Αναλυτικά όσα είπε ο Βασίλης Σπανούλης:
«Ευχαριστώ που ήρθατε να με τιμήσετε με την παρουσία σας. Έκανα ένα πολύ μεγάλο ταξίδι στο μπάσκετ, έμαθα πάρα πολλά πράγματα ως άνθρωπος. Έκανα μια πολύ όμορφη οικογένεια, έζησα στιγμές που δεν φανταζόμουν, αν και πάντα είχα υψηλούς στόχους. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα πετύχω όσα είχα γύρω μου με τους συμπαίκτες και τους προπονητές, όλα αυτά. Είναι σαν παραμύθι για εμένα. Υπήρξαν και καλές και άσχημες στιγμές. Οι άσχημες με σκληραγώγησαν, με έκαναν καλύτερο άνθρωπο και παίκτη και με έκαναν και να χάσω και τα μαλλιά μου.
Υπήρχαν στιγμές που δεν ήμουν ο καλύτερος συμπαίκτης, ήμουν σκληρός, πιεστικός, αλλά πάντα το έκανα για να πετυχαίνουμε τους στόχους μας και για το καλό της ομάδας. Προσπάθησα να έχω αρχές, να είμαι ένας σωστός άνθρωπος. Το πιο σημαντικό πράγμα που κατάφερα είναι να εμπνεύσω αρκετά νέα παιδιά να είναι μαχητές. Αυτή ήταν η φιλοσοφία μου, να διεκδικώ αυτό που είχα στο μυαλό μου. Ξεκίνησα στην Λάρισα, ήρθα στο Μαρούσι, στη συνέχεια πήγα στον Παναθηναϊκό, ΝΒΑ, μετά πάλι Παναθηναϊκό. Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό και με το παραπάνω, όμως στον Ολυμπιακό βρήκα την Ιθάκη μου, βρήκα την ομάδα που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Αγάπησα την ομάδα και τους ανθρώπους της και αγαπήθηκα σε έναν υπερβολικό βαθμό, κάτι μου με γεμίζει τιμή και περηφάνεια.
Όλοι έχουν θετικά και αρνητικά. Δούλευα και δεν έλεγα πολλά λόγια. Θέλω να ευχαριστήσω τους Προέδρους. Υπήρχαν και εντάσεις, όπως σε όλες τις οικογένειες, αλλά πάντα προσπαθούσαμε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό. Ήθελα να εξελιχθώ σαν άνθρωπος και παίκτης. Πάντα είχα το θάρρος να παραδεχτώ ένα λάθος και να προχωρήσουμε για το καλό της ομάδα μας. Την γυναίκα μου που ήταν πάντα δίπλα μου, τα παιδιά μου πάντα είχαν μία ερώτηση να μου κάνουν, την μητέρα μου και τον αδερφό μου που καλλιέργησαν τον χαρακτήρα μου. Τον Μίσκο Ραζνάτοβιτς που βοήθησε να γίνει η μεταγραφή στον Ολυμπιακό, που άλλαξε και την δική μου ιστορία. Είμαι περήφανος, νιώθω πολύ γεμάτος. Έχω ακούσει για κατάθλιψη, αλλά αισθάνομαι ευλογημένος. Έδωσα και την ψυχή μου. Προσπάθησα και τελείωσα όρθιος το μπάσκετ, που είναι πολύ σημαντικό για μένα.
Περνούσε από το μυαλό μου η αποχώρηση όλη τη σεζόν. Ταλαιπωρήθηκα ένα-δύο χρόνια από σοβαρούς τραυματισμούς που δεν είχε ποτέ στην καριέρα μου. Ήμουν πολύ τυχερός και ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό. Τελικά βγήκαν όλα μαζί, σαν να μου είπε ο Θεός ότι δεν μπορούσα να τα αντέξω όλα αυτά. Ήταν μια φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Πάντα ήθελα να μπορώ να βοηθάω την ομάδα, ήταν φυσιολογικό με το πέρασμα των χρόνων αυτό να μη μπορεί πια να γίνει. Ήθελα να έχω αξιοπρέπεια, να με θυμούνται και να με αγαπούν όπως ήμουν στα καλά μου χρόνια. Δεν ήθελα να πάρω τον ρόλο ενός άλλου παιδιού, δεν έχω μάθει να κλέβω ή να χάνω προπονήσεις, δεν έχω μάθει να λουφάρω. Από τη στιγμή που δεν μπορούσα να το κάνω αυτό, πήρα την καλύτερη απόφαση για εμένα και για την ομάδα.
