Και όχι μόνο. Ο Μπρατσιάκος εξομολογείται στο eviabasket.gr εκ βαθέων για ότι πέρασε τα προηγούμενα χρόνια της αμφισβήτησης, μιλάει για το προσωπικό ρίσκο που πήρε φέτος στα μέσα της σεζόν, απαντάει σε ερωτήσεις για το Χαλκιδέϊκο μπάσκετ και παίρνει θέση ακόμα και για την περίπτωση της Κηφισιάς.
“Αν καθόμασταν σε ένα καφέ πριν από 6 χρόνια και σου έλεγα πως η Κύμη θα είναι σήμερα στην Α1 και εγώ προπονητής της, θα γέλαγες και δεν θα με πίστευες!”
ΕΡ: Έχουν περάσει σχεδόν 10 μέρες από το ντέρμπι τίτλου με τον Φάρο και την άνοδο στην Α1. Αλήθεια, έχεις συνειδητοποιήσει τι έχετε πετύχει;
Β.Μ.: “Έχω αρχίσει σιγά-σιγά να συνειδητοποιώ τι έχουμε πετύχει. Έχουμε κάνει ένα άθλο, ένα κατόρθωμα, έχουμε κάνει 6 ανόδους σερί και εγώ 4 με την ομάδα. Αν καθόμασταν σε ένα καφέ πριν από 6 χρόνια και σου έλεγα πως η Κύμη θα είναι σήμερα στην Α1 και εγώ προπονητής της, θα γέλαγες και δεν θα με πίστευες! Αυτό σχεδιάσαμε τότε να ξέρεις πάντως με τον Αλέξανδρο, κάτσαμε κάτω ένα μεσημέρι, συμφωνήσαμε σε όλα και πετύχαμε κάτι που για τους περισσότερους έμοιαζε ακατόρθωτο. Το επίτευγμα αυτής της ομάδας, είμαι σίγουρος πως θα συζητιέται για πολλά χρόνια και ούτε πιστεύω πως θα βρεθεί στο μέλλον άλλη ομάδα που θα μπορέσει να σπάσει το 6/6 της Κύμης”.
ΕΡ: Ξεκινώντας εσύ στην Κύμη από την Α” ΕΣΚΑΣΕ, ποιο στόχο είχατε ως άμεσο αλλά και μακροπρόθεσμο;
Β.Μ.: “Είχαμε πει, πως στόχος μας θα είναι κάθε χρόνο να κερδίζουμε και μια κατηγορία και σε 5 χρόνια να είμαστε στην Α1. Δεν ξέρω τότε όταν το συζητάγαμε, κατά πόσο ο Αλέξανδρος (Θεοδώρου) το πίστευε, εγώ πάντως το πίστευα ακράδαντα. Μάλιστα τότε του είχα πει, πως επειδή θα πέσουν πολλοί καλοθελητές δίπλα σου, αν κάθε χρόνο κάνεις ότι σου λέω, χωρίς να ξοδεύεις πολλά χρήματα, θα καταφέρνουμε κάθε χρόνο να ανεβαίνουμε και μια κατηγορία. Έτσι και έγινε! Ο προγραμματισμός της ομάδας πάντα ήταν παράλληλος, για τη χρονιά που έτρεχε αλλά και για αυτές που θα ακολουθούσαν. Υπολογίζαμε πόσα χρήματα θα δαπανούσαμε για παράδειγμα στη Γ” Εθνική και πόσα στη Β” Εθνική την επόμενη σεζόν. Κάθε χρόνο κοιτάζαμε να φτιάξουμε αυτό που θα χρειαζόταν η ομάδα για εκείνη τη σεζόν. Θέλει και τύχη βεβαίως, που εμείς είχαμε και τα καταφέραμε”.
ΕΡ: Φέτος στην Α2 πάντως, τα πράγματα πρέπει να ήταν πιο δύσκολα. Συναντήσατε, προβλήματα, αντιξοότητες που ίσως δεν τις περιμένατε;
Β.Μ.: “Φέτος ήταν μια χρονιά μόνο με αντιξοότητες. Ήταν μια χρονιά της πιο δυνατής Α2 όλων των εποχών, με πολλές εύπορες ομάδες και με πολύ υψηλό βαθμό ποιότητας παικτών.
