Η ήττα στην Πυλαία και πολύ περισσότερο – πιστέψτε με – η ποδοσφαιρική ήττα στην Λαμία και όλα όσα την συνόδευσαν (τραγική εμφάνιση εξήντα λεπτών, εμετική διαιτησία, απαράδεκτη τηλεοπτική περιγραφή), με οδήγησαν στην απόφαση να μείνω μακριά από πληκτρολόγια. Δέκα φορές άνοιξα τον υπολογιστή και ξεκίνησα να γράφω, διάβασα την πρώτη παράγραφο που είχα γράψει και έκανα delete και στο καπάκι, αποσύνδεση του laptop.
Τίποτα δεν θα σας προσέφερα αν έγραφα κάτι. Ζημιά θα έκανα, νερό στον μύλο του αρνητισμού θα έριχνα, περισσότερο εκνευρισμό θα σας προσέδιδα και λιγότερο δημοσιογραφικό σχόλιο. Τι να σχολίαζα δηλαδή; Τις «αρλούμπες» και τις εξυπνάδες που διάβαζα με το 0/20 τρίποντα του συμπολίτη; Λες και είναι πιο λογικό το 11/40 δίποντα που είχε ο Άρης.
Το σίδερο δεν το πιάνεις όταν καίει. Το αφήνεις να κρυώσει για να είσαι σίγουρος ότι δεν θα πάθεις την ζημιά. Και μην νομίζετε ότι θα ασχοληθώ σήμερα με το +19 επί της Στρασμπούρ. Θα ασχοληθώ με τα Γαλλάκια σε δυο εβδομάδες, όταν και θα βρίσκομαι αυτοπροσώπως στην «γειτονιά» τους για τον επαναληπτικό. Εμένα ο νταλκάς μου, πλέον, είναι ο τελικός. Και δεν αναφέρομαι στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, αλλά στο οργανωτικό και όλα όσα θα τον συνοδεύουν.
ΤΟ ΤΥΡΙ ΚΑΙ Η ΦΑΚΑ
Το πώς ήρθε ο τελικός στο Nick Galis Hall το ξέρουμε όλοι. Αν δεν υπήρχε ο συνάδελφος Μάκης Ιωαννίδης, στον Arena 89.4, να φιλοξενήσει τον πρόεδρο της ΕΟΚ και να πετάξει εκείνη την «οβίδα» για την μουσουλμανική μειονότητα, όσους επιδέξιους χειρισμούς να είχε κάνει η διοίκηση της ΚΑΕ Άρης, τώρα θα ετοιμαζόμασταν για ΟΑΚΑ.
Ο τελικός είναι εδώ, γεγονός που αποτελεί αδιαμφισβήτητη επιτυχία των «κιτρινόμαυρων» αλλά και επιβράβευση του δίκαιου και της μπασκετικής λογικής, έχοντας όμως πίσω από το «τυράκι» μια τεράστια φάκα: Όλοι, πλέον, περιμένουν το παραμικρό, για να «χρεώσουν» στον Άρη οτιδήποτε συμβεί και αμαυρώσει την εικόνα του τελικού. Το δάχτυλό τους είναι στην σκανδάλη και, πιστέψτε με, θα την πατήσουν με μεγάλη ευκολία αν τους δοθεί η ευκαιρία.
Η διοίκηση της ΚΑΕ έχει αναλάβει μια τεράστια ευθύνη. Να κυλήσουν όλα ομαλά την 18η Φεβρουαρίου πριν, κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του τελικού. «Η ΚΑΕ Άρης εγγυήθηκε για την φιλοξενία και την ασφάλεια της διεξαγωγής των συμμετεχόντων» ανέφερε, μεταξύ άλλων, η ανακοίνωση της ΕΟΚ, που με… βαριά καρδιά έδωσε τον τελικό στο Nick Galis Hall. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι και να γίνει, μπεκάτσα να κουτσουλήσει το πέτο του σακακιού του Τσαγκρώνη, η ΚΑΕ Άρης θα πληρώσει το… καθαριστήριο.
