Άνοιξη του 2003. Το φάιναλ φορ Κυπέλλου Ελλάδας Μπάσκετ, στη Λάρισα, ήταν προ των πυλών. Ένα φάιναλ φορ που… γεωγραφικά έπιανε σχεδόν όλη την Ελλάδα. Από την Κοζάνη μέχρι την Κρήτη.
Οι συμμετέχοντες αν μη τι άλλο… εξιτάριζαν τον κόσμο. Ο κραταιός Παναθηναϊκός. Ο Άρης που είχε αφήσει πίσω του τους εφιάλτες των τελευταίων 2-3 χρόνων και επέστρεφε. Ο Μακεδονικός ο οποίος είχε μετακομίσει στην Κοζάνη και ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμυρίων για να κάνει ομαδάρα. Και η «Σταχτοπούτα» της διοργάνωσης, το Ηράκλειο.
Ο «πυρετός» δεν μπορούσε να αφήσει εκτός… νυμφώνος και τη δημοσιογραφία. Ο υπογράφων, μαζί με συναδέλφους από τη Θεσσαλονίκη και τη Λάρισα, συνέθεσαν το γραφείο Τύπου της διοργάνωσης. Οι εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενοι δημοσιογράφοι, «μετακόμισαν» στη θεσσαλική πρωτεύουσα για μία εβδομάδα. Σε μία πόλη που μέχρι τότε ο υποφαινόμενος είχε πάει μόνο αυθημερόν, αλλά σε μία εβδομάδα την αγάπησε.
Την ημέρα των ημιτελικών, αναβρασμός. Οι ετοιμασίες στο φουλ, οι φίλαθλοι των ομάδων άρχισαν να καταφτάνουν… κατά ριπάς. Λίγοι από την Κοζάνη, ακόμα λιγότεροι από την Κρήτη, αλλά οι φίλοι του Παναθηναϊκού και ακόμα περισσότερο αυτοί του Άρη, κατά εκατοντάδες. Το κλειστό της Νεάπολης, μπορούσε να φιλοξενήσει 5.000 φιλάθλους. «Πώς θα χωρέσουν ρε φίλε;», αναρωτιόμασταν.
Οι ημιτελικοί, χωροταξικά, ήταν πιο… νορμάλ. Στον πρώτο, οι φίλοι του ΠΑΟ κυριαρχούσαν στην εξέδρα. Ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, βέβαια… παραπήρε χαλαρά τους Κρητικούς, οι οποίοι μείωσαν σε 79-76 στα μέσα της τέταρτης περιόδου. Το τελικό 94-83 έδωσε την πρόκριση στους «πράσινους» που «πυροβολούσαν» από τα 6.75 (14 τρίποντα), τα εύσημα, όμως, πήγαν στο Ηράκλειο του εκπληκτικού Ντορέμους Μπένερμαν (23π.).
Η ιστορία εναντίον της ανερχόμενης δύναμης
Η αλήθεια είναι ότι οι προβολείς ήταν στραμμένοι στο δεύτερο ημιτελικό. Ο Άρης, με όνομα βαρύ σαν ιστορία, του φοβερού και τρομερού Ουίλι Σόλομον και ενός συνόλου που έστησε με μαεστρία ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, απέναντι στον Μακεδονικό του Σβι Σερφ και των Λιαδέλη, Σιγάλα, Χαρτ, Χαντλόγκντεν, η απόκτηση των οποίων εκτόξευσε το μπάτζετ της ομάδας σε δυσθεώρητα, για ομάδες πλην Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, ύψη. Στην πρώτη χρονιά του λίαν φιλόδοξου εγχειρήματος του Κώστα Μεσάικου με τη μετακόμιση από τη Θεσσαλονίκη στην Κοζάνη, η οποία οδήγησε μέχρι τον τελικό του ULEB Cup, το 2005.
Εκείνο το φάιναλ φορ, ειρήσθω εν παρόδω, σήμανε και τις τελευταίες εμφανίσεις του Παναγιώτη Λιαδέλη με τη φανέλα του Μακεδονικού, αφού ήταν ήδη σε προχωρημένες συζητήσεις με την Παμέσα Βαλένθια, στην οποία κατέληξε.
Το πρώτο μισό άφησε σαστισμένους τους φίλους του Άρη και οδήγησε σε… παραλήρημα τους λιγοστούς του Μακεδονικού. 50-29 λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου με τον Λιαδέλη να κάνει… παπάδες και τον Σόλομον να είναι άποντος με 0/9 σουτ! «Δεν μπορεί να πάει έτσι όλο το ματς», έλεγε μέλος της διοίκησης του Άρη. Και δικαιώθηκε.
«Θα γυρίσει το ματς αγόρι μου»
Και δεν ήταν ο μόνος που δικαιώθηκε. Ο Σόλομον… πήρε φωτιά και ο Πρόδρομος Νικολαΐδης έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Ο Μακεδονικός είχε μία διαφορά, αλλά σε ανύποπτο χρόνο, ο υποφαινόμενος, ο οποίος έβλεπε το ματς από την κάτω πλευρά της κεντρικής κερκίδας (όντας υπεύθυνος για τη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα), είδε αίφνης δίπλα του τον… Κώστα Μεσάικο. Ο ιδιοκτήτης του Μακεδονικού είχε αφήσει την αγαπημένη του άκρη του πάγκου της ομάδας του και ήρθε παραδίπλα για να ανάψει το (αγαπημένο του) τσιγάρο. Από την αγωνία, έκανε 2-3 μαζεμένα.
