Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΜΠΑΧΑΡΟΓΛΟΥ *
Για μια ακόμη φορά η ζαριά του Γ. Βασιλακόπουλου δεν ήταν καλή. Όταν, βέβαια, το αποτέλεσμα δε δικαιώνει την επιλογή, ανασύρονται από το σάκο των επιχειρημάτων οι εμφανίσεις της ομάδας, που άφησαν στην πρώτη φάση καλή εντύπωση. Όσο, όμως, ο Πρόεδρος της Ε.Ο.Κ. θα συνδέει την υστεροφημία του και την αυτοσυντήρησή του στη διεθνή μπασκετική οικογένεια με τις διακρίσεις της Εθνικής ομάδας, τόσο το άγχος θα αποπροσανατολίζει τους υπευθύνους και θα ρίχνει την ψυχολογία των αθλητών.
Οι αφελώς αισιόδοξοι που δήλωναν χαρούμενοι για την κλήρωση σε εύκολο όμιλο, καλούνται τώρα να δουν ορθολογικότερα τα πράγματα. Ο εύκολος όμιλος είναι καλός για τις αδύνατες ομάδες. Η Εθνική μας, προγνωστικά, ήταν σίγουρα μέσα στις τέσσερις προκρινόμενες της πρώτης φάσης. Ωστόσο, όταν οι διασταυρώσεις στέλνουν την Εθνική μας σε νοκ άουτ αγώνα με δυνατές ομάδες που έχει ο διασταυρούμενος όμιλος, τότε και η τέταρτη στην κατάταξη ομάδα, όπως η με δυο μόνο νίκες Σερβία, θα ήταν δύσκολος αντίπαλος.
Όπως είναι γνωστό, η Εθνική μας ομάδα δεν εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα από τη θέση της στο περσινό Ευρωμπάσκετ. Η Ε.Ο.Κ. αποφάσισε να πλειοδοτήσει οικονομικά σε τρεις θέσεις, που έβγαζε στο σφυρί η εμπορευματοποιημένη F.I.B.A. Έτσι, η Ε.Ο.Κ. αγόρασε κατά δημοσιογραφικές πληροφορίες τη συμμετοχή της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με ένα ποσό της τάξης των 500.000 ευρώ. Χρήματα που θα μπορούσαν να διατεθούν σε παραγωγικότερες και δημιουργικότερες επιλογές, που όμως τα οφέλη είναι μακροπρόθεσμα και συνήθως οικειοποιούνται από τους διαδόχους αυτών που τις αποφασίζουν. Γι’ αυτό διοχετεύονται εκεί που επιβάλλουν οι φιλοδοξίες τους και εξυπηρετούν τη χρησιμοθηρική πολιτική τους. Η Ομοσπονδία της χώρας, βέβαια, δεν πρέπει να έχει μόνο μια διαχειριστική λογική, αλλά να καθοδηγεί τα σωματεία της σε μια ανίχνευση, παρακολούθηση και αξιοποίηση του ταλαντούχου αθλητικού δυναμικού. Όλοι γνωρίζουν ότι εδώ και χρόνια το άθλημα είναι στον αυτόματο πιλότο και το χρησιμοποιούν κάποιοι για να διαιωνίζουν την εξουσιαστική τους θέση με αυτό.
Ίσως καλύτερο μιμητικό υπόδειγμα είναι η χώρα που μας απέκλεισε. Η γειτονική μας Σερβία είναι μια αστείρευτη πηγή ταλέντων, η Εθνική της ομάδα ανανεώνεται και καρπούται διακρίσεις, όμως αν ρίξουμε μια ματιά στη χώρα αυτή θα δούμε ότι σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο υπάρχουν πάρκα με μπασκέτες, όπου τα παιδιά μυούνται στα μυστικά του αθλήματος από τα πρώτα τους βήματα και αποκτούν μπασκετική παιδεία. Στην Ελλάδα της ψηφοθηρίας, της κατακόρυφης αντιπαροχής και των δασικών πυρκαγιών για ιδιωτική οικοπεδοποίηση, αυτά είναι όνειρα απατηλά.
Η προσπάθεια διάκρισης είναι αγώνας αντοχής και όχι ταχύτητας.
* Ο Θόδωρος Μπαχάρογλου είναι τέως μέλος του Δ.Σ. της Ε.Ο.Κ.