Πολλές ομάδες είχαν αντίστοιχα ρόστερ με το δικό μας. Θα πω, πως ακόμα και ο Φίλιππος Βέροιας που έπεσε είχε 3 παίκτες που μπορούσαν να έπαιζαν φέτος και σε εμάς. Αντιμετωπίσαμε φέτος πολλά προβλήματα τραυματισμών. Μετά τις 3 πρώτες αγωνιστικές που η ομάδα έπαιξε καταπληκτικό μπάσκετ όπως εμείς το ονειρευόμασταν, άρχισαν οι τραυματισμοί, ο ένας πίσω από τον άλλο. Μιλόσεβιτς, Ψαθάς, Κωνσταντακόπουλος, Σιγκούνας, ξανά Μιλόσεβιτς, ξανά Ψαθάς, Κακιούζης, προς το τέλος Τουντζιαράκης. Όμως η ομάδα απέδειξε πως ήταν φτιαγμένη από σκληρό μέταλλο και στο τέλος καταφέραμε αυτό που είχαμε θέσει ως στόχο από την αρχή. Να φτιάξουμε μια ομάδα που θα νικάει και τα απρόοπτα”.
ΕΡ: Η βαριά ήττα από τον Φάρο και στο καπάκι η εντός έδρας ήττα από τον Προμηθέα Πατρών, ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της χρονιάς;
Β.Μ.: “Ήταν 100% το πιο δύσκολο κομμάτι της χρονιάς”.
“Δεν νομίζω πως άλλη ομάδα της κατηγορίας μετά από αυτά τα δύο στραπάτσα θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της όπως εμείς και να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Εκείνες τις στιγμές λειτούργησε ο όρος “οικογένεια” που έχει φροντίσει όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια Θεοδώρου να λειτουργεί η ομάδα”.
ΕΡ: Πως αντιμετωπίστηκε τότε αυτή η κρίση. Και μην παραβλέπουμε πως η ομάδα δεν είχε μάθει τα προηγούμενα χρόνια σε τέτοιες καταστάσεις, με δύο σερί ήττες για παράδειγμα…
Β.Μ.: “Η αντιμετώπιση της διοίκησης αυτό το 15νθημερο ήταν η ιδανική και αποδείχθηκε ο καλύτερος σύμμαχος μας για να κάνουμε ένα τέτοιο β” γύρο και να φτάσουμε εδώ που είμαστε τώρα. Δεν θέλω να πω τι ακριβώς ελέχθη σε παίκτες-προπονητές, αλλά η σημασία είναι πως ότι έγινε τότε έπιασε τόπο και από τα επόμενα παιχνίδια εμφανιστήκαμε πιο ενωμένοι, πιο δυνατοί. Δεν νομίζω πως άλλη ομάδα της κατηγορίας μετά από αυτά τα δύο στραπάτσα θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια της όπως εμείς και να κάνει τη μεγάλη ανατροπή. Εκείνες τις στιγμές λειτούργησε ο όρος “οικογένεια” που έχει φροντίσει όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια Θεοδώρου να λειτουργεί η ομάδα. Αυτή η ομάδα ήταν είναι και θα είναι μια οικογένεια και μέσα από την αγάπη και τον αλληλοσεβασμό των μελών της, θα μπορεί να πετυχαίνει παιχνίδι με παιχνίδι πάντα τους στόχους της”.