Δεν μου έχει μείνει κάποιο κενό. Έζησα στον μέγιστο βαθμό την αγάπη του κόσμου, πραγματικά είμαι πολύ γεμάτος. Δυστυχώς έγινε όπως έγινε εξαιτίας του κορωνοϊού. Συνολικά ένιωσα υπερβολική αγάπη από τον κόσμο, την έζησα τελευταία και στο σπίτι μου, ήταν σοκαριστικό. Νιώθω ευλογημένος, ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να πάρω και να δώσω αγάπη.
Και τώρα παιδί είμαι, δεν έχω μεγαλώσει. Έχω αρκετά πράγματα στο μυαλό μου για το μέλλον, το μπάσκετ κυλάει στο κορμί και στο μυαλό μου. Θα είμαι ανοιχτός σε διάφορα πράγματα, όταν νομίζω ότι έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή.
Αν σκεφτώ πέντε συμβόλαια που κάναμε, από τέσσερις ώρες για το κάθε ένα, γύρω στις 20 ώρες καθίσαμε με τους προέδρους. Μιλήσαμε για μπάσκετ για πέντε με έξι λεπτά το πολύ. Περισσότερο μιλούσαμε για θέματα πιο προσωπικά. Δεν υπήρξαν ιδιαίτερες δυσκολίες, πάντα υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός και εκτίμηση, μια χημεία που μας κάλυπτε ό,τι γινόταν για να βρεθεί η λύση γρήγορα. Ήταν πάντα θέμα χρόνου να ανανεώσω, ποτέ δεν πήγα στα γραφεία για να μην το κάνω. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου, αν και είχα προτάσεις, να φύγω από τον Ολυμπιακό. Πάντα πίστευα ότι θα τα βρούμε για να μείνω.
Ένιωθα μεγάλη αυτοπεποίθηση, συγκεντρωνόμουν στην επόμενη φάση και στο επόμενο σουτ. Εκείνες τις στιγμές πρέπει να είσαι ο εαυτός σου, δεν έχεις πολλά να σκεφτείς. Είχα την ευλογία και την τύχη να έχω καταπληκτικούς συμπαίκτες. Χτίσαμε με μικρό μπάτζετ καταπληκτικές ομάδες. Χτίσαμε και καταπληκτικές σχέσεις και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό. Δεν ήταν όλα αγγελικά πλασμένα, υπήρξαν και εντάσεις και στιγμές που κάναμε μουτράκια, σαν ζευγαράκια που έχουν να μιλήσουν καμιά εβδομάδα. Μαλώναμε με σεβασμό για το καλό της ομάδας, με τις αρχές που μας διέπουν. Τους ευχαριστώ για τις καταπληκτικές στιγμές που ζήσαμε. Ήταν εξαιρετικοί μπασκετμπολίστες. Τους ευχαριστώ που με ανέχθηκαν γιατί δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος που υπάρχει και που υπέμεναν να μιλάω όλη την ώρα για μπάσκετ. Οι σχέσεις ζωής είναι το πολυτιμότερο τρόπαιο.
Μοναδική στιγμή η επίσκεψη του κόσμου στο σπίτι μου. Δεν την περίμενα ποτέ. Με τις παντόφλες ήμουν και πήγαινα να κάνω μπάνιο τα παιδιά. Άκουσα κόσμο και νόμιζα ότι γινόταν κάποιος τσακωμός. Όταν είδα τον κόσμο ένιωσα συγκινημένος, ένιωσα δέος. Ο κόσμος του Ολυμπιακού αγαπάει παθολογικά την ομάδα, αλλά αν πραγματικά κερδίσεις τον σεβασμό του, σε αγαπούν παθολογικά. Γι’ αυτό είμαι πολύ περήφανος, υπάρχει αμοιβαία αγάπη που δεν ήρθε εύκολα. Ήρθα από τον μεγάλο αντίπαλο, δεν πούλησα οπαδιλίκι. Πάντα προσπαθούσα με τη σκληρή δουλειά. Πονούσα την ομάδα και 24 ώρες το 24ωρο σκεφτόμουν το καλό του Ολυμπιακού, πως θα πετύχουμε. Αυτή η αγάπη είναι πολύ δυνατή και άφθαρτη στον χρόνο.
