς διοίκηση, με τους Ορτίθ και Σοκ να έχουν αποχωρήσει, τον Μπόνι να παίζει τα τελευταία του παιχνίδια, τους παίκτες απλήρωτους, τον Πάσπαλι να παίζει με ένα πόδι… Απέναντί του, ο Παναθηναϊκός του Ντίνο Ράτζα και του Μπάιρον Σκοτ, ο παντοδύναμος Ολυμπιακός και η ΑΕΚ του Γιάννη Ιωαννίδη και του φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Μερικές φορές όμως η καρδιά και η ψυχή παίζουν καλύτερα από τα εκατομμύρια…
Σαν σήμερα, αυτός ο Άρης κέρδισε την ΑΕΚ στον τελικό με 71-68 και κατέκτησε τον πιο παλικαρίσιο τίτλο της ιστορίας του, μαζί με την επική ανατροπή της Προύσς, ένα χρόνο πριν. Ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, αν ληφθούν υπόψιν οι παραπάνω συνθήκες. Σε ένα συγκλονιστικό ματς, οι «κίτρινοι» έβλεπαν την πλάτη της ΑΕΚ στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα, όμως δεν τα παράτησαν ποτέ και στο τέλος πανηγύρισαν με την ψυχή τους. Η εικόνα του Μάριο Μπόνι να χτυπά το τύπμανο θα μείνει αξέχαστη στους φίλους της ομάδας. Η ΑΕΚ έχασε… τα αβγά και τα καλάθια στο τέλος, ο Λάσα έκανε επιλογές «παιδικής χαράς» («απορώ με ποιο αεροπλάνο θα γυρίσει πίσω», έλεγε στη μετάδοση ο Νίκος Παπαδογιάννης) και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι. Νωρίτερα, ο Άρης είχε ντροπιάσει και τον Παναθηναϊκό, κερδίζοντάς τον με 83-68 στον ημιτελικό.
Η σύνθεση του Άρη στον ιστορικό τελικό: Σιούτης 15, Λιαδέλης 22, Πάσπαλι 12, Αγγελίδης 5, Ναχάρ 3, Μπόνι 8, Γαλακτερός 3, Χρυσανθόπουλος 3, Όρτμαν, Φλώρος.