ΕΡ: Στο ματς με τον Φάρο που εγώ το θεωρώ κομβικό, απέναντι σε μια ομάδα που έχει αποκλείσει τη μισή Α1 από το Κύπελλο Ελλάδας και εσύ δέχεσαι εκεί μέσα μια πολύ βαριά ήττα μένοντας πλέον 2 βαθμούς πίσω αλλά στην ουσία 3 αφού δεν θα είχες ούτε την ισοβαθμία, μιλάμε μετά τον αγώνα και μου λες πως πιστεύεις ακόμα στην 1η θέση. Έχω μια απορία. Αυτό τότε το είπες για ψυχολογικούς λόγους για την ομάδα σου, ή το πίστευες πραγματικά;
Β.Μ.: “Το πίστευα πραγματικά. Από την αρχή της χρονιάς που είχαμε μιλήσει, σου είχα πει πως το πρωτάθλημα θα κριθεί από τις 5 ήττες και πάνω. Τα πρωταθλήματα κρίνονται πάνω στο παρκέ, ο Φάρος είχε μια ομάδα με σπουδαίο ρόστερ, αλλά κανείς δεν θα επιτρεπόταν να υποτιμήσει την καρδιά του πρωταθλητή. Εμείς ήμασταν οι πρωταθλητές, το αποδείξαμε μέσα στο γήπεδο και πετύχαμε. Πίστευα, στους παίκτες μου, στην ομάδα που είχα δημιουργήσει, ήξερα κάνοντας τόσα χρόνια πρωταθλητισμό, πως τα πρωταθλήματα παίζονται μέχρι και την τελευταία αγωνιστική και δικαιώθηκα. Ήμουν σίγουρος πως η ομάδα μου θα έβγαζε “φωτιές” στο β” γύρο, κάνοντας πολύ καλή δουλειά, ξέραμε πως όταν εμείς θα ανεβάζουμε στροφές όλοι οι υπόλοιποι θα έχουν κλατάρει…Και πρέπει κάπου εδώ, να ευχαριστήσω δημόσια όλους τους συνεργάτες μου για την καταπληκτική δουλειά που έκαναν φέτος. Τον Ισίδωρο Κουτσό, το δεξί μου χέρι σε όλη τη σεζόν, ένα παιδί με απίστευτες γνώσεις πάνω στο άθλημα, τον γυμναστή Δημητρη Πασπαλά με αμερικάνικες επιρροές, έκανε φοβερά πράγματα φέτος, αλλά και τον Νίκο Κότσιαρη στο σκάουτιγκ”.
ΕΡ: Πάμε τώρα επί προσωπικού. Ασχολείσαι χρόνια με την προπονητική, έχεις κάνει πολλές επιτυχίες στο παρελθόν, αλλά φτάνουμε εν έτει 2016 και ο Βασίλης Μπρατσιάκος είναι προπονητής Α1. Πίστευες πως κάποια στιγμή θα καταφέρεις κάτι τέτοιο, είχες εμπιστοσύνη στις δυνατότητες σου;
Β.Μ.: “Από τη στιγμή που κατάλαβα, πως αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου είναι να ασχοληθώ με το μπάσκετ, στόχος μου ήταν να φτάσω κάποια στιγμή όσο πιο ψηλά γίνεται και τώρα ανεβαίνοντας στην Α1 μπορώ να πω ότι πέτυχα το στόχο μου. Εάν δεν πίστευα στον εαυτό μου, δεν θα είχα φτάσει ποτέ εδώ”
ΕΡ: Πηγαίνοντας στην Κύμη πριν 4 χρόνια, το βιογραφικό σου είχε πολλές επιτυχίες, αλλά μέχρι τη Γ” Εθνική. Δεν είχες δοκιμάσει ποτέ ψηλότερα, οπότε ανεβαίνοντας με την Κύμη σε κατηγορίες άγνωστες για εσένα όπως η Β” Εθνική και η Α2, πως το αντιμετώπιζες;
Β.Μ.: “Έχοντας τα χρόνια που είχαν προηγηθεί της Κύμης, γαλουχηθεί σε συνθήκες πρωταθλητισμού, ήξερα πως να διεκδικώ και στο τέλος να κερδίζω τα παιχνίδια και τα πρωταθλήματα. Αυτό με βοήθησε και σε αυτές τις κατηγορίες για να πετύχω. Τις επιτυχίες στις μεγάλες κατηγορίες τις κάνουν και οι πολύ καλοί παίκτες. Εμείς οι προπονητές δίνουμε τις αρχές, αλλά οι παίκτες είναι εκείνοι που τα υλοποιούν. Για αυτό κάθε χρόνο, ήθελα και διάλεγα παίκτες πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης κατηγορίας, μπαρουτοκαπνισμένους στα πρωταθλήματα, ώστε να μας οδηγούν στην κατάκτηση των τίτλων. Δόξα το Θεό, όλα αυτά τα χρόνια κάναμε πολύ καλές επιλογές μαζί με τους συνεργάτες μου και τα καταφέραμε”.
