Επιστρέφοντας από το Μιλάνο, λοιπόν, έχοντας βάλει στις αποσκευές μου την 40άρα από την Αρμάνι, μπορώ να σας πω ότι το έχω πάρει και λίγο προσωπικά το όλο θέμα. Ελπίζω οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι παίκτες, όταν θα έρθει η ώρα του αγώνα στο Nick Galis Hall, να θυμηθούν τον αγωνιστικό τους «βιασμό» από τους Ιταλούς και να παίξουν με εγωισμό, πάθος και «πείνα». Κι όποιος δεν νοιώσει έτοιμος, ας μου δώσει το δελτίο του να μπω εγώ να παίξω. Μπορεί να μην φανώ χρήσιμος στον Πρίφτη αγωνιστικά, αλλά παίκτες τύπου Τσερέλα, σας βεβαιώνω ότι θα τους πάρω… αιχμαλώτους στα αποδυτήρια.
Αυτά, αντί άλλου προλόγου, για ότι έγινε ή δεν έγινε στο Μιλάνο. Το σημερινό μου σημείωμα, άλλωστε, στοχεύει αλλού. Επειδή με κούρασε το ότι «ανοιγοκλείνουμε» (δικαιολογημένα, πάντως), ανάλογα με τις περιστάσεις και τα αποτελέσματα, το θέμα της ενίσχυσης ή μη ενίσχυσης, της προσθήκης ή της αντικατάστασης, θεωρώ ότι έχει έρθει η ώρα να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση προς τον κόσμο και τα Μ.Μ.Ε. οι ιθύνοντες της ομάδας. Πρώτος από όλους ο προπονητής και αμέσως μετά ο ιδιοκτήτης και η διοίκηση του Άρη. Αφού πρώτα, φυσικά, την ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους, αποφασίζοντας που πάνε και τι κάνουν.
Αν θεωρούν ότι δεν πρέπει να γίνει αλλαγή ή αντικατάσταση και αποφασίσουν ότι η ομάδα μένει ως έχει, να το ανακοινώσουν επίσημα για να κλείσει η κουβέντα οριστικά και αμετάκλητα. Γιατί δεν μπορεί να περνά στα Μ.Μ.Ε. και κατ επέκταση στον κόσμο, ότι ο ιδιοκτήτης στηρίζει τους παίκτες και ότι ο προπονητής δεν ψάχνεται για αλλαγές και την ίδια στιγμή, να ανιχνεύονται οι προθέσεις του Κώστα Παπανικολάου. Θα μου πείτε, Παπανικολάου είναι αυτός, αλλά ακόμη και για μια εξαίρεση παίκτη όπως ο Κώστας (που προσωπικά πιστεύω ότι θα παίξει σε κορυφαία ομάδα της Ευρωλίγκα), η πυξίδα της ομάδας πρέπει να δείχνει προς μια κατεύθυνση.
Από την άλλη, θεωρώ ότι και ο Δημήτρης Πρίφτης πρέπει να απεγκλωβιστεί λίγο, από απόψεις και αρχές που ο ίδιος έθεσε στην ομάδα του και αφορούν τους παίκτες του. Τιμώ το ότι δεν θέλει να «προδώσει» κάποια από τις επιλογές του, αλλά το συμφέρον της ομάδας είναι πάνω απ’ όλα. Και υπάρχουν κάποια πράγματα που, στο επίπεδο ανταγωνισμού που έχει πλέον ο Άρης, «φωνάζουν» ακόμη πιο δυνατά.
Ως επίλογο, καταθέτω την προσωπική μου ταπεινή άποψη για το τι θα έκανα αμέσως μετά το παιχνίδι με την Άλμπα στο Βερολίνο, αν ήμουν ο Δημήτρης Πρίφτης. Πρώτον, θα αντικαθιστούσα τον Ντόμινικ Γουότερς. Όχι γιατί είναι κακός παίκτης, αλλά γιατί δεν «κολλάει» απόλυτα στο αγωνιστικό στυλ που θέλει να παίξει ο Άρης. Θα επέλεγα έναν Αμερικανό γκαρντ που θα ήταν καλύτερος χειριστής μπάλας, θα είχε καλύτερα αθλητικά προσόντα (ταχύτητα, έκρηξη) και καλύτερα τελειώματα στην επίθεση.
Δεύτερον, θα αντικαθιστούσα τον Σλάβεν Τσούπκοβιτς με έναν καθαρόαιμο κοινοτικό σουτέρ για την θέση «3». Και θα τραβούσα τον Μιχάλη Πελεκάνο στον πάγκο, δίνοντάς του έναν ρόλο βοηθητικού παίκτη, που θα έρχεται και θα ξεκουράζει τους βασικούς των θέσεων «3» και «4», ανάλογα με το σχήμα του αντιπάλου.
Αυτές θα ήταν οι δυο μου βασικές κινήσεις και ας έμενα λιγάκι… εκτεθειμένος στην θέση του σέντερ. Τουλάχιστον εκεί, έχω βάσιμες ελπίδες ότι ο Χάγκινς θα ανεβάσει ξανά αγωνιστικούς ρυθμούς και ξέρω ότι υπάρχει ένας Σίμτσακ, που έρχεται από τον πάγκο και κάνει (περίφημα) την «βρώμικη» δουλειά.
Υ.Γ.1: Αυτές οι αλλαγές που σας καταθέτω ως προσωπική άποψη, βέβαια, θα πήγαιναν «περίπατο» αν ο Λάσκαρης αποφάσιζε να τα… χώσει «χοντρά». Να πάει, δηλαδή, χωρίς να ρωτήσει καν τον Πρίφτη και να φέρει στα αποδυτήρια, με κορδέλα και σε συσκευασία δώρου, τον Κώστα Παπανικολάου ή τον Μάικ Μπράμο. Τότε, το σενάριο των αλλαγών θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Πάλι να αντικατασταθούν οι Τσούπκοβιτς και Γουότερς αλλά, ανάλογα με το τι θα βρεθεί στην αγορά παικτών, να έρθει Αμερικανός σέντερ ή πόιντ γκαρντ και ο αντίστοιχος κοινοτικός.
Υ.Γ. 2: Επιβεβαιώνω αυτό που είχε πει ο Πρίφτης, ότι δεν υπάρχει μεταγραφικό σούπερ μάρκετ παικτών, για να μπαίνεις και να πηγαίνεις στο ανάλογο ράφι, ψωνίζοντας αυτό που επιβάλουν οι ανάγκες σου. Όταν, όμως, υπάρχει το χρήμα ενός ιδιοκτήτη, υπάρχουν και οι επιλογές. Το θέμα είναι να υπάρχει και η διάθεση και σε αυτό το ερώτημα, μπορεί να απαντήσει μόνο ο Νίκος Λάσκαρης.
Υ.Γ. 3: Στο Βερολίνο, όταν θα μπουν στο παρκέ για το τζάμπολ με την Άλμπα, ας σκεφτούν οι παίκτες πως ένοιωσαν οι 250 Αρειανοί που βρέθηκαν στο Μιλάνο. Και ας κάνουν τα πάντα για να μην τους κεράσουν το ίδιο «φαρμάκι».
