Πήραμε και το παγκόσμιο των εφήβων του 2015… Θρίαμβος… Η 1η Φεβρουαρίου του 2014 θα γραφεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Εθνικής ομάδας γιατί αποδείχθηκε ότι το Εθνικό Ελληνικό μπάσκετ μετρά πολύ εκτός συνόρων. Και τα καλά έρχοντι στα δύσκολα, εκεί που χρειάζεται να πιέσεις για να κερδίσεις. Και η Ελλάδα είχε το τρόπο να πιέσει και να κερδίσει.
Στην Ισπανία λοιπόν το επόμενο καλοκαίρι στο μεγαλύτερο ραντεβού Εθνικών ομάδων-σόρι αλλά θα βάλουμε ένα Μουντομπάσκετ πολύ πιο πάνω από ένα Ολυμπιακό τουρνουά-και με μεγάλες πιθανότητες διάκρισης, εφόσον ήμαστε όλοι καλά μεταξύ μας, εφόσον οι ΝΒΑερς με την καρδιά τους πουν το ΟΚ να ενισχύσουν την Εθνική ομάδα, εφόσον βρεθεί ο κατάλληλος κόουτς, εφόσον, εφόσον…
Ναι, χρειάζεται να “τρέξουν” πολλές προυποθέσεις, αλλά διάολε μια διάκριση σε Μουντομπάσκετ δεν έρχεται έτσι με τον Ελληνικό τσαμπουκά μόνο. Άντε στρωθείτε τώρα και κάντε το σωστό, έχετε χρόνο…
Αλλά αν αυτό το καλό νέο ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο, το 2ο μας άρεσε ακόμα περισσότερο γιατί δεν το περιμέναμε. Παγκόσμιο εφήβων στην Ελλάδα το 2015… Ναι, αυτή είναι διοργάνωση… Την πήραμε για 3η φορά, αλλά θέλοντας και μη το μυαλό μας πάει 20 χρόνια πίσω. Τότε ήταν τα καλά και όχι στην Θεσσαλονίκη το 2003 που πάλι ομαδάρα είχαμε αλλά όχι χημεία και περιοριστήκαμε στην 3η θέση, σε μια διοργάνωση που πήγε στην πόλη μας γιατί δεν μπόρεσε να την αναλάβει η Μαλαισία.
Θα πάμε 20 χρόνια πριν γιατί εκείνο που είδαμε τότε μας άρεσε πολύ, γιατί ένα Μουντομπάσκετ εφήβων είναι ότι καλύτερο για να δούμε την επερχόμενη γενιά αστέρων, με αυτή που θα ζήσουμε για την επόμενη 10ετία. Ναι η διοργάνωση του Ρετζιά, του Καράγκουτη, του Μπαρλά, του Κακιούζη, του “Παπ”, του Καλλατζή, του Χατζή και του τόσο άτυχου Γιαν-Γιαν…
Μα δεν ήταν μόνο αυτοί. Από εκείνη την διοργάνωση βγήκε ο Γιασικεβίτσιους, ο Ζιζι Γουάνγκ, ο Ντε Λα Φουέντε, ο Μάρμπουρι, ο Βάις, ο Σεστόκας, ο Γκίριτσεκ, ο Λάνγκντον, ο Πέπε Σάντσεζ, ο Σαμάκι Γουόκερ, ο Κάρλος Χιμένεζ, ο Νίτσεβιτς, ο Σαρίφ Φαγιάρντο, ο Γιουνέντ, ο Μουαζό, ο Βινς Κάρτερ, ο Μπουλέρι, ο Καζόρλα, ο Καουκένας, ο Ρούζιτς, ο τεράστιος Λουίς Σκόλα και φυσικά ο Σαμ Μακίνον, που ακόμα απορούμε πως ένας τέτοιος παίκτης δεν έπαιξε τουλάχιστον στην Ευρωλίγκα. Ίσως να τον… ήπιε καμμιά Fosters… Λίγοι ήταν όλοι αυτοί;
Και αν ήταν λίγοι, δώστε βάση στο τι έβγαλε το Μουντομπάσκετ εφήβων της Θεσσαλονίκης… Μπαμπράουσκας, Μπάνιτς, Μπαρέα, Μπόγκουτ, Γιανκούνας, Κλέιζα, αδελφοί Λόρμπεκ, Μαινόλντι, Άλες Μάριτς, Στέφαν Μάρκοβιτς, Μασιούλις, Μάρκοτα, Νιούλει, Ντράγκο Πάσαλιτς, Ράμος, Ρίζβιτς, Μάρκο Τόμας, Ούκιτς, Γι Γιανλίν και καμμιά 10αριά ακόμα overseas με καλή καριέρα εκεί.
Και άλλοι τόσοι θα βγουν το 2015 από το δικό μας Μουντομπάσκετ εφήβων, το 3ο που θα διοργσνώσουμε. Άντε να δουλέψει καλά η φάμπρικα παιδιά… Και μην σπασει η παράδοση. Θέλουμε το 3 στα 3 στα μετάλια…