Ο Ιωάννης Παπαπέτρου μίλησε στην ΟΠΑΠ TV για την πορεία της Εθνικής Νέων Ανδρών αλλά και το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού προς το πρόσωπό του και τόνισε ότι προτεραιότητά του είναι να μείνει στο κολλέγιο του Τέξας.
Οι δηλώσεις του Ιωάννη Παπαπέτρου στην ΟΠΑΠ TV:
Στην πορεία της εθνικής στο Πανευρωπαϊκό: “Έγινε μια πολύ καλή προσπάθεια. Είχαμε μια δύσκολη προσαρμογή γιατί δεν βρεθήκαμε όλοι μαζί πολύ καιρό, εγώ ήμουν τον Ιούνιο στο Τέξας, ο Αντετοκούνμπο στο ντραφτ… Κι έτσι κληθήκαμε σε πολύ γρήγορο διάστημα να γίνουμε ομάδα και να αποκτήσουμε χημεία”.
Στην κατάκτηση της πέμπτης θέσης: “Μπορεί να μην λέγαμε ότι στοχεύαμε σε κάτι καλύτερο, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μας όλοι θέταμε πολύ υψηλούς στόχους”.
Για το αήττητο ξεκίνημα των 6 αγώνων και τις ήττες από Τουρκία και Ισπανία: “Κάναμε πολύ καλή δουλειά στα πρώτα 6 ματς. Παρουσιαστήκαμε πολύ συγκεντρωμένοι, είχαμε πολύ καλή τακτική. Ξέραμε τις δυνατότητες μας. Κάπου εκεί όμως μπήκε στο παιχνίδι και η δημοσιότητα, δεν το χειριστήκαμε όπως έπρεπε και χάσαμε την συγκέντρωσή μας. Η ήττα από την Τουρκία ήρθε να μας αφυπνίσει, ωστόσο με την Ισπανία ο αντίπαλος έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του στο τουρνουά και δεν καταφέραμε να ανταποκριθούμε”.
Για το τι εννοεί λέγοντας πως τους επηρέασε η δημοσιότητα: “Είναι γεγονός ότι όλη αυτή η δημοσιότητα ήταν πολύ ξαφνική. Πηγαίνοντας στο Πανευρωπαϊκό δεν ξέραμε για τέτοια πράγματα. Ο κόουτς βέβαια έκανε ό,τι μπορούσε. Τόσο ως προπονητής, όσο και σαν πατέρας έκανε το καλύτερο δυνατό για την ομάδα δουλεύοντας πολύ και στην νοοτροπία. Ξέρετε σε αυτές τις διοργανώσεις παίζει ρόλο και ο παράγοντας τύχη κι εμείς θεωρώ ότι στο τουρνουά σταθήκαμε άτυχοι”.
Για το ματς με την Ισπανία: “Είναι μία ομάδα που το στιλ της δεν μας ταιριάζει. Εμείς θέλαμε να κερδίσουμε την Τουρκία για να παίξουμε με την Ρωσία, αλλά δεν τα καταφέραμε. Από κει και πέρα εναντίον της Ισπανίας προσπαθήσαμε να τους βγάλουμε από το ρυθμό τους, δεν τα καταφέραμε κι έτσι…”
Για το μέλλον αυτή της ομάδας: “Το επίπεδό της είναι κατά τη γνώμη μου είναι πολύ υψηλό. Αυτό που μας έλειπε νομίζω ότι ήταν η εμπειρία. Πλέον έχουμε κι από αυτή μετά τη διοργάνωση. Σίγουρα ο δρόμος προς την κορυφή είναι δύσκολος. Νομίζω ότι εφέτος αυτό που κάναμε λάθος ήταν ότι χάσαμε την συγκέντρωσή μας”.
Για το κλίμα που υπήρχε μέσα στην ομάδα: “Καταφέραμε και γίναμε πολύ γρήγορα μια παρέα. Είχαμε όλοι τον κοινό στόχο να κερδίσουμε κι έτσι αυτό μας βοήθησε να γίνουμε φίλοι. Να σας πω λέγαμε τραγούδια πριν από τα παιχνίδια που μας έβαζαν στη ροή του παιχνιδιού. Συνθήματα σε στιλ εξέδρας”.
Για τους συμπαίκτες του στην εθνική Νέων: “Πρόκειται για παίκτες οι οποίοι κατά τη γνώμη μου βρίσκονται σε πολύ υψηλή κατάσταση. Σίγουρα στα 19 κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι φτασμένος παίκτης, ωστόσο νομίζω ότι έχουμε βάλει τις βάσεις για να δημιουργήσουμε την επόμενη καλή γενιά του ελληνικού μπάσκετ”.
Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: “Με τον Γιάννη είμαστε πολύ καλοί φίλοι. Είμαι πολύ χαρούμενος για την εξέλιξή του, αν και όπως είπε και ο ίδιος δεν είναι κι εύκολο να βρεθείς από την Α2 στην Αμερική. Είναι ένα όνειρο του Γιάννη που έγινε πραγματικότητα. Ξέρει πολύ καλά τι έχει μπροστά του είναι ένα πολύ ήσυχο παιδί και συνάμα πολύ δουλευταράς. Νομίζω ότι θα τα πάει περίφημα”.
