Μία νέα σελίδα γράφτηκε στη Β’ Εθνική την περασμένη Κυριακή. Οι Μαχητές Δόξας Πεύκων έφτασαν τις 14 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και πραγματοποίησαν την καλύτερη εκκίνηση ομάδας στην κατηγορία, προσπερνώντας την Ξάνθη που κρατούσε το ρεκόρ από το 2002. Ακόμα πιο σπουδαίο είναι το επίτευγμα αν αναλογιστεί κανείς πως ο μέσος όρος ηλικίας του ρόστερ δεν ξεπερνάει τα 22 χρόνια, ενώ και το μπάτζετ είναι από τα πιο χαμηλά της κατηγορίας. Το ρεκόρ του 14-0 μπορεί να επεκταθεί ακόμα περισσότερο σύμφωνα με τον πρωτομάστορα αυτής της επιτυχίας και παράλληλα του ελκυστικού και ουσιαστικού τρόπου παιχνιδιού, Λευτέρη Χατζηκυριακίδη.
Συνέντευξη στον Πάρη Τρικαλιώτη, στην εφημερίδα Arena Press
Πώς νιώθετε που είστε κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου μετά το 14-0;
«Πρώτα απ’ όλα είναι καλό για την υστεροφημία της ομάδας και όταν μετέχεις σε μια τέτοια διαδικασία λες ότι αφήσαμε κάτι καλό. Είναι μια ηθική ικανοποίηση κυρίως για τα παιδιά. Είμαστε ικανοποιημένοι αλλά δεν πετάμε και στα σύννεφα. Είναι ένα καινούριο μοντέλο για την πόλη με νέα παιδιά και ο πρωταθλητισμός βγήκε μέσα από σκληρή προσπάθεια και χωρίς να αποτελεί αυτοσκοπό. Υπήρξαν ανάλογες προσπάθειες στο παρελθόν με μεγάλες προσωπικότητες πλέον στον χώρο όπως Διαμαντίδης, Παπαδόπουλος κ.α. Όμως τα δικά μου «παιδιά» είναι θα έλεγα αυτά της… διπλανής πόρτας. Απλά παιδιά που προσπαθούν πολύ, δουλεύουν καθημερινά, μοχθούν και ακούνε τον προπονητή τους».
Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;
«Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Υπάρχει ηρεμία, αγωνιστικός προσανατολισμός, σωστοί αθλητές, σοβαρή διοίκηση και αρκετή δουλειά στο γήπεδο. Όχι τόση όσο θα ήθελα βέβαια καθώς δε μας φτάνει ο χρόνος, αλλά στις προπονήσεις δίνουμε τα πάντα! Ο βασικός κανόνας στα Πεύκα είναι: Παίζουμε στα όρια, στα… κόκκινα!».
Πριν ξεκινήσει η σεζόν περιμένατε τέτοια πορεία;
«Περίμενα ότι θα είμαστε ανταγωνιστικοί σε όλο το πρωτάθλημα. Στην πρώτη προπόνηση ο γυμναστής μού είπε: «Κόουτς να ξέρεις είναι πάρα πολύ καλοί αθλητές». Αυτό ήταν το εφαλτήριο για μένα. Βασιζόμαστε στην ταχύτητα και στις αθλητικές ικανότητες, αλλά δεν περίμενα αυτή την πορεία γιατί είναι παιδιά μικρής ηλικίας και δεν γνώριζα πως θα αντιδράσουν σε ιδιαίτερες συνθήκες, όπως ένα σερί νικών ή ηττών ή παίζοντας σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Αυτός είναι και ο στόχος μας: Να συνηθίζουν τα παιδιά στον πρωταθλητισμό και να αντιδρούν ανάλογα με την δράση. Από αυτό που δείχνουμε μέχρι τώρα εκπλήσσομαι προσωπικά και έχουμε να δώσουμε κι άλλο».
