Η ανθρωποφαγία ήταν ανέκαθεν το αγαπημένο μας σπορ κι αυτό εντάθηκε από τη στιγμή που η οικονομική κρίση μπήκε σαν ταύρος σε υαλοπωλείο στις ζωές μας, με αποτέλεσμα πολλάκις να ξεσπάμε σε αθλητικά γεγονότα. Άλλοι ξεσπούν κυριολεκτικά (εδώ δεν υπάρχουν λόγια) κι άλλοι γραπτώς. Η πολλάκις λανθάνουσα «δίψα» που υπάρχει στην Ελλάδα για να τη νίκη (ως σύλλογος, ως Εθνική, ως… Τσιτσιπάς) μας οδηγεί στα άκρα.
Η κριτική είναι όχι απλά ευπρόσδεκτη, αλλά απαραίτητη. Χωρίς αυτήν, μηρυκάζουμε, φυτοζωούμε, είναι σαν να κάνουμε το «άστο να πάει στο διάολο» μότο ζωής. Κριτική σαφώς υπάρχει και εν μέσω αγώνων. Στα μέρη μας, και ισοπέδωση. Όμως, αυτό είναι θέμα της ίδιας της ομάδας πώς θα το διαχειριστεί.
Στο χέρι της είναι να περάσουν σαν νερό από πάνω της τα αρνητικά vibes. Ως άνθρωπος που έχει υπάρξει μέλος ομάδας, ο υποφαινόμενος έχει μία και μοναδική πρόταση για όλους στην Εθνική, σε τέτοιας σημασίας διοργανώσεις και πριν από κρίσιμους αγώνες:. Από τον καλύτερο παίκτη μέχρι το τελευταίο μέλος του σταφ, κλείστε τα κινητά, τα social media, τους browsers, τα πάντα.
Είναι μονόδρομος. Από τις δηλώσεις και μόνο καταλαβαίνει κάποιος πόσο έχει επηρεαστεί το σύνολο της Εθνικής από όσα λέγονται και γράφονται μετά την ήττα από τη Βραζιλία. Κακώς. Ήδη πολλή σημασία δίνουμε στα social media, γενικά ως λαός, αλλά και ως αθλητισμός. Μόνο να δείτε πώς κάνουν παράγοντες ομάδων με τα σχόλια στο facebook (ενίοτε, όλη μέρα με αυτά ασχολούνται)… Ε, ας μην το κάνουν και οι διεθνείς μας.
Ο ΛεΜπρον Τζέιμς, μόλις ξεκινούν τα πλέι οφ απενεργοποιεί τα social media. Αμφιβάλουμε κι αν διαβάζει ρεπορτάζ. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, βλέποντας ότι περνά μία κάμψη, έκανε το ίδιο (και μπράβο του, 21 χρονών παιδί, που σκέφτεται τόσο ώριμα).
Αυτό έπρεπε να έχουν κάνει ήδη όλοι στην Εθνική. Και μην λέμε μόνο για τον κόσμο: Ούτε τις ιστοσελίδες πρέπει να διαβάζουν όσοι είναι στην Κίνα αυτόν τον καιρό. Άσε τον «Χ» Γκάτζιο να γράφει μετά από κάθε ματς, δουλειά του είναι. Εσύ έχεις μία αποστολή. Και αλίμονο αν σε «χαλάνε» όσα γράφονται. Ο κίνδυνος μεγαλώνει από τη στιγμή που και τα ΜΜΕ δεν μπορούν σε πολλές περιπτώσεις να διαχειριστούν τη στενοχώρια τους και «ξεφεύγουν»…
Πρόκειται για μία διοργάνωση με αγώνες ανά δύο μέρες. Ούτε να πανηγυρίσεις προλαβαίνεις, ούτε να τα βάψεις μαύρα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να αφοσιωθείς στο επόμενο ματς και να δεις τα λάθη σου. Αν σ’ αυτές τις δύο μέρες ασχολείσαι με το τι έγραψε ο καθένας, το έχασες το παιχνίδι.
Καιρός για κριτική υπάρχει. Ας δούμε πρώτα που θα καταλήξει το πράγμα, αν και τα δεδομένα δεν είναι υπέρ μας. Ό,τι και να γίνει, οι παθογένειες που υπάρχουν είναι δεδομένες και χρόνιες. Έχουμε να πούμε πολλά, όμως ας τελειώσει το ρημάδι το τουρνουά πρώτα.
Η Εθνική μας παίζει σε 40 λεπτά την ύπαρξή της στο Παγκόσμιο. Χωρίς ηρεμία και «καθαρό μυαλό», δουλειά δεν μπορεί να γίνει. Ήδη οι διεθνείς μας είναι φορτισμένοι από το γεγονός ότι δεν τους πάει η διοργάνωση όπως θα ήθελαν, από το ότι δεν παίζουν όπως θα ήθελαν. Αν έχουν κι άλλα στο κεφάλι τους, όπως «τι λένε στην Ελλάδα», έκοψε η μαγιονέζα.
Περίπου 15 ώρες απέμειναν για τον αγώνα με την Τσεχία. Αύριο στις 13:30 η Εθνική ή θα λυτρωθεί (το έχει ξανακάνει), ή πίσω στο σπίτι. Αν τα καταφέρει, μπορεί να έχει πολύ δρόμο ακόμα στην Κίνα. Αν όχι, θα επιστρέψει πίσω αποτυχημένη, χωρίς, όμως, κανείς να μπορεί να της καταλογίσει ότι δεν προσπάθησε. Παθογένειες είδαμε, αδιαφορία δεν είδαμε σ’ αυτό το τουρνουά. Άλλα είναι τα προβλήματα, αλλά είπαμε. Έχουμε αγώνα αύριο…
