Ο Κώστας Σλούκας, λίγο πριν ενσωματωθεί στις προπονήσεις με την Εθνική ομάδα, ενόψει των υποχρεώσεων για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Κίνας, μιλά στο Basketplus.gr, για την απόφαση του να παραμείνει στη Φενερμπαχτσε για ακόμη τρία χρόνια, για τον κόουτς Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την Εθνική μας ομάδα αλλά και το πρότυπο του… τον πατέρα του.
Ανάμεσα στις διπλές προπονήσεις που ακολουθεί αυτό το διάστημα, καθώς χρόνος ξεκούρασης δεν υπάρχει, ο 29χρονος γκαρντ, έκανε ένα μικρό διάλειμμα και κάπως έτσι ξεκίνησε η συζήτηση μας.
-Είχες αρκετές προτάσεις αυτό το καλοκαίρι για τη συνέχεια της καριέρας σου…
«Όντως υπήρχε προβληματισμός για το μέλλον μου, αλλά ήταν καλός προβληματισμός. Όταν σε θέλουν οι πιο καλές ομάδες της Ευρώπης είναι σημαντικό και έχω δουλέψει γι’ αυτό αλλά στο τέλος πήρα την καλύτερη απόφαση για μένα και είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Να μείνω στη Φενέρμπαχτσε, με τον καλύτερο προπονητή και ένα από τα καλύτερα ρόστερ».
-Όταν «ζύγισες» τα πράγματα για να αποφασίσεις, τι ήταν αυτό που μέτρησε;
«Καταρχάς σε μεγάλο βαθμό ο προπονητής. Σε δεύτερη μοίρα ήταν τα χρήματα και οι προτάσεις που είχα γενικότερα. Οι συμπαίκτες μου επίσης. Αυτό που έχουμε καταφέρει, γιατί ξεκινήσαμε από πολύ χαμηλά. Όταν είχα πάει η ομάδα ήταν φιλόδοξη αλλά δεν ήταν ακόμη στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης , όπως είναι τώρα. Μέτρησε η σχέση μου με τους συμπαίκτες μου, η σχέση μου με τον κόσμο, έχουμε χτίσει γενικότερα μια σχέση με την ομάδα και την οικογένεια της Φενέρμπαχτσε, την οποία δύσκολα βρίσκεις αλλού».
-Βρέθηκες όμως κοντά στην επιστροφή στην Ελλάδα;
«Όχι δε βρέθηκα καθόλου κοντά. Υπήρχαν προτάσεις, δε μπορώ να πω ότι έγιναν σοβαρές συζητήσεις. Η κατάσταση στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι πολύ καλή και είμαι πολύ ευχαριστημένος στη Φενέρμπαχτσε».
-Έχεις αναφέρει πρόσφατα σε δηλώσεις σου, ότι πέρασες δύσκολα, υπέφερες…
«Εννοώ ότι η απόφαση που πήρα τότε, δύσκολα θα την έπαιρνε άλλος, αλλά για μένα ήταν μονόδρομος. Επτά χρόνια στον Ολυμπιακό, είχα φτιάξει το όνομα μου, είχαμε παίξει και τελικό Ευρωλίγκα, πήραμε πρωτάθλημα. Προτίμησα όμως να αφήσω τη σιγουριά του Ολυμπιακού και να κολυμπήσω σε άλλα νερά, καινούριο γήπεδο, καινούρια ομάδα, καινούριο κόσμο, πίεση, ξεκίνημα από το μηδέν, καινούριος προπονητής, απαιτήσεις. Ήταν όλα τελείως διαφορετικά, ειδικά τον πρώτο χρόνο, είχα πολλούς τραυματισμούς, η προσαρμογή μου δεν ήταν εύκολη. Σιγά σιγά όμως βρήκα το δρόμο μου. Όπως είπα, όμως, με πολλή δουλειά και θυσίες κατάφερα να είμαι αυτός που είμαι».