Αγχώνονται τα παιδιά με το ρεκόρ;
«Δεν μπορώ να πω ότι δεν τους αγγίζει, αλλά προσπαθούμε με το τεχνικό τιμ να επωμιστούμε το βάρος της πίεσης και του άγχους. Σίγουρα τους επηρεάζει η ξαφνική δημοσιότητα αλλά μέχρι στιγμής παραμένουν χαμηλών τόνων».
Τι έχει αλλάξει σε σχέση με πέρσι;
«Είμαστε ένα σκαλοπάτι παραπάνω στην ταχύτητα, έχουμε περισσότερα παιδιά με ικανότητα να σκοράρουν, ο βασικός κορμός έχει αφομοιώσει τον τρόπο λειτουργίας μας και αυτό βοηθάει και τους καινούριους που ήρθαν».
Έχει εξασφαλίσει η ομάδα μία από τις δύο πρώτες θέσεις;
«Δεν μπορούμε να το πούμε απόλυτα αυτό, αλλά διαφαίνεται πως λίγο πολύ οι θέσεις 1-2 έχουν κλειδώσει. Υπάρχει βέβαια το Άργος-Ορεστικό που πιστεύω μπορεί να ακολουθήσει εμάς και τον Προμηθέα μέχρι τέλους. Πάντως είναι λίγο δύσκολο να κάνουμε 6 ήττες στον δεύτερο γύρο. Όσον αφορά την πρώτη θέση τις επόμενες αγωνιστικές θα κριθούν πολλά πράγματα και κυρίως στην επόμενη (31/1) με τον Προμηθέα εκτός. Εμπιστεύομαι τα παιδιά μου γιατί όταν παίζουν με καλές ομάδες βγάζουν μια ιδιαίτερη δυναμική. Σίγουρα όμως ο Προμηθέας είναι μακράν η ποιοτικότερη ομάδα της κατηγορίας αναφορικά με τα ονόματα. Το πιθανότερο είναι ότι η πρωτιά θα κριθεί σε όχι παραπάνω από μία νίκη μεταξύ μας».
Για τον Προμηθέα και τη συμμετοχή του στον Βόρειο όμιλο:
«Μας ξένισε λίγο στην αρχή αλλά στην τελική απέβαλε το άγχος από τις υπόλοιπες ομάδες, αφού ο Προμηθέας ήρθε σαν το μεγάλο φαβορί. Όμως τέτοιες ομάδες με οικονομική ευρωστία βοηθάνε το πρωτάθλημα και κατ’ επέκταση το ελληνικό μπάσκετ. Δε θέλουμε αδύναμες κατηγορίες».
Υπήρξε συζήτηση για να στελεχώσει την ομάδα ο Λάζαρος Παπαδόπουλος;
«Η σχέση μου με τον Λάζαρο ξεκινάει από το 1994. Τον βρήκα, τον έβαλα στο άθλημα και έφτασε εκεί που έφτασε. Όταν μου ζήτησε φέτος να έρθει για μερικές προπονήσεις του είπα πως αυτό θα είναι… φροντιστήριο για εμάς. Ωστόσο ποτέ δεν μπήκαμε σε διαδικασία να μιλήσουμε για να μπει ενεργά στην ομάδα. Όχι γιατί δεν είχα την άνεση, αλλά το θεώρησα ασέβεια προς το πρόσωπό του».
Θα είστε στα Πεύκα του χρόνου;
«Υπάρχει συμφωνία για τρία χρόνια από πέρσι και φέτος έγινε μια πρώτη συζήτηση. Ας τελειώσει πρώτα η χρονιά και θα δούμε τα δεδομένα αν και υπάρχουν θετικές σκέψεις εκατέρωθεν».
Υπάρχει ενδιαφέρον από άλλη ομάδα;
«Όχι. Έχω μια βασική αρχή. Δεν μιλάω με άλλη ομάδα στη μέση της χρονιάς. Είμαι κάθετος σε αυτό».