ΕΡ: Ο Μπρατσιάκος είναι ένας πολύ καλός, αναγνωρίσιμος προπονητής για όσους ασχολούνται με το μπάσκετ της περιφέρειας, που ίσως να μην χρειαζόταν ούτε την άνοδο στην Α1 για να αποδείξει την αξία του. Σε ένα πρωτάθλημα όμως όπως η Α2, που είναι προθάλαμος του επαγγελματικού μπάσκετ, δεν μπορεί να μην υπήρξαν “σειρήνες”. Είχες την στήριξη της διοίκησης στις δύσκολες στιγμές; Τα Χριστούγεννα για παράδειγμα είχε αναπτυχθεί μια παραφιλολογία γύρω από τη θέση του προπονητή στην ομάδα…
Β.Μ.: “Από τη χρονιά που ανεβήκαμε από την Α” ΕΣΚΑΣΕ στη Γ΄ Εθνική, υπήρχαν ΄σειρήνες” πως μεγάλοι προπονητές εντός εισαγωγικών, θα κατέβαιναν από την Α1 στη Γ” Εθνική για τα μάτια του Γ.Σ.Κύμης. Το ίδιο συνέβη και στη Β” Εθνική και φέτος στην Α2. Είμαστε σε μια χώρα που πολύ δύσκολα κάποιος μπορεί να πετύχει, γιατί συνήθως τρώει μεγάλο θάψιμο και πάρα πολλοί είναι εκείνοι που υποθάλπτουν το έργο του και την επιτυχία του. Εγώ είμαι τυχερός γιατί είμαι σε μια ομάδα όπως η Κύμη, που ηγείται η οικογένεια Θεοδώρου και ιδιαίτερα ο Αλέξανδρος ο οποίος εκτός από εργοδότης μου είναι και στενότατος φίλος μου, έχω την πίστη του από το Α΄ τοπικό μέχρι και τώρα, πιστεύει πάρα πολύ σε μένα και μου το έχει αποδείξει. Δεν άφησε ποτέ να ξεφύγει το μυαλό μου σε οποιαδήποτε αρνητική σκέψη γινόταν πίσω από την πλάτη μου. Δεν σου κρύβω πως έφαγα εκατοντάδες μαχαιριές από συναδέλφους προπονητές υψηλού επιπέδου, όμως είναι για μένα τύχη και ευλογία να έχω τον Αλέξανδρο Θεοδώρου πάνω από το κεφάλι μου προστατεύοντας εμένα και τα συμφέροντα της ομάδας. Μου επέτρεψε να βγάλω το προπονητικό μου ταλέντο, υποστηρίζοντας τον τρόπο μου. Φέτος ειδικά μετά τις δύο ήττες στο τέλος του πρώτου γύρου, μου έδειχνε στο τηλέφωνο του τους μάνατζερ και τα ονόματα που του πρότειναν! Η οικογένεια Θεοδώρου με στήριξε με όλες τις δυνάμεις της και στο τέλος αποδείχθηκε πως σωστά έπραξαν καθώς το ταμείο ήταν και πάλι θετικό. Με εμπιστεύτηκαν, με δικαίωσαν και τους δικαιώνω”.
ΕΡ: Πάντως εδώ και 10 μέρες που έχεις πάρει την κούπα, βλέπω πως δέχεσαι επίθεση αγάπης από παντού…
Β.Μ.: “Έτσι είναι! Δέχομαι επίθεση αγάπης από παντού, αν και γνωρίζω καλά πως αρκετοί από αυτούς ήταν στο αντίπαλο στρατόπεδο μέχρι και πριν από 15 ημέρες…”
“Από την πρωϊνή δουλειά παραιτήθηκα παραμονή του αγώνα με τον Προμηθέα…Την επόμενη μέρα λοιπόν έκανα και τη δεύτερη ήττα και υπήρχε ενδεχόμενο να μείνω χωρίς δουλειά”.
ΕΡ: Τόσα χρόνια ως προπονητής και κυρίως στα χρόνια πριν της Κύμης, σκέφτηκες κάποια στιγμή να πεις τέρμα ως εδώ κύριοι, δεν πάει άλλο. Αναμφίβολα θα έχεις περάσει και δύσκολες στιγμές…Φέτος μάλιστα απ” όσο γνωρίζω πήρες και ένα μεγάλο ρίσκο, άφησες και την πρωϊνή σου δουλειά για να ασχοληθείς στο 100% με το μπάσκετ…
Β.Μ.: “Θα ξεκινήσω ανάποδα να σου απαντώ και θα σου πω, ότι από την πρωϊνή δουλειά παραιτήθηκα παραμονή του αγώνα με τον Προμηθέα…Την επόμενη μέρα λοιπόν έκανα και τη δεύτερη ήττα και υπήρχε ενδεχόμενο να μείνω χωρίς δουλειά. Από εκεί που όλα ήταν ρόδινα, θα μπορούσαν να είχαν ανατραπεί τα πάντα. Εκεί όμως ήταν όπως είπα και πιο πάνω, τεράστια η στήριξη της οικογένειας Θεοδώρου και προς εμένα και προς τους παίκτες.
Στην πορεία μου γενικά ως προπονητής, έχω συναντήσει πολλά προβλήματα. Ενώ έχω πάρει πρωταθλήματα, έχω αναδείξει παίκτες, ενώ θα μπορούσα να προσφέρω ως πρώτος προπονητής σε όλες τις Εθνικές κατηγορίες στις Χαλκιδέικες ομάδες, δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να δείξω τι αξίζω σε αντίθεση με άλλους προπονητές αμφιβόλου αξίας, που δεν είχαν κάνει και ποτέ καριέρα στο χώρο! Είναι πολύ σημαντικό, σε ένα προπονητή να του δίνεται η ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να πετύχει. Εγώ ξεκίνησα από χαμηλά, έκανα το αγροτικό μου πολλά χρόνια σε ομάδες τοπικού. Μην νομίζεις όμως ότι είμαι ο μόνος, υπάρχουν και άλλοι Έλληνες προπονητές που έχουν περάσει από αυτή την κατάσταση. Η πορεία μου όμως απέδειξε, πως οι παράγοντες όλων των ομάδων, πρέπει να δίνουν ευκαιρίες σε άσημους προπονητές να δείχνουν το έργο τους για πολλά χρόνια. Όπως έγινε όλα αυτά τα χρόνια με την οικογένεια Θεοδώρου. Βέβαια θα μου πεις, πως μέχρι τώρα υπήρξαν μόνο επιτυχίες και άνοδοι. Δεν σημαίνει όμως, πως αυτό που πετύχαμε στην Κύμη θα μπορούσε να το κάνει κάποιος διάσημος προπονητής. Χρειαζόταν ο τρόπος που εμείς τον είχαμε”.
ΕΡ: Τα δύσκολα τελείωσαν λοιπόν, μπροστά σου τώρα υπάρχει η πρόκληση της Α1…
Β.Μ.: “Την περίμενα χρόνια αυτή τη στιγμή, είμαι έτοιμος για την κατηγορία και θέλω να σου πω, όσο και αν φανεί παράξενο, πως για μένα ο προγραμματισμός για την Α1 έχει ξεκινήσει από τα Χριστούγεννα. Και επειδή είμαι πεισματάρης, να σου πω ότι τον προγραμματισμό για την Α1 τον ξεκίνησα την επομένη της ήττας από τον Προμηθέα στο τέλος του πρώτου γύρου! Δεν φοβάμαι την Α1 όπως δεν φοβήθηκα καμιά κατηγορία όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω στον εαυτό μου, στην ομάδα και να ξέρει ο κόσμος πως δεν θα είμαστε περαστικοί…”
“Δεν υπάρχουν παράγοντες στη Χαλκίδα που να ξέρουν μπάσκετ, έτσι ώστε να εμπιστευθούν τους κατάλληλους ανθρώπους”.
