Η μπασκετική λογική επέβαλλε την ενίσχυση του Άρη με έναν παίκτη από το πάνω ράφι, που θα μπορούσε να καλύψει τα πολλά αγωνιστικά κενά και να συμπληρώσει τους υπόλοιπους παίκτες του ρόστερ, «καμουφλάροντας» τις αδυναμίες τους. Ο Τζαμόν Γκόρντον πληρούσε όλες τις προδιαγραφές και πολύ σωστά αποκτήθηκε, όμως βλέπω μια υπερβολή στα σχόλια που συνοδεύουν την απόκτησή του. Θέλοντας, λοιπόν, να υπογραμμίσω τα προσδοκώμενα οφέλη της συνεργασίας με τον Τζαμόν και να χαμηλώσω λιγάκι τους τόνους, θα ήθελα να δείτε μέσα από τα μάτια μου όλες τις διαστάσεις αυτής της μεταγραφής.
Τα θετικά είναι προφανέστατα. Το βιογραφικό του παίκτη δεν είναι τυχαίο. Δεν θα έχει πρόβλημα να σηκώσει το βάρος των αγώνων – «φωτιά» που έρχονται. Είναι εξαιρετικά έμπειρος, εύκολα διαχειρίσιμος, καθόλου προβληματικός σαν χαρακτήρας, γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Παίζει πολύ εύκολα τις θέσεις από το «1» ως το «3», διαθέτει εξίσου καλές οργανωτικές και εκτελεστικές ικανότητες, είναι απίθανος αμυντικός τόσο στο «ένας εναντίον ενός» όσο και ομαδικά, ενώ για το μπόι του είναι πολύ καλός ριμπάουντερ.
Διαθέτει την προσωπικότητα να πάρει τα κρίσιμα σουτ και στον σημερινό Άρη, έχει την δυνατότητα να βελτιώσει τους συμπαίκτες του. Να κάνει καλύτερο παίκτη τον Κάμινγκς και να τον βοηθήσει στο «διάβασμα» του παιχνιδιού, να υποστηρίξει τον Τζένκινς για να μπορεί να τραβά πιο εύκολα το… όπλο του από την θήκη, να βελτιώσει την επιθετική κυκλοφορία του Άρη κυρίως απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Κοντολογίς, ο Τζαμόν Γκόρντον των 125 αγώνων Ευρωλίγκας, αποτελεί για τον σημερινό Άρη μια πραγματική αγωνιστική πολυτέλεια. Όμως…
Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος την οποία, όσο και αν θέλουμε να παραβλέψουμε, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ο Γκόρντον έχει να παίξει από τον περασμένο Μάιο, του λείπει ο αγωνιστικός ρυθμός και δεν είναι δεδομένο ότι θα μπει και θα παίξει από το πρώτο παιχνίδι σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Το ότι έκανε ατομικές προπονήσεις δεν τον καθιστά έτοιμο αγωνιστικά, γιατί άλλες οι αναπνοές της προπόνησης και άλλες του αγώνα.
Παράλληλα, ο 33χρονος Αμερικανός ήρθε στον Άρη με μηνιαίο συμβόλαιο. Πάλεψαν οι δικοί μας, του προσέφεραν αρχικά συμβόλαιο για ενάμιση χρόνο και μετά για μισό, όμως ο παίκτης ήταν αρνητικός. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Γκόρντον μπορεί να παίξει, να «μαγέψει» και σε έναν μήνα από τώρα, να υπογράψει σε ομάδα υψηλότερου αγωνιστικού επιπέδου και μεγαλύτερων οικονομικών προδιαγραφών. Κάτι που θα σημαίνει… «φτου και από την αρχή» ψάξιμο, νέα προσθήκη, νέα δεδομένα. Όχι και το πιο ευχάριστο για μια ομάδα ταλαιπωρημένη από αλλαγές, όπως ο φετινός Άρης.
Συμπερασματικά; Ο Γκόρντον δεν είναι ο μπασκετικός «Μεσσίας» του Άρη. Ήταν όμως η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή της αγοράς και ένα ρίσκο που ο Λάσκαρης και οι συνεργάτες του έπρεπε να πάρουν, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη. Μακάρι ο Αμερικανός να δικαιώσει όλες τις προσδοκίες, να μετατρέψει τον Φλεβάρη σε «μήνα του μέλιτος» για τον Άρη και, γιατί όχι, οι συγκυρίες να ευνοήσουν και να «ψηθεί» να μείνει στην Θεσσαλονίκη ως το τέλος της χρονιάς. Αν και ο ατζέντης του, ο Νίκος Λώτσος, εκφράζει την βεβαιότητα ότι ο πελάτης του, μετά τον αγωνιστικό μήνα με τον Άρη, θα έχει μια ντουζίνα προτάσεις στα χέρια του. Ας πάρουμε το κύπελλο και μετά, ας πάει στην ευχή του Θεού και της Παναγιάς.
Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΗΣ… ΝΤΡΙΜΠΛΑΣ
Στην τριμερή σύσκεψη που έγινε στα γραφεία της ΕΟΚ στις 27 Ιανουαρίου, η ΚΑΕ Άρης απέδειξε ότι είναι ικανή να κάνει «ντρίμπλες» και να ανατρέψει εις βάρος της καταστάσεις. Αντιλαμβανόμενη ότι είχε παγιδευτεί τις προηγούμενες μέρες από την Ομοσπονδία και την «σιωπή» του Παναθηναϊκού (δικαιώνοντας απόλυτα το προηγούμενο άρθρο μου που, πιθανότατα, την βοήθησε αρκετά), πήγε πολύ καλά διαβασμένη σε αυτήν την σύσκεψη και απέδειξε – ίσως για πρώτη φορά τόσο πειστικά – ότι μαθαίνει γρήγορα.
Χρησιμοποίησε εξαιρετικά το «χαρτί» της απόρριψης της πρότασης για την Ξάνθη, βγάζοντας από το κάδρο για τον ίδιο λόγο τα «Δυο Αοράκια» που αποτελούσαν και τον διακαή πόθο των Βασιλακόπουλου – Τσαγκρώνη. Έριξε στο τραπέζι αιφνιδιαστικά την πρόταση της Λάρισας, υποστηρίζοντάς την με έγγραφο του Υπουργείου Αθλητισμού μάλιστα, απεγκλωβίζοντας τον εαυτό της από τον μονόδρομο του ΟΑΚΑ και δημιουργώντας εκνευρισμό σε όλους όσους είχαν έτοιμη την… σούπα για τον τελικό.
Την στιγμή που σας γράφω αυτές τις γραμμές, οριστική απόφαση από την ΕΟΚ δεν υπάρχει. Όμως, το ότι η αστυνομία της Λάρισας επιθεώρησε το γήπεδο και θεωρεί ότι μπορεί κάλλιστα να αστυνομεύσει τον τελικό στο κλειστό της Νεάπολης, αλλά και το ότι ο διευθυντής του γηπέδου βεβαιώνει και εγγράφως ότι όλες οι προδιαγραφές ασφαλείας πληρούνται, η ΕΟΚ είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να ορίσει τον τελικό της 19ης Φεβρουαρίου στην Λάρισα.
Έναν φόβο έχω, μια μόνο ανησυχία για να ανατραπούν τα δεδομένα και να σταλεί ο τελικός στο ΟΑΚΑ: Τα μπλόκα των αγροτών. Αν οι αποκλεισμοί δρόμων δημιουργήσουν προβλήματα πρόσβασης στην Λάρισα, ανησυχώ ότι η αστυνομία θα το λάβει υπόψη της και η ΕΟΚ θα… παραμονεύει για την ευκαιρία να δώσει στον τελικό «πράσινο» πλεονέκτημα. Λες και δεν αρκούν όλα τα υπόλοιπα (αγωνιστική ποιότητα, σφυρίχτρες) που διαμορφώνουν ήδη μια κατάσταση.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΙΦΤΗ
Ποτέ δεν γράφω κάτι στην τύχη. Ειδικά όταν πρόκειται για σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την ομάδα μου. Προσφάτως έστειλα ένα «μήνυμα» από μέσο κοινωνικής δικτύωσης, για τον «wannabe» προπονητή του Άρη και τον μηχανισμό που του επιτρέπει να τρέφει τέτοιες προσδοκίες, εντός και εκτός ομάδας. Μάλιστα, ένα τηλεφώνημα που δέχθηκα λίγα λεπτά μετά την σχετική μου ανάρτηση, επιβεβαίωσε ότι και καπνός υπήρχε, αλλά και φωτιά. Αλλά για να τελειώνουμε με το θέμα.
Ο Άρης έχει προπονητή και το όνομά του είναι Δημήτρης Πρίφτης. Ο Άρης έχει και ιδιοκτήτη που λέγεται Νίκος Λάσκαρης και αν κρίνει ότι ο συγκεκριμένος προπονητής δεν μπορεί να προστατεύσει την επένδυσή του, θα πάρει τα μέτρα του. Την δεδομένη στιγμή η ιδιοκτησία δεν έχει θέσει θέμα προπονητή, έχει όμως ένα περιβάλλον ανθρώπων που… ψιθυρίζουν διάφορα στο αυτί της και θέλουν να την κατευθύνουν σε συγκεκριμένα μονοπάτια. Να μπλέξω σε ονοματολογία δεν θέλω, όμως ας μου επιτρέψει η ιδιοκτησία και ο κόσμος του Άρη να καταθέσω το εξής.
