Βγαίνει από αγκάθι, ρόδο; Σε μία χρονιά που οι περισσότεροι θέλουν να ξεχάσουν στον Άρη, μπορεί να υπάρξει ένα σημαντικό κέρδος.
Οι νεαροί παίκτες πάντα ήταν η «καψούρα» των φιλάθλων. «Βγάλτε νεαρούς», είναι η μόνιμη επωδός. Αυτό είναι το ιδανικό σε μια ομάδα. Έστω κι αν σε μία ομάδα με την πίεση του Άρη, μία πίεση την οποία αυξάνει η μάχη για την παραμονή στην Basket League, αυτό δεν είναι εύκολο. Είναι γεγονός ότι αν υποβιβαστεί ο Άρης, τα ντεσιμπέλ θα είναι τέτοια, που κανείς δε θα θυμάται τους νεαρούς παίκτες. Και τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Άρης κινδύνεψε…
Κι όμως, ο Άρης είναι η μοναδική ομάδα της Θεσσαλονίκης και από τις λίγες της Ελλάδας που «βγάζει» παίκτες. Μποχωρίδης, Βεζένκοφ, Φλιώνης, Καλαϊτζάκης, τώρα Νετζήπογλου και Σιδηροηλίας. Και έρχονται κι άλλοι νεαροί από πίσω. Το πώς παίζουν στην ανδρική ομάδα, αν είναι εξ ανάγκης σε κάποιες περιπτώσεις, ή βάσει πλάνου, είναι διαφορετική υπόθεση. Ναι, να γίνει σταθερό πλάνο το μοντέλο της ανάδειξης των νεαρών. Αρκεί βέβαια όλοι, από την ομάδα μέχρι τον κόσμο, να «χωνεύουν» μερικές ήττες παραπάνω υπηρετώντας αυτό το πλάνο. Όχι να χάνει η ομάδα και «δρόμο όλοι» στα social media και σία. Η πίεση που λέγαμε…
Θα πρέπει βέβαια να σταματήσει και ο ίδιος ο Άρης να «βγάζει τα μάτια του». Ο τρόπος με τον οποίο χάθηκαν ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, που δεν πήρε την παραμικρή ευκαιρία έχοντας μάλιστα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο, αλλά και ο Βαλάντης Κουρτίδης, εναντίον του οποίου η ΚΑΕ είχε εκδώσει ανακοίνωση (!) σε μία από τις πιο άτυχες στιγμές των τελευταίων χρόνων, είναι παραδείγματα προς αποφυγή.
Για να βγαίνουν σταθερά νεαροί, λοιπόν, πρέπει άπαντες να διαμορφώσουν και τον τρόπο σκέψης και αντίδρασής τους. Δείτε πόση ευφορία υπάρχει από τη χθεσινή φοβερή εμφάνιση του Όμηρου Νετζήπογλου. Ιδιαίτερη περίπτωση ο νεαρός, από την άποψη ότι βάσει της εικόνας του όλη τη χρονιά στις προπονήσεις, πιθανόν να έπαιζε νωρίτερα, αν είχε δικαίωμα συμμετοχής. Με τα «αν» όμως δε γράφτηκε ιστορία. Η ούγια λέει ότι ο Άρης, ανεξαρτήτως τρόπου και αιτίας, έχει μία καλή μαγιά για την επόμενη σεζόν.
Ο Νετζήπογλου έδειξε ότι διαθέτει βασικά χαρακτηριστικά. Πρώτον, το αγωνιστικό θράσος. Δεν είναι ότι μπήκε σε ένα ματς των 20 πόντων και έπαιξε καλά στο τέλος. Ξεκίνησε βασικός σε έναν αγώνα που ο ΑΡΗΣ ήθελε οπωσδήποτε και στο πρώτο πεντάλεπτο είχε 10 πόντους και 2 ασίστ. Δεύτερον, το παιχνίδι ένας εναντίον ενός, απαραίτητο συστατικό στο σύγχρονο μπάσκετ. Και τρίτον, ταπεινότητα. Τον ρώτησαν 3-4 φορές μετά το ματς για την απόδοσή του και έλεγε «δουλειά, δουλειά, δουλειά» και «χαρά για τη νίκη της ομάδας».