Θα πηγαίνατε στο εξωτερικό αν υπήρχε πρόταση;
«Πολύ εύκολα! Το έχω συζητήσει με την οικογένειά μου, θα με ενδιέφερε μια τέτοια προοπτική. Αν μου δοθεί η ευκαιρία θα το κάνω».
Μαχητής και στη ζωή!
Εκτός από τα καθήκοντα του προπονητή και του εκπαιδευτικού ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης είναι και καθηγητής στη… ζωή! Από το 2011 και έπειτα παραδίδει μαθήματα επιβίωσης, συνεχούς βελτίωσης και προόδου μιας και εκείνη τη χρονιά ο έμπειρος κόουτς πέρασε ένα ισχυρό σοκ, αντιμετωπίζοντας σοβαρό πρόβλημα υγείας.
«Το 2011 πέρασα μια πολύ δύσκολη στιγμή. Τότε οι γιατροί διέγνωσαν όγκο στον λαιμό μου, πανικοβλήθηκα… Δεν ήξερα αν θα ζήσω! Τελικά έκανα την επέμβαση, μου τον αφαίρεσαν, είμαι καλά πλέον αλλά μου άφησε κουσούρια στη φωνή. Δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου στην αρχή, με επηρέασε πάρα πολύ ψυχολογικά και ήμουν απογοητευμένος. Πως θα μπορούσα να συνεχίσω με το μπάσκετ; Προπονητικά ο κόουτς Ροδόπουλος ήταν το στήριγμά μου και στη συνέχεια το μεγάλο βήμα ήταν ο Πιερικός, όπου εκεί κατάλαβα πως μπορώ να λειτουργήσω ξανά από τη θέση του τεχνικού».
Η ένταση της φωνής για ένα προπονητή είναι ότι και το πινέλο για έναν ζωγράφο. Σχετικά με το πώς μπορεί να κοουτσάρει, έχοντας ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα μάς είπε τον τρόπο στα Πεύκα: «Είναι πολύ δύσκολο να εκφραστώ μέσα σε έναν αγώνα, ειδικά όταν κάπου έχει πολύ φασαρία. Ευτυχώς όμως έχω ανθρώπους δίπλα μου που με καταλαβαίνουν. Με τον βοηθό μου τον κόουτς Χαλκιά γνωριζόμαστε χρόνια και με βοηθάει πολύ, αλλά και με τους παίκτες υπάρχει ξεχωριστή επικοινωνία. Έχουν κατανοήσει το θέμα μου, υπάρχει εμπιστοσύνη. Όταν μιλάω δεν μιλάνε, με κοιτάζουν στο στόμα και κάνουν ότι μπορούν για να με διευκολύνουν στο έργο μου».
Γκάλης και Γιαννάκης «σκύλιαζαν» στις προπονήσεις
Ως έφηβος είχε την τύχη να παρακολουθεί με τους συμπαίκτες του τις προπονήσεις του μεγάλου Άρη της δεκαετίας του 1980. «Ο Ιωαννίδης δεν άφηνε κανέναν να βρίσκεται εκεί, αλλά εμάς για κάποιο λόγο μας το επέτρεπε» αναφέρει ο Λευτέρης Χατζηκυριακίδης και επεκτείνεται: «Όταν ήμουν στο κλιμάκιο της Εθνικής βλέπαμε τις προπονήσεις του Άρη. Ήταν τεράστιο προνόμιο. Το διπλό του Άρη τότε ήταν σαν να έπαιζαν σε κάποιον τελικό. Ο Γκάλης έκανε τα «μαγικά» του όπως στους αγώνες, ο Γιαννάκης ήταν απαιτητικός με τους συμπαίκτες του και πάντα αυτοί οι δύο έπαιζαν αντίπαλοι, «σκυλιάζοντας» για τη νίκη! Πολύ πάθος και ωραία ένταση! Εμείς πάλι απ’ έξω ίσα που αναπνέαμε, ούτε τα βλέφαρά μας δεν κουνούσαμε… Μεγάλη εμπειρία!».
