Σοβαρά τώρα. Καλά θα κάνουμε να κλείσουμε εδώ και ώρα την συζήτηση για αλλαγές και αντικαταστάσεις. Μια συζήτηση που άνοιξε από το σοκ της τραγικής εμφάνισης και τον πανικό της ήττας από τον ΠΑΟΚ, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, μεταξύ της διοίκησης και του προπονητή.
Για να διώξεις παίκτες και να φέρεις καινούργιους στην θέση τους, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να βάλεις πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη. Και ειδικά σε περιπτώσεις συμβολαίων σαν αυτά των Μαρμπλ και Τζένκινς, που είναι πολύ μεγάλα και δεν μπαίνουν εύκολα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Ο Πρίφτης ήθελε τις αλλαγές, η ιδιοκτησία το ίδιο, αλλά ο λογαριασμός είναι πολύ μεγάλος και ουδείς μπορεί να τον πληρώσει. Από την στιγμή που οι εκπρόσωποι των παικτών έκοψαν κάθε κουβέντα για… εκπτώσεις στις αποζημιώσεις, ζητώντας μέχρι δεκάρας όλα όσα έχουν υπογραφεί ανάμεσα στις δυο πλευρές, τα πράγματα πήραν την φυσιολογική τους τροπή.
Δεν μπορεί και δεν θέλει ο Λάσκαρης να πληρώσει τώρα, τέλη Οκτωβρίου, επιπλέον ένα εκατομμύριο δολάρια για δυο «διαζύγια» και δυο νέους «γάμους». Δεν σπάνε έτσι εύκολα μονοετή, πόσο μάλλον διετή εγγυημένα συμβόλαια, ούτε έρχονται εύκολα παίκτες ποιοτικοί για να αλλάξουν μια κατάσταση αγωνιστικής κρίσης.
Το λάθος της ιδιοκτησίας και της διοίκησης ήταν πως μέσα στον πανικό τους, έδωσαν την αίσθηση (αλλά και διέρρευσαν με ευκολία στον Τύπο τις προθέσεις τους) ότι θα προχωρήσουν σε τομές ότι και αν συμβεί. Δεν στέλνεις μήνυμα, άλλωστε, απευθείας στον ΜακΝίλ από το κινητό σου, χωρίς να έχεις λογαριαστεί πρώτα με τους ξενοδόχους (τους ατζέντηδες των Αμερικανών που έχεις).
Η ουσία είναι ότι η ομάδα μένει ως έχει με ότι αυτό συνεπάγεται. Και ο Πρίφτης, μετά τον αγώνα με τους Δανούς, το είπε ξεκάθαρα. Αν συνεχίσουμε να πιέζουμε αυτήν την ομάδα, αυτούς τους παίκτες, βάζοντάς στην πλάτη τους ακόμη περισσότερο άγχος και ψυχολογικό στρες, θα την ισοπεδώσουμε.
Ότι λάθος και αν έγινε το καλοκαίρι στον μεταγραφικό σχεδιασμό, πρέπει να μπει στο ντουλάπι για την ώρα. Ο Άρης χρειάζεται την βοήθειά μας. Ο Πρίφτης χρειάζεται το δικό σας «δεν πειράζει», ο Μαρμπλ και οι άλλοι έχουν την ανάγκη από ένα «πάμε ρε μάγκα», έστω και αν μέσα σας δεν το(ν) πιστεύετε. Μα με κακό μπάσκετ, μα με άγχος, μα με κακή επιθετική και αμυντική λειτουργία, η ομάδα θέλει να βάλετε «πλάτη».
Να μην το πολυζορίζουμε μάγκες. Πρέπει να βγει το δάχτυλο από την σκανδάλη, να επιστρατευτεί όση υπομονή υπάρχει μέσα μας και να πάμε βήμα – βήμα με την ελπίδα ο Άρης να «στρίψει». Και αν δεν τα καταφέρει, να κάνει τον Γενάρη όποια παρέμβαση μπορεί με την δυνατότητα που του δίνει ο κανονισμός για τους έξι ξένους. Οπότε, για την ώρα, ας ρίξουμε τους τόνους, γιατί μόνο κακό μπορούν να κάνουν τα «κατηγορώ» και τα «αναθέματα». Η ομάδα μένει ως έχει και πρέπει να την στηρίξουμε.
Υ.Γ: Νοκ άουτ για όλη την χρονιά ο Σανικίτζε. Δυο μήνες έξω ο Καββαδάς. Αναποδιές σε όλα. Μήπως να γίνει ο καθιερωμένος αγιασμός που κάθε χρόνο γινόταν στο ξεκίνημα της χρονιάς και φέτος, άγνωστο γιατί, δεν έγινε;
