Ο εθελοντισμός στον ΠΑΟΚ, τα ρίσκα και ο αγωνιστικός θάνατος!

 

Όταν δεν υπάρχουν χρήματα είναι μεγάλη μαγκιά να πείθεις παίκτες να έρθουν σε μια ομάδα, να παίξουν και να διακριθούν. Ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια τα καταφέρνει περίφημα σε αυτό και αποτελεί ..σκαλοπάτι καλαθοσφαιριστών. Πολλοί μάνατζερ θέλουν να συνεργαστούν με τον «Δικέφαλο του Βορρά» και προτείνουν παίκτες ελπίζοντας να έχουν μια καλύτερη τύχη στο μέλλον από ότι στο παρελθόν.

 

Παραδείγματα πολλά, Κρίστμας, Ντούβνιακ, Παππάς, Χαριτόπουλος, ΜακΓκράθ, Χρυσικόπουλος κ.λπ. Δεν ήρθαν για τα χρήματα στον ΠΑΟΚ, αλλά για την ευκαιρία να παίξουν και να περιμένουν το κάτι καλύτερο.

 

Αυτό έχει δυο προεκτάσεις που χρειάζεται να αναφερθούν. Πρώτον, ο ΠΑΟΚ έχει φτιάξει το όνομα του στην πιάτσα των ατζέντηδων, έρχονται παίκτες με λίγα χρήματα τόσα όσα μπορεί να διαθέσει η ομάδα. Αυτό βοηθάει την ομάδα μέσα από την εξυγίανση να διατηρήσει το ανταγωνιστικό της προφίλ, που είναι έτσι και αλλιώς πολύ δύσκολο και να διεκδικεί παράλληλα με αξιοπρέπεια καλύτερες θέσεις βαθμολογικά.

 

Για να το πούμε πιο απλά. Όταν στον ΠΑΟΚ παίζουν παίκτες επιπέδου που αμείβονται με λιγότερα χρήματα από όσο αξίζουν στο χρηματιστήριο του μπασκετ η ομάδα είναι σε υψηλότερο επίπεδο με λιγότερα χρήματα, άρα μικρότερο μπατζετ που αυτός είναι ο στόχος για να μπορεί να συντηρείται ο «Δικέφαλος του Βορρά».

 

Από την άλλη πλευρά όμως αυτός ο εθελοντισμός εγκυμονεί κινδύνους, αφού δύσκολα κρατάς επαγγελματίες καλαθοσφαιριστές όταν έρχεται μια πολύ καλή οικονομική πρόταση μεσούσης της περιόδου. Αυτό σημαίνει αλλαγή πλάνων, απώλειες στο ρόστερ που ίσως να μην μπορεί να καλυφθούν. Όμως αυτά έχει η ζωή όταν ρισκάρεις το καλοκαίρι για τις επιλογές σου.

 

Ο Σουλης Μαρκόπουλος στον 4ο χρόνο του στον ΠΑΟΚ γνωρίζει τις συνθήκες που μπορει να συναντήσει μέσα στην χρονιά και τις αλλαγές που ίσως προκύψουν από την μια μέρα στην άλλη και δείχνει να συνηθίζει στις εναλλακτικές.

 

Πέρυσι Παππάς-Ντούβνιακ και Αλεξιτς έπαιρναν και οι τρεις μαζί όχι περισσότερα από 4000 ευρώ το μήνα. Ο Παππάς είναι πλέον στον Πανιώνιο με ένα υψηλό συμβόλαιο, ο Ντούβνιακ έμεινε Ελλάδα για λογαριασμό του Ρεθύμνου με καλές απολαβές και μόνο ο Αλεξιτς αναχώρησε για άλλες πολιτείες.

 

Φέτος ο Χαριτόπουλος ήρθε με μηδενικό συμβόλαιο να παίξει στον ΠΑΟΚ με την προϋπόθεση αν έμενε μέχρι τέλος θα έπαιρνε ένα ποσό περίπου 25.000 ευρώ. Η επιλογή του να πάει στην Ακαντέμικ σίγουρα αποδυναμώνει τον ΠΑΟΚ όμως τι έχασε ο ΠΑΟΚ από αυτή την ιστορία; Τίποτα, αντίθετα κέρδισε πολλά με την παρουσία του και την βοήθεια που πρόσφερε ο ίδιος …εθελοντικά.

 

Τα ίδια ισχύουν και για τον ΜακΓκράθ που το συμβόλαιο του για την αξία του είναι χαμηλό (65.000 δολάρια) και αποτελεί επιτυχία των ανθρώπων του ΠΑΟΚ που τον έπεισαν να υπογράψει το καλοκαίρι με αυτές τις απόλαβές. Τι θα γίνει με τον Αμερικανοιρλανδό γκάρντ αποτελεί ερωτηματικό, όμως πόσο μπορείς να «μπλοκάρεις» την μετακίνηση ενός παίκτη που ζητά να φύγει για κάπου πολύ καλύτερα;

 

Τελευταία περίπτωση του Λίνου Χρυσικόπουλου. Μηδενικό συμβόλαιο μέχρι το τέλος της φετινής σεζόν. Ο ΠΑΟΚ θα κυνηγήσει το έξτρα πριμ των 30.000 ευρώ για την συμμετοχή του μέσα στους 5 καλύτερους νέους καλαθοσφαιριστές κάτω των 21 ετών που αποτυπώνεται από το ranking του ΕΣΑΚΕ. Χρήματα που εισέπραξε πέρυσι η ασπρόμαυρη ΚΑΕ από τις εμφανίσεις του Παππά. Επίσης αν του βγει ο Χρυσικόπουλος αγωνιστικά θα μπορεί να τον έχει έναν ακόμη «άσσο» για τα επόμενα δυο χρόνια από το καλοκαίρι και μετά!

 

Συμπερασματικά, ο εθελοντισμός είναι πραγματικά ευτυχία, τα ρίσκα όμως που παίρνει μια ομάδα για να μπορεί να «ζήσει» αναπόφευκτα την οδηγούν στον αγωνιστικό θάνατο. Το τίμημα το ξέρουν στον ΠΑΟΚ και με αυτό θα πρέπει να ζήσουν για όσο δεν υπάρχουν τα φράγκα και ο επενδυτής.