-Πως είναι να συνεργάζεσαι με έναν από τους κορυφαίους προπονητές, όπως ο κ. Ομπράντοβιτς;
«Κι εγώ τον θεωρώ μακράν τον καλύτερο. Το έχω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ, τον κρατάω στην κατηγορία, διάνοιες ανθρώπων. Ζει για το μπάσκετ, αγαπάει τη δουλειά του πάρα πολύ, έρχεται πρώτος στο γήπεδο και φεύγει τελευταίος. Έχει συνέχεια ιδέες, εξελίσσεται και το σημαντικό είναι ότι έχει καλή σχέση και με τους παίκτες του. Τους καταλαβαίνει παρόλο που είναι απαιτητικός και σκληρός».
-Εμείς τον βλέπουμε απ’ έξω… πολλές φορές να «κοκκινίζει»…
«(γέλια…) κι εμείς το ίδιο… Τον πρώτο χρόνο δυσκολευόμουν πάρα πολύ, αλλά έχω συνηθίσει. Καταλαβαίνεις ότι είναι μεν απαιτητικός αλλά προσπαθεί να πάρει το 100% από τους παίκτες του».
-Πως θα χαρακτήριζες τη χρονιά που ολοκληρώθηκε;
«Αποτυχημένη. Πήραμε το Κύπελλο, φτάσαμε στο final 4, κάναμε μία από τις καλύτερες χρονιές μας στην Ευρωλίγκα, είχαμε αρκετούς τραυματισμούς που μας έβγαλαν από το ρυθμό μας και δεν καταφέραμε να παίξουμε το μπάσκετ που θέλαμε στο σημαντικότερο σημείο της χρονιάς».
-Τι έφταιξε γι’ αυτό;
«Οι συγκυρίες. Είναι κι αυτό μέρος της δουλειάς μας. Συμβαίνει και σε άλλες ομάδες, απλά έτυχαν μαζεμένοι όλοι οι τραυματισμοί. Ο τραυματισμός του Βέσελι ήταν ο κομβικότερος για μένα, όπως και του Ντατόμε».
-Αποτυχημένη μεν χρονιά, όπως λες αλλά τι κρατάς;
«Κρατάω το Κύπελλο, είναι ένας τίτλος, κρατάω το final 4, την προσωπική μου απόδοση αλλά όλα αυτά σε δεύτερη μοίρα γιατί το αποτέλεσμα στο τέλος είναι αρνητικό».
-Ήδη από τη Φενέρ, έγιναν σημαντικές κινήσεις ενίσχυσης του ρόστερ της.
«‘Έχει δυνατό ρόστερ, θέλει να πρωταγωνιστήσει και είναι κάτι που μ’ αρέσει πολύ. Είναι πολύ σημαντικές και οι προσθήκες που έγιναν και δείχνει ότι η ομάδα θέλει να βρεθεί ξανά στο final 4 και να πάρει τίτλους. Είναι κάτι που συνάδει και με τα δικά μου πιστεύω. Μακριά από τραυματισμούς θα καταφέρουμε κάτι καλό φέτος».
-Πως είναι να αγωνίζεσαι στο τουρκικό πρωτάθλημα;
«Είναι περίεργο γιατί είναι πολύ ανταγωνιστικό. Παλιότερα ήταν ακόμη περισσότερο, γιατί είχε έξι Αμερικάνους, οι οποίοι έπαιζαν σε τρομερά γρήγορους ρυθμούς. Οι έδρες είναι πολύ δύσκολες, πηγαίνουμε για παράδειγμα σε χωριά, όπου το γήπεδο γεμίζει με 5.000-6.000 κόσμο και θέλουν να μας κερδίσουν. Δυσκολευόμαστε αρκετά. Είναι πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Είναι κάτι όμως που έπαιξε ρόλο και στη δική μου βελτίωση. Να παίζεις Ευρωλίγκα και παράλληλα σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα».
-Τι άλλαξε σε σένα, με το που έφυγες από την Ελλάδα, είτε σαν άνθρωπο, είτε αγωνιστικά;
«Πάντα δούλευα, πιστεύω στη δουλειά. Το βασικότερο είναι ο τρόπος που σκέφτομαι για το μπάσκετ και γενικότερα η φιλοσοφία. Σ’ αυτό έπαιξαν ρόλο όλοι οι προπονητές αλλά κυρίως ο κόουτς Ομπράντοβιτς. Μου έχει δείξει το δρόμο και προσπαθώ να τον ακολουθήσω».