ΕΡ: Πάμε λίγο τώρα στη Χαλκίδα. Εσύ πλέον είσαι ένας προπονητής αναγνωρισμένος, με άνοδο στην Α1, μαζί με σένα υπάρχουν σε top επίπεδο ο Αγγέλου, ο Γιαπλές, ο Βελισσαράκος. Από μπάσκετ όμως δεν βλέπω φως…Πως γίνεται αυτή η πόλη να βγάζει μόνο προπονητές;
Β.Μ.: “Παλιά βγάζαμε και παίκτες. Αλλά τους έβγαζαν αυτοί οι προπονητές που έχουν φύγει. Μην ξεχνάς πως κανένας δεν άγιασε στον τόπο του, αλλά το κυριότερο είμαστε και σε μια περιοχή που δεν έχει παράγοντες. Δεν υπάρχουν παράγοντες σαν την οικογένεια Θεοδώρου, που να είναι εύποροι αλλά το κυριότερο να ξέρεις ότι θα πάρεις ότι σου υποσχεθούν, ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο.
Δεν υπάρχουν παράγοντες στη Χαλκίδα που να ξέρουν μπάσκετ, έτσι ώστε να εμπιστευθούν τους κατάλληλους ανθρώπους. Θα μου πεις, οι Θεοδώρου ήξεραν μπάσκετ; Όχι, αλλά είναι σπουδαίοι επιχειρηματίες που γνωρίζουν μια κατάσταση τι χρειάζεται για να είναι επιτυχημένη. Στη Χαλκίδα δεν ασχολούνται οι κατάλληλοι άνθρωποι για να προχωρήσει το μπάσκετ. Για να φτάσεις από το Α” τοπικό στην Α1 δεν είναι εύκολο, δεν είναι όμως και ακατόρθωτο, χρειάζεσαι τύχη, οργάνωση και προγραμματισμό, κάτι που ποτέ δεν είχε η Χαλκίδα. Εκτός από την εποχή Σταμέλου-Αγγέλου, που εκεί έγιναν άλλα λάθη κατά τη γνώμη μου. Αναμφίβολα όμως ήταν μια πολύ επιτυχημένη εποχή. Επίσης, δεν υπάρχουν επαγγελματίες-εραστές με το μπάσκετ και ρομαντικοί με την πόλη για την επιτυχία της. Για αυτό δεν έχουμε καταφέρει και ούτε νομίζω θα καταφέρουμε ποτέ να έχουμε μια αμιγώς Χαλκιδέϊκη ομάδα σε υψηλό επίπεδο”.
ΕΡ: Υπάρχει πάντως το ενδεχόμενο να έρθει η Κηφισιά στη Χαλκίδα…
Β.Μ.: “Δεν είναι Χαλκιδέϊκο μπάσκετ να έρθει η Κηφισιά στη Χαλκίδα, ούτε ο Ίκαρος όπως είχε γίνει παλαιότερα. Χαλκιδέϊκο μπάσκετ, είναι να ξεκινήσει μια ομάδα από χαμηλά και να φτάσει στην Α1, όπως έκανε η Κύμη όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο θετικό που βλέπω εγώ, είναι ότι έχει ξεκινήσει να γίνεται καλή δουλειά στις ακαδημίες. Έχουμε φύγει από τους παράγοντες και έχουμε δημιουργήσει τις δικές μας ομάδες. Σε αυτό το κομμάτι να πω πως ήμουν πρωτοπόρος με το ΧΒΑ, έφτιαξα μια πολύ καλή ακαδημία, βγαίνουν διαρκώς ταλέντα, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια και άλλοι προπονητές δημιουργώντας δικές τους ομάδες, προσπαθώντας ξανά να φτιάξουμε το μπάσκετ της Χαλκίδας βγάζοντας ταλέντα στον αφρό. Κάποια στιγμή βέβαια, θα πρέπει όλες αυτές οι ομάδες να κάτσουν σε ένα τραπέζι, δεν μπορούν άλλωστε να πετύχουν όλες, να μπουν 1-2 μπροστά και οι υπόλοιπες να ακολουθούν με στοχευμένο προγραμματισμό.
Όταν λοιπόν κάτσουμε σε ένα τραπέζι όλοι οι προπονητές της Χαλκίδας, αφήσουμε τις διαφορές μας στην άκρη και πρωτίστως έχοντας καλή πίστη, τότε θα μπορέσουμε να ξαναβάλουμε το μπάσκετ της Χαλκίδας στο δρόμο των επιτυχιών”.
Πηγή: eviabasket.gr