Η γνωριμία μας με τον αείμνηστο Κώστα Μεσάικο κρατούσε από τη δεκαετία του ’90. Από τα χρόνια που ο Μακεδονικός ήταν στην Α2, αλλά ο ίδιος είχε το όραμα να τον δει να πρωταγωνιστεί. «Πρόεδρε, πολύ άγχος», ήταν η ατάκα που βγήκε αυθόρμητα. «Ναι, γιατί βλέπω να γυρνάει το ματς αγόρι μου. Γρήγορα μείωσε ο Άρης», ήταν η απάντησή του.
Χρόνια μέσα στο μπάσκετ, ο Μεσάικος δικαιώθηκε. Ο Άρης ισοφάρισε σε 64-64, το γήπεδο «πήρε φωτιά» και η ομάδα του Αλεξανδρή μετέτρεψε το 77-81 σε 82-77. Ο Σόλομον υπέγραψε το «φινάλε» με τρίποντο (88-82) σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού. 24 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο έβαλε ο αθεόφοβος, δικαιώνοντας τον ισχυρό άνδρα του Μακεδονικού. Τελικό σκορ, 92-86.
Η Λάρισα… σε συναγερμό
Την επόμενη μέρα, σήμανε… συναγερμός στη Λάρισα. Παναθηναϊκός – Άρης στον τελικό και… δικαιώθηκε η προαναφερθείσα απορία «πώς θα χωρέσουν;». Οι φίλοι του Άρη έφταναν κατά… ορδές από τη Θεσσαλονίκη, οι αντίστοιχοι του ΠΑΟ, επίσης πολυάριθμοι. Η ατμόσφαιρα «μύριζε μπαρούτι» και τα… προεόρτια ξεκίνησαν αρκετά πριν από το τζάμπολ. Όταν έγινε… συνάντηση έξω από την κεντρική κερκίδα και κάναμε το σταυρό μας για να τη «βγάλουν καθαρή» τα αυτοκίνητά μας!
Το ματς ήταν, απλά, ντερμπάρα. Ο προσωρινός αντικαταστάτης του Σόλομον (για υπόθεση ντόπινγκ που τον κράτησε εκτός παρκέ για δύο μήνες) Ιβάν Γκρέγκοβ έκανε μεγάλο παιχνίδι, οι Στακ, Γκργκατ προκαλούσαν ρωγμές στην πανίσχυρη φροντ λάιν του ΠΑΟ και ο Άρης προηγήθηκε 39-36 στο ημίχρονο. Στο δεύτερο μέρος, μίλησε η κλάση των παικτών του Παναθηναϊκού. Και δη (πέραν του Ιμπραήμ Κουτλουάι), του γεννημένου για μεγάλα ματς, Φραγκίσκου Αλβέρτη. Η στιχομυθία που ακολουθεί, είναι χαρακτηριστική.
«Οι μεγάλες ομάδες σε εξιτάρουν»
Ο Αλβέρτης τελείωσε το ματς με 22 πόντους και ήταν ο «X-Factor» για τον Παναθηναϊκό. Ο υπογράφων, όντας ο υπεύθυνος για τις συνεντεύξεις Τύπου του φάιναλ φορ, πήγε στα αποδυτήρια των νικητών για να τον «παραλάβει». Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Αλβέρτης έκανε μεγάλο ματς εναντίον (και) του Άρη. Στη διάρκεια του αγώνα, τα έκανε όλα. Ακόμα και η «ιαχή» του προς τον Αντώνη Φώτση όταν ο 23χρονος, τότε, φόργουορντ έχασε μία βολή προς το τέλος, ήταν χαρακτηριστική.
Στη διαδρομή προς την αίθουσα Τύπου, ο διάλογος ήταν ειλικρινής και αυθόρμητος. Και η απάντηση, ενδεικτική ενός παίκτη φτιαγμένου για μεγάλους αγώνες, και με σεβασμό στο μεγάλο αντίπαλο.
«Φράνκι, σαν να… παθαίνεις κάτι εναντίον του Άρη. Δεν ήταν η πρώτη φορά».
«Δεν είναι θέμα Άρη. Οι παίκτες, φίλε, ζουν για τα μεγάλα ματς. Όπως το σημερινό. Όταν, δε, και ο αντίπαλος είναι μεγάλος, σε εξιτάρει ακόμα περισσότερο. Αυτό συνέβη και σήμερα. Παίζαμε σε αγώνα – τίτλο απέναντι σε μία πολύ μεγάλη ομάδα». Σαφέστατος.
Τα παρατράγουδα
Είπαμε πριν ότι η ατμόσφαιρα… μύριζε μπαρούτι. Και δεν έλειψαν τα… μεθεόρτια. Η ιαχή «Βούλγαροι» ήταν επιεικώς ατυχής και ακολούθησε καρεκλοπόλεμος στις εξέδρες. Οι τοπικοί φορείς ανεπιτυχώς προσπαθούσαν να στείλουν το μήνυμα «η Λάρισα δε φταίει σε τίποτα, ας επικρατήσει ηρεμία»!
Αντί επιλόγου: Ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε ακόμα έναν τίτλο στο παλμαρέ του, ο Άρης έχασε μία μεγάλη ευκαιρία (έχοντας και πολλά παράπονα για τους διαιτητές), όμως βούτηξε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ λίγο αργότερα, στο φάιναλ φορ του Champions Cup. Όλα αυτά στο προτελευταίο φάιναλ φορ στην ιστορία του ελληνικού Κυπέλλου. Για να δούμε… αν θα το ξαναδούμε.