Το 2011 ήταν μια περίοδος που άλλαξε ριζικά η φιλοσοφία της ομάδας με απόφαση των προέδρων. Η πρώτη μου σεζόν δεν ήταν επιτυχημένη. Θέλαμε κάτι παραπάνω από το κύπελλο. Όταν έγινε όλο αυτό με το μπάτζετ που άλλαξε, είπα μέσα μου ότι πρέπει να παλέψω με αυτόν τον τρόπο γιατί όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Πάντα θα υπάρχει τρόπος για να πετύχεις, απλά πρέπει να το ψάξεις μέσα σου και να πιστέψεις στον εαυτό σου και στον συμπαίκτη σου. Ούτε εμείς περιμέναμε ότι θα πάρουμε το ευρωπαϊκό και το πρωτάθλημα. Με τις προσθήκες του Λο και του Ντόρσεϊ γίναμε μια καταπληκτική ομάδα. Δέσαμε τρομερά και έγιναν όλα αυτά που έγιναν.
Δεν έχω να μετανιώσω για κάτι, τα λάθη πάντα τα συζητάω για να βρεθεί λύση. Είμαι ένας άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό και θέλει να είναι ειλικρινής. Πάντα αυτό προσπαθούσα να κάνω. Πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να συζητάμε με τους ανθρώπους μας για να βρίσκεται λύση. Δεν υπάρχει κάποια σκιά, ουδείς αναντικατάστατος. Η ομάδα θα συνεχίσει και είμαι σίγουρος ότι θα έχει επιτυχίες. Την υποστηρίζω με θέρμη και με αγάπη για να πετύχει. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση. Ο Ολυμπιακός έχει φτιάξει μια εξαιρετική ομάδα.
Στον Ολυμπιακό είχαμε μια καταπληκτική σχέση, στα όρια της παρεξήγησης. Και για προσωπικά πράγματα, όχι μόνο για το μπάσκετ. Εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλο, είχαμε τεράστιο σεβασμό και στενοχωριόμασταν πάρα πολύ. Στα ξενοδοχεία οι ήττες μας πήγαιναν μέχρι το πρωί μέχρι να βρούμε τα λάθη μας. Αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα. Το πρωτάθλημα του 2017 με πείραξε, γιατί είχαμε εξαιρετική ομάδα. Φτάσαμε μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας, μετά προηγηθήκαμε 1-0 αλλά μετά αρρώστησα και πήγα με 40 πυρετό στον δεύτερο αγώνα. Ήμουν εξαντλημένος για δύο εβδομάδες. Ήταν κάτι που με πείραξε.
Η απόφαση για την Α2 ήταν απόφαση των προέδρων. Εγώ ως αρχηγός την σεβάστηκα και την ακολούθησα. Από εκεί και πέρα, συνήθως οι μεγάλες καριέρες ποτέ δεν τελειώνουν όπως επιθυμούν οι αθλητές. Σπάνια γίνεται με τον τρόπο που θέλουν εκείνοι. Πάντα κάτι γίνεται και το σύμπαν τα φέρνει διαφορετικά. Τις τελευταίες χρονιές δώσαμε τον αγώνα μας, δεν υπάρχει άλλη ομάδα που να πήγε με τον τρόπο του Ολυμπιακού την προηγούμενη δεκαετία. Ο κόσμος αγάπησε τον Ολυμπιακό, ο Ολυμπιακός έφτιαξε δεκάδες καριέρες. Εδώ κάναμε με τους προέδρους κάτι που δεν είχε ξαναγίνει. Παίρναμε παίκτες με όραμα και διάθεση για να διακριθούν ή πολύ μεγάλα ταλέντα 19-20 χρονών και με αυτούς κατακτούσαμε τίτλους. Ήταν πρωτοφανές, δεν έχει ξαναγίνει αυτό το πράγμα. Τώρα τα σκέφτομαι που σταμάτησα. Μπορεί να μην περάσαμε πέρυσι στα πλέι οφ, αλλά εδώ μιλάμε για εκπληκτικές ομάδες που έχουν δέκα χρόνια χωρίς Final Four. Δεν μπορείς πάντα να βρίσκεσαι εκεί και να παίρνεις τίτλους. Δεν σημαίνει ότι δεν παλέψαμε, ότι δεν μοχθήσαμε. Είναι νομοτελειακό κάποια στιγμή να μην πετύχεις».
