Τα φώτα έλουζαν το παρκέ με σχετικό σκοτάδι να επικρατεί στην κερκίδα, ο κύβος των πέντε τόνων παρουσίαζε ελάχιστα από αυτά θα παρουσιάζει στο μέλλον, γεμάτες οι περιφερειακές θέσεις, έμειναν κάτι μερεμέτια για τους ολοκαίνουργιους πίνακες, γύρω στους 7000 κόσμος γύρω γύρω, συγκίνηση για τα παιδιά που χάθηκαν στα Τέμπη… Μόνο; Το μενού είχε και άλλα ενδιαφέροντα.
Συζητήσεις για τον Αρίστο (κόψτε το Τέλης, Μύστα, Βουνό και άλλα δημοκρατικά), διάφορα ονόματα (Καλάθης, Ιμπάκα, Σφαιρόπουλος, Βεζυρτζής, Γιαννούλης, Ρεντζιάς, Μπάνε) να συζητούνται από πολύ κόσμο, ένα δικό μας τουίτ να ρίχνει λίγο φως στο τι γίνεται, τι θα γίνει (όσοι περιμένουν να τελειώσει το όλο ζήτημα την επόμενη εβδομάδα, ας πάνε διακοπές καλύτερα, η διαδικασία συνολικά θα θέλει κάνα 40ήμερο μίνιμουμ με ΕΕΑ κλπ), τρομερή υπομονή και στήριξη από την κερκίδα στα πολλά μέτρια ως κάκιστα ασπρόμαυρα διαστήματα. Μόνο; Και άλλα…
Ο Σιγάλας θάχασε κάνα δίκιλο στον πάγκο σε αντίθεση με τον Ζντόβτς που πάντως δεν έχει ο άνθρωπος και μεγάλα περιθώρια για κάτι τέτοιο, ο Τσιακμάς διπλοφίλησε όποιον πρώην συνοδοιπόρο έβλεπε μπροστά του, οι νέοι του ΠΑΟΚ έμαθαν γρήγορα τον κλασσικό νικηφόρο πανηγυρισμό, ο Χατζόπουλος κάθησε σε μια από τις τελευταίες 6-7 φορές στον πάγκο της ομάδας του.
Συμπέρασμα…; Ένα πολύ ενδιαφέρον βράδυ με πρωταγωνιστή έναν κόσμο διψασμένο για το νέο γήπεδο, τη νέα ομάδα, τις νέες προκλήσεις και την επερχόμενη βαθύπλουτη νέα ιδιοκτησία, ανάλογη σε οικονομικό επίπεδο με τους ηγέτες Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού. Ο κύριος Μυστακίδης θα έχει μια πολύ καλή βάση για να κτίσει και να φτιάξει πύργο, με την λογική οτι αυτό θέλει πραγματικά και όχι όσα ακούγονται από τους Ιβάν Λάβερς η Τέλης Χέιτερς.
Και το αγωνιστικό; Να δούμε τον τωρινό ΠΑΟΚ γιατί είναι πιθανό σε ένα δύο μήνες να έχουμε άλλον Δικέφαλο, Αρίστου θέλοντος και επιτρέποντος. Το Παλατάκι ούρλιαζε, η ομάδα ψιθύριζε. Χαιρόμαστε που ο Γιούρι δεν κρύφθηκε στέλνοντας και ένα μήνυμα στον ποδοσφαιρικό συνάδελφο του. Αν παίξεις άσχημα, πέστο, παραδέξου το και μην αναζητάς χρώματα για να βάψεις το γκρίζο. Βέβαια για αυτό το γκρίζο έχει και ευθύνη το Μπλοντογκ.