Για το αν η εξέλιξη του Αντετοκούνμπο αποτελεί πρόκληση και για τον ίδιο: “Σίγουρα μου δίνει ένα έξτρα κίνητρο για να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ, ωστόσο δεν θέλω να συγκρίνω τον εαυτό μου με κανέναν άλλον παίκτη”.
Για την επιλογή του να συνεχίσει την καριέρα του στην Αμερική: “Όνειρό μου ήταν να βρεθώ στο ΝΒΑ κάποια στιγμή. Πίστευα λοιπόν ότι ο πιο εύκολος δρόμος ήταν το λύκειο, το κολέγιο και μετά το ΝΒΑ”.
Για την επιλογή του Κολεγίου του Τέξας αντί του Κάνσας και για το αν αισθάνεται δικαιωμένος 1 χρόνο μετά: “Είμαι πολύ χαρούμενος και δικαιωμένος που επέλεξα το Τέξας. Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες που ξεπεράσαμε ως ομάδα και μας έκαναν και πιο δυνατούς χαρακτήρες”.
Για τη ζωή στην Αμερική: “Το πρωί στο σχολείο όπου υπάρχει συνεχής έλεγχος για την μαθησιακή μας πορεία. Δεν χάνουμε ούτε ώρα διδασκαλίας. Κατά τη μία τελειώνουμε και ξεκινούμε εργασίες μέχρι τις 3 παρουσία των καθηγητών μας. Κατά τις 4 ξεκινά η προπόνηση η οποία μπορεί να διαρκέσει μέχρι και τις 8”.
Για τη μετάβαση από το λύκειο στο κολέγιο και τις διαφορές που υπάρχουν: “Υπάρχουν πολλές διαφορές, όπως και ανάμεσα στο κολέγιο και το NBA και την Ευρώπη. Ουσιαστικά στο κολέγιο αποκτάς την αμερικανική νοοτροπία στο μπάσκετ”.
Για τα σενάρια μεταγραφής στον Ολυμπιακό: “Προτεραιότητα για μένα είναι να επιστρέψω στο κολέγιό μου στο Τέξας, να συνεχίσω τις σπουδές μου και να βελτιώνομαι συνεχώς στο άθλημα που αγαπώ περισσότερο από όλα τα άλλα, το μπάσκετ. Γνωρίζω για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Έχουν επικοινωνήσει με την οικογένειά μου. Υπήρξε κάποια επαφή με τον πατέρα μου. Είναι κάτι που έμαθα σχετικά πρόσφατα. Στο Πανευρωπαϊκό δεν το γνώριζα και ήμουν συγκεντρωμένος μόνο στην εθνική. Νομίζω ότι το όνειρό μου να βρεθώ στα ντραφτ είναι περισσότερο εφικτό να επιτευχθεί μέσω του κολεγίου”.
Για το τι επιλέγει μεταξύ Ελλάδας και Αμερικής: “Δεν ξέρω που θα με βγάλει. Δεν θα είχα πρόβλημα να ζήσω μόνιμα και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ, αρκεί να είμαι ευτυχισμένος και να κάνω αυτό που θέλω. Το σημαντικότερο για μένα είναι να παίζω μπάσκετ και να δουλέψω πολύ ώστε να φτάσω όσο πιο ψηλά μπορώ”.
Για το αν τον επηρέασε ο πατέρας του (σ.σ. Αργύρης Παπαπέτρου) στο ξεκίνημά του: “Να σας πω την αλήθεια ξεκίνησα τον αθλητισμό με κολύμβηση. Στη συνέχεια έπαιξα για αρκετά χρόνια ποδόσφαιρο. Μόνος μου κάποια στιγμή επέλεξα το μπάσκετ. Ο πατέρας μου δεν ήθελε να με βάλει στον χώρο γιατί γνώριζε τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε το παιδί ενός βετεράνου αθλητή”.
Για το αν έχει στόχο να ξεπεράσει την καριέρα του πατέρα του: “Δεν θέλω να συγκρίνω τον εαυτό μου με τον πατέρα μου. Είμαστε διαφορετικοί παίκτες, ενώ και οι περίοδοι είναι διαφορετικοί”.
Για το πώς βλέπει την Ελλάδα της κρίσης ένας 19χρονος που σπουδάζει στις ΗΠΑ: “Με ρωτάνε πολλές φορές και στο Κολέγιο για το πώς είναι τα πράγματα. Νομίζω ότι η κρίση σε όλες τις χώρες έρχεται και φεύγει. Πολλές χώρες έχουν βρεθεί σε αντίστοιχη θέση με αυτή που βρίσκεται τώρα η Ελλάδα. Σίγουρα με βοηθά πολύ το γεγονός ότι δεν ζω από κοντά όσα συμβαίνουν κι αν θέλετε μου δίνουν και έξτρα κίνητρο για να παραμείνω στην Αμερική και να δουλέψω ώστε να πετύχω το μεγάλο μου στόχο”.