-Αγωνίζεσαι στο κορυφαίο επίπεδο, τι άλλο περιμένεις από τον εαυτό σου;
«Θέλω κάθε χρόνο να γίνομαι καλύτερος, να παίρνω τίτλους. Όσον αφορά την προσωπική μου απόδοση, θέλω να είμαι ανταγωνιστικός και να δίνω το 100% όσο μπορώ».
«Χαμηλά η μπάλα με την Εθνική»
-Αγωνιστικά η χρονιά είναι γεμάτη και ξεκινάς με την Εθνική ομάδα για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα στην Κίνα. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου;
«Είναι οι ίδιες. Κάθε χρόνο βέβαια ξεκινάμε και λέμε τα ίδια. Γι’ αυτό χαμηλά τη μπάλα. Έχουμε στην ομάδα τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο (τον Γιάννη Αντετοκούνμπο). Θεωρώ ότι είμαστε στην καλύτερη ηλικία οι περισσότεροι αθλητές, ο Νικ (σ.σ. Καλάθης), ο Παπανικολάου και άλλα παιδιά. Χρειάζεται τύχη και φυσικά δουλειά. Έχουμε μπροστά μας 20 μέρες περίπου να δουλέψουμε καλά και να παρουσιαστούμε αντάξιοι των προσδοκιών».
-Ποια είναι η εκτίμηση σου για την φετινή Ευρωλίγκα; Οι περισσότερες ομάδες έχουν προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές και προσθήκες.
«Από τις κινήσεις των ομάδων φαίνεται ότι θα είναι ακόμη πιο ανταγωνιστική η φετινή Ευρωλίγκα. Προστέθηκαν ακόμη δύο ομάδες, κάτι που σημαίνει ακόμη πιο απαιτητική χρονιά. Ελπίζω να κάνουμε ανάλογη πορεία , μέχρι το final 4, όπως πέρσι».
-Η Ένωση παικτών της Ευρωλίγκα είχε ζητήσει και πέτυχε κάποιες αλλαγές. Θεωρείς κάποια ιδιαίτερα σημαντική;
«Είναι πράγματα που βοηθάνε πολύ και τους αθλητές και τις ομάδες, δε θεωρώ ότι έγινε κάποια πολύ σημαντική αλλαγή . Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται και λίγη ξεκούραση γιατί οι χρονιές είναι πολύ απαιτητικές, υπάρχουν πολλοί τραυματισμοί. Η Ένωση προσπαθεί να κάνει πράγματα για τη βελτίωση της ζωής των αθλητών, θα δούμε και μέσα στη χρονιά αν θα είναι αποτελεσματικά ή όχι. Φέτος είχα δυο βδομάδες ξεκούραση αλλά δεν παραπονιέμαι, μου αρέσει η ζωή μου, μου αρέσει η δουλειά μου, το μπάσκετ».
-Η γνώμη σου για το ελληνικό πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε;
«Στην Τουρκία και σε άλλες χώρες η γνώμη για το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι καθόλου καλή. Μιλάμε για δύο πολύ μεγάλες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός και είναι στενάχωρο να μην κατεβαίνει σε αγώνες, πότε ο ένας, πότε ο άλλος . Αγωνίστηκα στο ελληνικό πρωτάθλημα και ένα μέρος από την πορεία μου το χρωστάω σε αυτό».
-Θα σε έκανε κάτι να επιστρέψεις;
«Νομίζω ότι ένας νοήμων άνθρωπος δε θα γύριζε. Θα δούμε, ποτέ δε γνωρίζεις τι θα γίνει στο μέλλον. Αυτή τη στιγμή όμως η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα δείχνει να μην είναι καλή, παρά το ότι ο Παναθηναϊκός έχει κάνει ιδιαίτερα δυνατές κινήσεις, του Ολυμπιακού είναι πιο μετρημένες. Ο Ολυμπιακός πάει να φτιάξει ένα σύνολο με όχι τόσο ακριβές μεταγραφές αλλά πάντα είναι πολύ ανταγωνιστικός. Αυτό που φτιάχνει είναι για την Ευρωλίγκα με περισσότερους ξένους παίκτες. Έχει έναν από τους καλύτερους ψηλούς στην Ευρώπη, τον Μιλουτίνοφ, με τον Πρίντεζη σε εξαιρετική κατάσταση. Ο Σπανούλης που είναι πάντα μία μονάδα πολύ σημαντική, ο Παπανικολάου, παίκτες που μπορεί να κάνουν ζημιά και είναι σαν ομάδα πάντα ανταγωνιστική».