Ασχέτως αν μας αρέσει ή όχι ο Πρίφτης σαν προπονητής, πρέπει να συμφωνήσουμε ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο με ήθος και ευπρέπεια. Που όσα χρόνια βρίσκεται στον πάγκο του Άρη, τίμησε τον ρόλο του και την ομάδα που του έδωσε την ευκαιρία να ανέβει στην προπονητική κλίμακα.
Έχει προσφέρει στην ομάδα και έχει δοκιμαστεί στα δύσκολα. Όταν δεν υπήρχε Λάσκαρης στο «κάδρο» και όταν, μαζί με τον Αρβανίτη, πάλευαν με… σφεντόνες κόντρα σε πυραύλους. Πέρυσι του βγήκαν όλες οι επιλογές και δημιούργησε μια ομάδα που μας έκανε να χαιρόμαστε να την βλέπουμε. Φέτος έκανε πολλές λάθος επιλογές, ήταν και τρομερά άτυχος με τους τραυματισμούς και, εύλογα, βρίσκεται στο επίκεντρο της αρνητικής κριτικής πολλών φίλων της ομάδας. Όμως να μην λησμονούμε πως, όταν είχε την ευκαιρία να φύγει από τον Άρη για περισσότερα λεφτά και λιγότερη πίεση, δεν το έκανε και τίμησε όλα όσα του έδωσε η ομάδα.
Είτε ανήκετε στο κλαμπ των «Πριφτόσκυλων» είτε στο κλαμπ των «αντι – Πρίφτης», ας συμφωνήσουμε σε ένα πράγμα. Ο Άρης πρέπει να φερθεί στον συγκεκριμένο προπονητή ηθικά και τίμια. Τέτοιο θα πρέπει να είναι και το διαζύγιό του με τον Πρίφτη, όταν και όποτε αυτό έρθει. Γι’ αυτό, ορισμένοι, ας σταματήσουν την αποδόμηση του προπονητή που ξεκίνησαν (χρησιμοποιώντας μάλιστα και κάποιους αγνούς αλλά αφελείς απλούς φιλάθλους μέσω fb) γιατί κάνουν ζημιά στην ομάδα και όχι στον Πρίφτη.
Υ.Γ. 1: Ο θάνατος του Τσαρλς Σάκλεφορντ, αυτού του εκπληκτικού σέντερ με τα πήλινα γόνατα και τον επιρρεπή σε πάθη χαρακτήρα, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από τους φιλάθλους. Κάπου, μάλιστα, με αφορμή έναν ακόμη θάνατο που πήρε μαζί του κάποιες από τις πιο γλυκές αναμνήσεις μας, διάβασα το όνομα του Ζαφείρη Σαμολαδά.
Του ανθρώπου που τον έφερε, που συνέδεσε το όνομά του με έναν υπέρλαμπρο ευρωπαϊκό τίτλο και που, δυστυχώς, δεν έχει τιμηθεί ακόμη όπως αρμόζει. «Κλέβω» την ιδέα που κάπου διάβασα, λοιπόν, προσφέροντας μια ασίστ στην διοίκηση. Να οργανώσει μια εκδήλωση στην μνήμη όσων υπέροχων ανθρώπων προσέφεραν στον μπασκετικό Άρη και δεν είναι πια κοντά μας.
Υ.Γ. 2: Μπράβο σου Βασίλη Σίμτσακ. Όσοι είναι ασεβείς απέναντι στον Άρη, πρέπει να πληρώνουν την «νύφη» για να μετρούν τα λόγια τους. Αν δεν σέβονται, να φοβούνται.
Υ.Γ. 3: Ρωτήστε τον Αρβανίτη, τον Νικητάκη και το γραφείο Τύπου της ΚΑΕ Άρης για τον τυπάκο που θέλει να κάτσει στην άκρη του πάγκου μας. Τι έλεγε το στοματάκι του για τον Άρη, τα δυο τελευταία χρόνια που η ομάδα πήγε στο όμορφο νησί που πρόσφατα τον φιλοξενεί. Ρωτήστε και καμιά δεκαριά παίκτες, πρώην του Άρη αλλά και όχι μόνο, που συνεργάστηκαν μαζί του, για το ποιόν του χαρακτήρα του. Ούτε απέξω…
