Τα “what if” του ΝΒΑ τελειωμό δεν έχουν. Τι θα γινόταν αν ο Ντέρικ Ρόουζ έμενε υγιής; Αν το ιατρικό τιμ των Μπουλς δεν κατέστρεφε τον Ντενγκ; Αν ο Ρόυ και ο Όντεν έπαιζαν μπάσκετ στο Πόρτλαντ, ή αν οι τραυματισμοί δεν πρόδιδαν τον Γιάο Μινγκ;
Ίσως, -για να μην πούμε σίγουρα- θα είχε αλλάξει ολόκληρο το τοπίο της κορυφαίας λίγκας του κόσμου. Οπότε όχι, σίγουρα δεν είναι πρωτόγνωρο το να κρίνει ένας τραυματισμός δαχτυλίδια, έχει όμως σίγουρα ενδιαφέρον ότι σε κάθε χρονιά όπου έφτασαν μέχρι τους τελικούς οι Γουόριορς υπάρχει πάντα, (τουλάχιστον) ένα μεγάλο “ΑΝ”.
2015: Όχι μόνο ο Ίρβινγκ, αλλά και ο Love…
Η χρονιά της επιστροφής στο Κλίβελαντ. Ο Λεμπρόν άφησε τον κολλητό του Ντουέιν Γουέιντ στην Φλόριντα για να φέρει τον πρώτο τίτλο στην πόλη που γεννήθηκε.
Τα πράγματα θα μπορούσε κανείς να πει ότι πήγαιναν καλά, καθώς παρόλα τα προβλήματα τραυματισμών “σκούπισαν” Σέλτικς και Χοκς για να αποκλείσουν στους τελικούς της Ανατολής (ποιους άλλους) τους Τορόντο Ράπτορς με 4-2.
Ήταν ήδη γνωστό ότι ο τρίτος της Big Three του Κλίβελαντ, Κέβιν Λοβ δεν θα έπαιζε.
Το χειρότερο νέο όμως δεν ήταν εκείνο, αλλά το ότι ούτε το νούμερο δυο των ιπποτών, Κάιρι Ίρβινγκ δεν αγωνίστηκε ποτέ μετά το Game1.
Ακόμη και έτσι ο Λεμπρόν Τζέιμς κατάφερε να πάρει δυο νίκες για την ομάδα του. Προς έκπληξη όλων όμως με τους Μοζγκόβ, Ντελαβέντοβα και Τζέι Αρ σμιθ οι Καβαλίερς ηττήθηκαν στα 6 παιχνίδια. Σίγουρα πάντως θα δικαιούνται να υποστηρίζουν ότι με τους Ίρβινγκ και Λοβ το πρωτάθλημα εκείνο θα ήταν δικό τους…
2016: Η αποβολή του Γκριν και το γόνατο του Κάρι
Ίσως η μόνη σειρά που δεν είχε ένα τόσο μεγάλο “what if” σε σχέση με τις υπόλοιπες.
Υπήρχαν και πάλι όμως οι λόγοι ώστε κάποιος φίλος των Γουόριορς να νιώθει ότι θα μπορούσε να είχε καταλήξει και εκείνο το πρωτάθλημα στο Όκλαντ.
Αυτό κυρίως γιατί στην νίκη των Γουόριορς στο Κλίβελαντ στο Game5, αποβλήθηκε ο Ντρέιμοντ Γκριν με αντιαθλητικό. Το τέταρτο του στα playoffs, κάτι που σήμαινε ότι θα έχανε το Game6 στο Όκλαντ.
Εκεί οι Καβαλίερς επικράτησαν με 112-97 χάρη στους απίστευτους Λεμπρόν και Ίρβινγκ, κάνοντας την αρχή, για την τεράστια ανατροπή που θα ακολουθούσε, και θα έστελνε το πρωτάθλημα στο Κλίβελαντ.
Ο ίδιος ο Γκριν θεωρεί πως αγωνιζόταν στο Game5, οι πολεμιστές θα κέρδιζαν και όλα θα είχαν τελειώσει. Την ίδια άποψη έχουν και αρκετοί φίλοι του ΝΒΑ.
Η ομάδα του Στιβ Κερ μπορεί επίσης να επιχειρηματολογήσει ότι τα πράγματα θα ήταν αλλιώς, αν ο Στεφ Κάρι δεν τραυματιζόταν στην σειρά με τους Ρόκετς, με το γόνατο του να τον ταλαιπωρεί μέχρι το τέλος των πλέιοφς.
2017: “Καθάρισε” ο Πατσούλια
Ο περισσότερος κόσμος θα θυμάται το 2017 ως την χρονιά που οι Γουόριορς πήραν τον τίτλο χάνοντας μόνο ένα παιχνίδι σε όλα τα playoffs.
Σίγουρα όμως αυτό δεν θα είναι η απάντηση που θα λάβει όποιος ρωτήσει τον Γκρεγκ Πόποβιτς για το τι θυμάται από εκείνη την χρονιά.
