Ο προπονητής της επιτυχημένης πορείας του Ηρακλή στις αρχές της χιλιετίας ήταν εκ των ανθρώπων που κατάφερε να γυρίσει τον… διακόπτη της ψυχολογίας του νεαρού τότε Δημήτρη Διαμαντίδη και να του δώσει το εφαλτήριο για την μετέπειτα πλούσια και γεμάτη από επιτυχίες και διακρίσεις καριέρα.
-Τι είχε προηγηθεί κ. Κακιούση;
«Πολλοί νομίζουν πως τα πράγματα ήρθαν με ευκολία και τύχη για τον Δημήτρη, αλλά δεν είναι έτσι. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στο ξεκίνημά του. Όταν ήρθε στον Ηρακλή (σ.σ. προπονητής τότε ήταν ο Ντράγκαν Σάκοτα) έπαιζε πολύ λίγο στις θέσεις ‘’2-3’’ και χρησιμοποιούταν για να βγάζει άμυνες. Από κάποιο σημείο και μετά δεν τον υπολόγιζαν, αφού προτεραιότητα στην ομάδα είχαν οι ξένοι παίκτες. Μάλιστα υπήρξε ένα διάστημα που δεν έπαιζε καν στο οικογενειακό διπλό! Τότε, όπως είναι φυσιολογικό για ένα μικρό παιδί και πόσο μάλλον για τον Δημήτρη που είναι ευαίσθητος και ταπεινός, εμφανίστηκε πρόβλημα στην αυτοπεποίθησή του. Απογοητεύτηκε και σκεφτόταν μάλιστα να τα παρατήσει»!
-Πως «μεταμορφώθηκε» τελικά στον σημερινό Διαμαντίδη;
«Τον βοήθησε πάρα πολύ το οικογενειακό του περιβάλλον. Τον στήριξε σε όλα του τα βήματα, τον βοήθησε να ξεπεράσει φόβους και ανασφάλειες και να σταθεί πάλι στα πόδια του. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι κ.κ. Φιλιούδης και Τουκμενίδης, φυσικά οι συμπαίκτες του με προεξέχοντα τον Λάζαρο (Παπαδόπουλο) και το μετέπειτα προπονητικό τιμ. Όταν αναλάβαμε ως τεχνικό επιτελείο το 2002, δώσαμε στον Ηρακλή νεανική, ελληνική ταυτότητα. Μέσα και από την καλή πορεία της ομάδας τα παιδιά άρπαξαν την ευκαιρία και εξελίχθηκαν στους μετέπειτα ηγέτες της Εθνικής ομάδας (σ.σ. Διαμαντίδης, Χατζηβρέττας, Παπαδόπουλος, Σχορτσανίτης, Ηλιάδης). Φυσικά ο Δημήτρης δούλεψε πάρα πολύ για να φτάσει ως εδώ και θυσίασε πολλές προσωπικές στιγμές. Ξόδεψε αμέτρητες ώρες στα γήπεδα. Πέρα από το μπασκετικό του ταλέντο, που το εκμεταλλεύτηκε δουλεύοντάς το, είχε και τον κατάλληλο χαρακτήρα για να φτάσει στο υψηλότατο επίπεδο. Είχε όλο το… πακέτο. Ήταν εξωπραγματικό αυτό που έκανε στην καριέρα του, ξεπέρασε κάθε προσδοκία, ακόμα και του Ομπράντοβιτς, ο οποίος δεν περίμενε το που μπορούσε να φτάσει».
«Έπιασε… ουρανό το 2005»
Μπορεί ο Διαμαντίδης να σταμάτησε από την Εθνική ομάδα στα 30 του για να ξεκουράσει το σώμα του, όμως η αγάπη του για την «γαλανόλευκη» φάνηκε μέσα από τη δήλωσή του μετά το τελευταίο του παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. «Τον τελικό του 2006 στο Παγκόσμιο» απάντησε στην ερώτηση ποιον αγώνα θα ήθελε να ξαναπαίξει.
Ο Λευτέρης Κακιούσης ήταν μέλος του τεχνικού τιμ στο αργυρό του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας αλλά και ένα χρόνο νωρίτερα στο χρυσό του Ευρωμπάσκετ του 2005, εκεί όπου ο Διαμαντίδης «έγραψε» ιστορία με το τρίποντο που ολοκλήρωσε την επική ανατροπή της Ελλάδας κόντρα στη Γαλλία. «Η αγωνιστική του άνοδος επισφραγίστηκε με εκείνο το τρίποντο! Έπιασε τον ουρανό τότε και μετά τον… τρύπησε, ξεκινώντας την πορεία του προς τα αστέρια» σχολίασε ο Λ. Κακιούσης.
-Ξεχωρίζετε κάποια στιγμή μαζί του;
«Όχι γιατί όλες οι στιγμές ήταν ιδιαίτερες. Θυμάμαι κάθε προπόνηση, κάθε άσκηση στο γήπεδο σαν να ήταν χθες. Ο Δημήτρης ξεχώριζε κάθε μέρα. Έτρεχε σε ένα μαραθώνιο και κάθε μέρα άνοιγε την απόσταση όλο και περισσότερο. Ήταν το παιδί του προπονητή και μέσα στη διαδρομή του βελτιώθηκε πάρα πολύ, εξέλιξε το σουτ του και έγινε ένας δεινός εκτελεστής. Ότι και να πούμε είναι πολύ φτωχό να περιγραφεί με λέξεις. Όσοι τον ζήσαμε από κοντά μας γεμίζει με όμορφα συναισθήματα. Ήταν τιμή που ήμουν δίπλα του και έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στην καριέρα του. Δεν μπορώ να φανταστώ το μπάσκετ χωρίς τον Διαμαντίδη, ούτε χωρίς τον Σπανούλη. Ας χαρεί τη ζωή του τώρα…» κατέληξε ο Λ. Κακιούσης.
Η αγωνιστική άνοδος του Διαμαντίδη με τον Ηρακλή
Σεζόν Π Ρ Ασ. Κλ. Λ Χρ. Αγ.
1999-2000: 1,5 1,6 0,8 0,8 0,2 10’ 12
2000-01: 3,4 2,8 1,7 0,8 1,5 16’ 24
2001-02: 6,2 4,6 2,8 1,5 1,7 26’ 31
2002-03: 12 5,5 4,9 2,5 3,2 37’ 26
2003-04: 14,8 6,3 4,2 2,5 3,1 36’ 35
Πηγή: Arena Press, Επιμέλεια: ΠΑΡΗΣ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗΣ
