Τι να σας πω, ότι μου άρεσε ο Άρης που είδαν κόντρα στην Γκαζιάντεπσπορ; Προφανώς και όχι. Ούτε ο τρόπος που εκφράστηκε επιθετικά η ομάδα μου άρεσε και ας τα «έσταξαν» από μακριά οι Τζένκινς και Μαρμπλ, ενώ αμυντικά αλλού πατούσαμε και αλλού βρισκόμασταν. Κακές περιστροφές, αργές βοήθειες στην αδύνατη πλευρά, κακό αμυντικό ριμπάουντ. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν με εξέπληξε. Πάνω – κάτω, αυτόν τον Άρη περίμενα να δω και ας μας είπε ο Πρίφτης ότι δεν περίμενε να πάρει η ομάδα του τόσο χαμηλό «βαθμό» στο θέμα της ομοιογένειας και των συνεργασιών.
Ένα απλό παράδειγμα. Ο Κάμινγκς, τον οποίο αρκετοί έχουν ήδη βάλει στο «μάτι», είναι καλός παίκτης. Αλλά είναι ακόμη τόσο «χαμένος» στα νέα δεδομένα που έχει μπροστά του, τόσο… σαστισμένος με τις πληροφορίες για το πώς λειτουργεί ένας κανονικός πόιντ γκαρντ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, που θέλει τον χρόνο του. Είναι φανερό ότι δεν έχει μάθει ακόμη να παίζει με το χρονόμετρο, να χρησιμοποιεί σωστά τα φάουλ, δεν ξέρει πότε πρέπει να επιτεθεί στο αντίπαλο καλάθι και πότε να «γεμίσει» την ρακέτα, ψάχνεται γενικώς. Θυμηθείτε πέρυσι τον Οκάρο Γουάιτ ή τον Ντόμινικ Γουότερς αυτήν την εποχή και θα καταλάβετε γιατί πρέπει να δώσετε τόσο στον Κάμινγκς όσο και σε ολόκληρη την ομάδα, πίστωση χρόνου.
Ότι συνέβη στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα του ΣΕΦ και στο φιλικό με τους Τούρκους, ήταν… βούτυρο στο ψωμάκι του Πρίφτη. Ειδικά τώρα που η ομάδα εισέρχεται «εις σάρκα μιαν», με τον Σανικίτζε να ενσωματώνεται και τον Τσαϊρέλη να αποθεραπεύεται. Ο τεχνικός του Άρη δεν έκανε τυχαία τις δηλώσεις που έκανε, μετά το τέλος του φιλικού με την Γκαζιάντεπσπορ, αφήνοντας στην άκρη δικαιολογίες και «ασπίδες» προς τους παίκτες. Θα πέσουν χοντρά γκάζια από εδώ και πέρα, η πίεση της δουλειάς και των προπονήσεων θα πολλαπλασιαστεί, ενώ θα βαρέσουν και τα καμπανάκια της πειθαρχίας σε όσους δεν ξέρουν που ήρθαν και πως πρέπει να φέρονται.
Ο Μπάκνερ δεν έδωσε το χέρι στον Καββαδά όταν έγινε αλλαγή, ο Πρίφτης τον έστειλε για… μπανάκι στα αποδυτήρια και το μήνυμα πήγε συστημένο προς όλους. Παλιούς και, κυρίως, καινούργιους. Ο Άρης είναι ομάδα με αρχές, με πειθαρχία, με σεβασμό, με πνεύμα συναδελφικότητας και συνεργασίας. Και είναι καλό που συνέβη αυτό το μικροπεριστατικό τώρα, για να μπουν στην θέση τους τα πράγματα και να μην χρειαστεί να παρθούν μέτρα που δεν αρέσουν σε κανέναν.
Η φετινή επιτυχία του Πρίφτη και των συνεργατών του, δεν θα είναι το αν θα καταφέρουν να φτιάξουν μια καλή ομάδα. Αυτό είναι δεδομένο ότι θα γίνει. Το στοίχημα είναι το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό. Το υλικό είναι πάρα πολύ καλό και το μόνο που απαιτείται είναι δουλειά, υπομονή, στήριξη και απόλυτη σοβαρότητα και επαγγελματισμός από όλους όσους απαρτίζουν την ομάδα. Και να θυμάστε. Την δεδομένη στιγμή, οι ήττες προσφέρουν πολλά περισσότερα από τις νίκες. Έστω και αν θέλουμε ο Άρης να μην χάνει ακόμη και στο… οικογενειακό διπλό.
Υ.Γ: Προς Σύνδεσμο Διαιτητών Καλαθοσφαίρισης Θεσσαλονίκης. Βρείτε έναν τρόπο να κάνετε τα «Μαυροσκούφεια», ξανά, ελκυστικά. Χρειάζεται μάρκετινγκ, χορηγίες, προσφορές, χάπενινγκ, διαφήμιση, οργάνωση βρε αδερφέ, για να έρθει ο κόσμος στο γήπεδο. Το να βάλουμε δυο ομάδες, τρεις διαιτητές και μια μπάλα στο γήπεδο δεν αρκεί. Δείτε το λίγο κύριοι, για την επόμενη χρονιά.