Στον πρώτο τελικό της δυτικής περιφέρειας απέναντι στους Σπερς οι πολεμιστές τα είχαν βρει σκούρα.
O Λέοναρντ έκανε ότι ήθελε και οι διαφορές κυμαινόταν μεταξύ 20-25 πόντων υπέρ των φιλοξενούμενων “σπιρουνιών”! Κάπου εκεί όμως ανέλαβε ο Ζάζα Πατσούλια, τραυματίζοντας τον Λέοναρντ, στέλνοντας των εκτός για την υπόλοιπη σειρά και διασφαλίζοντας πως οι Γουόριορς θα έχουν έναν εύκολο δρόμο για τους τελικούς του NBA.
Έχουν ακουστεί αρκετές απόψεις για το αν ο Πατσούλια ήθελε ή όχι να προκαλέσει ζημιά στον τότε ηγέτη των Σπερς, είναι όμως δεδομένο πως το παιχνίδι του ήταν τουλάχιστον αντιαθλητικό.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως ο Πόποβιτς, ο Λέοναρντ, ο Πάρκερ και όχι μόνο έχουν δικαίωμα να υποστηρίζουν ότι με τον “klaw” στο γήπεδο τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά…
2018: Κρίμα ρε Paul…
Μετά από μια καριέρα που “σταματούσε” στον δεύτερο γύρο των πλέιοφ ο Κρις Πολ κατάφερε να φτάσει μέχρι τους τελικούς της δυτικής περιφέρειας απέναντι στους Γουόριορς.
Με το σκορ των δυο ομάδων 2-2 και λιγότερο από ένα λεπτό να μένει για να τελειώσει το Game5 ο γκαρντ τον Ρόκετς αποχώρισε από το γήπεδο τραυματίας, την στιγμή που είχε 27 πόντους, 50% στα δίποντα και 55% στα τρίποντα! Ο HOFamer γκαρνττραυματίστηκε, χάνοντας την -ίσως- μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε ποτέ να διεκδικήσει ένα δαχτυλίδι.
Η ομάδα του Τέξας έπαιξε χωρίς εκείνον στα δυο επόμενα παιχνίδια, με τους Γουόριορς να εκμεταλλεύονται την απουσία του και να παίρνουν την πρόκριση στο Game7 με μπρέικ στην έδρα των αντιπάλων τους και στην συνέχεια να “σκουπίζουν” τους Καβαλίερς του Λεμπρόν Τζέιμς στους τελικούς του NBA.
2019: Αυτό δεν ήταν ομάδα, ήταν νοσοκομείο
Ίσως οι φετινοί Γουόριορς είχαν την μεγαλύτερη ατυχία που έχουμε δει σε τελικούς.
Ένας από τους καλύτερους μπασκεμπολίστες του κόσμου, Κέβιν Ντουράντ έπαιξε όλο κι όλο 12 λεπτά, ο Τόμπσον δεν εκτός από το Game3, τραυματίστηκε και στο Game6, την στιγμή που ήταν ο καλύτερος παίκτης των πρωταθλητών εντός γηπέδου.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Κάζινς που επέστρεψε από ρήξη αχιλλείου τραυματίστηκε ξανά στα πλέιοφ, κάτι που ήταν εμφανές στους τελικούς, ενώ ο καλύτερος σέντερ των Γουόριορς, Κέβιν Λούνι αντιμετώπισε επίσης προβλήματα.
Είναι κάτι παραπάνω από λογικό όλοι οι άνθρωποι στον οργανισμό των Γουόριορς να πιστεύουν ότι αν είχαν έστω τους… μισούς τραυματισμούς, όλα θα ήταν αλλιώς.
Αυτοί που μένουν είναι οι νικητές
Σαφώς και οι παραπάνω γραμμές δεν σκοπεύουν να αποδείξουν ότι κάποια ομάδα πήρε άδικα το πρωτάθλημα, παρά μόνο το πόσο οι τραυματισμοί επηρέασαν την δυναστεία των Γουόριορς που φαίνεται να κλείνει τον κύκλο της.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι πολεμιστές έφτιαξαν μια από τις πιο ταλαντούχες ομάδες όλων των εποχών. Κανείς δεν θα τους δώσει επίσης ελαφρυντικό για την ήττα του 2016 και κανείς δεν θα ενδιαφέρεται σε λίγα χρόνια για τους τραυματισμούς των Γουόριορς στους φετινούς τελικούς.
Όλοι θα θυμούνται τα πρωταθλήματα των της ομάδας που έχτισε ο Στιβ Κερ, την ανατροπή των Καβς, αλλά και το πρώτο πρωτάθλημα ομάδας εκτός ΗΠΑ.
Με τον ρυθμό των τραυματισμών όμως να αυξάνεται όσο περνάνε τα χρόνια, δεν μπορείς να μην κάτσεις κάποια στιγμή και να αναρωτηθείς “Τι θα γινόταν αν”.
