Γράφει ο Κώστας Βελιτσικάκης
Ίσως αυτή η φράση να καταγράφει μέσα σε μόλις δύο σειρές το μοτίβο, το οποίο ακολουθούσε στην 44χρονη πορεία του στα παρκέ του «μαγικού» κόσμου του ΝΒΑ ο θηριώδης Φίλιπ Ντάγκλας Τζάκσον. Ένα «μότο» που τον οδήγησε στην κατάκτηση 13 πρωταθλημάτων, δύο ως παίκτη και 11 ως προπονητή, ξεπερνώντας με αυτόν τον τρόπο τον μοναδικό Μπιλ Ράσελ.
Ο γνωστός σε όλους μας Φιλ, γεννήθηκε πριν 67 χρόνια σε μία μικρή πόλη της Μοντάνα των ΗΠΑ και κανείς από τον κλειστό οικογενειακό του κύκλο δεν είχε φανταστεί το «χρυσό» μέλλον, το οποίο με περίτεχνο τρόπο έπλεκε η μοίρα για τον ίδιο. Βλέπετε, οι γονείς του, ως πιστοί άνθρωποι της εκκλησίας, απαγόρευαν την τηλεόραση στα τέσσερα παιδιά τους, τη στιγμή που ονειρευόντουσαν να δουν τον γιγαντόσωμο γιο τους στο Λευκό Οίκο! Παρ’ όλες τις προσδοκίες, ο Τζάκσον «τράβηξε» τα βλέμματα των σκάουτερ για πρώτη φορά το 1962, οι οποίοι ήθελαν να τον προωθήσουν στα πιτς του μπέιζμπολ.
Ο Μπιλ Φιτς έμελλε να πείσει τον Τζάκσον να αποτελέσει μέλος της πανεπιστημιακής ομάδας του Νορθ Ντακότα και να τον μυήσει στα μυστικά της πορτοκαλί «θεάς». Τα ελκυστικά νούμερα και τα μακριά χέρια του νεαρού πίβοτ αποτέλεσαν τους λόγους για τους οποίους οι Νιου Γιορκ Νικς τον επέλεξαν στη 17η θέση του δεύτερου γύρου των Ντραφτ το 1967. Ο Τζάκσον έγινε ο αγαπημένος των φιλάθλων της ομάδας του «Μεγάλου Μήλου» και το ’73 οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πέντε χρόνια μετά αποφάσισε να μετακομίσει στο γειτονικό Νιου Τζέρσεϊ και δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 35 ετών αποχώρησε από την ενεργό δράση με δύο δακτυλίδια στις… αποσκευές του.
Τι κι αν η καριέρα του ως καλαθοσφαιριστής είχε ολοκληρωθεί; Η προπονητική τού χτυπούσε την πόρτα και το πρωτάθλημα του Πουέρτο Ρίκο αποτέλεσε τον πρώτο του σταθμό. Οι «πειρατές» του Κουεμπραντίγιας και οι «πετεινοί» της Ιζαμπέλα είχαν την τιμή να διαθέτουν τον επονομαζόμενο «άρχοντα του Ζεν» στον πάγκο τους, όμως ο τελευταίος επιζητούσε το άλμα στα «σαλόνια» του ΝΒΑ. Οι απορρίψεις ουκ ολίγες, όμως το ’87 ο Νταγκ Κόλινς του δίνει θέση στο προπονητικό τιμ των Μπουλς και δύο χρόνια αργότερα, ο Τζάκσον γίνεται πρώτος προπονητής και το Σικάγο είναι έτοιμο να ζήσει τις ένδοξες στιγμές του.
Η ομάδα των Τζόρνταν, Πίπεν και όλων εκείνων μεγάλων ονομάτων «φωνάζει» παρών σε εννιά διαδοχικά πλέι οφ, φτάνοντας στο «three-peat» δύο φορές. Οι τριετίες ’90-’91-’92 και ’96-’97-’98 απογείωσαν τον Τζάκσον στα… ουράνια, εμπλουτίζοντας με άλλα έξι πρωταθλήματα τη συλλογή του. Βέβαια, όπως όλες οι μεγάλες επιτυχίες, έτσι κι αυτή, έκρυβε μία διαμάχη. Αυτή μεταξύ του Τζάκσον και του γενικού διευθυντή της ομάδας, Τζέρι Κρόους, η οποία βρήκε νικητή στο πρόσωπο του τελευταίου. Το καλοκαίρι του ’98 ο Φιλ Τζάκσον αποχωρεί πρωταθλητής για 6η και τελευταία φορά από τους «ταύρους» και μαζί με αυτόν ένα μεγάλο κεφάλαιο κλείνει για την ιστορία της ομάδας.
