Όταν καταφέρνεις να προηγείσαι με +6 τέσσερα λεπτά πριν το τέλος σε μία τέτοια έδρα, κρατάς την τύχη στα χέρια σου. Στο τελευταίο βιράζ του παιχνιδιού, η ομάδα του Ρικ Πιτίνο ξέμεινε από φαιά ουσία, δίνοντας την ευκαιρία στους «τρομαγμένους» Ισπανούς να αναθαρρήσουν και εκμεταλλευόμενοι την «γραμμή της φιλανθρωπίας» να πάρουν το προβάδισμα στην σειρά. Ο εκπληκτικός και πρωτεργάτης της ανατροπής στην τέταρτη περίοδο Καλάθης, «θυμήθηκε» τον αρνητικό Καλάθη των πρώτων 30 λεπτών και μαζί του μπλόκαρε όλη η λειτουργία του Παναθηναϊκού. Ο Τζέσι Κάρολ δεν χάνει βολές ούτε με αίτηση, ο Καμπάτσο έχει «κρύο» αργεντίνικο αίμα, το σουτ του ΝτεΣόν Τόμας δεν βρήκε στόχο και κάπως έτσι γράφτηκε η ιστορία του χθεσινού ματς.
Στον αντίποδα όμως, οι «πράσινοι» έδειξαν ότι έχουν αλλάξει επίπεδο. Όταν επιστρέφεις από το -14 στην Μαδρίτη σε παιχνίδι play-off, έχοντας ήδη «γυρίσει» και εν τέλει κερδίσει παιχνίδι 11 πόντων στη Μόσχα, τότε σίγουρα δικαιούσαι να λες ότι θα έχεις κι άλλη ευκαιρία. Ο Παναθηναϊκός αποδεικνύει πλέον ξεκάθαρα ότι είναι μια ομάδα η οποία παλεύει όλα τα παιχνίδια της ανεξαρτήτως έδρας και αντιπάλου και ότι για να την κερδίσεις, πρέπει να «ματώσεις».
Στο αγωνιστικό κομμάτι, οι «πράσινοι» την «πάτησαν» από δύο παίκτες που (ίσως) δεν είχαν υπολογίσει. Τζέφρι Τέιλορ και Φαμπιέν Κοζέρ έκαναν την «ζημία» στον Παναθηναϊκό, με τον πρώτο να «χαλάει» για περίπου 30 λεπτά του μυαλό του Καλάθη με την εξαιρετική του άμυνα, σκοράροντας και δύο τρίποντα στο ξεκίνημα, ενώ ο δεύτερος ήρθε από τον πάγκο δίνοντας λύσεις στους Μαδριλένους, με αποτέλεσμα να ξεφύγουν στο σκορ και ν’ αναγκάσουν τους «πράσινους» να κυνηγούν. Από την άλλη πλευρά, ο Παναθηναϊκός κέρδισε την μάχη στο ζωγραφιστό, δεν επέτρεψε το pick and roll του Καμπάτσο με τον «δεινόσαυρο» Ταβάρες και με τους Βουγιούκα, Παπαπέτρου, Τόμας και Λάνγκφορντ, κατάφερνε να μένει σχετικά κοντά στο σκορ, μέχρι την «αφύπνιση» του Καλάθη.
Συμπερασματικά, η εμφάνιση της ομάδας του Πιτίνο αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας ενόψει της αυριανής δεύτερης «μάχης» των δύο αντιπάλων η οποία θα κρίνει πολλά. Αν η Ρεάλ κερδίσει και το δεύτερο ματς, τότε το να χάσει τρεις σερί φορές στην συνέχεια είναι από δύσκολο έως ακατόρθωτο. Το ζήτημα για τον Παναθηναϊκό, είναι να καταφέρει να διαχειριστεί, όχι την ήττα αυτή καθαυτή, αλλά το συναίσθημα που δημιουργεί ο τρόπος με τον οποίο ήρθε. Αν το κάνει, τότε δικαιούται να ελπίζει, αν όχι…
Υ.Γ.1: Όσοι με διαβάζουν συστηματικά, ίσως να θυμούνται ότι πολύ σπάνια σχολιάζω διαιτητικές αποφάσεις. Αν δεν με «απατάει» η μνήμη μου, τελευταία φορά που αναφέρθηκα σε ζητήματα διαιτησίας, ήταν στην περσινή σειρά των play-off ανάμεσα στην Ρεάλ και τον Παναθηναϊκό. Τυχαίο;
Υ.Γ.2: Μία ακόμη εκπληκτική εμφάνιση από τον Ιαν Βουγιούκα, ο οποίος απέδειξε και πάλι ότι ανήκει στην κατηγορία των παικτών με την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, η οποία είναι δυσανάλογη με τον (συνολικά σε όλη την σεζόν) χρόνο που αγωνίζεται.
Υ.Γ.3: Σε παιχνίδια με αντιπάλους όπως η Ρεάλ χρειάζεται συγκέντρωση επί 40 λεπτά. Ο Παναθηναϊκός δεν την είχε, γεγονός το οποίο τελικά του κόστισε.
