«Ούτε στον παπά» να μην το πούμε που, μέσα στην ατυχία μας, ήμασταν τυχεροί και το αγωνιστικό πρόγραμμα βοήθησε για να την βγάλουμε «ζάχαρη» σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Με απόντες τους Σανικίτζε (ναι, και αυτόν τον υπολογίζω) Καββαδά, Μπάκνερ και Γιάνκοβιτς ο Άρης κατάφερε να κτίσει ένα πολύτιμο νικηφόρο σερί με πολύ βολικούς αντιπάλους. Κατά σειρά οι Κολοσσός, Έλιος Σανς, Κύμη και Μπάκεν Μπέαρς ήρθαν να «κολλήσουν» στο διπλάκι της Λευκάδας και να κλείσει ένας κύκλος πέντε αγώνων με ισάριθμες νίκες. Καλό ή κακό μπάσκετ δεν έχει σημασία, με δεδομένες τις απουσίες οι νίκες μετρούν.
Οι διαφαινόμενες επιστροφές των Βασίλη Καββαδά και Βλαδίμηρου Γιάνκοβιτς έρχονται στο πιο κατάλληλο τάιμινγκ. Ο Άρης πάει το Σάββατο να παίξει στην επικίνδυνη έδρα της Περιβόλας κόντρα στον Απόλλωνα Πάτρας και βάζει στο οπλοστάσιό του, δυο όπλα που του έλειψαν πολύ. Ειδικά ο Καββαδάς, έκανε την ρακέτα του Άρη να μοιάζει… μόνη και ορφανή, χωρίς να έχω καμιά διάθεση να μειώσω τα υπόλοιπα παιδιά που πάλευαν τον καιρό που έλειψε.
Τώρα μένει να προσαρμοστεί γρήγορα στα δεδομένα, να ξαναβρεί εύκολα τον ρυθμό του και η ομάδα να τον εντάξει έξυπνα και ομαλά για να ξαναβρεθούν οι ισορροπίες μεταξύ περιφέρειας και φροντ λάιν.
Το παιχνιδάκι του Σαββάτου είναι «κλειδί» και πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ κρίσιμο και σημαντικό να το κερδίσει ο Άρης. Ενδεχόμενη νίκη ενισχύει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία, μεγαλώνει το νικηφόρο σερί στα έξι παιχνίδια, εδραιώνει τον Άρη στα ψηλά της βαθμολογίας και του δίνει την δυνατότητα να κοιτάξει ακόμη πιο αισιόδοξα το μέλλον. Μετά από αυτό ακολουθούν δυο πολύ βατά εντός έδρας ματς με Λαύριο και Ναχαρίγια, πριν ο Άρης ανέβει στο… τρενάκι του τρόμου και μπει σε έναν πολύ δύσκολο κύκλο αγώνων.
Μπάνβιτ στην Πάνορμο, ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, Νίμπουρκ στο Nick Galis Hall και «καπάκι» ΑΕΚ για τον νοκ άουτ… τελικό του ημιτελικού κυπέλλου, συνθέτουν μια τετράδα αγώνων που θα πρέπει να βρουν τον Άρη να υποδέχεται το 2017 με το «μαχαίρι στα δόντια», αν θέλει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. Γι’ αυτό και θεωρώ την επόμενη τριάδα αγώνων σημαντική, για ουσιαστικούς και κυρίως ψυχολογικούς λόγους.
Μέσα σε όλα, ξεκαθάρισε και το τοπίο για το θέμα του αντικαταστάτη του Μπάκνερ από τον πλέον αρμόδιο, οπότε ένας «πονοκέφαλος» λιγότερος για όλους. Ο Πρίφτης έκλεισε το ζήτημα πριν καν ξεκινήσει ουσιαστικά, βλέποντας ότι ο Καββαδάς επιστρέφει υγιής και ότι ο Χρηστίδης δεν είναι ένας διακοσμητικός παίκτης του πάγκου. Ο κόουτς θεωρεί ότι δεν πρέπει να μπερδέψει την ομάδα με έναν προσωρινό παίκτη στην θέση του τραυματία Μπάκνερ, πράγμα το οποίο αποδέχομαι, όμως θεωρώ ότι και η διοίκηση δεν ήταν ιδιαίτερα «ζεστή» για μια «αλά – καρτ» μεταγραφή. Επομένως, προχωράμε ως έχουμε και καλά κάνουμε, με δεδομένο ότι δεν κυκλοφορούσαν και τίποτα… παικταράδες ελεύθεροι στην αγορά.
Τι μας μένει τώρα να συζητάμε μεταξύ μας αλλά και να ελπίζουν Πρίφτης και Λάσκαρης; Το αν και πότε θα καμφθεί η αδιαλλαξία των Αμερικανών ατζέντηδων του Μαρμπλ (γιατί ο Έλληνας εκπρόσωπός του, ο Σπύρος ο Καλλέργης, αυτό που μπορούσε το έκανε ο άνθρωπος) να λύσουν το συμβόλαιο του παίκτη με τον Άρη χωρίς να απαιτήσουν να το πληρωθούν στο ακέραιο. Προσωπικά θεωρώ απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο, οπότε ίσως θα έπρεπε να αναζητηθούν άλλες πιο… προχωρημένες λύσεις.
Εγώ πάντως, θα πάρω μια πρωτοβουλία. Λέω να κάνω ένα τηλεφωνηματάκι στον εξαίρετο ποδοσφαιριστή, διεθνή αμυντικό του συμπολίτη, τον Γιώργο Τζαβέλλα. Να τον ρωτήσω πως αισθάνεται που προπονείται εδώ και λίγο καιρό με νέα παιδιά, να τον ρωτήσω πως είναι να βλέπεις τα παιχνίδια από την τηλεόραση, να μάθω πως είναι να μπαίνεις στην αγωνιστική «κατάψυξη» και πόσο ζημιώνεται η επαγγελματική σου σταδιοδρομία. Και ανάλογα με τις απαντήσεις που θα μου δώσει, να ενημερώσω ανάλογα προς Nick Galis Hall μεριά. Που ξέρετε, ίσως οι πληροφορίες αποδειχθούν χρήσιμες…