Πρέπει να μάθουμε να διαβάζουμε πίσω από τις γραμμές, πίσω από τις λέξεις. Ο τελικός είναι μια ευλογία για τον Άρη που, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μπορεί να μετατραπεί σε «κατάρα» αν όλοι δεν σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η διοίκηση της ΚΑΕ έχει τεράστιο όγκο δουλειάς μπροστά της, πρέπει να σκεφτεί και την παραμικρή λεπτομέρεια ενόψει τελικού, οπότε οι άνθρωποί της έχουν πολύ μεγάλη ευθύνη.
Απαιτείται μια ειλικρινής κουβέντα με τους οργανωμένους της ομάδας, που θα πάρουν τον κύριο όγκο των ελάχιστων (1.100) εισιτηρίων που θα διατεθούν στον Άρη. Είναι η στιγμή που ο οπαδός πρέπει να βάλει «πλάτη» και που η διοίκηση της ΚΑΕ, πρέπει να τον προσεγγίσει με καθαρές κουβέντες και με κοινή συνεννόηση για μια δυναμική μεν, αλλά και υπεύθυνη παρουσία στις εξέδρες του τελικού.
Απαιτείται άμεση συνεργασία και με την αστυνομία. Η ΚΑΕ Άρης πρέπει να… μπαινοβγαίνει καθημερινά στο γραφείο του υπευθύνου των μέτρων τάξης και ασφαλείας του τελικού, απαιτώντας εξονυχιστικούς ελέγχους και στην πλευρά των φίλων του Παναθηναϊκού που θα βρεθούν στο γήπεδο. Θυμάμαι τις εικόνες ενός αγώνα, τελικός χειροσφαίρισης νομίζω, στην Πυλαία, όταν οι φιλοξενούμενοι μπαίνοντας στο γήπεδο εκσφενδόνισαν με πιστόλι δυο φωτοβολίες. Ουαί και αλίμονο αν έχουμε τέτοια την 18η Φλεβάρη, όλα στην ΚΑΕ Άρης θα κοιτάξουν να τα φορτώσουν.
Συγχωρέστε με για την κινδυνολογία, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να επισημανθούν για να μπορέσουν οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη του τελικού, να τα προβλέψουν και να τα προλάβουν στο μέτρο του δυνατού. Θα χρειαστεί μεγάλη συνεργασία από όλους μας, ακόμη και τους εκπροσώπους του Τύπου, για να συμβάλλουμε σε έναν τελικό – σταθμό, όπως επεσήμανε και η ΚΑΕ Άρης μέσω ανακοίνωσης.
Δέκα μέρες έμειναν. Ας ρίξουμε τους τόνους. Ας σταματήσουμε την άσκοπη και άγονη αντιπαράθεση για τον Πρίφτη, τον Γιάνκοβιτς, τον Μούρτο, τον Ντραγκίσεβιτς, τους wannabe προπονητές του Άρη, τους ξερόλες, τους ημιμαθείς που είναι οι χειρότεροι όλων. Ολόκληρος ο οργανισμός που λέγεται ΚΑΕ Άρης, μαζί με τον κόσμο της, πρέπει να συμπορευτούν συντεταγμένα και συσπειρωμένα, διεκδικώντας όλες τις πιθανότητες που τους αναλογούν για την κατάκτηση ενός (ακόμη) τίτλου.
Υ.Γ. 1: Η καζούρα και ο χαβαλές είναι μέσα στο πρόγραμμα. Κρατούν μια – δυο μέρες όταν μιλάμε για ένα παιχνίδι και έχουν το γούστο τους. Όταν τα φώτα σβήσουν όμως και γυρίσεις να κοιτάξεις πίσω σου, δεν θα δεις τον Πέιναρς και τον Κλάντον. Θα δεις τα 21 κρεμασμένα λάβαρα στο ταβάνι και τα «φαντάσματα» του Νικ, του «δράκου», του «Πίξι», του Σέλερς και των άλλων «δολοφόνων» των ονείρων σου. Όταν τα πάντα ήταν στο τραπέζι και τα διεκδικούσαμε, εγώ τα έπαιρνα όλα και εσύ έφευγες με άδεια χέρια. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσεις ΠΟΤΕ (ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ – ΠΟΤΕ), αγαπητέ συμπολίτη μου και θα σε συνοδεύει για μια ΟΛΟΚΛΗΡΗ ζωή.