ΓΙΑ ΠΑΟΚ ΚΑΙ ΑΡΗ: «Ανεβαίνουν επίπεδο»
Ερωτώμενος για τη φετινή σεζόν που διανύουν ΠΑΟΚ και Άρης ανέφερε: «Ο ΠΑΟΚ κάνει μια εξαιρετική προσπάθεια, με χαμηλό μπάτζετ αλλά με πολλή μέθοδο και προσωπική εργασία του κόουτς Μαρκόπουλου. Γενικότερα όλοι όσοι βρίσκονται γύρω από τον ΠΑΟΚ είναι γνώστες του αντικειμένου και βοηθούν στο η ομάδα να παραμένει αξιοπρεπής και να λειτουργεί ομαλά. Ο Άρης κάνει μεγάλη οικονομική θυσία για να λύσει τα προβλήματα των παρελθόντων ετών, προσπαθώντας παράλληλα να προωθήσει και νέα παιδιά.
Αυτό είναι κάτι που πρεσβεύω και με εξιτάρει, αλλά στην Α1 ίσως είναι δύσκολο. Είναι θέμα χρόνου, πάντως, και για τις δύο ομάδες να ανέβουν επίπεδο. Όμως μη ξεχνάμε πως στα επαγγελματικά πρωταθλήματα μεγάλο ρόλο παίζει και το οικονομικό. Η ψαλίδα κλείνει με τους μεγάλους σιγά σιγά. Χρειάζεται διοικητική σταθερότητα, πλάνο και καλό προπονητικό τιμ για να προχωρήσουν σωστά».
14 στα… γρήγορα
Με το ρεκόρ των Μαχητών να βρίσκεται στο 14-0 ζητήσαμε και τις 14 γρήγορες (όπως και το στυλ παιχνιδιού της ομάδας) απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:
1. Γούρι;
«Πριν τον αγώνα: Δεν απαντάω σε τηλέφωνα, δεν τρώω το μεσημέρι, φοράω συγκεκριμένα ρούχα, ποτέ ομαδική φωτογραφία».
2. Καλύτερος Έλληνας παίκτης;
«Γκάλης»
3. Καλύτερος εν ενεργεία Έλληνας;
«Διαμαντίδης»
4. Αγαπημένη ομάδα;
«Ηρακλής»
5. Καλύτερος παίκτης παγκοσμίως;
«Τζόρνταν»
6. Αγαπημένη ομάδα στο ΝΒΑ;
«Μπουλς»
7. Πρότυπο προπονητή;
«Ροδόπουλος και Μαρκόπουλος»
8. Πρότυπο ζωής;
«Πάλη για τη ζωή, επιμονή και υπομονή»
9. Αγαπημένη φράση;
«Η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη»
10. Ελεύθερος χρόνος;
«Ελάχιστος = μπάσκετ»
11. Όνειρο; Στόχος;
«Να είμαι ανταγωνιστικός όπου και αν βρίσκομαι»
12. Εκλογές;
«Τι να ψηφίσουμε…;»
13. Ποδόσφαιρο;
«Δεν παρακολουθώ»
14. Μαχητές;
“Ουόριορς!”
Ατάκες:
«Προπονητής: Το πιο μοναχικό επάγγελμα»
«Οι Μαχητές είναι το γυμνάσιο, η Α1 το πανεπιστήμιο, η Ευρωλίγκα το διδακτορικό και το ΝΒΑ ο ουρανός»
«Μη με πάρετε ποτέ τηλέφωνο πριν από έναν αγώνα!»
Για τον γιο του: “θα ήθελα να τον πάρω κοντά μου αλλά προς το παρόν ανήκει στα Αστέρια. Θα δούμε τι θα γίνει…
Στο σπίτι δε μιλάμε πολύ για μπάσκετ. Τουλάχιστον όχι όσο θα ήθελα και φυσικά δεν τον πιέζω. Στις απορίες του όμως είμαι εκεί”.