Αν βάλουμε στην εξίσωση και τον έτερο ταλαντούχο νεαρό του Άρη, τον άτυχο των τελευταίων εβδομάδων Γιάννη Σιδηροηλία (που είχε κερδίσει ήδη θέση στο ροτέισον μετά την αποχώρηση του Σούλερ και στα τελευταία ματς σίγουρα θα έπαιζε περισσότερο, εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι θα έμενε 25 λεπτά στο παρκέ ο χθεσινός Λιτλ ή ο ΝτεΚόζι των προηγούμενων αγώνων…), γίνεται κατανοητό ότι από τη φετινή χρονιά – αγκάθι, μπορεί να βγει ρόδο.
Όταν έχεις νεαρούς, το θέμα δεν είναι να κοσμεί το όνομά τους το χαρτί της 12άδας. Το ζητούμενο είναι να παίζουν. Πρέπει, βέβαια, να κερδίσουν τη συμμετοχή τους, όχι να τους χαριστεί. Ο Νετζήπογλου έδειξε χθες ωριμότητα και θράσος 28χρονου, όχι 18χρονου. Στην Basket League των έξι ξένων, με τα μπάτζετ που υπάρχουν, ως επί το πλείστον είναι θαύμα να σου βγουν και οι έξι. Αν έχεις νεαρούς που δείχνουν ότι μπορούν να αγωνιστούν, γιατί να μην πάρεις κι ένα λιγότερο ξένο;
Μπορεί, λοιπόν, έστω και στο «αμήν» ο Άρης να βγάλει ένα σημαντικό κέρδος από τη φετινή σεζόν. Ένα μόνιμο ερωτηματικό για τους νεαρούς είναι τα αποτελέσματα της υπερέκθεσης. Να σε συζητά όλη η Ελλάδα και σ’ αυτήν την ηλικία; Δε θέλει πολύ για να «χαλάσει» το μυαλό. Το καλό με παίκτες όπως ο Νετζήπογλου και ο Σιδηροηλίας, είναι ότι έχουν και τη σωστή νοοτροπία. Χαμηλά το κεφάλι και δουλειά. Απαραίτητα συστατικά, μαζί φυσικά με την ικανότητα, για να ανεβαίνεις επίπεδα.
Η χθεσινή εμφάνιση του πρώτου άφησε πολλούς με ανοιχτό το στόμα. Όχι αυτούς που τον ζουν φέτος όλη τη χρονιά στο Παλέ και αυτούς που πριν από τέσσερα χρόνια τον έφεραν στον Άρη και τον άνδρωσαν μπασκετικά, στους οποίους ανήκει σημαντικό κομμάτι της ανάδειξης του Νετζήπογλου. Είμαστε υπέρμαχοι της αποφυγής μεγαλοστομιών για νεαρούς παίκτες, όμως ένας παίκτης φαίνεται αν «το έχει» ή όχι.
Φυσικά, δεν πρέπει να του ασκηθεί μεγάλη πίεση. Κυρίως από τον κόσμο, έστω κι αν το θράσος του δείχνει ότι δε «μασάει». Ο υπερενθουσιασμός είναι ίδιον του Άρη (όπως και η… υπεραπογοήτευση) και στον Νετζήπογλου δεν πρέπει να μπουν «ταμπέλες». Αν συνεχίσει όπως ξεκίνησε, το παρκέ θα τα «πει» όλα. Και για τον ίδιο και για την προοπτική του Άρη μ’ αυτόν στην ομάδα.
Αν ο Άρης μπορέσει να βγάλει πρωταγωνιστές των επόμενων χρόνων από τα σπλάχνα του, τα κέρδη θα είναι πολλαπλά. Φαίνεται ότι η «μαγιά» υπάρχει. Τα υπόλοιπα, την επόμενη χρονιά στο παρκέ…
Υ.Γ.: Μιλώντας για σωστή νοοτροπία: Ο Νετζήπογλου ανέφερε τον Σιδηροηλία ως έναν από τους πιο κοντινούς σ’ αυτόν συμπαίκτες του. Ο Σιδηροηλίας ήταν ο πρώτος που έτρεχε για να τον αγκαλιάσει σε κάθε ευκαιρία χθες και τον αποθέωσε στα social media. Λεπτομέρεια: Οι δύο παίκτες παίζουν στις ίδιες θέσεις και θα μπορούσαν να είναι, με την όχι και τόσο καλή έννοια, ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Αντίθετα, μετά από κοινή πορεία στα «μικρά» τμήματα, είναι μαζί στην ανδρική ομάδα και όχι μόνο μαζί, αλλά φίλοι. Πώς να μη χαμογελούν στον Άρη μετά;