Ο επιτυχημένος κόουτς αποφασίζει να μείνει μακριά από τους πάγκους για έναν χρόνο, όταν και οι Λος Άντζελες Λέικερς του παραδίδουν τα ηνία της ομάδας. Ο Τζάκσον επαναλαμβάνει το… σύνηθες «θαύμα» του και το 2000 οι «λιμνάνθρωποι» πανηγυρίζουν την κατάκτηση του πρωταθλήματος έπειτα από μία συγκλονιστική σειρά τελικών κόντρα στους Μπλέιζερς του Πόρτλαντ. Μία νέα δυναστεία ξεκίνησε να «χτίζεται» υπό τις καθοδηγήσεις του μεγάλου Φιλ, η οποία χάρισε τέσσερα ακόμη δακτυλίδια στην ομάδα από την Καλιφόρνια (’01, ’02, ’09, ’10). Για ακόμη μία φορά όμως, οι τεταμένες σχέσεις μεταξύ των μεγάλων ονομάτων έπαιξαν το δικό τους ρόλο στην 11χρονη παρουσία του Τζάκσον στον πάγκο των Λέικερς. Η… πέτρα του σκανδάλου άκουγε στο όνομα του Κόμπι Μπράιαντ, ο οποίος μάλιστα είχε χαρακτηρίσει την επιθετική φιλοσοφία του Τζάκσον βαρετή!
Το πλήρωμα του χρόνου για τον Φιλ Τζάκσον έφτασε το καλοκαίρι του ’11, όταν και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τους πάγκους του ΝΒΑ. Η κληρονομιά που άφησε πίσω του ο 67χρονος κόουτς μπορεί να χαρακτηριστεί κάτι περισσότερο από μεγάλη. Η γνωστή πλέον σε όλους τριγωνική επίθεση αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν του πολύπειρου τεχνικού, ενώ οι ασκήσεις αυτοσυγκέντρωσης και τα παιχνίδια μυαλού κατά τη διάρκεια των προπονήσεων δεν έλειπαν σχεδόν ποτέ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Τάιρον Λου, ο οποίος υποχρεώθηκε να φοράει κάλτσα (!) στο χέρι του, έτσι ώστε να… προσομοιώσει τον Άλεν Άιβερσον με το χαρακτηριστικό μανίκι του. Κι όλα αυτά; Για τους τελικούς του ’01 ανάμεσα στους Λέικερς και τους Φιλαδέλφεια 76ερς.
Το όνομα του Φιλ Τζάκσον κοσμεί πλέον το Hall of Fame του παγκοσμίου μπάσκετ, όντας ένας εκ των κορυφαίων προπονητών στην ιστορία της καλαθόσφαιρας. Μπορεί η συγγραφική ιδιότητα να τον χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια, όμως μερικά στοιχεία αξίζουν αναφοράς:
– Το ποσοστό νικών σε 22 χρόνια προπονητικής καριέρας ξεπερνάει το 70%.
– Έφτασε τις 900 νίκες σε μόλις 1264 παιχνίδια, ξεπερνώντας με αυτόν τον τρόπο τον Πατ Ράιλι.
– Τη σεζόν ’95-’96 οι Σικάγο Μπουλς κατέκτησαν το πρωτάθλημα με ρεκόρ 72-10.
– Τη σεζόν ’00-’01 οι Λος Άντζελες Λέικερς πανηγύρισαν το δεύτερο συνεχόμενο δακτυλίδι με ρεκόρ 15-1 στα φάση των πλέι οφ.
– Το σχολικό γυμναστήριο του Γουίλιστον, Νορθ Ντακότα, φέρει το όνομα του παλιού του μαθητή.
– Ο Τζάκσον έχει γράψει έξι βιβλία αφιερωμένα τόσο σε στιγμές της προπονητικής του καριέρας, όσο και στα μυστικά της επιθετικής φιλοσοφίας που ακολουθούσε.
Κυρίες και Κύριοι, ο Φίλιπ Ντάγκλας «Φιλ» Τζάκσον…