-Το ελληνικό στοιχείο είναι και παραμένει δυνατό και σε επίπεδο προπονητών και σε επίπεδο παικτών.
«Είναι μεγάλη σχολή το ελληνικό μπάσκετ, ιστορία μεγάλη, βγάζει ταλέντα, παίκτες, παράγει πολύ καλούς προπονητές, ο κόουτς Ιτούδης πήρε φέτος την Ευρωλίγκα. Θεωρώ ότι η Ελλάδα αγαπάει το μπάσκετ και βοηθάει γενικότερα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, από θέμα προπονητών και παικτών».
Το SLOU-CAMP
Μετά από μία δύσκολη στιγμή στη ζωή του, έκανε πραγματικότητα ένα από τα όνειρα του. Διοργάνωσε το πρώτο του camp…Έγινε παράλληλα και πρεσβευτής του οργανισμού «ΛΑΜΨΗ» θέλοντας και ο ίδιος να βάλει το δικό του λιθαράκι στο έργο του συλλόγου γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες.
«Είχα στο μυαλό μου, σαν όνειρο να κάνω ένα camp απλά δεν το είχα βάλει στα άμεσα σχέδια. Μέχρι που έγινε αυτό με τον μπαμπά μου και με ταρακούνησε και είπα να το κάνω τώρα και να μαζέψω χρήματα για ένα καλό σκοπό. Η «Λάμψη» δραστηριοποιείται εδώ και 30 χρόνια στη Βόρεια Ελλάδα και κυρίως είναι γονείς από παιδιά που έχουν νοσήσει και «τρέχουν» τον οργανισμό.
Το camp πήγε πολύ καλά. Μου άρεσε η επαφή με τα παιδιά, μετά είχαμε διαγωνιστικά κομμάτια. Μου άρεσε η ενασχόληση μαζί τους, το παιχνίδι. Παρόλο που είχα ρεπό, ήταν εποικοδομητική εμπειρία και μου άρεσε η συναναστροφή και το παιχνίδι μαζί τους. Προσπάθησα αυτή τη μικρή εμπειρία που έχω, όσο μπορώ να τους τη μεταδώσω. Είχαμε και καλεσμένους, αρκετούς και τους ευχαριστώ πολύ. Του χρόνου θα είναι καλύτερο και ακόμη περισσότερο οργανωμένο.
Θέλω κι εγώ να βάλω το λιθαράκι μου και να βοηθήσω σε μία τρομερή προσπάθεια που γίνεται από τη «Λάμψη». Το σημαντικό είναι να ακουστεί και να βοηθηθεί ο οργανισμός, να ενημερωθεί ο κόσμος για τον παιδικό καρκίνο. Πέρα από τα χρήματα, πολλοί δε γνωρίζουν ότι μπορείς να δώσεις απλά αίμα, μυελό των οστών και να σώσεις ζωές. Απλά πράγματα που μπορεί να κάνει ο κάθε άνθρωπος. Είναι πραγματικά πολύ σημαντικό».
-Βίωσες και δύσκολες στιγμές με την απώλεια του πατέρα σου..
«Η ομάδα ήταν μαζί μου, με στήριξε πολύ όπως και ο προπονητής μου. Το δύσκολο ήταν ότι ήμουν μακριά από την οικογένεια μου, λόγω της δουλειάς μου και όσο μπορούσα πηγαινοερχόμουν».
-Πρότυπό σου;
«Ο πατέρας μου. Τώρα καταλαβαίνω αυτό που μου πέρασε τόσα χρόνια από τότε που ήμουν μικρός… Το να δουλεύεις και να απαιτείς πράγματα από τον εαυτό σου…»