Δεν είδαμε συνεργασίες, διάβασμα, υπομονή, ομαδικότητα, μυαλό, δεν είδαμε γεμάτη ρακέτα σε άμυνα και επίθεση (μα οι δύο σέντερ είναι και οι πιο ακριβοί παίκτες της ομάδας), δεν είδαμε εκμετάλλευση των ψηλών που σε ποιότητα υπερείχαν των ψηλών του Ράμπο, είδαμε άγχος για πολλά τρίποντα, είδαμε τον κάκιστο Ντίμσα (ναι τη βόμβα…) να εκνευρίζεται και να εκνευρίζει από το πρώτο δεκάλεπτο, είδαμε τον Ηρακλή πιο ΟΜΑΔΑ.
Φάνηκε οτι ο Σιγάλας έκλεισε τη ρακέτα φοβούμενος τη δράση των δύο Τζόουνς, Μουρ και πόνταρε στο άγχος του τρίποντου μετά όμως από εξοντωτικό κυνηγητό στην περιφέρεια από μια άκρως αθλητική ομάδα. Ο Ηρακλής άλλαξε το πλάνο του ΠΑΟΚ, τον έκανε να πάει σε τραβηγμένες ατομικές προσπάθειες (πόσες φορές τράκαραν σε τοίχο Μπράουν, Τζάκσον) και παράλληλα κτύπησε στο πικ εν ρολ, στην άγνοια κινδύνου, στην καλή ψυχολογία από τον άνετο άσο με Προμηθέα και (πολλές φορές) σε αυτό που άρχισε και στην πορεία άλλαξε ο Καντσελιέρι. Να στέλενει τον σέντερ για νταμπλ τιμ και τσεκ στο τρίποντο…
Ο ΠΑΟΚ τελικά κέρδισε, όπως θα μπορούσε να και να χάσει. Λίγο (πολύ βέβαια) η κερκίδα, λίγο η ατομική ποιότητα ορισμένων παικτών (έτσι Γιούρι μας έφτασε η ομάδα στους 84), λίγο η έλλειψεη εμπειριών και εικόνων των φιλοξενούμενων που έλειπαν από την Α1 αρκετό καιρό. Αυτός όμως ο Ηρακλής με έναν ποιοτικό ψηλό δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Είπαμε, ήταν πιο ΟΜΑΔΑ με δύο εξαιρετικούς Αμερικανούς στην περιφέρεια. Μα σαν φόρτωσε με 15 ο Ντάρκο Κέλι;
Ο ΠΑΟΚ μπορεί να κρατήσει το δίποντο, τον Κόνιαρη, το μόνο που δεν μπόρεσε να παίξει καλή άμυνα ο Σιγάλας, την αυτοπεποίθηση που πάει να κτίσει ο Μπράουν, το οτι με χαρακτήρα από το +13 και το -1 πήρε το ματς, την κερκίδα και τον χρόνο μέχρι να βελτιώσει τα κακώς κείμενα. Και είναι αρκετά, ειδικά περιφερειακά όπου Τζάκσον και ο Ντίμσα απογοήτευσαν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Με αυτούς έτσι και τον Μπράουν να δυσκολεύεται να διαβάσει (για αυτό αποκτήθηκε και ουχί για να αναδεικνύεται σκόρερ που δεν ήταν ποτέ) λογικό οι ψηλοί να εχουν θεματα. Ακόμα και αυτός ο Μέλβιν που αμυντικά δεν τόχει καθόλου. Το είχε στην Σολέ; Μπαααα….
Ανεξάρτητα το πόσο αγχώνει την ομάδα αυτή η ενδιάμεση περίοδος αναμονής νέας ιδιοκτησίας, ο Ζντοβτς πρέπει να βρει λύσεις στο διάβασμα, την ψυχραιμία, την σταθερότητα στο “2” με τον Τζάκσον, την κάλυψη της ρακέτας, τα κενά στο “4” και-με τον Ντίμσα κακό-στο “3” και την εκμετάλλευση των δύο ακριβών σέντερ. Πολλά είναι όλα αυτά, αλλά την ομάδα δεν την έκανε ο… Βιερίνια. Ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος και δεν περιμένει.