ΑΠΟΨΕΙΣ

«Μα είναι δυνατόν να χάσουμε μόνο από τον… Νοβίτσκι;» (VIDEOS)

Κομοτηνή: 3 Σεπτεμβρίου 2001: Ώρα 20:45

Καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ του σπιτιού μας στην Κομοτηνή (την αλησμόνητη εποχή που σπούδαζα στα Τ.Ε.Φ.Α.Α.), περιμένω εναγωνίως την έναρξη του παιχνιδιού της Εθνικής ομάδας μπάσκετ των Ανδρών κόντρα στην Γερμανία, για την φάση των 16 του Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας. Παρέα μου, ο συγκάτοικος μου ο Χρήστος, ο οποίος διακατέχεται από την ίδια «τρέλα» που έχω και ‘γω με το άθλημα και με τον οποίο συζητάμε για την πιθανή εξέλιξη του ματς:

-«Τι θα κάνουμε ρε φίλε σήμερα;»

-Χρήστος: «Κοίτα, λογικά θα κερδίσουμε, αλλά θέλει προσοχή»

-«Καλά, σίγουρα, αλλά αν εξαιρέσεις τον Νοβίτσκι, δεν υπάρχει κάποιος άλλος παίκτης που μπορεί να μας κάνει μεγάλη «ζημιά».

-Χρήστος: «Ναι, αλλά ο Νοβίτσκι δεν παίζεται»

-«Συμφωνώ, αλλά θα χάσουμε μόνο από τον Νοβίτσκι;»

-Χρήστος: «Δεν ξέρω, μπορεί. Δεν πιάνεται με τίποτα»

Το παιχνίδι ξεκινάει και η Εθνική ομάδα πραγματοποιώντας μία απίστευτη εμφάνιση προηγείται στο ημίχρονο με 47-31. Ο Γιώργος Σιγάλας κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ και όλα δείχνουν ιδανικά. Ο Νοβίτσκι μοιάζει εγκλωβισμένος, καθώς ο προπονητής της Εθνικής ομάδας Κώστας Πετρόπουλος έχει αποφασίσει την αντιμετώπιση του με βοήθειες και ο Γερμανός δείχνει να αγκομαχά στην επίθεση. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, έχει μόλις 6 πόντους.

-«Δεν χάνουμε με τίποτα φίλε. Τον έχουν κλείσει καλά τον Νοβίτσκι»

-Χρήστος: «Ναι, όντως. Παίζουν φοβερή άμυνα πάνω του, δεν είναι και στη μέρα του, οπότε δεν θα έχουμε πρόβλημα».

Με τα πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα λοιπόν, από την εικόνα του πρώτου μισού και τις πιθανότητες της Εθνικής για πρόκριση στους 8 να έχουν αυξηθεί κατά πολύ, το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει. Ξαφνικά, όλα σκοτεινιάζουν, η χαρά δίνει την θέση της στην αγωνία και ο εφιάλτης φαίνεται να είναι προ των πυλών.

Ο Ντίρκ Νοβίτσκι παίρνει το όπλο του και σκοράροντας με όποιον πιθανό και απίθανο τρόπο, βάζει μπροστά τους Γερμανούς με 63-61 επτά λεπτά πριν το τέλος. Ο τεράστιος Γερμανός, οδηγεί την ομάδα του προς την νίκη σκοτώνοντας την Εθνική με το pick and roll, το οποίο θέτει σε εφαρμογή ιδανικά ο Μάρκο Πέσιτς. Η Ελλάδα δείχνει ανήμπορη ν’ αντιδράσει (5 χαμένες βολές από τον Θοδωρή Παπαλουκά) και το τέλος του ματς βρίσκει τον Νοβίτσκι, ο οποίος έχει σκοράρει 25 πόντους, και έχει μαζέψει 15 ριμπάουντ να πανηγυρίζει την μεγάλη πρόκριση της ομάδας του (80-75) και μας αποσβολωμένους στον καναπέ να αναρωτιόμαστε τι ήταν αυτό που μας χτύπησε! Φυσικά ο Νοβίτσκι είχε δώσει ήδη τα διαπιστευτήρια του από το Ευρωμπάσκετ του 1999 στην Ντιζόν, όταν στην τότε νίκη των Γερμανών επί της Εθνικής μας με 59-58 με το απίθανο τρίποντο του Μπογκόγιεβιτς, είχε σκοράρει 17 πόντους, αλλά αυτό ήταν το κάτι άλλο!

-«Τι έγινε ρε φίλε, είναι δυνατόν;»

-Χρήστος: «Δεν το πιστεύω. Είναι αδύνατον».

-«Μα είναι δυνατόν να μην μπορούν να τον πιάσουν; Εντάξει, παιχταράς είναι, αλλά…»

-Χρήστος «Τι να πω. Έχω μείνει άφωνος»

Τετάρτη 10 Απριλίου 2019: Ο μεγάλος Ντίρκ Νοβίτσκι ανακοινώνει στα 41 του χρόνια την απόσυρση του από την ενεργό δράση και το παρόν σημείωμα γράφεται με αφορμή αυτό το γεγονός και θέλοντας ν’ αποδώσει ένα μεγάλο respect σε αυτόν τον τεράστιο παίκτη.

Ο Νοβίτσκι υπήρξε ίσως ο μεγαλύτερος ευρωπαίος παίκτης όλων των εποχών, σίγουρα ο καλύτερος Γερμανός καλαθοσφαιριστής και ένας από τους καλύτερους αθλητές που γνώρισε το άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Το τεράστιο ταλέντο του στο σκοράρισμα και το απίστευτο σουτ του (ίσως το καλύτερο fade-away σουτ ψηλού,όλων των εποχών), θα μείνουν χαραγμένα στα μάτια όλων των μπασκετικών σε κάθε μερια του πλανήτη. Με 21 σεζόν στο NBA, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην 6^η θέση των σκόρερ όλων των εποχών στο ΝBA (31.560 πόντοι) και στην 5^η θέση στα αμυντικά ριμπάουντ.

Ο Γερμανός μύθος οδήγησε τους Ντάλας Μάβερικς στην κατάκτηση του τίτλου την σεζόν 2010-2011 κόντρα στους τρομερούς Μαϊάμι Χίτ των big three (Λεμπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ και Κρις Μπος), ενώ επί των ημερών του η εθνική ομάδα της Γερμανίας κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002 και το ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου το 2005 κόντρα στην Εθνική μας ομάδα, η οποία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια. Χαρακτηριστικό της καθολικής αποδοχής του Νοβίτσκι ως ενός από τους κορυφαίους παίκτες που γνώρισε ποτέ το άθλημα αλλά και του ήθους του ως αθλητή, είναι το απόλυτο standing ovation στον τελικό του 2005 κόντρα στην Ελλάδα, την ώρα που ο τεράστιος Γερμανός αποσύρεται και αποδεχόμενος την ήττα της ομάδας του ανταποδίδει το χειροκρότημα. Ποιος μπορεί άραγε να ξεχάσει τα τελευταία λεπτά του ημιτελικού κόντρα στους Ισπανούς στην συγκεκριμένη διοργάνωση, με τον Νοβίτσκι να βγαίνει νικητής απέναντι στον Ναβάρο (στο τελευταίο δίλεπτο παίζουν σχεδόν μόνοι τους) με buzzer-beater στην εκπνοή;