Η Εθνική μας δεν είχε κανένα πρόβλημα απέναντι στο Μαυροβούνιο. Ξεπερνώντας την τάση του Έλληνα να υποτιμά τον αντίπαλο, ειδικά όταν η ομάδα του κερδίζει εύκολα («σιγά την ομάδα» και τα συναφή), ας εστιάσουμε στα κέρδη μιας εύκολης επικράτησης. Απέναντι σε μία ομάδα που δεν είναι για σπουδαία πράγματα, δεν είναι, όμως, τόσο κακή όσο φάνηκε σήμερα. Και σ’ αυτό έβαλε η Εθνική μας το χεράκι της…
1) Η ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ. Η ομάδα μας ξεκίνησε άσχημα επιθετικά. Όμως αυτό δεν την εκνεύρισε (όπως έγινε σε κάποια φιλικά) στο πίσω μέρος του παρκέ και από εκεί ήρθε ο «περίπατος». Στο πρώτο πεντάλεπτο η Ελλάδα δεν έβαζε, δεν «έτρωγε» κιόλας όμως, οπότε όταν μπόρεσε να τρέξει, αλλά και να βρει τις σωστές αποφάσεις στο «5 εναντίον 5», όλα έγιναν πιο εύκολα. Εξίσου σημαντικό, δε, είναι το γεγονός ότι παρά τη διαφορά των 30 πόντων έμεινε σοβαρή και συγκεντρωμένη ως το τέλος. Για 40 λεπτά, η Εθνική είχε τη σωστή νοοτροπία και αυτό μετρά διπλά, αφού οι μεγάλες ομάδες είναι σοβαρές και στους «περιπάτους».
2) Η ΑΡΜΟΝΙΑ. Έχουμε αναφέρει ξανά ότι το ρόστερ της Εθνικής μας «γέρνει» προς τις θέσεις «3-5», με μόλις τέσσερις καθαρόαιμους γκαρντ. Όμως στον αγώνα με το Μαυροβούνιο, η αρμονία μεταξύ κοντών και ψηλών ήταν εξαιρετική. Πέρα από τον Γιάννη, ο Πρίντεζης, ο Παπαγιάννης και ο Μπουρούσης έκαναν εξαιρετικό παιχνίδι. Κάτι που οφείλεται και στην πολύ καλή δουλειά των «κοντών». Καλάθης και Μάντζαρης έδωσαν συνολικά 12 (από τις 23) ασίστ της ομάδας μας. Η παρουσία του δεύτερου δείχνει ιδιαίτερα σημαντική (και από τα τελευταία φιλικά), ειδικά στο σετ παιχνίδι που αποτέλεσε «αχίλλειο πτέρνα» της Εθνικής μας. Οι τέσσερις γκαρντ δε χρειάστηκε να πετύχουν πάνω από 18 πόντους…
3) Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΦΡΕΣΚΑΔΑΣ. Είναι πολύ σημαντικό σε αγώνες ομίλων να δίνεται η ευκαιρία σε παίκτες – «κλειδιά» να μη «φορτώνονται». Ο Γιάννης έπαιξε μόλις 16 λεπτά, ο Σλούκας δε χρειάστηκε να ζοριστεί πολύ μετά τον τραυματισμό του και έπαιξε τόσο – όσο για να ξαναμπεί σε ρυθμό. Πέραν του Παπαπέτρου, κανείς άλλος διεθνής δεν ξεπέρασε τα 22 λεπτά συμμετοχής, κάτι σημαντικό αφού την Τρίτη (3/9) έχουμε… αγώνα, με τη Βραζιλία.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα δεν… κέρδισε το Παγκόσμιο με μία εύκολη νίκη, έδειξε όμως τα στοιχεία που επιτρέπουν σε μία ομάδα να κοιτάζει ψηλά. Είναι πιθανό να ακολουθήσουν ακόμα δύο άνετες νίκες, με Βραζιλία και Νέα Ζηλανδία, και το κυριότερο είναι να μείνει συγκεντρωμένη και με τα πόδια στο έδαφος η ομάδα, κλείνοντας τα αφτιά στις κραυγές ενθουσιασμού που θα ακουστούν (στην Ελλάδα είμαστε…). Αν και αυτό μοιάζει βέβαιο, αφού όλοι οι παίκτες της έχουν φάει τα γήπεδα… με το κουτάλι και είναι λίγο δύσκολο να ενθουσιαστούν από 2-3 «περιπάτους».
Άλλωστε, υπάρχουν πολλές ομάδες που έκαναν «κρουαζιέρα» σαν της Ελλάδας στα πρώτα ματς. Υπάρχει μία δεκάδα που δείχνει ικανή για κάτι σημαντικό και ας το ξαναπούμε: Δεν… παίζουμε μόνοι μας.
